Η επόμενη μέρα

Η επόμενη μέρα

(ή αυτοί ή εμείς)

Ναι. Ότι κι αν κάνουν, κυβέρνηση, παπαγαλάκια, εφημερίδες και ξένος παράγοντας, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Ο μόνος τρόπος να γλυτώσουμε από τους ληστές που μας κυβερνούν και από τα Μνημόνια που έχουν οδηγήσει τη χώρα μας και το λαό της σε πλήρη εξαθλίωση.Καλά, λοιπόν, μέχρι εδώ. Από την επομένη όμως των εκλογών; Θα δούμε τότε ένα καταιγισμό επιθέσεων εναντίον αυτής της κυβέρνησης της Αριστεράς που ούτε μπορούμε σήμερα να τον φανταστούμε. Ήδη το ΚΚΕ (το κόμμα του λαού!!!) αρνείται κάθε προοπτική συνεργασίας με την κυβέρνηση της Αριστεράς και ο γραμματέας του κ. Κουσούμπας το ξεκαθάρισε αυτό από το βήμα της ΔΕΘ!!! «Ποιος «χαλίφης» είναι καλύτερος και ικανότερος διαπραγματευτής;». Μα ασφαλώς η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου! Χθες στη ΓΣΕΕ η παράταξη που πρόσκειται στο ΚΚΕ πρωταγωνίστησε στο να μην περάσει η απόφαση για γενική απεργία μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα σε συντονισμό με την ΑΔΕΔΥ!!!. Μάλιστα συνδικαλιστές του ΚΚΕ απείλησαν «Αν τα δούμε γραμμένα αύριο αυτά στην «Αυγή», θα έχετε να κάνετε προσωπικά μαζί μας»!!!. Γραμμάτια στην άρχουσα τάξη ξοφλάει αυτό το Κόμμα. Εμείς όμως τι κάνουμε; Στηρίζουμε την Ανατροπή έχοντας τα μάτια μας δεκατέσσερα. Η αλλαγή με ανάθεση οδηγεί στην κατάρρευση μιας κυβέρνησης της κυβέρνησης της Αριστεράς, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Βήχος Παναγιώτης

Αλ. Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής

Αλ. Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής

Συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» - «οι δανειστές θα δεχθούν τη λύση που προτείνουμε για να μη διακινδυνεύσουν τη συνοχή της ευρωζώνης» υπογραμμίζει ο Αλ. Τσίπρας

Για να γίνει βιώσιμο το χρέος χρειάζεται «κούρεμα», όπως λέει, 40- 50% «που θα φέρει το χρέος στην τάξη του 85-90% του ΑΕΠ, δηλαδή εκεί που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος». Τονίζει πως ουσιώδες είναι να ανακοπεί η ανεξέλεγκτη ύφεση και να απαλλαγεί η χώρα από την πολιτική των μνημονίων. Σημειώνει πως η μείωση του χρέους σε συνδυασμό με τον τερματισμό της λιτότητας και ένα σχέδιο άμεσων δημόσιων και αναπτυξιακών επενδύσεων, θα σηματοδοτούσε την έξοδο από την κρίση και την ταχεία ανάκαμψη.

Όπως υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας, οι δανειστές και οι Γερμανοί θα δεχθούν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι «ο μόνος ρεαλιστικός και βιώσιμος δρόμος για την έξοδο από την κρίση, καθώς όλα όσα μέχρι σήμερα εφαρμόζονταν έχουν αποτύχει παταγωδώς. Οι ίδιοι οι δανειστές έχουν αναθεωρήσει ήδη μέχρι σήμερα τρεις φορές την αρχική σύμβαση του 2010 και το χρέος είναι και σήμερα μη βιώσιμο», αναφέρει.

Επιμένει στο «πάγωμα» των τόκων για μια τετραετία με βάση ρήτρα ανάπτυξης, ενώ θεωρεί ότι θα γίνει αποδεκτή η πρόταση γιατί δεν συμφέρει τους δανειστές να διακινδυνεύσουν τη συνοχή της Ευρωζώνης. Διαμηνύει ότι, αν και δεν αποτελεί επιθυμία του να προχωρήσει σε μονομερή ενέργεια όπως η στάση πληρωμών αν εξωθηθεί σε αυτήν, δεν θα διστάσει. Τονίζει, ότι κανείς δεν μπορεί να μας αποβάλλει από το ευρώ και σημειώνει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, θα έχει σαφή λαϊκή εντολή να απαλλάξει τη χώρα από το μνημόνιο».

«Η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος» λέει ο ΑλέξηςΤσίπρας στην παρατήρηση ότι το αρχικό «όχι» των Κυπρίων στη συνέχεια μετατράπηκε σε πλήρη υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τονίζει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε νέο ούτε άλλο ΠΑΣΟΚ. Είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής. Εκφράζει την οργή του κόσμου για την αποτυχία του φθαρμένου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, αλλά και την ανάγκη της εποχής για ριζική αλλαγή πορείας και για κοινωνικούς μετασχηματισμούς». Αναφέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει ο πόλος συσπείρωσης μιας ευρύτατης πλειοψηφίας και σημειώνει πως «όσο πιο ισχυρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο ισχυρότερος θα είναι ο λαός».

Λέει ότι η κοινωνία «βράζει» και θα εκφράσει την αγανάκτησή της τη χρονική στιγμή που θα είναι πεισμένη ότι θα έχει πολιτικό αποτέλεσμα.

Ολόκληρη η συνέντευξη:
Ο κόσμος δείχνει κουρασμένος και καχύποπτος απέναντι στην πολιτική και τα κόμματα. Έχει χορτάσει από εξαγγελίες. Θα έχετε, φαντάζομαι, ακούσει να συνδέουν αρκετοί τον ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ που υποσχέθηκε πολλά αλλά έκανε ακριβώς τα αντίθετα. Σε αυτό τον κόσμο που αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με σκεπτικισμό, σαν το νέο ΠΑΣΟΚ τι θα λέγατε;

Ο κόσμος κάνει πάρα πολύ καλά και είναι καχύποπτος γιατί τα μάτια του έχουν δει πάρα πολλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν είναι ούτε νέο, ούτε άλλο ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής, για να παραφράσω το ποιητή. Εκφράζει την οργή του κόσμου για την αποτυχία του φθαρμένου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, αλλά και την ανάγκη της εποχής για ριζική αλλαγή πορείας και για κοινωνικούς μετασχηματισμούς.

Συνεπώς, η σύγκριση με άλλες δεκαετίες και άλλες καταστάσεις είναι τουλάχιστον αδόκιμη. Άλλωστε εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει ότι ούτε μαγικό ραβδί διαθέτουμε, ούτε αυτόματες λύσεις για κάθε πρόβλημα. Πολύ έγκαιρα δε, εξηγήσαμε ότι εδώ που μας έφτασαν δεν υπάρχουν ούτε εύκολες, ούτε ανώδυνες λύσεις.

Πρέπει, όμως, να υπάρξουν λύσεις. Χρειάζεται να πάρουμε αποφάσεις με τόλμη. Η κατάσταση θα αλλάξει μόνο με αγώνα, με συγκρούσεις, με διαφορετική νοοτροπία. Αυτό που χρειάζεται πιο πολύ απ’ όλα, όμως, είναι η συμμετοχή του ίδιου του κόσμου στα πράγματα. Όπου η κοινωνία εγκατέλειψε την παθητικότητα και διεκδίκησε ενεργό ρόλο, τα πράγματα προχώρησαν προς τα εμπρός και μάλιστα με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με την πολιτική διακήρυξη του κόμματος είναι η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και η αποπληρωμή μετά από μια περίοδο χάριτος ανάλογα με το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Γιατί να δεχθούν οι Γερμανοί και οι ξένοι δανειστές τις προτάσεις σας;

Γιατί είναι ο μόνος ρεαλιστικός και βιώσιμος δρόμος για την έξοδο από τη κρίση. Όλα όσα μέχρι σήμερα εφαρμόζουν έχουν αποτύχει παταγωδώς. Οι ίδιοι οι δανειστές έχουν ήδη μέχρι σήμερα αναθεωρήσει τρεις φορές την αρχική σύμβαση του 2010. Πρώτα με το PSI, δηλαδή το κούρεμα των ιδιωτών δανειστών, κατόπιν με τη μεταφορά της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους των 300 δις για μετά το 2020, μέχρι το 2040-50, και τέλος με τη μείωση των επιτοκίων για τους τόκους που είναι να πληρωθούν μέχρι το 2020.

Παρά τις τρεις αναθεωρήσεις, το χρέος και σήμερα είναι μη βιώσιμο. Απόδειξη ότι το ίδιο το ΔΝΤ ζητάει κούρεμα της τάξης του 40%. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι υπαρκτό, αναγνωρίσιμο και σχετίζεται με το γεγονός ότι η λιτότητα και η ύφεση αυξάνουν αντί να μειώνουν το δημόσιο χρέος και αναπαράγουν το αδιέξοδο. Η επιλογή μιας βιώσιμης λύσης θα είναι μονόδρομος, από τη στιγμή που μια νέα κυβέρνηση με τη στήριξη του λαού αρνηθεί να εφαρμόζει το λάθος.

Η δική μας πρόταση κάνει αυτό ακριβώς. Αποτελεί λύση που θα δώσει χρόνο στην ελληνική οικονομία να ανακάμψει και ταυτόχρονα να τη καταστήσει ικανή να εξυπηρετεί στο μέλλον ένα βιώσιμο δημόσιο χρέος.

Τι θεωρείτε βιώσιμο χρέος; Πόσης έκτασης κούρεμα χρειάζεται για να γίνει βιώσιμο το χρέος;

Κατ’ αρχάς, θέλω να συμφωνήσουμε στο ότι η πολιτική της κυβέρνησης να παρουσιάζει το χρέος ως βιώσιμο, και να το παίρνει πίσω όταν πρέπει να περάσει νέα μέτρα και να υπογράψει νέα μνημόνια, είναι μια φαύλη πολιτική. Αυτή η φαυλότητα πλήττει την αξιοπιστία της χώρας και μεταξύ άλλων απομακρύνει και τις επενδύσεις για τις οποίες δήθεν κόπτονται. Από κει και πέρα, τα μεγέθη στην πολιτική οικονομία, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, είναι σχετικά. Και μηδέν να είναι το χρέος, αν δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν είναι βιώσιμο.

Το χρέος καθίσταται βιώσιμο όταν μειώνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ ή έστω δεν αυξάνεται συνεχώς, όπως συμβαίνει με το ελληνικό. Το ουσιώδες είναι πρώτα απ’ όλα να ανακοπεί η ανεξέλεγκτη ύφεση, πράγμα που σημαίνει να απαλλαγούμε μια και καλή από την πολιτική των μνημονίων. Από εκεί και πέρα, η πραγματική ανομοίωση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα, θα προκύψει από την διαπραγμάτευση. Εκτιμώ πάντως ότι ένα κούρεμα 40% έως 50% που θα φέρει το χρέος στη τάξη του 85% με 90%, δηλαδή εκεί όπου είναι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος, σε συνδυασμό με τερματισμό της λιτότητας και ένα σχέδιο άμεσων δημόσιων αναπτυξιακών επενδύσεων, θα σηματοδοτούσε την έξοδο από τη κρίση και τη ταχεία ανάκαμψη.

Έχετε πει ότι αν δεν δεχθούν πάγωμα των τόκων για τέσσερα χρόνια θα προχωρήσετε σε μονομερή στάση πληρωμών, που σημαίνει πως θα βρεθείτε τάχιστα προ του φάσματος διακοπής χρηματοδότησης και εξόδου από το ευρώ. Δηλαδή στη «χειρότερη έκβαση» που υπονοούν οι προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο θα προχωρήσετε σε μονομερή στάση πληρωμών;

Κοιτάξτε, αν δεν δεχτούν πάγωμα τόκων θα είναι σαν να θέλουν οι ίδιοι να οδηγήσουν τα πράγματα σε αδιέξοδο, πράγμα που θεωρώ ανορθολογικό, όχι γιατί θα μας λυπηθούν αλλά γιατί απλά δεν τους συμφέρει μια τέτοια προοπτική που θα θέσει σε διακινδύνευση την ίδια τη συνοχή της Ευρωζώνης. Αλλά ακόμη κι αν αυτό συμβεί αρχικά, στο πλαίσιο μιας σκληρής διαπραγμάτευσης, τότε κι εμείς θα απαντήσουμε με τον δέοντα τρόπο.

Οι μονομερείς ενέργειες σε σχέση με την εξυπηρέτηση του χρέους δεν αποτελούν επιθυμία μας, αλλά αν μας εξωθήσουν σε αυτές, δεν θα διστάσουμε, προκειμένου να υπερασπιστούμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια του λαού μας, την ίδια τη κυριαρχία της χώρας μας.

Ξέρετε, εμείς δεν είμαστε ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΝΔ, για να παριστάνουμε ότι διαπραγματευόμαστε, και στην ουσία να έχουμε πει από την αρχή ναι σε όλα. Και το κυριότερο εμάς δε μας κρατάνε από λίστες Λαγκάρντ και SIEMENS για να μας εκβιάζουν. Από εκεί και πέρα είναι απλοϊκό και ανόητο να ισχυρίζεται κανείς ότι αυτή η στάση οδηγεί αυτομάτως σε έξοδο από το ευρώ.

Κανείς δεν μπορεί να μας «αποβάλει» από τη ζώνη του ευρώ και στην περίπτωση που αναφέρετε θα διεξαχθεί μια αληθινά σκληρή διαπραγμάτευση ώστε να βρεθεί μια αληθινά βιώσιμη λύση για όλους. Και πιστεύω ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε. Είμαι σίγουρος.

- Από που εκπορεύεται και πως τεκμαίρεται αυτή η σιγουριά; Μιλάτε για ορθολογική και βιώσιμη λύση, αποκλείεται το ενδεχόμενο να υπάρξει τέτοια λύση χωρίς κούρεμα και αναστολή πληρωμών;

Ορθολογική και βιώσιμη ούτε μια στο εκατομμύριο. Να σας εξηγήσω γιατί: Οι τόκοι σύμφωνα με το σημερινό πρόγραμμα της Τρόικας είναι 83 δις ευρώ μέχρι το 2020. Τα 61 δις υποτίθεται ότι θα πληρωθούν από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού, το οποίο από το 2014 και μετά θεωρείται ότι θα είναι της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ. Τα υπόλοιπα 22 δις υποτίθεται πως θα προκύψουν συσσωρευτικά από τις ιδιωτικοποιήσεις. Ταυτόχρονα, οι υπολογισμοί αυτοί γίνονται στη βάση της επιστροφής της οικονομίας στην ανάπτυξη το 2014 και τη σταθερή ανάπτυξη της με ρυθμούς 3 με 3,5% ετησίως ως το 2020.

