Αλ. Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής

Αλ. Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής

Συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» - «οι δανειστές θα δεχθούν τη λύση που προτείνουμε για να μη διακινδυνεύσουν τη συνοχή της ευρωζώνης» υπογραμμίζει ο Αλ. Τσίπρας

Για να γίνει βιώσιμο το χρέος χρειάζεται «κούρεμα», όπως λέει, 40- 50% «που θα φέρει το χρέος στην τάξη του 85-90% του ΑΕΠ, δηλαδή εκεί που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος». Τονίζει πως ουσιώδες είναι να ανακοπεί η ανεξέλεγκτη ύφεση και να απαλλαγεί η χώρα από την πολιτική των μνημονίων. Σημειώνει πως η μείωση του χρέους σε συνδυασμό με τον τερματισμό της λιτότητας και ένα σχέδιο άμεσων δημόσιων και αναπτυξιακών επενδύσεων, θα σηματοδοτούσε την έξοδο από την κρίση και την ταχεία ανάκαμψη.

Όπως υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας, οι δανειστές και οι Γερμανοί θα δεχθούν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι «ο μόνος ρεαλιστικός και βιώσιμος δρόμος για την έξοδο από την κρίση, καθώς όλα όσα μέχρι σήμερα εφαρμόζονταν έχουν αποτύχει παταγωδώς. Οι ίδιοι οι δανειστές έχουν αναθεωρήσει ήδη μέχρι σήμερα τρεις φορές την αρχική σύμβαση του 2010 και το χρέος είναι και σήμερα μη βιώσιμο», αναφέρει.

Επιμένει στο «πάγωμα» των τόκων για μια τετραετία με βάση ρήτρα ανάπτυξης, ενώ θεωρεί ότι θα γίνει αποδεκτή η πρόταση γιατί δεν συμφέρει τους δανειστές να διακινδυνεύσουν τη συνοχή της Ευρωζώνης. Διαμηνύει ότι, αν και δεν αποτελεί επιθυμία του να προχωρήσει σε μονομερή ενέργεια όπως η στάση πληρωμών αν εξωθηθεί σε αυτήν, δεν θα διστάσει. Τονίζει, ότι κανείς δεν μπορεί να μας αποβάλλει από το ευρώ και σημειώνει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, θα έχει σαφή λαϊκή εντολή να απαλλάξει τη χώρα από το μνημόνιο».

«Η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος» λέει ο ΑλέξηςΤσίπρας στην παρατήρηση ότι το αρχικό «όχι» των Κυπρίων στη συνέχεια μετατράπηκε σε πλήρη υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τονίζει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε νέο ούτε άλλο ΠΑΣΟΚ. Είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής. Εκφράζει την οργή του κόσμου για την αποτυχία του φθαρμένου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, αλλά και την ανάγκη της εποχής για ριζική αλλαγή πορείας και για κοινωνικούς μετασχηματισμούς». Αναφέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει ο πόλος συσπείρωσης μιας ευρύτατης πλειοψηφίας και σημειώνει πως «όσο πιο ισχυρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο ισχυρότερος θα είναι ο λαός».

Λέει ότι η κοινωνία «βράζει» και θα εκφράσει την αγανάκτησή της τη χρονική στιγμή που θα είναι πεισμένη ότι θα έχει πολιτικό αποτέλεσμα.

Ολόκληρη η συνέντευξη:
Ο κόσμος δείχνει κουρασμένος και καχύποπτος απέναντι στην πολιτική και τα κόμματα. Έχει χορτάσει από εξαγγελίες. Θα έχετε, φαντάζομαι, ακούσει να συνδέουν αρκετοί τον ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ που υποσχέθηκε πολλά αλλά έκανε ακριβώς τα αντίθετα. Σε αυτό τον κόσμο που αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με σκεπτικισμό, σαν το νέο ΠΑΣΟΚ τι θα λέγατε;

Ο κόσμος κάνει πάρα πολύ καλά και είναι καχύποπτος γιατί τα μάτια του έχουν δει πάρα πολλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν είναι ούτε νέο, ούτε άλλο ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής, για να παραφράσω το ποιητή. Εκφράζει την οργή του κόσμου για την αποτυχία του φθαρμένου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, αλλά και την ανάγκη της εποχής για ριζική αλλαγή πορείας και για κοινωνικούς μετασχηματισμούς.

Συνεπώς, η σύγκριση με άλλες δεκαετίες και άλλες καταστάσεις είναι τουλάχιστον αδόκιμη. Άλλωστε εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει ότι ούτε μαγικό ραβδί διαθέτουμε, ούτε αυτόματες λύσεις για κάθε πρόβλημα. Πολύ έγκαιρα δε, εξηγήσαμε ότι εδώ που μας έφτασαν δεν υπάρχουν ούτε εύκολες, ούτε ανώδυνες λύσεις.

Πρέπει, όμως, να υπάρξουν λύσεις. Χρειάζεται να πάρουμε αποφάσεις με τόλμη. Η κατάσταση θα αλλάξει μόνο με αγώνα, με συγκρούσεις, με διαφορετική νοοτροπία. Αυτό που χρειάζεται πιο πολύ απ’ όλα, όμως, είναι η συμμετοχή του ίδιου του κόσμου στα πράγματα. Όπου η κοινωνία εγκατέλειψε την παθητικότητα και διεκδίκησε ενεργό ρόλο, τα πράγματα προχώρησαν προς τα εμπρός και μάλιστα με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με την πολιτική διακήρυξη του κόμματος είναι η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και η αποπληρωμή μετά από μια περίοδο χάριτος ανάλογα με το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Γιατί να δεχθούν οι Γερμανοί και οι ξένοι δανειστές τις προτάσεις σας;

Γιατί είναι ο μόνος ρεαλιστικός και βιώσιμος δρόμος για την έξοδο από τη κρίση. Όλα όσα μέχρι σήμερα εφαρμόζουν έχουν αποτύχει παταγωδώς. Οι ίδιοι οι δανειστές έχουν ήδη μέχρι σήμερα αναθεωρήσει τρεις φορές την αρχική σύμβαση του 2010. Πρώτα με το PSI, δηλαδή το κούρεμα των ιδιωτών δανειστών, κατόπιν με τη μεταφορά της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους των 300 δις για μετά το 2020, μέχρι το 2040-50, και τέλος με τη μείωση των επιτοκίων για τους τόκους που είναι να πληρωθούν μέχρι το 2020.

