ΝΔ: Στρατηγική συνεργασία με τον κινέζικο καπιταλισμό
Η ουσία των συμφωνιών μεταξύ των δύο χωρών (Ελλάδας – Κίνας) είναι η επιθετική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια η αναβάθμιση της οικονομικής και πολιτικής τους θέσης διεθνώς.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΓΕΡΑΝΗΣ
http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=6045&mode=thread&order=0&thold=0
«Αυτό το πρώτο βήμα για την ευρύτερη συνεργασία των δύο χωρών πραγματοποιείται εν μέσω μιας πρωτόγνωρης για τα παγκόσμια δεδομένα οικονομικής συγκυρίας. Τη στιγμή που όλα μοιάζουν να έχουν παγώσει στο διεθνές οικονομικό μέτωπο, αποδεικνύεται στην πράξη ότι, με κατάλληλους χειρισμούς, η κρίση μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία». Με τα παραπάνω λόγια εκφράστηκε ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Αναστάσης Παπαληγούρας στη συνάντησή του με τον πρόεδρο του κινεζικού ομίλου Κόσκο, «κάπτεν» Βέι Ζιαφού, προδίδοντας τον ενθουσιασμό του ιδίου και της κυβέρνησής του για την πώληση του σταθμού διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ στην κινεζική εταιρεία.
Μαζί με τη διαβόητη πλέον συμφωνία για την πώληση του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων, υπογράφτηκαν άλλες δύο μεταξύ οργανισμών επικοινωνίας των δύο χωρών: Συμφωνία συνεργασίας του ΟΤΕ με την κινεζική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Χούα Βέι καισυμφωνία μεταξύ της ΕΡΤ και της κινεζικής τηλεόρασης CCTV.
Αξιοσημείωτη είναι η συμφωνία των δύο ηγετών στις δηλώσεις τους μετά τη συνάντησή τους. Ο έλληνας πρωθυπουργός μίλησε για ένα «νέο κεφάλαιο στη στρατηγική συνεργασία» των δύο χωρών, το οποίο σηματοδοτείται με τη σύμβαση παραχώρησης του ΟΛΠ στην Κόσκο. «Τα ελληνικά λιμάνια μπορούν να καταστούν διαμετακομιστικά κέντρα των κινεζικών προϊόντων, τόσο στις χώρες της ΕΕ όσο και στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου», τόνισε, αφήνοντας βεβαίως να φανεί ότι η συνεργασία των δύο χωρών στον τομέα της ναυτιλίας θα αγκαλιάσει και άλλα μεγάλα λιμάνια της χώρας. Σε ότι αφορά ειδικά τη ναυτιλία, την ανέδειξε ως «στρατηγικό πεδίο συνεργασίας» μεταξύ των δύο χωρών και ανέφερε ότι οι «έλληνες πλοιοκτήτες διακινούν ένα μεγάλο μέρος του διεθνούς εμπορίου της Κίνας και αποτελούν τους σημαντικότερους πελάτες των κινεζικών ναυπηγείων». Από την άλλη, ο κινέζος Πρόεδρος Χου Ζιντάο, αναφέρθηκε στην διείσδυση κινεζικών επιχειρήσεων στην ελληνική και ευρωπαϊκή αγορά και κάλεσε ελληνικές επιχειρήσεις να δραστηριοποιηθούν στην κινεζική. Στον τομέα της ναυτιλιακής συνεργασίας αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα διαμόρφωσης ενός τρισδιάστατου σχήματος «με κρίκο τις θαλάσσιες μεταφορές, με μοχλό τα λιμάνια και υπόβαθρο το διαμετακομιστικό κέντρο», αφήνοντας και αυτός με τη σειρά του να εννοηθεί ότι η αγορά του κέντρου εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ είναι μόνο η αρχή. Αναφέρθηκε επίσης στη σημασία που αποκτά η Ελλάδα για την Κίνα σε ότι αφορά την προώθηση των σχέσεων της τελευταίας με την ΕΕ.
Εντυπωσιακό είναι το πόσο εύκολα οι δύο ηγέτες άφησαν κατά μέρος τα προσχήματα για την πώληση του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων, η οποία υποτίθεται ότι έγινε μετά από διεθνή διαγωνισμό στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς. Αντίθετα έδωσαν την πραγματική διάσταση της συμφωνίας, που δεν είναι άλλη από την πολιτική βούληση για στρατηγική οικονομική συνεργασία μεταξύ δύο καπιταλιστικών κρατών – ξεχνώντας πως έτσι ομολογούν ότι ήταν όλα στημένα από την αρχή.
Μεγάλη πολιτική και συμβολική σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι ο κινέζος Πρόεδρος επισκέφθηκε την Ελλάδα τη στιγμή που δεν έχει επισκευθεί χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία και η Γαλλία.
Η ουσία πίσω από τη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών είναι η επιθετική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια η αναβάθμιση της οικονομικής και πολιτικής τους θέσης διεθνώς. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι εκτός από τον Α. Παπαληγούρα και εμμέσως τον Κ. Καραμανλή, για ευκαιρία μέσα από την κρίση μίλησε και ο ίδιος ο Διευθύνων Σύμβουλος του ομίλου Κόσκο, Γουέι Τζιανφού.
Η Κίνα δεν κρύβει τις βλέψεις της να γίνει νέα υπερδύναμη χτυπώντας την αμερικανική ηγεμονία με όχημα την οικονομία της. Παρά τους υψηλούς ρυθμούς – αντιδραστικής – ανάπτυξης, όμως, αντιμετωπίζει μεγάλο κίνδυνο, τόσο από την χρηματοπιστωτική κρίση, όσο και από την οικονομική ύφεση. Η απόκτηση προγεφυρωμάτων στο δυτικό κόσμο προβάλλει ως αναγκαστική και επείγουσα. Η Ελλάδα έχει και το γεωγραφικό πλεονέκτημα να παίξει αυτόν το ρόλο, αλλά και το πολιτικό, ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η ελληνική αστική τάξη από τη μεριά της προσδοκά υποστήριξη στα θέματα εξωτερικής πολιτικής από ένα μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, του ΟΗΕ και μια υπολογίσιμη οικονομική δύναμη.
Όμως η συγκυριακή αυτή ταύτιση συμφερόντων των δύο αστικών τάξεων είναι ανταγωνιστική με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Έχουν δίκιο, λοιπόν, οι εργάτες στον ΟΛΠ που συνεχίζουν έναν ηρωικό απεργιακό αγώνα και δεν πιστεύουν ότι οι επενδύσεις της κινεζικής εταιρείας και οι προσλήψεις εργαζομένων θα βελτιώσουν τη θέση τους. Κατανοούν ότι πρόκειται για μια πολιτικοοικονομική ιμπεριαλιστική συμφωνία που θα επιχειρήσει να αντλήσει κέρδη από την ακραία εκμετάλλευσή τους.