Υπάρχει κανένας σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι αυτά δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας; Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο χώρα σε βαθιά ύφεση, να επιτύχει πλεόνασμα στον προϋπολογισμό και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης ταυτόχρονα. Για δε τις ιδιωτικοποιήσεις να σας θυμίσω ότι από 50 δις που ήταν στο πρώτο μνημόνιο, έγιναν τώρα 22, ενώ το ΤΑΙΠΕΔ στις πιο φιλόδοξες αποτιμήσεις του μιλάει για 15 δις. Στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν ότι, ακόμα και αν τα εκποιήσουν όλα και μετατρέψουν την Ελλάδα στη μοναδική χώρα στο κόσμο χωρίς δημόσια περιουσία με τη τρέχουσα υποτίμηση αξιών, δύσκολα θα φθάσουν τα 7-8 δις. Συνεπώς, υπάρχει ένα τεράστιο χρηματοδοτικό κενό που μπορεί να κινηθεί άμεσα στα 10 δις, για το 2014 - 2015 και να φθάσει τα 77 δις, όπως ανέφεραν προχθές οι σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, ως το 2020.

Από την άλλη πλευρά,  η χρηματοδότηση από τους ευρωπαίους δανειστές τελειώνει το Μάιο του 2014. Του ΔΝΤ συνεχίζει μέχρι το 2016, αλλά μόνο για τους τόκους που του αναλογούν. Και σας ερωτώ, λοιπόν, εγώ: Πείτε ότι δεν υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει αναστολή πληρωμών και κούρεμα. Πως θα πληρωθούν οι τόκοι, τα 83 δις, από το 2014 μέχρι το 2020; Από δικούς μας πόρους, αποκλείεται. Εκτός αν κλείσουμε τα νοσοκομεία, τα σχολεία, σταματήσουμε να δίνουμε συντάξεις και εξαφανίσουμε και ορισμένες χιλιάδες άνεργους. Από δανεικούς πόρους;

Πρέπει να βρεθούν νέοι, αλλά κι εδώ τίθεται το ερώτημα: έως πότε οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι και τα κόμματά τους θα συμφωνούν σε πόρους που θα εκταμιεύονται μόνο και μόνο για να σώζουν τις τράπεζες και να ανακυκλώνουν το αδιέξοδο; Και γιατί να δεχθούν ότι με την ίδια συνταγή που απέτυχε, θα πετύχει αυτή τη φορά.

Συνεπώς, η λύση που προτείνουμε για διάσκεψη στο πλαίσιο αυτής του Λονδίνου για τη Γερμανία το 1953, που θα κάνει βιώσιμο το χρέος, με αναστολή πληρωμής τόκων βάσει της ρήτρας ανάπτυξης, έως ότου δηλαδή η οικονομία επανέλθει σε ρυθμούς μεγέθυνσης, είναι η μόνη ρεαλιστική όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για την Ευρώπη που σήμερα απειλείται από την ανακύκλωση και αναζωπύρωση της κρίσης σε όλο το Νότο. Και πιστεύω ότι μόλις κερδίσουμε, δεν θα είμαστε μόνοι απέναντι στην Μέρκελ. Αυτή τη λύση θα την προκρίνουν και θα την στηρίζουν ευρύτερες δυνάμεις και όχι μόνο στο Νότο. Ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία.

Μέχρι στιγμής τα διεθνή κέντρα δε φαίνεται να αστειεύονται. Το δείχνει καθαρά η εμπειρία της Κύπρου όταν το αρχικό «ΟΧΙ» των κυπρίων στη συνέχεια μετατράπηκε σε πλήρη υποταγή στις απαιτήσεις τους.. Εσείς θα επιμείνετε, ακόμη και στην απευκταία επιλογή αποχώρησης από την Ευρωζώνη;

Η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος. Όποιος υποστηρίζει ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι απλά ένα σενάριο, μια εξίσωση με μόνες παραμέτρους οικονομικές και νομισματικές είτε είναι αφελής, είτε ηλίθιος. Ευρωζώνη με ακρωτηριασμένο το Νοτιοανατολικό της άκρο, Ευρωπαϊκή Ένωση με βαθιά πληγή στην εύθραυστη περιοχή της Μεσογείου, θα είναι Ευρωζώνη και ΕΕ, αντίστοιχα, ανάπηρη και ασταθής. Θα είναι η αρχή του τέλους της.

Αλλά και όμοια να ήταν τα πράγματα, δεν μπορείτε να συγκρίνετε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με νωπή λαϊκή εντολή διεξόδου από το μνημόνιο, με τη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση Αναστασιάδη στην Κύπρο, που εξελέγη με τη στήριξη της κ. Μέρκελ και με προεκλογική δέσμευση τη γρήγορη πρόσδεση στο μνημόνιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα έχει σαφή λαϊκή εντολή να εφαρμόσει την πολιτική του, να απαλλάξει τη χώρα από το μνημόνιο, να επαναδιαπραγματευθεί ένα βιώσιμο δημόσιο χρέος και να προχωρήσει στην παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Και αυτό θα πράξει, ανεξάρτητα από εκβιασμούς. Και οι δανειστές αυτό το γνωρίζουν. Γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι το ίδιο με τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά ή τον Αναστασιάδη.

Από την άλλη, όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η Κύπρος έφερε στην επιφάνεια κάτι που γνωρίζαμε και για αυτό και δουλεύουμε σε αυτήν την κατεύθυνση. Έδειξε την αναγκαιότητα να υπάρξουν πολλά «ΟΧΙ» μαζί, από λαούς και από κυβερνήσεις, χωρίς την αυταπάτη του «καλού μαθητή».  Η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι μέρος μιας ευρύτερης τομής. Για το λόγο αυτό εργαζόμαστε για τις ευρύτερες δυνατές ευρωπαϊκές συμμαχίες τόσο στο Νότο, όσο και στις ίδιες τις χώρες του Βορρά.

Η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων σημαίνει πως ζητάμε συνέχιση της δανειοδότησης με ευνοϊκότερους όρους και προκειμένου τα χρήματα που πηγαίνανε στην πληρωμή τόκων να διατεθούν για κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική. Ποια είναι η ατζέντα που θα διαμορφώσει την Συμμαχία του Νότου ώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να στεφθεί με επιτυχία η επαναδιαπραγμάτευση;

Η κ. Μέρκελ ισχυρίζεται ότι τα προβλήματα του χρέους δεν λύνονται με περισσότερο χρέος γι’ αυτό προκρίνει τη σκληρή λιτότητα, εντούτοις η πολιτική της οδηγεί διαρκώς στην ανάγκη νέων δανείων, σε φαύλο κύκλο. Από την άλλη, όμως, ο κ. Στάινμπρουκ μίλησε ανοικτά για την αναγκαιότητα ενός νέου Σχεδίου Μάρσαλ για το Νότο.

Ας το συνειδητοποιήσουμε. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και έχουν ήδη καταγραφεί οι βασικές διαστάσεις του. Αφορά την κοινή αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, την κοινή αντιμετώπιση της κρίσης του τραπεζικού συστήματος, την κοινή αντιμετώπιση της ανάπτυξης, και φυσικά το μείζον θέμα φυσικά της ανεργίας.

Οι χώρες του Νότου, απευθυνόμενες πάντα και στους εργαζόμενους του Βορρά, μπορούν να συγκλίνουν σε αυτά τα θέματα διεκδικώντας ταυτόχρονα πραγματική δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ανάπτυξη στη βάση των κοινωνικών αναγκών. Το πρώτο βήμα για την υλοποίηση αυτής της ατζέντας είναι η ακύρωση της πολιτικής των μνημονίων που «καίνε» τον ευρωπαϊκό Νότο. Ήδη η φωτιά φτάνει σήμερα στη Γαλλία και αύριο στην ίδια την Γερμανία.

Αν δεν υπάρξει συμφωνία για νέο ευνοϊκότερο δανεισμό που θα βρεθούν τα χρήματα για την κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική;

Η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα με έκτακτα μέτρα προστασίας και ανακούφισης είναι άμεση και δεν μπορεί να περιμένει την έκβαση της διαπραγμάτευσης. Το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει και για τον αναπτυξιακό προσανατολισμό της οικονομίας. Τρεις είναι συνήθως οι πηγές και σε αυτές θα επικεντρωθούμε. Ευρωπαϊκοί πόροι, δημόσιοι επενδυτικοί πόροι και τραπεζική χρηματοδότηση. Κάθε μία από αυτές τις πηγές θέλει φυσικά μία συγκεκριμένη πολιτική.

Η σπατάλη των ευρωπαϊκών πόρων πρέπει να αντικατασταθεί από τη σωστή αξιοποίηση τους για τη προστασία των αδύναμων. Οι δημόσιες επενδύσεις πρέπει να επανέλθουν στα προ μνημονίου επίπεδα και να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης. Και η τραπεζική σταθεροποίηση απαιτεί ριζικές αλλαγές του τρόπου με τον όποιο προσεγγίζει το θέμα η τρόικα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εργάζεται και στα τρία μέτωπα με συγκεκριμένες σκέψεις για το τι αλλαγές πρέπει να γίνουν. Επιπλέον, συμβολή στη σταθεροποίηση της οικονομίας θα έχει και η κατάργηση του μνημονίου αυτή καθεαυτή. Αφού, για παράδειγμα, η ίδια η αύξηση του κατώτατου μισθού θα δώσει ώθηση στη κατανάλωση και θα συμβάλει στην επανεκκίνηση της οικονομίας. Εντούτοις, η μεγαλύτερη ώθηση θα δοθεί από την επανεκκίνηση της οικονομίας, καθώς μόνο τότε θα ενεργοποιηθούν και ιδιωτικές επενδύσεις, στο βαθμό που η οικονομία θα αρχίσει να κινείται προς τη κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Έχετε κοστολογήσει τα μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα όπως πχ για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας; Πως θα χρηματοδοτηθούν; Αρκεί η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων ή χρειάζεται ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ;

Όπως σας είπα, τα κοινωνικού χαρακτήρα μέτρα καταπολέμησης της φτώχειας είναι πρώτης προτεραιότητας για το ΣΥΡΙΖΑ και θα γίνουν πάση θυσία. Σε ότι αφορά το κόστος τους, όπως σας είπα, ένα μέρος θα καλυφθεί από αναδιανομή των δημοσίων δαπανών. Ένα άλλο από την ενεργοποιήσει ευρωπαϊκών πόρων. Ένα τρίτο μέρος θα προκύψει από την αναδιανομή των φορολογικών βαρών που θα φέρει φοροελαφρύνσεις στα φτωχότερα στρώματα, αυξάνοντας το διαθέσιμο εισόδημα τους και βγάζοντας μερίδα των δοκιμαζόμενων νοικοκυριών από το όριο της φτώχειας. Από κει και πέρα, βέβαια,  χρηματοδοτικά εργαλεία του εύρους του σχεδίου Μάρσαλ είναι αναγκαίο να δημιουργηθούν, όχι μόνο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα αλλά για την κοινωνική ανάπτυξη ολόκληρης της Ευρώπης.

Δεδομένου ότι το περιουσιολόγιο χρειάζεται χρόνια για να φτιαχτεί και εσείς βασίζετε την άντληση εσόδων στη φορολογία του πλούτου, τι άλλο προτείνετε από πλευράς φορολογικής πολιτικής;

Η ριζική αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος είναι αναγκαία, όπως άλλωστε και οι ριζικές αλλαγές στους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς. Είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν μπορεί τόσα χρόνια να φορολογούμε τη φτώχεια και να αφήνουμε ανέγγιχτο το πλούτο. Είναι αλήθεια, όμως, ότι το δίκαιο φορολογικό σύστημα που προτείνουμε θα χρειαστεί χρόνο για να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε ότι αφορά τα έσοδα.

Από την άλλη, όμως, υπάρχει πληθώρα φορολογικών εργαλείων που ενδιάμεσα μπορούν να επιτύχουν τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών. Και αυτό αφορά θέματα, όπως τα τεκμήρια ή το πόθεν έσχες, ο έλεγχος των off shore  εταιρειών, η καταπολέμηση των πρακτικών της διακίνησης μαύρου χρήματος, η αντιμετώπιση της μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγής και φοροκλοπής,  η πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων και τσιγάρων, ο έλεγχος της μάστιγας των πλαστών τιμολογίων. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης να χρησιμοποιηθούν τα σωστά εργαλεία και στο ισχύον φορολογικό σύστημα, ώστε να φορολογηθούν δικαιότερα οι διάφορες κοινωνικές ομάδες.

Παραδοσιακά η αριστερά μιλά για τόνωση του δημόσιου τομέα σαν φάρμακο στην κρίση, όμως το ελληνικό δημόσιο χαρακτηρίζεται αποδεδειγμένα από αδιαφάνεια, διαφθορά, ρεμούλα και σπατάλη. Πώς σκέφτεστε να εξυγιάνετε τον δημόσιο τομέα ώστε να πάψει να είναι αγωγός κερδοφορίας για τον ιδιωτικό τομέα; Θα σταματήσετε κάθε ιδιωτικοποίηση; Θα επιδιώξετε την ανάκτηση από το Δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων εταιριών ακόμη και μη κοινωφελών όπως ο ΟΠΑΠ; Τι θα κάνετε με τις απολύσεις που τώρα γίνονται;

Στην Ελλάδα η διαπλοκή και το πολιτικό σύστημα έχουν διαμορφώσει τρομερές παθογένειες στη δημόσια διοίκηση. Εμείς φιλοδοξούμε να συγκρουστούμε με  το σύστημα διαπλοκής, συνεπώς είμαστε έτοιμοι να κάνουμε βαθιές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο. Προέχει η αλλαγή της νομοθεσίας σε πολλούς τομείς, η διαμόρφωση καθολικών κανόνων για θέματα χωροταξίας, περιβάλλοντος και φορολογίας, η αυτονόμηση της δημόσιας διοίκησης από τον πολιτικό έλεγχο, η διαφάνεια, η απλοποίηση της γραφειοκρατίας, και η διαμόρφωση αξιοκρατικών κανόνων στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης. Σε αυτές τις αλλαγές εμείς θέλουμε τους δημόσιους υπαλλήλους σύμμαχους και όχι εχθρούς.