Παρά τις τρεις αναθεωρήσεις, το χρέος και σήμερα είναι μη βιώσιμο. Απόδειξη ότι το ίδιο το ΔΝΤ ζητάει κούρεμα της τάξης του 40%. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι υπαρκτό, αναγνωρίσιμο και σχετίζεται με το γεγονός ότι η λιτότητα και η ύφεση αυξάνουν αντί να μειώνουν το δημόσιο χρέος και αναπαράγουν το αδιέξοδο. Η επιλογή μιας βιώσιμης λύσης θα είναι μονόδρομος, από τη στιγμή που μια νέα κυβέρνηση με τη στήριξη του λαού αρνηθεί να εφαρμόζει το λάθος.

Η δική μας πρόταση κάνει αυτό ακριβώς. Αποτελεί λύση που θα δώσει χρόνο στην ελληνική οικονομία να ανακάμψει και ταυτόχρονα να τη καταστήσει ικανή να εξυπηρετεί στο μέλλον ένα βιώσιμο δημόσιο χρέος.

Τι θεωρείτε βιώσιμο χρέος; Πόσης έκτασης κούρεμα χρειάζεται για να γίνει βιώσιμο το χρέος;

Κατ’ αρχάς, θέλω να συμφωνήσουμε στο ότι η πολιτική της κυβέρνησης να παρουσιάζει το χρέος ως βιώσιμο, και να το παίρνει πίσω όταν πρέπει να περάσει νέα μέτρα και να υπογράψει νέα μνημόνια, είναι μια φαύλη πολιτική. Αυτή η φαυλότητα πλήττει την αξιοπιστία της χώρας και μεταξύ άλλων απομακρύνει και τις επενδύσεις για τις οποίες δήθεν κόπτονται. Από κει και πέρα, τα μεγέθη στην πολιτική οικονομία, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, είναι σχετικά. Και μηδέν να είναι το χρέος, αν δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν είναι βιώσιμο.

Το χρέος καθίσταται βιώσιμο όταν μειώνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ ή έστω δεν αυξάνεται συνεχώς, όπως συμβαίνει με το ελληνικό. Το ουσιώδες είναι πρώτα απ’ όλα να ανακοπεί η ανεξέλεγκτη ύφεση, πράγμα που σημαίνει να απαλλαγούμε μια και καλή από την πολιτική των μνημονίων. Από εκεί και πέρα, η πραγματική ανομοίωση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα, θα προκύψει από την διαπραγμάτευση. Εκτιμώ πάντως ότι ένα κούρεμα 40% έως 50% που θα φέρει το χρέος στη τάξη του 85% με 90%, δηλαδή εκεί όπου είναι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος, σε συνδυασμό με τερματισμό της λιτότητας και ένα σχέδιο άμεσων δημόσιων αναπτυξιακών επενδύσεων, θα σηματοδοτούσε την έξοδο από τη κρίση και τη ταχεία ανάκαμψη.

Έχετε πει ότι αν δεν δεχθούν πάγωμα των τόκων για τέσσερα χρόνια θα προχωρήσετε σε μονομερή στάση πληρωμών, που σημαίνει πως θα βρεθείτε τάχιστα προ του φάσματος διακοπής χρηματοδότησης και εξόδου από το ευρώ. Δηλαδή στη «χειρότερη έκβαση» που υπονοούν οι προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο θα προχωρήσετε σε μονομερή στάση πληρωμών;

Κοιτάξτε, αν δεν δεχτούν πάγωμα τόκων θα είναι σαν να θέλουν οι ίδιοι να οδηγήσουν τα πράγματα σε αδιέξοδο, πράγμα που θεωρώ ανορθολογικό, όχι γιατί θα μας λυπηθούν αλλά γιατί απλά δεν τους συμφέρει μια τέτοια προοπτική που θα θέσει σε διακινδύνευση την ίδια τη συνοχή της Ευρωζώνης. Αλλά ακόμη κι αν αυτό συμβεί αρχικά, στο πλαίσιο μιας σκληρής διαπραγμάτευσης, τότε κι εμείς θα απαντήσουμε με τον δέοντα τρόπο.

Οι μονομερείς ενέργειες σε σχέση με την εξυπηρέτηση του χρέους δεν αποτελούν επιθυμία μας, αλλά αν μας εξωθήσουν σε αυτές, δεν θα διστάσουμε, προκειμένου να υπερασπιστούμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια του λαού μας, την ίδια τη κυριαρχία της χώρας μας.

Ξέρετε, εμείς δεν είμαστε ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΝΔ, για να παριστάνουμε ότι διαπραγματευόμαστε, και στην ουσία να έχουμε πει από την αρχή ναι σε όλα. Και το κυριότερο εμάς δε μας κρατάνε από λίστες Λαγκάρντ και SIEMENS για να μας εκβιάζουν. Από εκεί και πέρα είναι απλοϊκό και ανόητο να ισχυρίζεται κανείς ότι αυτή η στάση οδηγεί αυτομάτως σε έξοδο από το ευρώ.

Κανείς δεν μπορεί να μας «αποβάλει» από τη ζώνη του ευρώ και στην περίπτωση που αναφέρετε θα διεξαχθεί μια αληθινά σκληρή διαπραγμάτευση ώστε να βρεθεί μια αληθινά βιώσιμη λύση για όλους. Και πιστεύω ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε. Είμαι σίγουρος.

- Από που εκπορεύεται και πως τεκμαίρεται αυτή η σιγουριά; Μιλάτε για ορθολογική και βιώσιμη λύση, αποκλείεται το ενδεχόμενο να υπάρξει τέτοια λύση χωρίς κούρεμα και αναστολή πληρωμών;

Ορθολογική και βιώσιμη ούτε μια στο εκατομμύριο. Να σας εξηγήσω γιατί: Οι τόκοι σύμφωνα με το σημερινό πρόγραμμα της Τρόικας είναι 83 δις ευρώ μέχρι το 2020. Τα 61 δις υποτίθεται ότι θα πληρωθούν από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού, το οποίο από το 2014 και μετά θεωρείται ότι θα είναι της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ. Τα υπόλοιπα 22 δις υποτίθεται πως θα προκύψουν συσσωρευτικά από τις ιδιωτικοποιήσεις. Ταυτόχρονα, οι υπολογισμοί αυτοί γίνονται στη βάση της επιστροφής της οικονομίας στην ανάπτυξη το 2014 και τη σταθερή ανάπτυξη της με ρυθμούς 3 με 3,5% ετησίως ως το 2020.

