ΠPΩTOMAΓIA 2008: ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ
Η ιστορία όχι μόνο δεν τελείωσε όπως βιάστηκαν να εξαγγείλουν οι υμνητές του καπιταλισμού αλλά επιταχύνεται ξανά με ξέφρενους κάποιες φορές ρυθμούς. Η εργατική τάξη μπροστά σε μια διαρκώς οξυνόμενη ταξική πάλη, ξαναγυρνά στο παρελθόν για να ανασύρει αγωνιστικές μνήμες και πείρα, μεθόδους και παραδόσεις του κινήματος για να επανεξοπλιστεί για τις μάχες του μέλλοντος. Η Πρωτομαγιά κρατά σήμερα, 122 χρόνια μετά το Σικάγο και 40 χρόνια μετά τον Γαλλικό Μάη, όλη την σημασία της. Ο καπιταλισμός, τότε όπως και τώρα, για να αυξήσει τα κέρδη του οικειοποιείται τον χρόνο των εργατών αυξάνοντας την υπερεργασία είτε άμεσα είτε καθιστώντας την «ευέλικτη». Όμως για τον καπιταλισμό το 1886 δεν είναι καθόλου ίδιο με το 2008.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=5247&mode=thread&order=0&thold=0
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ - ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΔHMOΣIA ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ - ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ
Η διάλυση των σταθερών εργασιακών σχέσεων, του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής ασφάλισης, της δημόσιας υγείας και παιδείας υπέρ ενός εργασιακού μεσαίωνα που προσπάθησε να επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση φαίνεται να βρίσκεται στον αντίποδα των κατακτήσεων του Σικάγου και του Γαλλικού Μάη. Ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» - ανύπαρκτου ? σοσιαλισμού», ο καπιταλισμός έδειχνε να έχει καταφέρει μια ολική επαναφορά και να κυριαρχεί σε όλο τον πλανήτη. Αντί γι αυτό όμως, σήμερα υποχρεώνονται όλοι να αναγνωρίσουν ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρίσκεται στην πιο βαθιά και αξεπέραστη κρίση από κάθε άποψη. Στο τέλος ενός βασανιστικού κατήφορου που συσσώρευσε απίστευτα δεινά για όλη την ανθρωπότητα, ανίκανος να προσφέρει διέξοδο, αφήνει να βγει στην επιφάνεια όλος ο βούρκος και η διαφθορά ενός σαπισμένου συστήματος. Νικημένος πολιτικά και οικονομικά στην Μέση Ανατολή συνεχίζει τον πόλεμο προσπαθώντας να δώσει μια απάντηση με στρατιωτικά μέσα στα αδιέξοδα που ο ίδιος δημιούργησε. Χρεοκοπημένος στην Λατινική Αμερική και ηττημένος από τις μάζες που όλο και περισσότερο ριζοσπαστικοποιούνται αναζητώντας λύσεις στην Αριστερά. Εξαντλημένος στα ίδια του τα κέντρα, την Αμερική και την Ευρώπη και ανίκανος πλέον να βρει λύσεις εκμεταλλευόμενος την περιφέρεια όπως έκανε για λίγο με την Κίνα. Ο κύκλος της χρηματιστικής παγκοσμιοποίησης φαίνεται να κλείνει με τα δισεκατομμύρια χαρτονομισμάτων να εξαφανίζονται καθημερινά από την διεθνή πιστωτική κρίση και μαζί τους φαίνεται να εξαφανίζονται και οι τελευταίες ελπίδες της άρχουσας τάξης να ξεφύγει από την οικονομική κατάρρευση. Η μοναδική δύναμη που μπορεί να βγάλει την ανθρωπότητα από το αδιέξοδο είναι το προλεταριάτο. Η παγκόσμια κρίση ανάγεται σε κρίση ηγεσίας του προλεταριάτου.