Οι απολύσεις και μάλιστα οι οριζόντιες, δεν είναι μεταρρύθμιση είναι διάλυση. Εμείς φιλοδοξούμε να  πείσουμε όλους τους πολίτες να βάλλουν ένα λιθαράκι για την ανασυγκρότηση του κράτους, για να αλλάξουμε τη σχέση κράτους - πολίτη. Για μια δημόσια διοίκηση που θα προσφέρει στον πολίτη και στο κοινωνικό σύνολο. Στο πλαίσιο αυτό, θα εξετάσουμε πως και με ποια προτεραιότητα θα ανακτήσουμε ως Δημόσιο ό,τι είναι σημαντικό για τη διασφάλιση των κοινωνικών αναγκών.

Ειδικά για τον ΟΠΑΠ, όμως, οφείλω να πω ότι μπορεί να μην είναι με τη στενή έννοια κοινωφελής οργανισμός, αλλά είναι αδιανόητο να πωλούνται κερδοφόρες εταιρείες σε περίοδο δημοσιονομικής ασφυξίας. Χώρια το σημαντικό κοινωνικό όφελος που προκύπτει όταν η διαχείριση του τζόγου γίνεται από το κράτος και όχι από ιδιώτες. Σε κάθε περίπτωση, θα βρούμε το τρόπο να υπερασπιστούμε το δημόσιο συμφέρον. Ας μην κοιμούνται ήσυχοι όσοι επενδύουν στη διασπάθιση του δημόσιου πλούτου.

Λαμβανομένης υπόψη της εκτίμησης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ για διατήρηση της ανεργίας πάνω από 20% για 20 χρόνια ακόμη και με ανάπτυξη, με τι αναπτυξιακά μέτρα σκοπεύετε εσείς να μειώσετε την ανεργία; Επιζητείτε την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, σε ποιους τομείς που να δημιουργούν απασχόληση και με τι κίνητρα;

Η μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ λέει ότι όσο πιο μεγάλη είναι η καταστροφή παραγωγικού δυναμικού, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αντιστραφεί η πορεία της ανεργίας. Εμείς, λοιπόν, σκοπεύουμε να αλλάξουμε αμέσως πολιτική. Να τονώσουμε τη ζήτηση, ώστε να κινηθεί η αγορά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται κυρίως στην εσωτερική αγορά, ως ένα πρώτο βήμα συγκράτησης της ανεργίας.

 Από εκεί και πέρα, απαιτείται ένα ισχυρό πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, πολιτικές για τη γρήγορη ανάπτυξη της κοινωνικής και συνεταιριστικής οικονομίας, σχέδιο τραπεζικής ενίσχυσης της μικρής επιχειρηματικότητας και των κοινωνικών συνεταιρισμών, νομική κάλυψη σε αυτοδιαχειριστικές προσπάθειες εργαζομένων αλλά και εκτεταμένες ιδιωτικές επενδύσεις.

Το βασικό κίνητρο που θα προσφέρουμε στους επενδυτές είναι η αξιοπιστία, η σταθερότητα του φορολογικού συστήματος, η κατάργηση της δαιδαλώδους πολυνομίας που ευνοεί σήμερα τη διαπλοκή και η θετική ψυχολογία που θα διαμορφώσει το τέρμα του λάθους της λιτότητας. Η ψυχολογία της εξόδου από την κρίση. Εμείς από την πλευρά μας θα απαιτήσουμε σεβασμό στο περιβάλλον και τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.    

Σκοπεύετε να κρατικοποιήσετε όλες τις μεγάλες τράπεζες, κι αν όχι όλες, ποιες; Πως θα το κάνετε αυτό όταν βασικός τους μέτοχος είναι το μη ελεγχόμενο από το κράτος Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας;

Το ΤΧΣ είναι εταιρία του Ελληνικού Δημοσίου, στην οποία όμως η κυβέρνηση έχει επιτρέψει στους δανειστές να έχουν το πρώτο λόγο. Συνεπώς, οι τράπεζες είναι ήδη υπό κρατικό έλεγχο, άσχετα αν η κυβέρνηση επιλέγει να μην τον ασκεί. Εμείς όμως θα τον ασκήσουμε. Για να μην παίζουμε, λοιπόν, με τις λέξεις, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες, στις οποίες συγχωνεύθηκε το σύνολο του τραπεζικού συστήματος, είναι ήδη «κρατικοποιημένες», αφού το ΤΧΣ έχει τη συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών και το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος θα χρεωθεί τα δις της ανακεφαλαιοποίησης.

Το οξύμωρο είναι ότι στις «κρατικοποιημένες» τράπεζες κουμάντο κάνουν οι τραπεζίτες που τις χρεοκόπησαν. Άλλος κερνάει και άλλος πληρώνει δηλαδή. Ε, αυτό το πανηγύρι θα τελειώσει. Από εκεί και πέρα, το πρόβλημα είναι πως θα σταθεροποιηθεί το τραπεζικό σύστημα και πως οι τράπεζες θα ξαναγίνουν χρηματοδοτικά εργαλεία για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας. Σε αυτή τη κατεύθυνση επεξεργαζόμαστε σχέδια, μεταξύ των οποίων είναι και η ίδρυση νέων τραπεζικών και χρηματοδοτικών σχημάτων ειδικού σκοπού, ώστε να ενισχύεται αποτελεσματικότερα η ανάπτυξη και η κοινωνική συνοχή.

Δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει σε αναδιανομή εισοδήματος και δεν είναι επιθυμητός από το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο καθώς και την ντόπια ολιγαρχία είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αντιμετωπίσει κλίμα καχυποψίας και εχθροπάθειας που μπορεί να φθάσει μέχρι και ανοιχτό σαμποτάζ. Πως θα αντιμετωπίσετε ένα παρόμοιο ενδεχόμενο που θα μπορούσε να καταλήξει σε νέα εκροή καταθέσεων και κεφαλαίων στο εξωτερικό; Πως θα ελέγξετε τον λαβύρινθο φοροαποφυγής και εξόδου του χρήματος που είναι οι εξωχώριες εταιρίες;

Ο πόλεμος από το διαπλεκόμενο τρίγωνο τραπεζών-μίντια-μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων είναι κάτι για το οποίο οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι. Εμείς, όμως, θα έχουμε το δυνατότερο όπλο που υπάρχει: τον κόσμο, την πλειοψηφία της κοινωνίας στο πλευρό μας. Ο κόσμος θα βλέπει, θα κρίνει ποιον συμφέρει η πολιτική μας και θα μας στηρίξει με όλα τα μέσα. Είμαστε σίγουροι ότι η αποφασιστική στήριξη του κόσμου θα αποτρέψει ακόμη και την ολιγαρχία από σπασμωδικές κινήσεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο, έχω τη βεβαιότητα πως θα λειτουργήσει με απόλυτη επάρκεια το σχέδιο που έχουμε ήδη επεξεργαστεί για την αποτροπή συντονισμένης ξαφνικής εκροής καταθέσεων.

Πως θα ελαφρύνετε τα νοικοκυριά από τα μη εξυπηρετούμενα ιδιωτικά χρέη

Από την αρχή επιμέναμε στην ιδέα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνει όχι με κριτήριο τη ζημία που υπέστησαν από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, αλλά σε συνδυασμό με ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης των δανείων, στεγαστικών, καταναλωτικών και μικροεπειχειρηματικών. Η επαναφορά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας θα δημιουργήσει τεράστια κοινωνική απόγνωση. Δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε να συμβεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει πρόταση νόμου για μια νέα «σεισάχθεια», και ζήτησε μία ριζική και καθολική λύση όταν πρόσφατα η κυβέρνηση αντικατέστησε το «Νόμο Κατσέλη» με ευνοϊκότερες για τις τράπεζες ρυθμίσεις. Το επόμενο διάστημα θα εξαγγείλουμε το σχέδιο ελάφρυνσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, που δεσμευόμαστε να εφαρμόσουμε ως κυβέρνηση, τόσο για να πάρει ανάσα οι πολίτες όσο όμως και για να σταθεροποιηθεί το τραπεζικό σύστημα, που ήδη σωρεύει πάνω από 70 δις κόκκινα δάνεια.

Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ ο ΣΥΡΙΖΑ κήρυξε ανένδοτο αγώνα με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Τι περιεχόμενο δίνετε σε αυτό που εξαγγέλλετε ως ανένδοτο αγώνα;

Να απαλλάξουμε την Ελλάδα από το μνημόνιο και από το εφιαλτικό μέλλον που της ετοιμάζουν. Να υπερασπιστούμε την κοινωνική συνοχή και τη Δημοκρατία. Αυτοί πρέπει να είναι οι στόχοι του αγώνα. Είναι ένας αγώνας στον οποίο χρειάζεται να συναντηθούμε όλοι, πέρα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και πολιτικά παιχνίδια. ΝΑ δώσουμε τη μάχη παντού: στις γειτονιές, στις πόλεις, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τα νοσοκομεία που κλείνουν. Είναι ένας αγώνας για την υπεράσπιση της κοινωνίας και θα τελειώσει μόνο, όταν τελειώσει η σημερινή κυβέρνηση και το επαίσχυντο Μνημόνιο.

Όμως, οι πλατείες είναι άδειες και οι διαδηλώσεις μικρές. Μήπως δεν πείθονται οι πολίτες από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;

Στις μεγάλες κινητοποιήσεις υπάρχουν περίοδοι έξαρσης και ύφεσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος σταμάτησε να υποφέρει, ούτε ότι αποδέχτηκε την ήττα του από το μνημόνιο. Η κοινωνία βράζει, και θα εκφράσει ξανά την αγανάκτησή της είτε με τους παλιούς είτε με καινούριους τρόπους. Θα το κάνει ακόμα πιο σίγουρα και ακόμα πιο ηχηρά, την στιγμή που θα είναι πεισμένη ότι κάτι τέτοιο θα έχει πολιτικό αποτέλεσμα. Από τη δική της πλευρά, η  Αριστερά οφείλει να παίξει τον ρόλο της, ώστε το κίνημα αγανάκτησης να μετασχηματιστεί σε ένα κίνημα ώριμων πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών.

Έχετε πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς την άμεση και διαρκή συμμετοχή του λαού στις λήψεις των αποφάσεων. Πως σκέφτεστε να το υλοποιήσετε αυτό;

Υπάρχουν πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις που μπορούν να διασφαλίσουν την πιο ουσιαστική παρέμβαση της κοινωνίας στα πράγματα. Είναι τα δημοψηφίσματα, σε κεντρικό ή σε τοπικό επίπεδο, οι συμμετοχικοί θεσμοί, οι νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, η συνεταιριστική οικονομία, και βέβαια η ριζική αναδιοργάνωση της αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού. Αρκεί να υπάρχει βούληση. Γιατί κάθε βήμα που φέρνει τον λαό πιο κοντά στην λήψη των αποφάσεων, εκτοπίζει αντιστοίχως τα ισχυρά συμφέροντα που χειραγωγούν σήμερα την πολιτική και την οικονομία σε κάθε επίπεδο.

Δηλώσατε πρόσφατα ότι έχετε σκοπό να ρίξετε την κυβέρνηση το ταχύτερο δυνατό. Με ποιους τρόπους θα το επιδιώξετε;

Με τον καθημερινό αγώνα για τη καταγγελία της εγκληματικής και αδιέξοδης πολιτικής του μνημονίου που εφαρμόζει παντού. Μέσα και έξω από τη Βουλή, στους δρόμους στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις και τα χωριά, μέσα και έξω από τη χώρα. Αυτό είναι το καθήκον μας. Να εμψυχώσουμε, να κινητοποιήσουμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικροεπαγγελματίες και να νικήσουμε το φόβο.

Και ξέρετε πιστεύω ότι στο χέρι μας είναι.  Αργά ή γρήγορα η κινητοποίηση του λαού μας θα τους εξαναγκάσει να φύγουν, υπό το βάρος της ομολογημένης αποτυχίας του μνημονίου, και της λαϊκής κατακραυγής. Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει την πολιτική του «καλού μαθητή» απέναντι στην τρόικα. Η πολιτική αυτή έχει αποδειχτεί ολέθρια και δεν έχουν σχέδιο διαφυγής. Θα φύγουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έφυγαν οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις του μνημονίου. Αυτή, όμως, θα είναι και η τελευταία για το ίδιο Μνημόνιο. Ο ελληνικός λαός θα κάνει το βήμα της ανατροπής και καμιά άλλη προσπάθεια εξαπάτησης και εκφοβισμού δεν πρόκειται να καρποφορήσει.

Με ποιες πολιτικές δυνάμεις θα κυβερνήσετε. Θα είναι κυβέρνηση με δυνάμεις από το χώρο της Αριστεράς που σε αυτή τη φάση δεν δείχνει να είναι εφικτή με δεδομένη την άρνηση του ΚΚΕ ή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με άλλα κόμματα;

Έτσι όπως είναι τα πράγματα, μια διέξοδος υπάρχει: Όσο πιο ισχυρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο  αποτελεσματικός θα είναι ο αγώνας του λαού να απαλλαγεί από το μνημόνιο. Αν στις προηγούμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μεγάλη έκπληξη, τώρα μπορεί και πρέπει να γίνει ο πόλος συσπείρωσης μιας ευρύτατης πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για την ενότητα και την ευρύτατη δυνατή συσπείρωση, γύρω από ένα προοδευτικό εναλλακτικό πρόγραμμα. Και να είστε σίγουρος ότι την επόμενη των εκλογών η δυναμική θα είναι εντελώς διαφορετική στο πολιτικό σκηνικό.    

Σε αυτήν την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας εντάσσεται και πρόσωπα ή πολιτικές κινήσεις που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ; Με τη ΔΗΜΑΡ η και το σημερινό ΠΑΣΟΚ ιδίως μετά τη θέση Σκανδαλίδη και Ρέππα προχθές στο συμπόσιο για την 3η Σεπτέμβρη για διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να υπάρξει σύγκλιση και υπό ποιες προϋποθέσεις;

Το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου έχει μεταβληθεί και επισήμως σε συνιστώσα της ΝΔ και πολιτικό δεκανίκι του κ. Σαμαρά. Είναι προφανές ότι θέμα συνεργασίας δεν τίθεται, αφού ο κ. Βενιζέλος έχει συνδέσει την πολιτική επιβίωση του ιδίου και κόμματός του με το μνημόνιο. Οι φωνές αναδίπλωσης που ακούγονται, και μάλιστα σε υψηλότατο επίπεδο, δείχνουν το αδιέξοδο αυτής της πορείας. Για μας, κάθε συνεργασία και σύγκλιση έχει νόημα, μόνο όταν βασίζεται στην προγραμματική, αλλά και την πολιτική αξιοπιστία.

