Γιουροβίζιον και πραγματική ζωή
Τρίτο λοιπόν «το Καλομοιράκη» στο φετινό Φεστιβάλ Γιουροβίζιον. Την είδα τώρα στη συνέντευξη Τύπου στο Βελιγράδι. Εκεί που πριν μερικά χρόνια έσκαγαν οι βόμβες και ισοπέδωναν σπίτια και ζωές! Η Καλομοίρα είναι ένα παιδί που ζει το όνειρό της (και καλά κάνει) που είναι γεμάτη ζωντάνια και χάρη. Το πιο πιθανό είναι να μην γνωρίζει τι «παίζεται» πίσω από αυτό το Φεστιβάλ «τραγουδιού» και τα κέρδη των Πολυεθνικών. Και αν το γνωρίζει γιατί να τη νοιάξει; Ένοιαξε μήπως τα εκατομμύρια φτωχών, άνεργων, εργαζόμενων σε άθλιες συνθήκες με πενιχρά μεροκάματα ή τους καλλιτέχνες (εκτός ορισμένων τιμητικών εξαιρέσεων, και όλα αυτά τα τμήματα πληθυσμού που ανέφερα) για την ποιότητα των τραγουδιών, για την υποβάθμιση της Τέχνης (και της ζωής τους), για την αποθέωση του δήθεν;
Εδώ και 51 χρόνια, με λιγοστές εξαιρέσεις, η Γιουροβίζιον ήταν μια λαμπερή χωματερή του ευρωπαϊκού τραγουδιού. Μια πασαρέλα για τραγούδια φαστ-φουντ, καμωμένα με βάση τις πιο αγοραίες προδιαγραφές του «ελαφρού». Τα περισσότερα τραγούδια είναι αξιοθρήνητοι κλώνοι μιας παγκοσμιοποιημένης ποπ μουσικής, ενίοτε και με κάποιο «έθνικ» περιτύλιγμα. Η τεχνητή «οικουμενοποίηση» του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, του εύληπτου, του εύκολου, του φανταχτερού, του καταναλώσιμου. Τραγούδια μιας χρήσεως, σουξεδάκια της μίας σαιζόν.
Δε θα κάνω εδώ ανάλυση του θεσμού της Γιουροβίζιον. Απλά θα πω «μπράβο Καλομοίρα» και σε όλους τους υπόλοιπους που δεν κοιμήθηκαν χθες νωρίς, για να δουν τα αποτελέσματα, ότι τα άσχημα είναι μπροστά. Και είναι πολύ άσχημα όχι για την συμπαθέστατη Καλομοίρα αλλά για όλους τους άλλους, όλους εμάς τους "Κακομοίρηδες" που δε φροντίζουμε να αλλάξουμε την "κακομοιριά", με αγώνες συνειδητοποιώντας τι συμβαίνει γύρω μας. Η Καλομοίρα γιατί να αλλάξει την Καλή της Μοίρα; Έχει λόγους γι’ αυτό;
ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