Είναι σε αυτές τις συνθήκες που η κυβέρνηση του Καραμανλή στην Ελλάδα, με 20 χρόνια καθυστέρηση, υψώνει τις σημαίες του νεοφιλελευθερισμού επιχειρώντας την ευθυγράμμιση της Ελληνικής με την Ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία. Προσπάθησε με την πρόσφατη ψήφιση του αντι ? ασφαλιστικού νομοσχεδίου την προσαρμογή της κοινωνικής ασφάλισης στις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, συνεχίζει τις ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων του δημοσίου και γενικεύει την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα. Μα είναι ίσα ? ίσα αυτή η απορύθμιση του κοινωνικού κεκτημένου που συνδυάζεται με τις συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης στην καθημερινή ζωή των εργαζόμενων. Με την έκρηξη της ακρίβειας στα βασικά είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης, στα καύσιμα και στις πρώτες ύλες. Με την έκρηξη της ανεργίας να χτυπά τα φτωχά στρώματα και ιδιαίτερα τις γυναίκες και την νεολαία. Το «μεταρρυθμιστικό» έργο του Καραμανλή δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση κάποια επιτυχία Δεξιάς αλλά μόνο την παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες. Οι φοιτητικοί αγώνες, η μεγαλειώδης κινητοποίηση της εργατικής τάξης για το ασφαλιστικό είναι μόνο ένα προμήνυμα από την καταιγίδα που έρχεται από το μέλλον.
Η Δεξιά μπορεί να ψήφισε στη Βουλή την αντι ? ασφαλιστική μεταρρύθμιση όμως δεν μας νίκησε στην αρένα της ταξικής πάλης. Ο «νόμος» της δεν νομιμοποιείται στις συνειδήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Με τις πλάτες της προδοτικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας κατάφερε να αναβάλει για λίγο μόνο, την τελική ταξική αναμέτρηση. Οι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας. Η εργατική τάξη θα καταφέρει να βρει τον πολιτικό της προσανατολισμό. Θα πετάξει στα σκουπίδια τους κάθε είδους «τίμιους συμβιβασμούς» των συμβάσεων του 1 Ευρώ των εργατοπατέρων και τους ίδιους τους εργατοπατέρες. Θα αναπτύξει την πολιτική και ιδεολογική της ανεξαρτησία από τα αφεντικά το κράτος και τις οργανώσεις τους και θα ξεπεράσει τις πολιτικές του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας που της τάζουν το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ κάτω από το ροζ πέπλο μιας πορείας τάχα προς τον σοσιαλισμό στο απροσδιόριστο μέλλον. Δεν περιμένουμε καμιά αόριστη «λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία» πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού να μας λύσει τα προβλήματα ούτε βέβαια ευελπιστούμε στον εξανθρωπισμό των ευρωπαϊκών ή εξευρωπαϊσμένων αφεντικών. Είναι η ώρα για να παλέψουμε για την εργατική εξουσία και τον κομμουνισμό. Για την σοσιαλιστική ομοσπονδία των Βαλκανίων. Για την Ενωμένη Σοσιαλιστική Ευρώπη.
Να παλέψουμε για την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας και την απελευθέρωσή του από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, χωρίς μείωση μισθών.
Σύνταξη σε λιγότερα χρόνια εργασίας και μοίρασμα της απασχόλησης σε συνδυασμό με την ελάττωση της εργάσιμης ημέρας.
Ασφαλιστικό σύστημα βιώσιμο με χρηματοδότηση από την εργοδοσία και το κράτος. Καμιά εργατική εισφορά ? κράτηση από τον μισθό των εργαζόμενων.
Έλεγχος των ταμείων από τα συνδικάτα και τις οργανώσεις των συνταξιούχων με επιτροπές αιρετές και ανακλητές.
Ελάττωση των χρόνων συνταξιοδότησης στα 30 χρόνια (20 για τα βαρέα) με ανώτατο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 55 έτη (50 για τα βαρέα) με σκοπό να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για την νέα γενιά.
Ασφάλιση όλων των μεταναστών εργατών. Πλήρης ισότητα των ελλήνων και ξένων εργατών με ίσα νομικά, πολιτικά, ασφαλιστικά, οικονομικά δικαιώματα. Κατάργηση της διάκρισης παράνομης και νόμιμης εργασίας.
Ασφάλιση όλων των ανέργων και επίδομα ανεργίας ίσο με τον βασικό μισθό.
Eιρήνη στα Bαλκάνια. Έξω οι ιμπεριαλιστές και οι πολεμικές βάσεις του NATO.
Ήττα των ιμπεριαλιστών στο Iράκ και το Aφγανιστάν. Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Aθήνα 29/4/2008