Θεωρείτε πως την κρίσιμη ώρα ,όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, στην περίπτωση που έλθει πρώτο κόμμα αλλά δεν θα έχει την απαραίτητη πλειοψηφία και θα έχει λάβει την εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης, θα δεχόταν να κυβερνήσει με ψήφο ανοχής;

Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη. Όσο πιο ισχυρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και όσο μεγαλύτερη πλειοψηφία διαθέτει, τόσο πιο ισχυρός θα είναι ο λαός απέναντι στο μνημόνιο.  Το μνημόνιο, λοιπόν, δεν θα το καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του. Και όσο πιο ισχυρή θα είναι το βράδυ των εκλογών η εντολή του λαού, τόσο πιο δυνατή θα είναι η χώρα για να κερδίσει τη σκληρή μάχη της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και τους πιστωτές.

Ο  πρωθυπουργός στη συνέντευξη του στην «Κ.Ε» την περασμένη Κυριακή είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διεκδικεί με αξιώσεις να βγει πρώτο κόμμα. Το δικαιολόγησε λέγοντας πως τον χρόνο που προηγήθηκε  κατά τη διάρκεια του οποίου ελήφθησαν οδυνηρά μέτρα δεν κατάφερε να πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις. Πως  σχολιάζετε αυτή την εκτίμηση του κ. Σαμαρά;

Αν μετράει την αποδοχή της κοινωνίας ή τη δυσαρέσκειά της, κλεισμένος στο Μέγαρο Μαξίμου, βλέποντας τους δείκτες και τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, τότε είναι βέβαιο ότι θα κάνει τις πιο λανθασμένες επιλογές. Η  εκτίμησή μου είναι ότι όπως τον Μάιο, βρεθήκαμε με δημοσκοπικούς δείκτες που έδιναν ένα τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που καταγράφηκε στις κάλπες, έτσι και τώρα θα είναι συντριπτική  η έκπληξη  του εκλογικού αποτελέσματος. Οι δε δημοσκοπήσεις -καταγράψτε το αυτό- θα διαφοροποιηθούν άρδην τη μέρα της προκήρυξης των εκλογών όταν θα τεθούν τα πραγματικά διλήμματα στον ελληνικό λαό. Διότι, αυτή τη στιγμή καλείται ένα απογοητευμένο, κουρασμένο, οργισμένο εκλογικό σώμα να απαντήσει σε ένα ερώτημα που δεν αφορά το δίλημμα που θα τεθεί την ημέρα των εκλογών. Ποιος, δηλαδή, θα κυβερνήσει την επόμενη μέρα. Αφορά ποιον προτιμά, ποιον θεωρεί καλύτερο ή ικανότερο.

Θεωρώ απολύτως λογικό σε αυτό ερώτημα να πλειοψηφεί το «δεν ξέρω, δεν απαντώ» ή «ο κανένας», σε αυτή τη φάση της απόγνωσης ή της απελπισίας που βρίσκεται το μεγαλύτερο τμήμα του εκλογικού τμήματος και ειδικά της μεσαίας τάξης που έχει καταρρακωθεί.

Την ημέρα, όμως, που θα προκηρυχθούν εκλογές το πραγματικό διακύβευμα  θα τεθεί μπροστά στον καθένα και στην καθεμιά. Θα συνεχίσουμε με μια κυβέρνηση που λέει «ναι», προσποιούμενη ότι θα διαπραγματεύεται ή θα επιλέξουμε να βγούμε από αυτήν την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Και εκεί σε αυτό το ρεαλιστικό διακύβευμα ο ΣΥΡΙΖΑ θα συσπειρώσει μεγαλύτερες δυνάμεις από αυτές που τον υποστηρίζουν. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο νικητής  των εκλογών.

Η Ελλάδα είναι άμεσα εμπλεκόμενη με δυνάμεις στο Κόσσοβο και στο Αφγανιστάν στα πλαίσια των Νατοϊκών της υποχρεώσεων. Είναι πιθανό τώρα να της ζητηθεί μιας μορφής συμμετοχή σε ενδεχόμενη επίθεση στη Συρία. Εσείς ως κυβέρνηση πως σκοπεύετε να χειριστείτε αυτά τα θέματα;

Τίποτα από αυτά που συμβαίνουν δεν αφορά το δικαίωμα του συριακού λαού στη δημοκρατία και την ελευθερία. Η εμπειρία του Κοσσόβου και του Αφγανιστάν που αναφέρατε το επιβεβαιώνουν. Το ΝΑΤΟ δεν έχει εμπλακεί επισήμως στην υπόθεση της Συρίας, και επομένως καμία νατοϊκή υποχρέωση δεν μας επιβάλλει να συμμετάσχουμε σε επιχειρήσεις, εναντίον μιας χώρας με την οποία έχουμε διπλωματικές σχέσεις. Αλλά και να υπήρχε νατοϊκή κάλυψη σε αυτήν την υπόθεση, τι θα άλλαζε; Οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία είχαν, επίσης, νατοϊκή κάλυψη, αλλά ούτε μια στιγμή ο ελληνικός λαός δεν αποδέχτηκε τη συμμετοχή της χώρας σε μια επιχείρηση τόσο κραυγαλέα, αντίθετη με το διεθνές δίκαιο.

Και θέλω να υπενθυμίσω ότι, βάσει του Ελληνικού Συντάγματος, χρειάζεται απόφαση της Βουλής για να παραχωρηθούν διευκολύνσεις σε πολεμικές επιχειρήσεις στις οποίες η χώρα μας δεν εμπλέκεται, πράγμα που η κυβέρνηση παρακάμπτει. Οι τελευταίες δε εξελίξεις, με την ανάσχεση της επιθέσεις από τις αρνητικές ψήφους σε κοινοβούλια και από τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, εκθέτουν ανεπανόρθωτα τόσο τον πρωθυπουργό όσο και τον υπουργό Εξωτερικών. Απέδειξαν ότι δε ξέρουν τίποτε άλλο από το να κραυγάζουν τη προθυμία τους στην υποταγή. Τι κι αν αυτή η προθυμία συνεπάγεται δεινά για τη χώρα μας που βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση.

Πρόσφατα ο πρόεδρος Πούτιν εξαπέλυσε επίθεση κατά της χώρας για την ετεροβαρή πολιτική που ακολουθεί, εγκαταλείποντας την προηγούμενη πιο στενή σχέση με τα ρώσικα συμφέροντα. Πως σκοπεύετε να προσδιορίσετε τις σχέσεις της χώρας με την Ρωσία;

Δεν υπάρχει σχέδιο προνομιακών σχέσεων με καμία απολύτως χώρα του κόσμου. Θέλουμε μια εξωτερική πολιτική πολυδιάστατη, πολύμορφη, βασισμένη σε σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης, και προσανατολισμένη στο συμφέρον του ελληνικού λαού και μόνον. Η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι στο τσεπάκι κανενός. Απεναντίας, μπορεί να παίξει σημαντικό διεθνή ρόλο, χωρίς εξαρτήσεις από ξένα συμφέροντα.

Το νέο Λύκειο μοιράζει τα ελληνόπουλα σε σχολεία για έχοντες και σε σχολεία για πληβείους αποκλείοντας τα δυο τρίτα από νωρίς από την ανώτατη παιδεία. Πως οραματίζεστε μια παιδεία στο μέλλον;

Είχαμε πιστέψει ότι η κοινωνία πέρασε την φάση κατά την οποία η μόρφωση ήταν για τους κοινωνικά ανώτερους και είχε κατακτήσει την παιδεία ως δημόσιο αγαθό. Τα βήματα για κάτι τέτοιο έγιναν από τα μέσα της δεκαετίας του 60. Σήμερα, ακόμα κι αυτό είναι υπό αναίρεση.

Οι φτωχοί, με μια σειρά επιτήδειων μέτρων, που προσπαθούν απλώς να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες για την παιδεία, πετιούνται έξω από το λύκειο. Στρέφονται στην περίφημη «μαθητεία» που δεν είναι τίποτα άλλο από πάμφθηνη εργασία ανηλίκων. Οι διατάξεις αυτές γυρίζουν την παιδεία έναν αιώνα πίσω. Υποχρέωση της πολιτείας είναι να εξασφαλίζει την 12χρόνη και υποχρεωτική εκπαίδευση για όλους, καθώς και υψηλού επιπέδου, δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση.

 Το σχολείο πρέπει να πάψει να είναι εξεταστικός προθάλαμος των ΑΕΙ και πάρεργο της φροντιστηριακής εκπαίδευσης. Σχεδιάζουμε την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου σχολειού από το νηπιαγωγείο ως το Λύκειο, με αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης γνώσης. Οραματιζόμαστε δε, όταν σταθεροποιηθεί η οικονομία, μια ριζική μεταρρύθμιση που θα ανοίξει το δρόμο για την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ανάλογα με τα προσόντα, τις κλήσεις, τη δουλειά και τις δυνατότητες του κάθε μαθητή και όχι με βάση την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του. Γιατί η γνώση έχει αυταξία. Σχεδιάζουμε τέλος την ολόπλευρη στήριξη των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Η Ελλάδα μπορεί, αν δουλέψουμε με σχέδιο και όραμα, σε βάθος χρόνου, να μην είναι μόνο η χώρα του τουρισμού, αλλά και η χώρα της επιστήμης, της παροχής υψηλής ποιότητας γνώσης στα πανεπιστήμια και η χώρα της παραγωγής υψηλού επιπέδου έρευνας στα ερευνητικά της κέντρα, που θα μας επιτρέψει όχι μόνο να σταματήσουμε το λεγόμενο brain rain, τη διαρροή του πιο σημαντικού επιστημονικού δυναμικού από τη χώρα, αλλά τη συγκέντρωση στη χώρα νέων επιστημόνων και ερευνητών.

Και όχι μόνο στις εφαρμοσμένες, αλλά και στις θεωρητικές επιστήμες. Γιατί αλήθεια να μην έρχονται στην Ελλάδα φοιτητές από όλο τον κόσμο για να σπουδάσουν φιλοσοφία; Ποια άλλη χώρα στο κόσμο έχει την ιστορία, την παράδοση, το βάθος και το κύρος που έχει η Ελλάδα σε αυτούς τους τομείς;

Διαβάστε επίσης:
Αλ. Τσίπρας: Να τους ρίξει ο λαός (βίντεο)
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία της ΔΕΘ (βίντεο και δηλώσεις)

Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ Χ.Α.

Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ Χ.Α.

Κύριε Πρόεδρε, κυρία Εισαγγελεύς, κυρία Γραμματέα,

Υπάρχει ένα κεντρικό παράδοξο, μια βασική αντίφαση στην πολιτική δίκη η οποία διεξάγεται τώρα σ’ αυτόν τον χώρο. Η αντίφαση είναι η εξής, κατά την δική μου άποψη, αλλά και κατά την άποψη χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, που με τίμησαν στέλνοντας χιλιάδες μηνύματα συμπαράστασης: υπάρχει μια απίθανη αντιστροφή της πραγματικότητας στην χώρα που όλοι σεμνύνονται ότι γεννήθηκε η δημοκρατία. Οι πραγματικοί κατήγοροι μετατρέπονται σε κατηγορούμενους και οι πραγματικοί κατηγορούμενοι που θα έπρεπε να καθίσουν εκεί που κάθομαι εγώ, με τον σεβαστό κ. πρύτανη, παριστάνουν τον μηνυτή και τον κατήγορο και σεμνύνονται για την πίστη τους όχι στις δημοκρατικές δάφνες αυτής της χώρας αλλά αντίθετα στο 3ο Ράιχ το οποίο επέβαλε την τυραννία του για χρόνια στην ίδια την Γερμανία, στην Ευρώπη και στην χώρα μας εξοντώνοντας ολόκληρους πληθυσμούς.

Σάββας Μιχαήλ

Οι πραγματικοί κατηγορούμενοι, οι πραγματικοί ένοχοι για την διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης του απλού λαού, δεν είναι ο κύριος πρύτανης ή το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, που έχω την τιμή επί πολλές δεκαετίες να είμαι μέλος του. Είναι εκείνοι που ασκούν βία και που διαταράσσουν ολόκληρες περιοχές, ενώ δεν έχουν κανένα νόμιμο δικαίωμα, παριστάνοντας την αστυνομία χωρίς να είναι επισήμως αστυνομία. Π.χ. στην περιοχή των Αμπελοκήπων, όπου και διαμένω, κι όπου, στην Μεσογείων βρίσκονται τα νέα κεντρικά γραφεία της Χ.Α απαγορεύουν σε Φιλιπινέζους και Φιλιπινέζες να κυκλοφορούν μετά τις 10 το βράδυ, όπως έχει καταγγελθεί και δια του τύπου.

 

Κατηγορούμενοι και ένοχοι, για την διασπορά μίσους, δεν είναι οι ήπιες ανακοινώσεις των κομμάτων, οργανώσεων συνδικαλιστικών και αντιρατσιστικών που καλούσανε στην κινητοποίηση τις 9ης Μάιου 2009 αλλά, αντίθετα, εκείνοι που καθημερινά σπέρνουν, καλλιεργούν το μίσος ανθρώπου απέναντι σε άνθρωπο, και πραγματώνουν αυτό το μίσος με βίαιες εγκληματικές ενέργειες κάτω από ένα απαράδεκτο καθεστώς νομικής ασυλίας και κρατικής προστασίας.