Υπάρχει κανένας σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι αυτά δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας; Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο χώρα σε βαθιά ύφεση, να επιτύχει πλεόνασμα στον προϋπολογισμό και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης ταυτόχρονα. Για δε τις ιδιωτικοποιήσεις να σας θυμίσω ότι από 50 δις που ήταν στο πρώτο μνημόνιο, έγιναν τώρα 22, ενώ το ΤΑΙΠΕΔ στις πιο φιλόδοξες αποτιμήσεις του μιλάει για 15 δις. Στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν ότι, ακόμα και αν τα εκποιήσουν όλα και μετατρέψουν την Ελλάδα στη μοναδική χώρα στο κόσμο χωρίς δημόσια περιουσία με τη τρέχουσα υποτίμηση αξιών, δύσκολα θα φθάσουν τα 7-8 δις. Συνεπώς, υπάρχει ένα τεράστιο χρηματοδοτικό κενό που μπορεί να κινηθεί άμεσα στα 10 δις, για το 2014 - 2015 και να φθάσει τα 77 δις, όπως ανέφεραν προχθές οι σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, ως το 2020.

Από την άλλη πλευρά,  η χρηματοδότηση από τους ευρωπαίους δανειστές τελειώνει το Μάιο του 2014. Του ΔΝΤ συνεχίζει μέχρι το 2016, αλλά μόνο για τους τόκους που του αναλογούν. Και σας ερωτώ, λοιπόν, εγώ: Πείτε ότι δεν υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει αναστολή πληρωμών και κούρεμα. Πως θα πληρωθούν οι τόκοι, τα 83 δις, από το 2014 μέχρι το 2020; Από δικούς μας πόρους, αποκλείεται. Εκτός αν κλείσουμε τα νοσοκομεία, τα σχολεία, σταματήσουμε να δίνουμε συντάξεις και εξαφανίσουμε και ορισμένες χιλιάδες άνεργους. Από δανεικούς πόρους;

Πρέπει να βρεθούν νέοι, αλλά κι εδώ τίθεται το ερώτημα: έως πότε οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι και τα κόμματά τους θα συμφωνούν σε πόρους που θα εκταμιεύονται μόνο και μόνο για να σώζουν τις τράπεζες και να ανακυκλώνουν το αδιέξοδο; Και γιατί να δεχθούν ότι με την ίδια συνταγή που απέτυχε, θα πετύχει αυτή τη φορά.

Συνεπώς, η λύση που προτείνουμε για διάσκεψη στο πλαίσιο αυτής του Λονδίνου για τη Γερμανία το 1953, που θα κάνει βιώσιμο το χρέος, με αναστολή πληρωμής τόκων βάσει της ρήτρας ανάπτυξης, έως ότου δηλαδή η οικονομία επανέλθει σε ρυθμούς μεγέθυνσης, είναι η μόνη ρεαλιστική όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για την Ευρώπη που σήμερα απειλείται από την ανακύκλωση και αναζωπύρωση της κρίσης σε όλο το Νότο. Και πιστεύω ότι μόλις κερδίσουμε, δεν θα είμαστε μόνοι απέναντι στην Μέρκελ. Αυτή τη λύση θα την προκρίνουν και θα την στηρίζουν ευρύτερες δυνάμεις και όχι μόνο στο Νότο. Ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία.

Μέχρι στιγμής τα διεθνή κέντρα δε φαίνεται να αστειεύονται. Το δείχνει καθαρά η εμπειρία της Κύπρου όταν το αρχικό «ΟΧΙ» των κυπρίων στη συνέχεια μετατράπηκε σε πλήρη υποταγή στις απαιτήσεις τους.. Εσείς θα επιμείνετε, ακόμη και στην απευκταία επιλογή αποχώρησης από την Ευρωζώνη;

Η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος. Όποιος υποστηρίζει ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι απλά ένα σενάριο, μια εξίσωση με μόνες παραμέτρους οικονομικές και νομισματικές είτε είναι αφελής, είτε ηλίθιος. Ευρωζώνη με ακρωτηριασμένο το Νοτιοανατολικό της άκρο, Ευρωπαϊκή Ένωση με βαθιά πληγή στην εύθραυστη περιοχή της Μεσογείου, θα είναι Ευρωζώνη και ΕΕ, αντίστοιχα, ανάπηρη και ασταθής. Θα είναι η αρχή του τέλους της.

Αλλά και όμοια να ήταν τα πράγματα, δεν μπορείτε να συγκρίνετε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με νωπή λαϊκή εντολή διεξόδου από το μνημόνιο, με τη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση Αναστασιάδη στην Κύπρο, που εξελέγη με τη στήριξη της κ. Μέρκελ και με προεκλογική δέσμευση τη γρήγορη πρόσδεση στο μνημόνιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα έχει σαφή λαϊκή εντολή να εφαρμόσει την πολιτική του, να απαλλάξει τη χώρα από το μνημόνιο, να επαναδιαπραγματευθεί ένα βιώσιμο δημόσιο χρέος και να προχωρήσει στην παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Και αυτό θα πράξει, ανεξάρτητα από εκβιασμούς. Και οι δανειστές αυτό το γνωρίζουν. Γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι το ίδιο με τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά ή τον Αναστασιάδη.

Από την άλλη, όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η Κύπρος έφερε στην επιφάνεια κάτι που γνωρίζαμε και για αυτό και δουλεύουμε σε αυτήν την κατεύθυνση. Έδειξε την αναγκαιότητα να υπάρξουν πολλά «ΟΧΙ» μαζί, από λαούς και από κυβερνήσεις, χωρίς την αυταπάτη του «καλού μαθητή».  Η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι μέρος μιας ευρύτερης τομής. Για το λόγο αυτό εργαζόμαστε για τις ευρύτερες δυνατές ευρωπαϊκές συμμαχίες τόσο στο Νότο, όσο και στις ίδιες τις χώρες του Βορρά.

Η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων σημαίνει πως ζητάμε συνέχιση της δανειοδότησης με ευνοϊκότερους όρους και προκειμένου τα χρήματα που πηγαίνανε στην πληρωμή τόκων να διατεθούν για κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική. Ποια είναι η ατζέντα που θα διαμορφώσει την Συμμαχία του Νότου ώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να στεφθεί με επιτυχία η επαναδιαπραγμάτευση;

Η κ. Μέρκελ ισχυρίζεται ότι τα προβλήματα του χρέους δεν λύνονται με περισσότερο χρέος γι’ αυτό προκρίνει τη σκληρή λιτότητα, εντούτοις η πολιτική της οδηγεί διαρκώς στην ανάγκη νέων δανείων, σε φαύλο κύκλο. Από την άλλη, όμως, ο κ. Στάινμπρουκ μίλησε ανοικτά για την αναγκαιότητα ενός νέου Σχεδίου Μάρσαλ για το Νότο.