 

Κατηγορούμενοι και ένοχοι για βιαιοπραγίες, δεν είναι ούτε ο ομιλών ούτε ο πρύτανης, ούτε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, ούτε όλοι όσοι μαζευτήκαμε για να εμποδίσουμε ακριβώς αυτά τα κηρύγματα μίσους και την φτηνή δημαγωγία, να εκμεταλλευτούν την κοινωνική απελπισία ανθρώπων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει την δουλειά τους, έχουν χάσει τον μισθό τους, έχουν χάσει τους όρους της ύπαρξης τους. Δεν πιστεύω ότι όλοι οι ψηφοφόροι της Χ.Α είναι φασίστες ή Ναζί. Πολλοί ψηφοφόροι τους είναι απελπισμένοι και σε αυτή την απελπισία προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν οι Χρυσαυγίτες προσπαθώντας να ακολουθήσουν τον δρόμο και τα χνάρια του Χίτλερ και των δυνάμεων των Ναζί, αυτών που καταδυναστεύσανε και αυτή την χώρα, που σφάξανε στο Δίστομο, που κάψανε τα Καλάβρυτα, που στείλανε και την συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων σε αυτή την χώρα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη στα κρεματόρια, μαζί και την μισή μου οικογένεια. Η άλλη μισή σώθηκε χάρη στο ΕΑΜ και χάρη στην ΕΑΜίτισα μητέρα μου, κι η οποία συνελήφθη από την Γκεστάπο, βασανίστηκε στην Μέρλιν και λόγω του βασανισμού πέθανε σχετικά νωρίς, από τις συνέπειες των βασανιστηρίων. Ήταν μόλις 21 χρονών, και της βάλανε στο κεφάλι το σιδερένιο στεφάνι με τα καρφιά που τα σφίγγανε και μπαίνανε λίγο-λίγο στο κρανίο, για να προδώσει πού έκρυβε τους Εβραίους. Αρνήθηκε όμως να το κάνει αυτό και κατέληξε εκεί που κατέληξε: στα 54 της να χάσει κάθε επαφή με τον κόσμο και μετά λίγα χρόνια πέθανε. Είναι, όμως, προς τιμήν της η ηρωική στάση και της ίδιας και της πατρίδας της -γιατί προέρχεται από την Κάλυμνο, το νησί από όπου ξεκίνησε η πρώτη λαϊκή εξέγερση ενάντια στον φασισμό του Μουσολίνι τον Απρίλιο του 1935- ότι συγκρότησε ένα άτυπο (όπως και τώρα από μία άποψη) διεθνές ενιαίο μέτωπο με τον λαό της Αιθιοπίας, τότε που είχε δεχθεί τα χημικά του Μουσολίνι, σαν αυτά τα οποία επικαλείται και με τα οποία ο ιμπεριαλισμός απειλεί σήμερα τους λαούς της γειτονικής μας περιοχής, αρχίζοντας από την Συρία.

Τέλος, κατηγορούμενοι και ένοχοι που θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο των κατηγορούμενων μπροστά στην συνείδηση του λαού και ολόκληρου του κόσμου, είναι εκείνοι οι διεθνείς τοκογλύφοι και κεφαλαιοκράτες ντόπιοι και ξένοι, οι τρόικες κι οι κυβερνήσεις τους που καταδίκασαν έναν ολόκληρο λαό στην ανθρωπιστική τραγωδία των τριών τελευταίων χρόνων, που έχουν ποδοπατήσει όχι μονάχα τους όρους της ζωής τους αλλά και την αξιοπρέπειά τους. Μιλάω και πρέπει να μιλάει κανείς γι’ αυτά με το νου οπωσδήποτε, με την καθαρότητα του νου, αλλά όχι χωρίς καρδιά. Γιατί οι στιγμές που ζούμε όλοι μας ανεξάρτητα σε ποια πολιτική παράταξη είμαστε, ήμασταν και θα είμαστε. Όλοι μας! Χωρίς καμιά εξαίρεση. Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές όχι με την βαρύγδουπη έννοια του όρου αλλά επειδή υφιστάμεθα όσα υφιστάμεθα σαν λαός και σαν εργατική τάξη, σαν ανθρωπότητα μέσα στην τρέχουσα συστημική κρίση του καπιταλισμού.



Καθώς η πραγματικότητα έχει αντιστραφεί από τους διώκτες μας, κατηγορούμενοι δεν είναι οι διωκόμενοι αλλά οι διώκτες μας, παρόλο που δεν ξέρουν καν τι υπογράφουν στην μήνυση. Μόνο δύο μάρτυρες της ΧΑ παρουσιάστηκαν ενάντιά μας σε αυτήν την δίκη. O μεν πρώτος είπε ότι δεν διάβασε καν την περιβόητη επίμαχη προκήρυξη του Ε.Ε.Κ κι ότι κάποιος άλλος του είπε και υπέγραψε! Ο δε δεύτερος, ο οποίος δημοσίως έχει πει ότι είναι δικηγόρος της Χ.Α, ο κύριος Ανδριόπουλος, δήλωσε ότι «τρέμει και φοβάται με τέτοια κείμενα για την ίδια του την ζωή»!!.

Έλεος!

Αυτοί οι άνθρωποι που σεμνύνονται για τα μπράτσα τους με τα αναβολικά που παίρνουν, αυτοί που παριστάνουν τους μεγάλους νταήδες εκεί που τους παίρνει, αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν φοβούνται και τρέμουν από μια ήπια κατά την γνώμη μου προκήρυξη, την δικιά μας, του Ε.Ε.Κ ή και οποιαδήποτε άλλη που κυκλοφόρησε ενάντιά τους τον Μάιο του 2009. Επαναλαμβάνω ότι θεωρώ ότι όσες προκηρύξεις έχουν βγει από αντιρατσιστικές οργανώσεις, από διάφορες συλλογικότητες μαζί κι απ’ το Ε.Ε.Κ είναι ήπιες μπροστά σε ενέργειες ανθρώπων οι οποίοι συμπεριφέρονται απέναντι σε άλλους ανθρώπους σαν να είναι υπάνθρωποι και όχι μονάχα στους μετανάστες. Μπορεί να ξεκινάνε από τους μετανάστες και να πάνε στους Εβραίους, μετά τα θύματά τους επεκτείνονται σε όλους τους Έλληνες όσο «καθαρόαιμοι», υποτίθεται, κατά την γνώμη τους, κι αν είναι, σε Έλληνες πολίτες ορθοδόξου χριστιανικού θρησκεύματος, όπως τους αποκαλεί ο νόμος.

Προχθές στην Δάφνη, περπατούσε μια Ελληνίδα επιστημόνισσα, η επιλογή της οποίας είναι να έχει σύντροφο έναν άνθρωπο, νόμιμο μετανάστη, που το χρώμα της επιδερμίδας του, δεν άρεσε στην Χ.Α. Ξαφνικά ένας «μαυροφορεμένος» πέρασε από εκεί, έφτυσε κατάμουτρα αυτήν την ελληνίδα επιστημόνισσα που «μόλυνε το ελληνικό αίμα» και επιχείρησε να δείρει και να ξεριζώσει τα μαλλιά αυτού του φουκαρά. Ευτυχώς παρενέβησαν οι παρευρισκόμενοι και ο μαυροφορεμένος διέφυγε άρον-άρον. Το θέμα έχει φτάσει στο δημοτικό συμβούλιο της Δάφνης - Υμηττού που το έθεσε ένας δημοτικός σύμβουλος που ήρθε και εδώ ως μάρτυρας υπεράσπισής μου, ο κύριος Γιώργος Μητροβγένης. Το ζήτημα της εγκληματικής αυτής επίθεσης θα έχει συνέχεια. Δεν πρόκειται να δεχθεί κανένας πολίτης αυτής της χώρας, να επιβάλει τον νόμο και την τάξη η φασιστική ακροδεξιά.

Δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στην δεκαετία του ΄30, δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στο 1936, στην δικτατορία του Μεταξά και στα ρετσινόλαδα, δεν πρόκειται να ανεχτούμε να επιστρέψουμε στην χούντα της CIAκαι της καταστροφής της Κύπρου την οποία πάλεψα από την πρώτη μου στιγμή και είναι ένας από τους λόγους που έχω στοχοποιηθεί από τους γνωστούς μηχανισμούς.

Παλιός Λαμπράκης προδικτατορικά, τον καιρό της χούντας προσχώρησα από τότε στο κόμμα που με τιμά με την ιδιότητα του μέλους του, την τότε οργάνωση Εργατική Διεθνιστική Ένωση, που μετατράπηκε στο Ε.Ε.Κ, το 1985, για να πολεμήσουμε ακριβώς αυτήν την βαρβαρότητα και για να φύγει, όχι απλώς ο ζυγός της δικτατορίας από πάνω μας αλλά και όλοι οι κοινωνικοί όροι που δημιουργούν δικτάτορες και δικτατορίες.

Λοιπόν εδώ έχουμε την απίθανη αντίστροφη, οι εχθροί της ελευθερίας να εμφανίζονται τιμητές και μηνυτές όσων παλεύουν για την ελευθερία..

Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Το ερώτημα το έχουν βάλει ακόμα και πολλά διεθνή Μ.Μ.Ε και τηλεοράσεις. Ξέρετε φυσικά ότι η εθνική Ραδιοτηλεόραση του Βελγίου, η RTFB και το γαλλικό TV5 ήταν εδώ χθες, δεν δόθηκε άδεια από το δικαστήριό σας να παραβρίσκονται στην αίθουσα. Μείνανε έξω και η RTFB μετέδωσε την σχετική εκπομπή της από το πρωί. Η Libération, η Μοnde, η LibreBélgique, η Nation, oGuardian (ο οποίος ακόμα περιμένει την μήνυση του κ. Δένδια…) και όλοι οι άλλοι ρωτάνε μα γιατί; Για πρώτη φορά μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου που νικήθηκε ο φασισμός και ο ναζισμός, γιατί μετά από μήνυση δηλωμένων Ναζιστών και φασιστών, ένας αντιφασίστας και μάλιστα Εβραίος κάθεται σε αυτό το εδώλιο, μαζί με έναν διανοούμενο, με έναν πανεπιστημιακό άνθρωπο, σαν τον πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου.

Βέβαια, το γεγονός ότι και σε αυτό το δικαστήριό σας, παρήλασαν πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, καθηγητές πανεπιστημίου, πνευματικοί άνθρωποι, αυτό εμάς βέβαια μας τιμά. Δεν έχουμε κομπορρημοσύνη, ούτε επίσης ντρεπόμαστε επειδή είμαστε διανοούμενοι. Ο μόνος που έλεγε ότι «όταν ακούω την λέξη διανοούμενος το χέρι μου πάει στο περίστροφό μου» ήταν ο Γκέμπελς. Αυτόν που θαυμάζουνε και μάλιστα σε ένα έντυπό τους, σε άρθρο της Χ.Α, προσπαθήσανε να βγάλουνε ότι είχε… ελληνική καταγωγή. Δεν ξέρω με ποια γονιδιακή μέθοδο έκαναν την «ανακάλυψη».

Λοιπόν, όλοι με ρωτάνε και στην χθεσινή συνέντευξη που έδωσα στην Μοντ, μα καλά πώς συμβαίνει στην χώρα σας αυτό το πράγμα; Γιατί πρώτη φορά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο γίνεται αυτό; Γιατί μετά από σχεδόν 40, 39 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας της CIA, άνθρωποι που την πολέμησαν να βρίσκονται εκεί, και οι άλλοι που την υποστήριξαν και την νοσταλγούν να παριστάνουν και να κουνούν το δάχτυλο τους, σαν να είναι οι μεγάλοι κατήγοροι - «κατήγοροι» βέβαια που φοβούνται για την ζωή τους, που δεν ξέρουν ποια μήνυση υπογράφουν και ποιες κατηγορίες ξεστομίζουν ενάντια μας.

Γιατί έγινε αυτή η αντιστροφή; Ποιο είναι το διακύβευμα, ποιο το επίδικο σε αυτήν την υπόθεση. Κατά την προσωπική μου άποψη υπάρχουν τα εξής επίδικα:

Πρώτον, για πρώτη φορά γίνεται απόπειρα ποινικοποίησης του αντιφασιστικού λόγου και της αντιφασιστικής δράσης και της ελευθερίας της έκφρασης στην διαπάλη με τον αναβιώνοντα ναζισμό. Μια αναβίωση που δεν αφορά μόνο την χώρα μας. Η εμφάνιση της Χ.Α και στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι κάτι το καινούργιο για την ευρωπαϊκή πολιτική και όλοι το έχουν καταλάβει, και οι Ευρωπαίοι δεν είναι τόσο κουτόφραγκοι όσο νομίζουν μερικοί.

Ο Λεπέν είχε κάνει μηνύσεις σε πολλούς στην Γαλλία, αλλά αν δείτε τις μηνύσεις του Ζαν Μαρί Λεπέν, που προσωπικός του φίλος είναι ο νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ο κύριος Μάκης Βορίδης, τώρα με την ΝΔ, μέχρι το 2012 με το ΛΑΟΣ, λίγο πιο πριν πρώην ηγέτης της χουντικής νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Λοιπόν ο Λεπέν έκανε μηνύσεις αλλά είχε πολύ πιο προσεκτικούς δικηγόρους και συμβούλους και αφορούσαν το ένα ή το άλλο πράγμα όχι όμως τον ηγέτη ενός κόμματος γιαπροκήρυξη του κόμματός του.

Το κατηγορητήριο δεν παρουσιάζει κανένα αποδεικτικό στοιχείο για συγκεκριμένη ατομική ποινική ευθύνη, ούτε καν ότι το έγραψε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος· εγώ στην συγκεκριμένη περίπτωση φυσικά αναλαμβάνω πλήρως την πολιτική ευθύνη για το Κόμμα μου. Δεν υπάρχει τίποτα το ποινικά κολάσιμο. Η προκήρυξη του ΕΕΚ επαναλαμβάνει το ιστορικό σύνθημα το οποίο λέχθηκε από τον Ιταλικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης το 1943 όταν κρεμάστηκε ο Μπενίτο Μουσολίνι και η Κλάρα Πετάτσι στην πλατεία εκείνη του Μιλάνου μαζί με έναν άλλον, πρώην αποστάτη της αριστεράς και φασίστα. Καλό είναι όποιος επισκέπτεται το Μιλάνο να επισκέπτεται αυτή την πλατεία, εγώ δεν παραλείπω να το κάνω, γιατί αν ξεχάσουμε το τι περάσαμε οι ευρωπαϊκοί λαοί, και όχι απλώς οι Εβραίοι με τα εκατομμύρια των νεκρών, αλλά όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, από τους φασίστες και από τους Ναζί, τότε τα ίδια και χειρότερα πρόκειται να επαναληφθούν.

Λοιπόν, το πρώτο είναι η προσπάθεια ποινικοποίησης, η δημιουργία ενός δικαστικού προηγουμένου ώστε να ποινικοποιηθεί ο αντιφασιστικός λόγος και η αντιφασιστική δράση.