Ας το συνειδητοποιήσουμε. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και έχουν ήδη καταγραφεί οι βασικές διαστάσεις του. Αφορά την κοινή αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, την κοινή αντιμετώπιση της κρίσης του τραπεζικού συστήματος, την κοινή αντιμετώπιση της ανάπτυξης, και φυσικά το μείζον θέμα φυσικά της ανεργίας.

Οι χώρες του Νότου, απευθυνόμενες πάντα και στους εργαζόμενους του Βορρά, μπορούν να συγκλίνουν σε αυτά τα θέματα διεκδικώντας ταυτόχρονα πραγματική δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ανάπτυξη στη βάση των κοινωνικών αναγκών. Το πρώτο βήμα για την υλοποίηση αυτής της ατζέντας είναι η ακύρωση της πολιτικής των μνημονίων που «καίνε» τον ευρωπαϊκό Νότο. Ήδη η φωτιά φτάνει σήμερα στη Γαλλία και αύριο στην ίδια την Γερμανία.

Αν δεν υπάρξει συμφωνία για νέο ευνοϊκότερο δανεισμό που θα βρεθούν τα χρήματα για την κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική;

Η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα με έκτακτα μέτρα προστασίας και ανακούφισης είναι άμεση και δεν μπορεί να περιμένει την έκβαση της διαπραγμάτευσης. Το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει και για τον αναπτυξιακό προσανατολισμό της οικονομίας. Τρεις είναι συνήθως οι πηγές και σε αυτές θα επικεντρωθούμε. Ευρωπαϊκοί πόροι, δημόσιοι επενδυτικοί πόροι και τραπεζική χρηματοδότηση. Κάθε μία από αυτές τις πηγές θέλει φυσικά μία συγκεκριμένη πολιτική.

Η σπατάλη των ευρωπαϊκών πόρων πρέπει να αντικατασταθεί από τη σωστή αξιοποίηση τους για τη προστασία των αδύναμων. Οι δημόσιες επενδύσεις πρέπει να επανέλθουν στα προ μνημονίου επίπεδα και να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης. Και η τραπεζική σταθεροποίηση απαιτεί ριζικές αλλαγές του τρόπου με τον όποιο προσεγγίζει το θέμα η τρόικα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εργάζεται και στα τρία μέτωπα με συγκεκριμένες σκέψεις για το τι αλλαγές πρέπει να γίνουν. Επιπλέον, συμβολή στη σταθεροποίηση της οικονομίας θα έχει και η κατάργηση του μνημονίου αυτή καθεαυτή. Αφού, για παράδειγμα, η ίδια η αύξηση του κατώτατου μισθού θα δώσει ώθηση στη κατανάλωση και θα συμβάλει στην επανεκκίνηση της οικονομίας. Εντούτοις, η μεγαλύτερη ώθηση θα δοθεί από την επανεκκίνηση της οικονομίας, καθώς μόνο τότε θα ενεργοποιηθούν και ιδιωτικές επενδύσεις, στο βαθμό που η οικονομία θα αρχίσει να κινείται προς τη κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Έχετε κοστολογήσει τα μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα όπως πχ για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας; Πως θα χρηματοδοτηθούν; Αρκεί η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων ή χρειάζεται ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ;

Όπως σας είπα, τα κοινωνικού χαρακτήρα μέτρα καταπολέμησης της φτώχειας είναι πρώτης προτεραιότητας για το ΣΥΡΙΖΑ και θα γίνουν πάση θυσία. Σε ότι αφορά το κόστος τους, όπως σας είπα, ένα μέρος θα καλυφθεί από αναδιανομή των δημοσίων δαπανών. Ένα άλλο από την ενεργοποιήσει ευρωπαϊκών πόρων. Ένα τρίτο μέρος θα προκύψει από την αναδιανομή των φορολογικών βαρών που θα φέρει φοροελαφρύνσεις στα φτωχότερα στρώματα, αυξάνοντας το διαθέσιμο εισόδημα τους και βγάζοντας μερίδα των δοκιμαζόμενων νοικοκυριών από το όριο της φτώχειας. Από κει και πέρα, βέβαια,  χρηματοδοτικά εργαλεία του εύρους του σχεδίου Μάρσαλ είναι αναγκαίο να δημιουργηθούν, όχι μόνο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα αλλά για την κοινωνική ανάπτυξη ολόκληρης της Ευρώπης.

Δεδομένου ότι το περιουσιολόγιο χρειάζεται χρόνια για να φτιαχτεί και εσείς βασίζετε την άντληση εσόδων στη φορολογία του πλούτου, τι άλλο προτείνετε από πλευράς φορολογικής πολιτικής;

Η ριζική αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος είναι αναγκαία, όπως άλλωστε και οι ριζικές αλλαγές στους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς. Είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν μπορεί τόσα χρόνια να φορολογούμε τη φτώχεια και να αφήνουμε ανέγγιχτο το πλούτο. Είναι αλήθεια, όμως, ότι το δίκαιο φορολογικό σύστημα που προτείνουμε θα χρειαστεί χρόνο για να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε ότι αφορά τα έσοδα.

Από την άλλη, όμως, υπάρχει πληθώρα φορολογικών εργαλείων που ενδιάμεσα μπορούν να επιτύχουν τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών. Και αυτό αφορά θέματα, όπως τα τεκμήρια ή το πόθεν έσχες, ο έλεγχος των off shore  εταιρειών, η καταπολέμηση των πρακτικών της διακίνησης μαύρου χρήματος, η αντιμετώπιση της μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγής και φοροκλοπής,  η πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων και τσιγάρων, ο έλεγχος της μάστιγας των πλαστών τιμολογίων. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης να χρησιμοποιηθούν τα σωστά εργαλεία και στο ισχύον φορολογικό σύστημα, ώστε να φορολογηθούν δικαιότερα οι διάφορες κοινωνικές ομάδες.