Το δεύτερο, και πάει χέρι με χέρι με το πρώτο, είναι να απαγορευθεί, να χτυπηθεί, να τεθεί εκτός νόμου, όλος ο χώρος που αντιστέκεται στην κοινωνική οικονομική βαρβαρότητα την οποία ζούμε, αρχίζοντας από εκείνο το κομμάτι της αριστεράς που είναι το ποιο αδιάλλακτο, τους τροτσκιστές, το ΕΕΚ. Από αυτήν την άκρη ξεκινώντας να θέσουν βήμα το βήμα εκτός νόμου όλη την Αριστερά. Θυμίζω ότι στην πολυ-μήνυση του Μαΐου του 2009 περιλαμβάνεται όλη η Αριστερά, από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΕΕΚ, συνδικάτα, π.χ. ομοσπονδίες όπως η ΟΛΜΕ, καθώς και άλλες μεταναστευτικές και αντιρατσιστικές συλλογικότητες, αλλά και μεμονωμένες προσωπικότητες που δεν ανήκουν καν στον χώρο της Αριστεράς, όπως ο τότε πρύτανης του Πολυτεχνείου κ. Μουτζούρης.

Παρόλα αυτά, πιάνοντας αυτή την άκρη που δεν μπορούν να την ελέγξουν, έτσι και αλλιώς, το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, να σύρουν από εκεί και να διαρρήξουν όλο τον ιστό των λαϊκών ελευθεριών. Γιατί δεν διακυβεύεται εδώ η ελευθερία ενός ατόμου, η δικιά μου, ή ενός κόμματος, του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος ούτε καν μόνο της Αριστεράς. Αυτό είναι το δεύτερο επίδικο.

Το τρίτο, δεμένο με όλα τα προηγούμενα, είναι το ζήτημα μιας καλυμμένης θεσμοποίησης, αποδοχής, ακόμη και σε ένα κρατικό-διοικητικό επίπεδο, του αντισημιτισμού. Θα ήθελα να θυμίσω σε όλους και στο δικαστήριό σας πρώτα απ’ όλα ότι η μήνυση αυτή, η μηνυτήρια αναφορά του 2009 και προπαντός μετά την ενεργοποίησή της, το φθινόπωρο του 2012 και της κλήσης μας για απολογία στην ΓΑΔΑ συνοδεύτηκε με μια χωρίς προηγούμενο σε αυτή την χώρα αντισημιτική καμπάνια στην ναζιστική μπλογκόσφαιρα, η οποία θυμίζει άλλες μαύρες εποχές της ανθρωπότητας. Έχει αναφερθεί πολλές φορές εδώ η ανάρτηση στο Διαδίκτυο, η συνοδευόμενη από την φωτογραφία μου έχοντας από κάτω την ανοιχτή δολοφονική πρόσκληση: «Λιώστε το Εβραϊκό σκουλήκι», ή η κατηγορία ότι είμαι «όργανο της παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας» για να επιβληθεί στην χώρα «εβραιο-μπολσεβίκικο καθεστώς», να «προκαλέσω εμφύλιο πόλεμο» και όλα τα σχετικά που θέλουν να προσάψουν.

Στην ιστοσελίδα της «συνδικαλιστικής» παράταξης της Χρυσής Αυγής στο χώρο της ΕΘΕΛ, πρόσφατα ξανά, υπάρχει φωτογραφία μου με υβριστικά σχόλια, λόγω της κόμμωσής μου, που μοιάζει με του κύριου Φυτράκη λιγάκι, λέει ότι είναι οι τρίχες του Γιαχβέ, βρίζοντας έναν ολόκληρο κόσμο που έχει μια ορισμένη πίστη, βρίζοντας τους πάντες, από τον μακαρίτη τον πατέρα μου λέγοντας ότι είναι 100 χρονών και ότι οι εβραίοι ζουν πολύ, ας επισπεύσουμε την αποχώρησή τους από τον κόσμο. Θέλω να πω στο δικαστήριο και σε όσους μας ακούνε, μαζί στα μέσα ενημέρωσης ντόπια και ξένα, ότι αν πάθω οτιδήποτε εγώ ή οποιοσδήποτε σύντροφός μου ή οποιοσδήποτε Εβραίος επίσης αυτής της χώρας υπεύθυνοι είναι οι Ναζί και αυτοί που τους καλύπτουν. Έχουν γίνει ανοιχτές απειλές δολοφονίας μου, χτυπήματος της οικογένειάς μου, της γυναίκας μου, των πάντων, κανένας δεν κινήθηκε ενάντιά τους. Θα μου πείτε «γιατί δεν τους κάνετε μήνυση εσείς;». Είχα κάνει μηνύσεις στο παρελθόν, π.χ. στον «Στόχο», την ναζιστική εφημερίδα, πριν αρκετά χρόνια. Μήνυση που κατευθείαν πήγε στο αρχείο χωρίς καμία παραπέρα εξήγηση. Λοιπόν, ποιος υπερασπίζει ποιόν;

Ένας αμερικανός που μου έστειλε ένα μήνυμα συμπαράστασης αναρωτιόνταν πως γίνεται να σας σέρνουν τόσους μήνες και αν υπάρχει κράτος δικαίου στην χώρα μας, ένας άλλος, ο καθηγητής νομικής κ. Μακναίρ από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και συνάδελφος σας κατά μια άποψη, λέει ότι με την αυστηρότερη βρετανική νομοθεσία δεν στοιχειοθετείται κατηγορία. Εκείνο που έχουν παρατηρήσει όλοι, ιδιαίτερα στον διεθνή χώρο και το έχουν εκφράσει με διάφορα δημοσιεύματά τους, αρχίζοντας με ένα κείμενο του καθηγητή του CNRS, Μικαέλ Λεβί ότι ο αντισημιτισμός επιβάλλει τον νόμο σε αυτήν τη χώρα; Και μαζί με το χτεσινό - προχθεσινό άρθρο της Libération που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Γαλλικού CRIF, αντίστοιχου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου που βρίσκεται σε έναν πολιτικό χώρο εκ διαμέτρου αντίθετο από το δικό μου από πολλές απόψεις, ακόμη και αυτοί, μη κομμουνιστές, μη διεθνιστές έχουν σοκαριστεί.

Από την μια φτιάχνουν άξονες στρατηγικούς για τα πετρέλαια Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ και μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση πρώτη ζήτησε μέσω του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Ευάγγελου Βενιζέλου να γίνουν «σταυροφόροι» του ιμπεριαλιστικού πολέμου ενάντια στον λαό της Συρίας, αυτοί που συντάσσονται με εκείνες τις δυνάμεις μαζί και με το Ισραήλ, την ίδια στιγμή κυνηγάνε έναν Εβραίο μόνο και μόνο επειδή είναι αριστερός και κυνηγιέται μονάχα για τις ιδέες του, μονάχα γιατί ανήκει σε ένα κόμμα που δεν τους αρέσει, επειδή είναι κομμουνιστικό, τροτσκιστικό. Ένα κόμμα που έχει μια μακριά ιστορία, φέτος τον Οκτώβρη κλείνει 50 χρόνια ίδρυσης από την γέννησή του, από τα προ δικτατορικά χρόνια, για να μην αναφερθώ στην παλιότερη ιστορική μας ρίζα και παράδοση, την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Αλλά είναι γεγονός ότι είμαστε μια ιστορική κομματική δύναμη, έχουμε παλέψει την χούντα, έχουμε παλέψει στην μεταπολίτευση, έχουμε παλέψει σε αλλεπάλληλες εκλογές, τελευταία φορά που εμφανιστήκαμε ήταν στις εκλογές του Μαΐου του 2012, επισημαίνοντας και τον κίνδυνο για την Χρυσή Αυγή. Προειδοποιήσαμε πριν τα εκλογικά αποτελέσματα, όπου πολλοί πήγαν κάτω από τις φτερούγες της, άλλοι αποπροσανατολισμένοι κι απελπισμένοι από την κρίση, άλλοι γιατί είναι απόγονοι Γερμανοτσολιάδων και χουντικών, καρποί μιας ολόκληρης περιόδου από τον εμφύλιο πόλεμο και την Κατοχή και μετά, που έμειναν ατιμώρητοι οι συνεργάτες του Ναζισμού και της χούντας. Γιατί σε αυτήν την χώρα ποτέ δεν έγινε πραγματικά το πένθος του εμφυλίου, ούτε από τους Νικητές ούτε από τους Νικημένους. Μίλησαν πολύ για συμφιλίωση, για το τέλος του εμφυλίου και το τέλος του μίσους. Ένα είναι να το λες, ένα είναι να το διακηρύττεις και άλλο να υφίσταται κάτι τέτοιο. Αλλιώς πώς εξηγείται η περίπτωσή μου, ένας αριστερός διανοούμενος, απόγονος των εξοντωθέντων Εβραίων στο Άουσβιτς και ταυτόχρονα συνεχιστής της Εαμικής παράδοσης βρίσκεται εδώ κατηγορούμενος. Από ποιούς; Από αυτούς που έχουν στην ιστοσελίδα τους στην συνδικαλιστική τους παράταξη τους στην ΕΘΕΛ για μότο, τσιτάτο του Αδόλφου Χίτλερ. Ελευθερία των ιδεών εκεί, αλλά όχι ελευθερία των ιδεών αν είσαι τροτσκιστής, αν είσαι αριστερός, δημοκράτης γενικά ή αντιφασίστας. Σε ναζιστική ιστοσελίδα το 2009 κατηγορούμαι ότι είμαι ταυτόχρονα πράκτορας του Ισραήλ ως Εβραίος και ταυτόχρονα πράκτορας… του Ιράν, ενώ η κυβέρνηση του Ισραήλ είναι σε σχεδόν εμπόλεμη κατάσταση με το Ιράν! Ακόμα, γράφουν την απίθανη γελοιότητα ότι ο μακαρίτης Αγιατολαχ Χομεϊνί μού είχε δώσει μια τεθωρακισμένη λιμουζίνα παρόλο που εγώ (κάτι που δεν είναι προς τιμή μου), δεν ξέρω να οδηγώ παρά μονάχα… πατίνι!!

Αυτά είναι χυδαιότητες και επειδή ακόμα δεν με έχουν κάνει σαπούνι όπως λένε -αφού τα καλύτερα σαπούνια γίνονται από εβραίους και κομμούνια, όπως λένε- θα συνεχίσω να τους παλεύω. [Kαι καθώς ο πρόεδρος του δικαστηρίου λέει «συντομεύετε», ο Σάββας Mιχαήλ συνεχίζει]: Ταλαιπωρούμαι πολύ καιρό από τους φασίστες κι έχω κάθε δικαίωμα να υπερασπίσω την τιμή μου, την αξιοπρέπειά μου και την αλήθεια.



Θα ήθελα να πω μια κουβέντα για την διεθνή συμπαράσταση.

Δεν είναι τα τυπικά ψηφίσματα αλληλεγγύης που βγαίνουν σε κάθε αδικία, και παίρνονται ψηφίσματα από συνδικαλιστικές συλλογικότητες, από πολιτικές συλλογικότητες κ.λπ.

Ζούμε από το 2007 μια πρωτοφανή παγκόσμια συστημική κρίση του καπιταλισμού. Είναι χαρακτηριστικό αν μελετήσει κανένας αυτά τα μηνύματα, θα δει ότι αντανακλούν τις ιδιαίτερες αγωνίες που υπάρχουν σε κάθε ήπειρο και σε κάθε χώρα. Λέω από κάθε χώρα και ήπειρο γιατί από κάθε χώρα και ήπειρο έχουν σταλθεί.

Περιέργως κατόρθωσε η Χρυσή Αυγή με τη μήνυση ενάντιά μας, να μας επιτρέψει να ενώσουμε αριστερούς και μη αριστερούς, όλη την κατακερματισμένη αριστερά, από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία μέχρι τους αναρχικούς, ή συνδικαλιστές ακόμα και θρησκεύματα. Έχω πάρει μηνύματα συμπαράστασης και τους ευχαριστώ, και από ορθόδοξους χριστιανούς ιερείς και από ρωμαιοκαθολικούς ιερείς, και από προτεστάντες πάστορες και από Εβραίους ραβίνους.

Όλοι αυτοί θεωρούν ότι το πρόβλημα δεν αφόρα ένα άτομο ή ένα κόμμα της άκρας αριστεράς. Ξέρουν ότι αφορά και την ανθρωπότητα κα τους ίδιους και αυτή η διαπίστωση χρωματίζει με διαφορετικό χρώμα κάθε φορά τα μηνύματά τους.

Οι Αμερικανοί πολίτες, με oλες τις διαφορές τους, στα μηνύματά τους είναι κάτω από το σοκ των αποκαλύψεων Σνόουντεν και αυτό τούς έχει ευαισθητοποιήσει.

Από τη Νότια Ευρώπη, τα μηνύματα δείχνουν την κοινή αγωνία, το ότι είμαστε στο ίδιο καζάνι και βράζουμε. Ανησυχούν για τις συνέπειες της κρίσης αλλά και το αν θα ξαναζήσουν δικτατορίες και φασισμό όπως στο παρελθόν.

Πιστεύω ότι κανένας δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη του εύκολα στο πολιτικό μήνυμα που δίνουν αυτά τα μηνύματα αλληλεγγύης που ήλθαν σε μήνες υποτίθεται «νεκρούς» για πολιτική δράση και κινητοποίηση. Να θυμίσω πως το κλητήριο θέσπισμα ήρθε αρχές Ιουνίου, είμαστε αρχές Σεπτεμβρίου, τον Ιούλιο - Αύγουστο είναι οι πάντες σε διακοπές. Πιθανότατα ακόμα και η επιλογή στο χρόνο να έγινε σκοπίμως. Εν πάση περιπτώσει, έγινε με τέτοιο τρόπο και σε τέτοιο χρόνο που ακόμα και εγώ προσωπικά δεν περίμενα τέτοια κινητοποίηση. Δείχνει μια φοβερή ευαισθητοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων κι ετοιμότητα μάχης.



Ας μπούμε τώρα στα επίμαχα γεγονότα της μήνυσης. Γιατί γίνονται όλα αυτά;

Γιατί βρισκόμαστε, εγώ προσωπικά και το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, στη θέση του κατηγορουμένου; Πως φτάσαμε στα περιβόητα γεγονότα του Μαΐου 2009 και στην ίδια την μήνυση.