Παραδοσιακά η αριστερά μιλά για τόνωση του δημόσιου τομέα σαν φάρμακο στην κρίση, όμως το ελληνικό δημόσιο χαρακτηρίζεται αποδεδειγμένα από αδιαφάνεια, διαφθορά, ρεμούλα και σπατάλη. Πώς σκέφτεστε να εξυγιάνετε τον δημόσιο τομέα ώστε να πάψει να είναι αγωγός κερδοφορίας για τον ιδιωτικό τομέα; Θα σταματήσετε κάθε ιδιωτικοποίηση; Θα επιδιώξετε την ανάκτηση από το Δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων εταιριών ακόμη και μη κοινωφελών όπως ο ΟΠΑΠ; Τι θα κάνετε με τις απολύσεις που τώρα γίνονται;

Στην Ελλάδα η διαπλοκή και το πολιτικό σύστημα έχουν διαμορφώσει τρομερές παθογένειες στη δημόσια διοίκηση. Εμείς φιλοδοξούμε να συγκρουστούμε με  το σύστημα διαπλοκής, συνεπώς είμαστε έτοιμοι να κάνουμε βαθιές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο. Προέχει η αλλαγή της νομοθεσίας σε πολλούς τομείς, η διαμόρφωση καθολικών κανόνων για θέματα χωροταξίας, περιβάλλοντος και φορολογίας, η αυτονόμηση της δημόσιας διοίκησης από τον πολιτικό έλεγχο, η διαφάνεια, η απλοποίηση της γραφειοκρατίας, και η διαμόρφωση αξιοκρατικών κανόνων στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης. Σε αυτές τις αλλαγές εμείς θέλουμε τους δημόσιους υπαλλήλους σύμμαχους και όχι εχθρούς.

Οι απολύσεις και μάλιστα οι οριζόντιες, δεν είναι μεταρρύθμιση είναι διάλυση. Εμείς φιλοδοξούμε να  πείσουμε όλους τους πολίτες να βάλλουν ένα λιθαράκι για την ανασυγκρότηση του κράτους, για να αλλάξουμε τη σχέση κράτους - πολίτη. Για μια δημόσια διοίκηση που θα προσφέρει στον πολίτη και στο κοινωνικό σύνολο. Στο πλαίσιο αυτό, θα εξετάσουμε πως και με ποια προτεραιότητα θα ανακτήσουμε ως Δημόσιο ό,τι είναι σημαντικό για τη διασφάλιση των κοινωνικών αναγκών.

Ειδικά για τον ΟΠΑΠ, όμως, οφείλω να πω ότι μπορεί να μην είναι με τη στενή έννοια κοινωφελής οργανισμός, αλλά είναι αδιανόητο να πωλούνται κερδοφόρες εταιρείες σε περίοδο δημοσιονομικής ασφυξίας. Χώρια το σημαντικό κοινωνικό όφελος που προκύπτει όταν η διαχείριση του τζόγου γίνεται από το κράτος και όχι από ιδιώτες. Σε κάθε περίπτωση, θα βρούμε το τρόπο να υπερασπιστούμε το δημόσιο συμφέρον. Ας μην κοιμούνται ήσυχοι όσοι επενδύουν στη διασπάθιση του δημόσιου πλούτου.

Λαμβανομένης υπόψη της εκτίμησης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ για διατήρηση της ανεργίας πάνω από 20% για 20 χρόνια ακόμη και με ανάπτυξη, με τι αναπτυξιακά μέτρα σκοπεύετε εσείς να μειώσετε την ανεργία; Επιζητείτε την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, σε ποιους τομείς που να δημιουργούν απασχόληση και με τι κίνητρα;

Η μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ λέει ότι όσο πιο μεγάλη είναι η καταστροφή παραγωγικού δυναμικού, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αντιστραφεί η πορεία της ανεργίας. Εμείς, λοιπόν, σκοπεύουμε να αλλάξουμε αμέσως πολιτική. Να τονώσουμε τη ζήτηση, ώστε να κινηθεί η αγορά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται κυρίως στην εσωτερική αγορά, ως ένα πρώτο βήμα συγκράτησης της ανεργίας.

 Από εκεί και πέρα, απαιτείται ένα ισχυρό πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, πολιτικές για τη γρήγορη ανάπτυξη της κοινωνικής και συνεταιριστικής οικονομίας, σχέδιο τραπεζικής ενίσχυσης της μικρής επιχειρηματικότητας και των κοινωνικών συνεταιρισμών, νομική κάλυψη σε αυτοδιαχειριστικές προσπάθειες εργαζομένων αλλά και εκτεταμένες ιδιωτικές επενδύσεις.

Το βασικό κίνητρο που θα προσφέρουμε στους επενδυτές είναι η αξιοπιστία, η σταθερότητα του φορολογικού συστήματος, η κατάργηση της δαιδαλώδους πολυνομίας που ευνοεί σήμερα τη διαπλοκή και η θετική ψυχολογία που θα διαμορφώσει το τέρμα του λάθους της λιτότητας. Η ψυχολογία της εξόδου από την κρίση. Εμείς από την πλευρά μας θα απαιτήσουμε σεβασμό στο περιβάλλον και τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.    

Σκοπεύετε να κρατικοποιήσετε όλες τις μεγάλες τράπεζες, κι αν όχι όλες, ποιες; Πως θα το κάνετε αυτό όταν βασικός τους μέτοχος είναι το μη ελεγχόμενο από το κράτος Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας;

Το ΤΧΣ είναι εταιρία του Ελληνικού Δημοσίου, στην οποία όμως η κυβέρνηση έχει επιτρέψει στους δανειστές να έχουν το πρώτο λόγο. Συνεπώς, οι τράπεζες είναι ήδη υπό κρατικό έλεγχο, άσχετα αν η κυβέρνηση επιλέγει να μην τον ασκεί. Εμείς όμως θα τον ασκήσουμε. Για να μην παίζουμε, λοιπόν, με τις λέξεις, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες, στις οποίες συγχωνεύθηκε το σύνολο του τραπεζικού συστήματος, είναι ήδη «κρατικοποιημένες», αφού το ΤΧΣ έχει τη συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών και το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος θα χρεωθεί τα δις της ανακεφαλαιοποίησης.

Το οξύμωρο είναι ότι στις «κρατικοποιημένες» τράπεζες κουμάντο κάνουν οι τραπεζίτες που τις χρεοκόπησαν. Άλλος κερνάει και άλλος πληρώνει δηλαδή. Ε, αυτό το πανηγύρι θα τελειώσει. Από εκεί και πέρα, το πρόβλημα είναι πως θα σταθεροποιηθεί το τραπεζικό σύστημα και πως οι τράπεζες θα ξαναγίνουν χρηματοδοτικά εργαλεία για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας. Σε αυτή τη κατεύθυνση επεξεργαζόμαστε σχέδια, μεταξύ των οποίων είναι και η ίδρυση νέων τραπεζικών και χρηματοδοτικών σχημάτων ειδικού σκοπού, ώστε να ενισχύεται αποτελεσματικότερα η ανάπτυξη και η κοινωνική συνοχή.

Δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει σε αναδιανομή εισοδήματος και δεν είναι επιθυμητός από το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο καθώς και την ντόπια ολιγαρχία είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αντιμετωπίσει κλίμα καχυποψίας και εχθροπάθειας που μπορεί να φθάσει μέχρι και ανοιχτό σαμποτάζ. Πως θα αντιμετωπίσετε ένα παρόμοιο ενδεχόμενο που θα μπορούσε να καταλήξει σε νέα εκροή καταθέσεων και κεφαλαίων στο εξωτερικό; Πως θα ελέγξετε τον λαβύρινθο φοροαποφυγής και εξόδου του χρήματος που είναι οι εξωχώριες εταιρίες;

Ο πόλεμος από το διαπλεκόμενο τρίγωνο τραπεζών-μίντια-μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων είναι κάτι για το οποίο οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι. Εμείς, όμως, θα έχουμε το δυνατότερο όπλο που υπάρχει: τον κόσμο, την πλειοψηφία της κοινωνίας στο πλευρό μας. Ο κόσμος θα βλέπει, θα κρίνει ποιον συμφέρει η πολιτική μας και θα μας στηρίξει με όλα τα μέσα. Είμαστε σίγουροι ότι η αποφασιστική στήριξη του κόσμου θα αποτρέψει ακόμη και την ολιγαρχία από σπασμωδικές κινήσεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο, έχω τη βεβαιότητα πως θα λειτουργήσει με απόλυτη επάρκεια το σχέδιο που έχουμε ήδη επεξεργαστεί για την αποτροπή συντονισμένης ξαφνικής εκροής καταθέσεων.

Πως θα ελαφρύνετε τα νοικοκυριά από τα μη εξυπηρετούμενα ιδιωτικά χρέη

Από την αρχή επιμέναμε στην ιδέα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνει όχι με κριτήριο τη ζημία που υπέστησαν από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, αλλά σε συνδυασμό με ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης των δανείων, στεγαστικών, καταναλωτικών και μικροεπειχειρηματικών. Η επαναφορά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας θα δημιουργήσει τεράστια κοινωνική απόγνωση. Δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε να συμβεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει πρόταση νόμου για μια νέα «σεισάχθεια», και ζήτησε μία ριζική και καθολική λύση όταν πρόσφατα η κυβέρνηση αντικατέστησε το «Νόμο Κατσέλη» με ευνοϊκότερες για τις τράπεζες ρυθμίσεις. Το επόμενο διάστημα θα εξαγγείλουμε το σχέδιο ελάφρυνσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, που δεσμευόμαστε να εφαρμόσουμε ως κυβέρνηση, τόσο για να πάρει ανάσα οι πολίτες όσο όμως και για να σταθεροποιηθεί το τραπεζικό σύστημα, που ήδη σωρεύει πάνω από 70 δις κόκκινα δάνεια.

Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ ο ΣΥΡΙΖΑ κήρυξε ανένδοτο αγώνα με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Τι περιεχόμενο δίνετε σε αυτό που εξαγγέλλετε ως ανένδοτο αγώνα;

Να απαλλάξουμε την Ελλάδα από το μνημόνιο και από το εφιαλτικό μέλλον που της ετοιμάζουν. Να υπερασπιστούμε την κοινωνική συνοχή και τη Δημοκρατία. Αυτοί πρέπει να είναι οι στόχοι του αγώνα. Είναι ένας αγώνας στον οποίο χρειάζεται να συναντηθούμε όλοι, πέρα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και πολιτικά παιχνίδια. ΝΑ δώσουμε τη μάχη παντού: στις γειτονιές, στις πόλεις, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τα νοσοκομεία που κλείνουν. Είναι ένας αγώνας για την υπεράσπιση της κοινωνίας και θα τελειώσει μόνο, όταν τελειώσει η σημερινή κυβέρνηση και το επαίσχυντο Μνημόνιο.

Όμως, οι πλατείες είναι άδειες και οι διαδηλώσεις μικρές. Μήπως δεν πείθονται οι πολίτες από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;

Στις μεγάλες κινητοποιήσεις υπάρχουν περίοδοι έξαρσης και ύφεσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος σταμάτησε να υποφέρει, ούτε ότι αποδέχτηκε την ήττα του από το μνημόνιο. Η κοινωνία βράζει, και θα εκφράσει ξανά την αγανάκτησή της είτε με τους παλιούς είτε με καινούριους τρόπους. Θα το κάνει ακόμα πιο σίγουρα και ακόμα πιο ηχηρά, την στιγμή που θα είναι πεισμένη ότι κάτι τέτοιο θα έχει πολιτικό αποτέλεσμα. Από τη δική της πλευρά, η  Αριστερά οφείλει να παίξει τον ρόλο της, ώστε το κίνημα αγανάκτησης να μετασχηματιστεί σε ένα κίνημα ώριμων πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών.

Έχετε πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς την άμεση και διαρκή συμμετοχή του λαού στις λήψεις των αποφάσεων. Πως σκέφτεστε να το υλοποιήσετε αυτό;

Υπάρχουν πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις που μπορούν να διασφαλίσουν την πιο ουσιαστική παρέμβαση της κοινωνίας στα πράγματα. Είναι τα δημοψηφίσματα, σε κεντρικό ή σε τοπικό επίπεδο, οι συμμετοχικοί θεσμοί, οι νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, η συνεταιριστική οικονομία, και βέβαια η ριζική αναδιοργάνωση της αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού. Αρκεί να υπάρχει βούληση. Γιατί κάθε βήμα που φέρνει τον λαό πιο κοντά στην λήψη των αποφάσεων, εκτοπίζει αντιστοίχως τα ισχυρά συμφέροντα που χειραγωγούν σήμερα την πολιτική και την οικονομία σε κάθε επίπεδο.

Δηλώσατε πρόσφατα ότι έχετε σκοπό να ρίξετε την κυβέρνηση το ταχύτερο δυνατό. Με ποιους τρόπους θα το επιδιώξετε;

Με τον καθημερινό αγώνα για τη καταγγελία της εγκληματικής και αδιέξοδης πολιτικής του μνημονίου που εφαρμόζει παντού. Μέσα και έξω από τη Βουλή, στους δρόμους στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις και τα χωριά, μέσα και έξω από τη χώρα. Αυτό είναι το καθήκον μας. Να εμψυχώσουμε, να κινητοποιήσουμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικροεπαγγελματίες και να νικήσουμε το φόβο.