Είναι ολοφάνερο. Είναι προέκταση της έκρηξης που ονομάστηκε Δεκέμβρης του 2008 και που ένας άνθρωπος που εγώ δεν συμφωνώ καθόλου μαζί του και πολιτικά αλλά και για την κοινωνική του συμπεριφορά, ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, τον αποκάλεσε «πρώτη πολιτική έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης» δυο μήνες μετά την χρεοκοπία της Λήμαν Μπράδερς.

Ο Δεκέμβρης απασχόλησε και απασχολεί ακόμα τους πάντες. Σημαδεύει μια ιστορική Τομή.

Η κλιμάκωση τον επιθέσεων κατά μεταναστευτικών κοινοτήτων και μεταναστών, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αθήνας, ακολουθεί τον Δεκέμβρη. Στο επίμαχο -κατά το κατηγορητήριο- διάστημα Ιανουάριος 2009-Μάιος 2009, υπάρχει κλιμάκωση των γεγονότων ιδιαίτερα την περίοδο που υπουργός «Δημοσίας Tάξεως» ήταν ο κ. Μαρκογιαννάκης, ο οποίος επισκέφτηκε την εν λόγω επιτροπή χρυσαυγιτών «κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα» και υπήρξε μια προσπάθεια νομιμοποίησης της συνεργασίας Χ.Α. και αστυνομίας. Υπήρχαν διχασμένες απόψεις μέσα στην αστυνομία για το αν θα πρέπει να υπάρξει τέτοιου είδους ανοικτή συνεργασία με τις χρυσαυγίτικες αυτές δυνάμεις.

Όλα εντάσσονται όπως γράφονται και σε βιβλία σε μια διεθνή προσπάθεια των αρχουσών τάξεων, ιδιαίτερα της ΕΕ. Όπως γράφει και ο Αλέν Μπαντιού στο μήνυμα που μου έστειλε, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα εργαστήριο κατασταλτικών μεθόδων για όλη την Ευρώπη.

Είναι σαφές ότι τόσο το ρατσιστικό μίσος όσο και η πολυ-μήνυση του Μαΐου 2009 εντάσσονται σε μια στρατηγική προσπάθεια δημιουργίας κατασταλτικών μηχανισμών νέων και δεδικασμένων, ώστε να γίνει εφικτός ο έλεγχος ολόκληρων πληθυσμών σε συνθήκες κρατικής χρεοκοπίας και κοινωνικής αναστάτωσης.

Είναι σε αυτό το πνεύμα που γίνεται, όπως πολύ σωστά λέχτηκε από τον μάρτυρα και σύντροφο Θ. Κουτσουμπό, παραμονή της διαδήλωσης στις 9 Μαΐου, δηλαδή στις 8 Μαΐου, η πολύ-μήνυση της Χ.Α. Προηγήθηκε η συνάντηση στις 6 Μαΐου στην ΟΛΜΕ ανάμεσα σε συλλογικότητες, οργανώσεις, συνδικάτα για να δώσουν μια απάντηση, για να πουν Basta! Φτάνει πια, να μην προχωρήσει αυτή η φασιστική πρόκληση.

Ο στόχος ήταν η βίαιη διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης από μια συγκεκριμένη ναζιστική ομάδα που χαίρει μιας ιδιότυπης ασυλίας από το επίσημο κράτος.

Έτσι την παραμονή πριν γίνουν καν οποιαδήποτε επεισόδια -από την πλευρά των αντιφασιστών διαδηλωτών και μαζί και του ΕΕΚ, δεν έγινε κανένα επεισόδιο- η μήνυση των φασιστών προέβλεπε βίαια επεισόδια. Τα επεισόδια έγιναν από τους ίδιους, μετά το τέλος της συγκέντρωσής τους στην Ομόνοια, με επίθεση στο πρώην Εφετείο στην οδό Σωκράτους.

Ποιος ήξερε, ποιος προέβλεπε, ποιος ήθελε να προκαταβάλει καταστάσεις ότι θα γίνουν επεισόδια και κάνει μια μήνυση; Τι περιμένανε; Ποιες προκλήσεις και προβοκάτσιες;

Η αυτοσυγκράτηση των ίδιων των αντιφασιστών δεν επέτρεψε να γίνουν επεισόδια στις 9 Μάη.

Ήταν ένα προμήνυμα. Η αρχή μιας στοχοποίησης, ιδιαίτερα του ΕΕΚ, και συν τοις άλλοις λόγω του ιδιαίτερου ρόλου που έπαιξε στο Δεκέμβρη του 2008, ένα πολιτικό ρόλο, δίνοντας πάντα το παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις της νεολαίας μετά την αποτρόπαιη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Το λέω αυτό γιατί ένα χρόνο μετά, τον Δεκέμβρη του 2009 στη διαδήλωση για τον ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η μόνη οργάνωση που χτυπήθηκε βίαια και δολοφονικά από τις κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους ήταν το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα. Το μπλοκ των διαδηλωτών του ΕΕΚ ήταν ειρηνικά συγκεντρωμένο, πάνω στο πεζοδρόμιο στην πλατεία Συντάγματος, όταν χτυπήθηκε από τις εποχούμενες ομάδες ΔΕΛΤΑ. Τραυμάτισαν δεκάδες συντρόφους και παρ’ ολίγον να δολοφονήσουν τη συντρόφισσα μου Αγγελική Κουτσουμπού που έχει βασανιστεί με τον πιο άγριο τρόπο από τους βασανιστές της χούντας τον καιρό της δικτατορίας.

Η νομική υπόθεση αυτή, παρόλο που θέλανε να την χαρακτηρίσουν σαν τροχαίο ατύχημα, παρόλο που τα τεκμήρια που υπάρχουν δείχνουν το αντίθετο, με τις φωτογραφίες και με καταγγελίες αυτοπτών μαρτύρων δεν πρόκειται να σταματήσει από την πλευρά του ΕΕΚ. Θα παλέψουμε, και στο νομικό πεδίο, αυτήν την υπόθεση και εδώ και στην Ευρώπη, η οποία είναι και πιο ευαισθητοποιημένη



Λοιπόνείχαμεστοχοποιηθεί και αν θέλετε αυτό φαίνεται και από τα έγγραφα στις περιβόητεςδιαρροές τωνWikileaks, από τησυζήτηση πουκάνειγια πρώτηφορά ο τότενέος υπουργόςΠροστασίας τουΠολίτη, κ. ΧρυσοχοΐδηςμετονΑμερικανό πρεσβευτή. Τονδιαβεβαιώνειγια την καλή προετοιμασία στις 17 Νοέμβρη, όπουδεν περιμένουν επεισόδια και ότι, από τηνάλλη, έχουνήδη προετοιμαστεί και θα κάνουν τα πάντα από πλευράς καταστολής, στην πρώτη επέτειο από τηνδολοφονία τουΑλέξανδρουΓρηγορόπουλου.

Και είδαμε τι κάνανε.

Τα μόνα θύματα ήμασταν εμείς. Οι δεκάδες τραυματίες από το μπλοκ του ΕΕΚ και η Αγγελική Κουτσουμπού σχεδόν νεκρή.

Εγώ τότε σαν γιατρός πήγα και βρήκα τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης και του είπα: είμαι γιατρός, μπορεί να πεθάνει άνθρωπος, να έρθει αμέσως το ΕΚΑΒ. Αυτός μου έδωσε μια απάντηση που δεν μπορώ ούτε θέλω να την επαναλάβω εδώ γιατί είναι εξαιρετικά χυδαία. Και φυσικά δεν τον ενδιέφερε αν πέθαινε άνθρωπος εκείνη τη στιγμή.



Τεκμήριο της επιλεκτικής στοχοποίησης είναι και το γεγονός ότι από τους δεκάδες μηνυόμενους στην πολυ-μήνυση του Μαΐου του 2009, τελικά βρισκόμαστε εδώ ο κύριος Μουτζούρης και ο υποφαινόμενος. Ή αν θέλετε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα για να δικαστούν οι ιδέες του, όπως αυτές εκφράζονται στο χαρτί και στο δρόμο, και το Indymedia. Θέλουν να πληγεί η ελευθερία έκφρασης σε όλες της τις μορφές και αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο.

ΤοIndymediaγίνεται σταθερόςστόχος καταστολήςγιατίφοβούνται τα κοινωνικάμέσα δικτύωσης πουως γνωστό έχουν παίξειιδιαίτερορόλοόχιμόνοτονΔεκέμβρητου 2008 εδώστηνΕλλάδα αλλά και στηνΑραβικήΆνοιξη και σε πολλάάλλα γεγονότα. Άρα είναι ένα στοιχείο-στόχοςστην ανάπτυξημια στρατηγικής επιβολήςελέγχου κατάτων λαϊκώνκινητοποιήσεων.

Το ΕΕΚ κι εγώ βρισκόμαστε εδώ και δικαζόμαστε για τις ιδέες μας. Είναι ιδέες ασυμβίβαστες με την βάρβαρη τάξη πραγμάτων στην χώρα και τον κόσμο.

Το ερώτημα που περιμένει όλος ο κόσμος εδώ και διεθνώς, είναι τι προμηνύει τελικά αυτή η δίκη;

Ό,τι αποτέλεσμα και αν βγει, εμείς θεωρούμε τον εαυτό μας δικαιωμένο. Γιατί είπαμε την αλήθεια. Παλέψαμε για την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι η εξής: το φαινόμενο της αναβίωσης του ναζισμού, του αντισημιτισμού, του ρατσισμού, του φασισμού, απειλεί ξανά την ανθρωπότητα λόγω αυτής της αξεπέραστης ιστορικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Στην εποχή που ανέβαινε το τέρας του Ναζισμού το 1934, ένας μεγάλος εβραίος φιλόσοφος, ο Εμμανουέλ Λεβινάς έγραφε ότι αυτό πουδιακυβεύεται με τον Ναζισμό «δεν είναι το ένα ή το άλλο δόγμα περί δημοκρατίας, κοινοβουλευτισμού, δικτατορικού καθεστώτος ή θρησκευτικής πολιτικής. Είναι τα ίδιο το ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο». Και σήμερα, η παρούσα, χωρίς προηγούμενο και χωρίς ορατό τέλος παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έφερε την ανθρωπότητα ξανά μπροστά στο μέγα διακύβευμα.

Όλα αυτά τα αναφέρω και στο βιβλίο μου για την Χρυσή Αυγή «Η φρίκη μιας παρωδίας», που προκάλεσε όχι μόνο ευμενή υποδοχή από τους περισσότερους αλλά και νέα υβριστικά σχόλια από τους Ναζί και απειλές ενάντια στην φυσική μου υπόσταση. Είναι γνωστές οι θέσεις και αρχές της ΧΑ: «Σκότωσε τον Εβραίο που έχεις μέσα σου για να τον εξαφανίσεις έξω σου».

Και για αυτούς υπάρχει «ο βιολογικά και ο ψυχικά Εβραίος». Εγώ ανήκω από ό,τι φαίνεται και στις δυο κατηγορίες. Αλλά ακόμα και ένας Πακιστανός ή Αφγανός μουσουλμάνος που, ίσως, δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του Εβραίο, για την Χ.Α. είναι ψυχικά Εβραίος, ένας υπάνθρωπος που θα πρέπει να φύγει απ’ τη μέση.

Το δίλημμα που θέτει η παρούσα καπιταλιστική κρίση δεν είναι απλώς αν θα πάμε μπροστά σε ένα πιο ανθρώπινο καπιταλισμό με κράτος δικαίου ή σε ένα πιο βάρβαρο άγριο καπιταλισμό σαν αυτόν που ζούμε. Δεν είναι καν να διαλέξουμε ποιος είναι «καλύτερος», ο καπιταλισμός ή ο σοσιαλισμός.

Το ζήτημα που μπαίνει αυτήν την στιγμή και για το οποίο περιμένουμε όλοι για να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα αυτής της δίκης είναι:

Ή καθολική εξαφάνιση του ανθρώπινου μέσα στον άνθρωπο ή καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, που για το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα δεν είναι άλλο από τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό.

Ευχαριστώ.

Tετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

 

http://nprooptiki.blogspot.gr/2013/09/h.html

The Guardian: H κυβέρνηση τα έχει βρει με τους νεοναζί για να προωθήσει τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της

The Guardian: H κυβέρνηση τα έχει βρει με τους νεοναζί για να προωθήσει τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της

Σε άρθρο της Μαρίας Μαργαρώνη στον Guardian με τίτλο «Είναι παράλογο να επιτρέπεται στη Χρυσή Αυγή να καταδιώκει τον φίλο μου στα δικαστήρια» τονίζεται ότι η δίωξη του Σάββα Μιχαήλ και του πρύτανη Κωνσταντίνου Μουτζούρη είναι ένα «φθηνό δωράκι» στους νεοναζί. Το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας (διαβάστε το στα αγγλικά ΕΔΩ) απ' όπου και η φωτογραφία, αναφέρεται στην μήνυση των χρυσαβγιτών υποστηρίζοντας πως «είναι σαν το Εθνικό Μέτωπο να έκανε μήνυση επειδή τους είπαν ''τσακίστε τον φασισμό'' και να το έπαιρναν στα σοβαρά», ενώ χαρακτηρίζει την κίνηση αυτή σαν «την πρώτη δικαστική κίνηση κατά του αντιφασισμού στην Ευρώπη» και υποστηρίζει πως «δεν μπορούμε να αποφύγουμε το συμπέρασμα πως ο Σάββας Μιχαήλ δεν επιλέχθηκε μόνο σαν ριζοσπαστικό στοιχείο, αλλά και σαν Εβραίος».

Μαρίας Μαργαρώνη

Στη συνέχεια, το δημοσίευμα σημειώνει πως αρκετά μέλη της ναζιστικής οργάνωσης «έχουν σοβαρές καταγγελίες εναντίον τους αλλά κανείς από αυτούς δεν πηγαίνει στο δικαστήριο», παραθέτοντας την περίπτωση της Θέμιδας Σκορδέλη η οποία κατηγορείται πως μαχαίρωσε έναν Αφγανό τον Σεπτέμβριο του 2011 και του Ηλία Παναγιώταρου για τις δηλώσεις του στο BBC περί εμφυλίου.

«Είναι πέρα από την πραγματικότητα να επιλέγουν τον Εβραίο ως τον πρώτο που θα περπατήσει στη σανίδα, είναι ένα φθηνό τρόπαιο στη φασιστική γκαλερί», υπογραμμίζει η Μαρία Μαργαρώνη και υποστηρίζει πως ο λόγος για τον οποίο έγινε η μήνυση κατά του κ. Μιχαήλ, είναι επειδή «είναι Εβραίος, Τροτσκιστής και με μακρύ μαλλί».