Και ξέρετε πιστεύω ότι στο χέρι μας είναι.  Αργά ή γρήγορα η κινητοποίηση του λαού μας θα τους εξαναγκάσει να φύγουν, υπό το βάρος της ομολογημένης αποτυχίας του μνημονίου, και της λαϊκής κατακραυγής. Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει την πολιτική του «καλού μαθητή» απέναντι στην τρόικα. Η πολιτική αυτή έχει αποδειχτεί ολέθρια και δεν έχουν σχέδιο διαφυγής. Θα φύγουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έφυγαν οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις του μνημονίου. Αυτή, όμως, θα είναι και η τελευταία για το ίδιο Μνημόνιο. Ο ελληνικός λαός θα κάνει το βήμα της ανατροπής και καμιά άλλη προσπάθεια εξαπάτησης και εκφοβισμού δεν πρόκειται να καρποφορήσει.

Με ποιες πολιτικές δυνάμεις θα κυβερνήσετε. Θα είναι κυβέρνηση με δυνάμεις από το χώρο της Αριστεράς που σε αυτή τη φάση δεν δείχνει να είναι εφικτή με δεδομένη την άρνηση του ΚΚΕ ή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με άλλα κόμματα;

Έτσι όπως είναι τα πράγματα, μια διέξοδος υπάρχει: Όσο πιο ισχυρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο  αποτελεσματικός θα είναι ο αγώνας του λαού να απαλλαγεί από το μνημόνιο. Αν στις προηγούμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μεγάλη έκπληξη, τώρα μπορεί και πρέπει να γίνει ο πόλος συσπείρωσης μιας ευρύτατης πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για την ενότητα και την ευρύτατη δυνατή συσπείρωση, γύρω από ένα προοδευτικό εναλλακτικό πρόγραμμα. Και να είστε σίγουρος ότι την επόμενη των εκλογών η δυναμική θα είναι εντελώς διαφορετική στο πολιτικό σκηνικό.    

Σε αυτήν την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας εντάσσεται και πρόσωπα ή πολιτικές κινήσεις που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ; Με τη ΔΗΜΑΡ η και το σημερινό ΠΑΣΟΚ ιδίως μετά τη θέση Σκανδαλίδη και Ρέππα προχθές στο συμπόσιο για την 3η Σεπτέμβρη για διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να υπάρξει σύγκλιση και υπό ποιες προϋποθέσεις;

Το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου έχει μεταβληθεί και επισήμως σε συνιστώσα της ΝΔ και πολιτικό δεκανίκι του κ. Σαμαρά. Είναι προφανές ότι θέμα συνεργασίας δεν τίθεται, αφού ο κ. Βενιζέλος έχει συνδέσει την πολιτική επιβίωση του ιδίου και κόμματός του με το μνημόνιο. Οι φωνές αναδίπλωσης που ακούγονται, και μάλιστα σε υψηλότατο επίπεδο, δείχνουν το αδιέξοδο αυτής της πορείας. Για μας, κάθε συνεργασία και σύγκλιση έχει νόημα, μόνο όταν βασίζεται στην προγραμματική, αλλά και την πολιτική αξιοπιστία.

Θεωρείτε πως την κρίσιμη ώρα ,όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, στην περίπτωση που έλθει πρώτο κόμμα αλλά δεν θα έχει την απαραίτητη πλειοψηφία και θα έχει λάβει την εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης, θα δεχόταν να κυβερνήσει με ψήφο ανοχής;

Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη. Όσο πιο ισχυρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και όσο μεγαλύτερη πλειοψηφία διαθέτει, τόσο πιο ισχυρός θα είναι ο λαός απέναντι στο μνημόνιο.  Το μνημόνιο, λοιπόν, δεν θα το καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του. Και όσο πιο ισχυρή θα είναι το βράδυ των εκλογών η εντολή του λαού, τόσο πιο δυνατή θα είναι η χώρα για να κερδίσει τη σκληρή μάχη της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και τους πιστωτές.

Ο  πρωθυπουργός στη συνέντευξη του στην «Κ.Ε» την περασμένη Κυριακή είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διεκδικεί με αξιώσεις να βγει πρώτο κόμμα. Το δικαιολόγησε λέγοντας πως τον χρόνο που προηγήθηκε  κατά τη διάρκεια του οποίου ελήφθησαν οδυνηρά μέτρα δεν κατάφερε να πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις. Πως  σχολιάζετε αυτή την εκτίμηση του κ. Σαμαρά;

Αν μετράει την αποδοχή της κοινωνίας ή τη δυσαρέσκειά της, κλεισμένος στο Μέγαρο Μαξίμου, βλέποντας τους δείκτες και τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, τότε είναι βέβαιο ότι θα κάνει τις πιο λανθασμένες επιλογές. Η  εκτίμησή μου είναι ότι όπως τον Μάιο, βρεθήκαμε με δημοσκοπικούς δείκτες που έδιναν ένα τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που καταγράφηκε στις κάλπες, έτσι και τώρα θα είναι συντριπτική  η έκπληξη  του εκλογικού αποτελέσματος. Οι δε δημοσκοπήσεις -καταγράψτε το αυτό- θα διαφοροποιηθούν άρδην τη μέρα της προκήρυξης των εκλογών όταν θα τεθούν τα πραγματικά διλήμματα στον ελληνικό λαό. Διότι, αυτή τη στιγμή καλείται ένα απογοητευμένο, κουρασμένο, οργισμένο εκλογικό σώμα να απαντήσει σε ένα ερώτημα που δεν αφορά το δίλημμα που θα τεθεί την ημέρα των εκλογών. Ποιος, δηλαδή, θα κυβερνήσει την επόμενη μέρα. Αφορά ποιον προτιμά, ποιον θεωρεί καλύτερο ή ικανότερο.

Θεωρώ απολύτως λογικό σε αυτό ερώτημα να πλειοψηφεί το «δεν ξέρω, δεν απαντώ» ή «ο κανένας», σε αυτή τη φάση της απόγνωσης ή της απελπισίας που βρίσκεται το μεγαλύτερο τμήμα του εκλογικού τμήματος και ειδικά της μεσαίας τάξης που έχει καταρρακωθεί.

Την ημέρα, όμως, που θα προκηρυχθούν εκλογές το πραγματικό διακύβευμα  θα τεθεί μπροστά στον καθένα και στην καθεμιά. Θα συνεχίσουμε με μια κυβέρνηση που λέει «ναι», προσποιούμενη ότι θα διαπραγματεύεται ή θα επιλέξουμε να βγούμε από αυτήν την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Και εκεί σε αυτό το ρεαλιστικό διακύβευμα ο ΣΥΡΙΖΑ θα συσπειρώσει μεγαλύτερες δυνάμεις από αυτές που τον υποστηρίζουν. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο νικητής  των εκλογών.

Η Ελλάδα είναι άμεσα εμπλεκόμενη με δυνάμεις στο Κόσσοβο και στο Αφγανιστάν στα πλαίσια των Νατοϊκών της υποχρεώσεων. Είναι πιθανό τώρα να της ζητηθεί μιας μορφής συμμετοχή σε ενδεχόμενη επίθεση στη Συρία. Εσείς ως κυβέρνηση πως σκοπεύετε να χειριστείτε αυτά τα θέματα;

Τίποτα από αυτά που συμβαίνουν δεν αφορά το δικαίωμα του συριακού λαού στη δημοκρατία και την ελευθερία. Η εμπειρία του Κοσσόβου και του Αφγανιστάν που αναφέρατε το επιβεβαιώνουν. Το ΝΑΤΟ δεν έχει εμπλακεί επισήμως στην υπόθεση της Συρίας, και επομένως καμία νατοϊκή υποχρέωση δεν μας επιβάλλει να συμμετάσχουμε σε επιχειρήσεις, εναντίον μιας χώρας με την οποία έχουμε διπλωματικές σχέσεις. Αλλά και να υπήρχε νατοϊκή κάλυψη σε αυτήν την υπόθεση, τι θα άλλαζε; Οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία είχαν, επίσης, νατοϊκή κάλυψη, αλλά ούτε μια στιγμή ο ελληνικός λαός δεν αποδέχτηκε τη συμμετοχή της χώρας σε μια επιχείρηση τόσο κραυγαλέα, αντίθετη με το διεθνές δίκαιο.

Και θέλω να υπενθυμίσω ότι, βάσει του Ελληνικού Συντάγματος, χρειάζεται απόφαση της Βουλής για να παραχωρηθούν διευκολύνσεις σε πολεμικές επιχειρήσεις στις οποίες η χώρα μας δεν εμπλέκεται, πράγμα που η κυβέρνηση παρακάμπτει. Οι τελευταίες δε εξελίξεις, με την ανάσχεση της επιθέσεις από τις αρνητικές ψήφους σε κοινοβούλια και από τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, εκθέτουν ανεπανόρθωτα τόσο τον πρωθυπουργό όσο και τον υπουργό Εξωτερικών. Απέδειξαν ότι δε ξέρουν τίποτε άλλο από το να κραυγάζουν τη προθυμία τους στην υποταγή. Τι κι αν αυτή η προθυμία συνεπάγεται δεινά για τη χώρα μας που βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση.

Πρόσφατα ο πρόεδρος Πούτιν εξαπέλυσε επίθεση κατά της χώρας για την ετεροβαρή πολιτική που ακολουθεί, εγκαταλείποντας την προηγούμενη πιο στενή σχέση με τα ρώσικα συμφέροντα. Πως σκοπεύετε να προσδιορίσετε τις σχέσεις της χώρας με την Ρωσία;

Δεν υπάρχει σχέδιο προνομιακών σχέσεων με καμία απολύτως χώρα του κόσμου. Θέλουμε μια εξωτερική πολιτική πολυδιάστατη, πολύμορφη, βασισμένη σε σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης, και προσανατολισμένη στο συμφέρον του ελληνικού λαού και μόνον. Η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι στο τσεπάκι κανενός. Απεναντίας, μπορεί να παίξει σημαντικό διεθνή ρόλο, χωρίς εξαρτήσεις από ξένα συμφέροντα.

Το νέο Λύκειο μοιράζει τα ελληνόπουλα σε σχολεία για έχοντες και σε σχολεία για πληβείους αποκλείοντας τα δυο τρίτα από νωρίς από την ανώτατη παιδεία. Πως οραματίζεστε μια παιδεία στο μέλλον;

Είχαμε πιστέψει ότι η κοινωνία πέρασε την φάση κατά την οποία η μόρφωση ήταν για τους κοινωνικά ανώτερους και είχε κατακτήσει την παιδεία ως δημόσιο αγαθό. Τα βήματα για κάτι τέτοιο έγιναν από τα μέσα της δεκαετίας του 60. Σήμερα, ακόμα κι αυτό είναι υπό αναίρεση.

Οι φτωχοί, με μια σειρά επιτήδειων μέτρων, που προσπαθούν απλώς να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες για την παιδεία, πετιούνται έξω από το λύκειο. Στρέφονται στην περίφημη «μαθητεία» που δεν είναι τίποτα άλλο από πάμφθηνη εργασία ανηλίκων. Οι διατάξεις αυτές γυρίζουν την παιδεία έναν αιώνα πίσω. Υποχρέωση της πολιτείας είναι να εξασφαλίζει την 12χρόνη και υποχρεωτική εκπαίδευση για όλους, καθώς και υψηλού επιπέδου, δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση.

 Το σχολείο πρέπει να πάψει να είναι εξεταστικός προθάλαμος των ΑΕΙ και πάρεργο της φροντιστηριακής εκπαίδευσης. Σχεδιάζουμε την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου σχολειού από το νηπιαγωγείο ως το Λύκειο, με αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης γνώσης. Οραματιζόμαστε δε, όταν σταθεροποιηθεί η οικονομία, μια ριζική μεταρρύθμιση που θα ανοίξει το δρόμο για την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ανάλογα με τα προσόντα, τις κλήσεις, τη δουλειά και τις δυνατότητες του κάθε μαθητή και όχι με βάση την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του. Γιατί η γνώση έχει αυταξία. Σχεδιάζουμε τέλος την ολόπλευρη στήριξη των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Η Ελλάδα μπορεί, αν δουλέψουμε με σχέδιο και όραμα, σε βάθος χρόνου, να μην είναι μόνο η χώρα του τουρισμού, αλλά και η χώρα της επιστήμης, της παροχής υψηλής ποιότητας γνώσης στα πανεπιστήμια και η χώρα της παραγωγής υψηλού επιπέδου έρευνας στα ερευνητικά της κέντρα, που θα μας επιτρέψει όχι μόνο να σταματήσουμε το λεγόμενο brain rain, τη διαρροή του πιο σημαντικού επιστημονικού δυναμικού από τη χώρα, αλλά τη συγκέντρωση στη χώρα νέων επιστημόνων και ερευνητών.

Και όχι μόνο στις εφαρμοσμένες, αλλά και στις θεωρητικές επιστήμες. Γιατί αλήθεια να μην έρχονται στην Ελλάδα φοιτητές από όλο τον κόσμο για να σπουδάσουν φιλοσοφία; Ποια άλλη χώρα στο κόσμο έχει την ιστορία, την παράδοση, το βάθος και το κύρος που έχει η Ελλάδα σε αυτούς τους τομείς;

Διαβάστε επίσης:
Αλ. Τσίπρας: Να τους ρίξει ο λαός (βίντεο)
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία της ΔΕΘ (βίντεο και δηλώσεις)