«Το παράλογο της όλης υπόθεσης, δεν την κάνει λιγότερο επικίνδυνη», επισημαίνει το δημοσίευμα και στη συνέχεια αναλύει τα αίτια της ανόδου της Χρυσής Αυγής: «Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, τρέφεται από έναν εθνικισμό που ορίζεται μέσω της καθαρότητας του αίματος και μίσους για τους άλλους, με τον αντισημιτισμό να είναι ο αυθεντικός ιστορικός εχθρός», σημειώνει.

Η αρθρογράφος στηλιτεύει την περίγημη «θεωρία των δύο άκρων» που έχει καταστεί κεντρική στη ρητορική των πολιτικών εκπροσώπων του Μνημονίου και σχολιάζει πως η ελληνική κυβέρνηση «έχει βρει κοινό τόπο με αυτούς τους ανθρώπους, στην απέλπιδα προσπάθεια να περάσει την νεοφιλελεύθερη ατζέντα των δανειστών της και να προστατέψει την διεφθαρμένη ελίτ». Τα βίαια σε επίπεδα ρητορικής κομμάτια της Αριστεράς, εξισώνονται με την ωμή βία της ακροδεξιάς, η οποία εμπεριέχεται και υποστηρίζεται στην σταυροφορία της εναντίον των μεταναστών, των αριστερών, των ομοφυλοφίλων και όλων όσων αντιδρούν αναφέρει η Μ. Μαργαρώνη και καταλήγει: «οι μαυροντυμένοι σκίνχεντς της Χρυσής Αυγής οι οποίοι οδηγούνται από μίσος και φόβο δεν πρέπει να νικήσουν».

Ήρθε η ώρα να αποφασίσεις με ποιον θα πας...

Ήρθε η ώρα να αποφασίσεις με ποιον θα πας...

Δεν είναι έκπληξη στους παροικούντες. Είναι χρόνια τώρα που ορισμένοι κοντοχωριανοί διανοούμενοι ένιωθαν στριμωγμένοι ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά.

Η πρώτη δεν τους εξέφραζε γιατί ήταν πολύ «λαϊκιά» και η δεύτερη τους βρώμαγε γιατί δεν ήταν αρκετά αριστοκρατική. Αλλά δεν τους πίεζε και κανένας για να πάρουν θέση. Η ζωή εξελισσόταν χωρίς ή με μέτρια αντιπαράθεση, και στην αναβροχιά ο καθένας βολευόταν όπως μπορούσε καλύτερα. Έτσι έπλεαν αμέριμνοι και ανεξιχνίαστοι μέσα σε μια αριστεροδεξιά σούπα που σερβιριζόταν με όλα. Ο Σαββόπουλος, άλλου ταλέντου, άλλου επιπέδου, άλλης προσφοράς, είχε από χρόνια εκδηλώσει δημόσια την παλινδρόμησή του μέχρι να κατασταλάξει με ποιον θα πάει τελικά(;). Αλλά οι μετριότητες φυλάγονταν πίσω από μια έντεχνη ουδετερότητα. Και απολάμβαναν την ιδιαίτερη μεταχείριση που τους επιφύλασσαν οι εκδότες πάσης φύσεως, όχι τόσο σε χρήμα, όσο σε προβολή δυσανάλογα μεγάλη με το ταλέντο ή το «ταλέντο» τους και κοινωνική καταξίωση που κάθε μικροαστός καλλιτέχνης ή διανοούμενος επιζητεί περισσότερο κι από τον αέρα που αναπνέει. Προβολή και καταξίωση που η καθημαγμένη Αριστερά δεν μπορούσε με επάρκεια να καλύψει. Η Δεξιά εντελώς αδιάφορη περί τα πολιτιστικά, δεν αισθανόταν ούτε κρύο ούτε ζέστη, αλλά την εξυπηρετούσε θαυμάσια η αριστεροδεξιά σούπα από την οποία έπαιρνε όσο ήθελε και έτρεφε ανώδυνα τους μορφωμένους ψηφοφόρους της συντηρώντας με ξένα κόλλυβα το ευρωπαϊκό της προφιτερόλ με κρέμα από «προοδευτικούς» διανοούμενους στην επιφάνεια και μπαγιάτικο παραγέμισμα από κάτω. Καμία δεξιά τηλεόραση και καμία δεξιά εφημερίδα δεν θα μπορούσε να έχει στοιχειώδη πολιτισμική και πολιτική ευπρέπεια χωρίς τους εκ της Αριστεράς προερχόμενους γραφιάδες, συγγραφείς και δημοσιογράφους. Ανένταχτοι, αριστεροί και δεξιοί διανοούμενοι (με ή χωρίς εισαγωγικά), μαζί με ουκ ολίγα στελέχη των αριστερών ΜΜΕ, πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στους εκδότες-καναλάρχες εργολάβους. Όλα αυτά, όμορφα κι ανώδυνα μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης.

Στέλιος Ελληνιάδης

Η κρίση διατάραξε την ομαλή ενσωμάτωση και λειτουργία του συστήματος. Η βιτρίνα ράγισε, οι σωλήνες έσπασαν, τα καλύμματα αποτραβήχτηκαν, οι μάσκες έπεσαν. Η αριστεροδεξιά σούπα κρύωνε στο πιάτο και δεν τρωγόταν. Οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι που ένιωθαν άνετοι κι ωραίοι σε όλο το φάσμα της κοινωνικής και πολιτικής παλέτας, αναγκάστηκαν να πάρουν θέση. Η περίοδος ειρήνης, έστω άνισης, ανάμεσα στους πάνω και τους κάτω, έχει τελειώσει και το μέσα-έξω δεν φοριέται πια απαρατήρητα.
Ορισμένοι που ξεβολεύτηκαν, στριμώχτηκαν. Μερικοί σήκωσαν την παντιέρα και ανέλαβαν εργολαβικά να υπερασπιστούν την τάξη που δεν ανταποκρίνεται μεν στις προδιαγραφές τους, αλλά είναι εξουσία. Είναι εντυπωσιακός ο ζήλος και ο φανατισμός με τον οποίο, άμεσα και έμμεσα, μερικοί γραφιάδες υπερασπίζονται την καθεστηκυία τάξη. Άλλοι μέσα από τα εργολαβικά ΜΜΕ και τις παραφυάδες τους και άλλοι μέσα από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία είναι η έσχατη μαζική απόπειρα να διατηρήσουν την πρότερη κατάσταση κρατώντας κάποια προσχήματα. Ψηφίζω Αριστερά για να σώσω τη Δεξιά. Τακτοποιημένοι πανεπιστημιακοί, καθιερωμένοι δημοσιογράφοι, επαγγελματικά κομματικά στελέχη, μεγαλοδικηγόροι, συγγραφείς προοδευτικού λάιφ στάιλ και υπολείμματα της ελληνικής μίζερης εκδοχής του ευρωκομμουνισμού κατέφυγαν στην κιβωτό του Κουβέλη που θα τους έβγαζε στεγνούς και ανέγγιχτους από την κρίση. Αλλά έλα που η κρίση τελειωμό δεν έχει! Και το σκάφος γρήγορα άρχισε να μπάζει νερά…

Μετά το ναυάγιο της κιβωτού του Φώτη, άρχισαν τα διάφορα ζωντανά να ψάχνουν για στεριά, αλλά πού να τη βρουν; Όλα γύρω τους είναι κινούμενη άμμος. Το προοδευτικό τους προφίλ έχει εντωμεταξύ μαραθεί. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δυναμώνει απειλητικά χωρίς να τους έχει ανάγκη. Μερικοί ταλαντεύτηκαν και μερικοί πρόλαβαν να πιαστούν, από μια Αριστερά που κι αυτή ψάχνεται. Άλλοι, όμως, αισθάνονται πιο καλά με τη Δεξιά.
Γιατί, χρόνια ολόκληρα, στη Δεξιά δούλευαν και τη Δεξιά εξωράιζαν με την παρουσία τους και τα γραφτά τους. Θα είχε ενδιαφέρον να κάνει κανείς μια χαρτογράφηση των αριστερών/προοδευτικών γραφιάδων που δεν είχαν κανένα πρόβλημα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Λαμπράκη και τον Ψυχάρη, στον Κοσκωτά, τον Αλαφούζο και τον Μπόμπολα, επί δεκαετίες, χωρίς ίχνος κριτικής στα έργα και τις ημέρες των εργοδοτών τους, ενώ τώρα πνέουν μένεα κατά της Αριστεράς και, με κάθε ευκαιρία, καθυβρίζουν τα θύματα της εξουσίας. Θα είχε ενδιαφέρον να χαρτογραφήσει τους συγγραφείς που είχαν μόνιμο βήμα στις εφημερίδες των συγκροτηματαρχών και διʼ αυτού εξασφάλιζαν σταθερή και προνομιούχα προβολή για τα βιβλία και για την πάρτη τους από όλα τα ΜΜΕ κάνοντας πως δεν βλέπουν το βούρκο που τους «φιλοξενούσε».

Μέσα σε δεκαετίες έγιναν οι ενσωματώσεις. Μέσα σε δεκαετίες έγινε η μετάλλαξη. Γιατί πώς να ερμηνεύσει κανείς κοινωνικά και πολιτικά την απέχθειά τους για το «λαουτζίκο», που τώρα λέγεται «τεμπέλης», «φοροφυγάς», «κουκουλοφόρος» και, εσχάτως, «τζαμπατζής»; Την αντίθεσή τους στην Αριστερά που υπερασπίζεται τις συντεχνίες που ευημερούν σε βάρος των άλλων, τους εργαζόμενους που με τις απεργίες τους διαταράσσουν την ομαλή ζωή, τους νέους που τα βρήκαν όλα έτοιμα και δεν θέλουν να δουλέψουν με 300 ευρώ ανασφάλιστοι προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία;

Προσωπικά, επειδή δεν χαρίζομαι ούτε στον κοινωνικά αμέτοχο πολίτη ούτε στην Αριστερά που δυσκολεύεται να δει καθαρά τις αδυναμίες της στον καθρέφτη αναλαμβάνοντας εμπράκτως την ευθύνη να τις διορθώσει, έχω το δικαίωμα να πω και να ρωτήσω: Εντάξει, υπάρχει πολύ γόνιμο έδαφος για να κάνετε κριτική στην κοινωνία που χειραγωγήθηκε και εκμαυλίστηκε από την εξουσία και στην Αριστερά που δεν είναι στο ύψος των καλύτερων αριστερών υποδειγμάτων της ιστορίας, αλλά πώς μπορείτε να εντάσσεστε στην άλλη πλευρά; Ξέρω πολλούς ανθρώπους που απέχουν γιατί δεν τους ικανοποιούν οι επιλογές της Αριστεράς, σε πρόσωπα και πρακτικές. Αλλά ανάμεσα σʼ αυτούς και σε σας υπάρχει ένα χάσμα. Εσείς απορρίπτετε μετά βδελυγμίας την Αριστερά που είμαστε εμείς, που μας ξέρετε, και σωπαίνετε εκκωφαντικά για τα εγκλήματα που γίνονται en plein air από το κυβερνητικό σύμφυρμα υπό τας διαταγάς των ξένων τοκογλύφων και κυβερνήσεων. Εσείς βγάζετε φλύκταινες με τον Γλέζο ή τον Τσίπρα, αλλά δεν σας χαλάει καθόλου ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Άδωνης, ο Βορίδης, ο Κρανιδιώτης, ο Σταυρίδης και ο Στουρνάρας. Αποδοκιμάζετε και εξαντλείτε όλη την αυστηρότητά σας σε ένα νεαρό «τζαμπατζή», αλλά πηγαίνετε πάσο με τους υπερτιμολογητές εργολάβους των δημόσιων έργων, τους απαλλαγμένους από κάθε φόρο εφοπλιστές, τους μιζαδόρους των οπλικών συστημάτων και τους λαθρέμπορους πετρελαίου που διαμοιράζουν τα ιμάτια της χώρας. Φτηνοί στʼ αλεύρι κι ακριβοί στα πίτουρα...
Αγαπητέ διανοούμενε, εάν ένας υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος παθαίνει αλλεργία με τον Τσίπρα, μʼ αυτούς θα έπρεπε να παθαίνει σύφιλη!

Στέλιος Ελληνιάδης

ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

«Εμείς δεν τραγουδάμε, αδελφέ μου, για να ξεχωρίσουμε απʼ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».

«Εμείς δεν τραγουδάμε, αδελφέ μου, για να ξεχωρίσουμε απʼ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».

Αυτά λέει ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος στο «καπνισμένο τσουκάλι». Όμως τι συμβαίνει πραγματικά; Την ώρα που η Αριστερά καλεί τον απλό κόσμο να βγει στους δρόμους και να ανατρέψει την κυβέρνηση της καταστροφής, την ίδια ώρα – ξανά μανά – βάζει και τα δικά της όρια στον πολίτη! Την ίδια ώρα που ο κυβερνητικός συνασπισμός, τα παπαγαλάκια του, οι πάντες, γίνονται μία γροθιά απέναντι σʼ αυτό τον λαό, η Αριστερά τον χωρίζει σε τέσσερα μέρη. Εδώ οι «επαναστάτες», εκεί οι «λιγότερο επαναστάτες», πιο κει οι εξωκοινοβουλευτικοί, και πάρα πέρα οι Αναρχικοί!!! Διαλέχτε και πάρτε! Κι ο μέχρι τώρα ψηφοφόρος της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που τα έχει πάρει στο κρανίο και θέλει να μην αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα; Που θα πάει αυτός ο πολίτης που δεν θέλει κομματικές σημαίες και λάβαρα πάνω από το κεφάλι του; Που θα πάει ο απλός πολίτης που θέλει να κρατήσει την Ελληνική σημαία στη διαδήλωση και φοβάται μην τον πουν Χρυσαυγίτη; Όχι πάλι τα ίδια λάθη σύντροφοι. Γίνετε ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ. Μια γροθιά απέναντι στους μνημονιακούς ληστές. Αγγαλιάστε αυτόν τον κόσμο. Μόνο έτσι μπορούμε να νικήσουμε. Μόνο έτσι μπορούμε να τους τσακίσουμε. Αλλιώς θα μας τσακίσουν για μία ακόμα φορά.

Βήχος Παναγιώτης