ΠΑΣΟΚ: «Νέα αλλαγή» για να κρυφτεί η συναίνεση με τη ΝΔ

ΠΑΣΟΚ: «Νέα αλλαγή» για να κρυφτεί η συναίνεση με τη ΝΔ
Συμφωνεί στα ουσιώδη με την…επάρατο ο Γ. Παπανδρέου
Κανείς σοβαρός αναλυτής αλλά και ουδείς νηφάλιος οπαδός, μέλος ή στέλεχος του ΠΑΣΟΚ παρά τα δημοσίως λεγόμενα, πιστεύει πως το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Ακόμα και ο λαλίστατος Ε. Βενιζέλος που περιμένει ένα ΠΑΣΟΚ «μεγάλο αλλά όχι χαλαρό, ανοιστό αλλά όχι διαμπερές, πλειοψηφικό και πολυσυλλεκτικό αλλά όχι ουδέτερο και ασαφές, ψηφιακό αλλά όχι εικονικό» (…τόσο λαϊκό), περνά διακριτικά πίσω προσμένοντας.
ΑΛΕΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ


Τα «όχι» που εισπράττει το ΠΑΣΟΚ είναι η πολιτική αμοιβή στα πολλά «ναι» της ηγεσίας του σε ακραίες αντιδραστικές πολιτικές: Στο σχέδιο Ανάν, στο Ευρωσύνταγμα, στην ανασφάλιστη εργασία των νέων που εξάγγειλε από το Λαύριο ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, στο άρθρο 16, στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, στη συμπόρευση με τις ΗΠΑ. Όλοι οι βασικοί άξονες άσκησης πολιτικής και ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού αποτελούν τους πολιτικούς άξονες του νέου ΠΑΣΟΚ.
Η «δίκαιη κοινωνία» που επαγγέλλεται το ΠΑΣΟΚ στηρίζεται «σε έναν ιδιωτικό τομέα, αλλά και σε ένα κράτος επιτελικό που θα σχεδιάζει, θα ρυθμίζει και θα ελέγχει ένα κράτος, στρατηγείο ανάπτυξης. Με τις ιδιωτικοποιήσεις που θα υπακούνε βεβαίως στους νόμους του ανταγωνισμού». Με ένα φορολογικό σύστημα για το οποίο «είμαστε υπέρ του να φορολογούνται όσο γίνεται λιγότερο τα αδιανέμητα κέρδη που θεωρούμε ότι έχουν ουσιαστικό αναπτυξιακό ρόλο» και «ανοιχτοί και σε περαιτέρω μείωση αυτών των συντελεστών…Όμως, θα φορολογήσουμε τα διανεμόμενα κέρδη, τα μερίσματα, μαζί με την φορολογία εισοδήματος. Με τους ίδιους συντελεστές»! Αξονες οικονομικής πολιτικής γνωστής πλέον νεοφιλελεύθερης κόπιας.
Με μια τέτοια παράλληλη πολιτική πορεία ίδιας φοράς με τη ΝΔ, το μόνο που του απομένει είναι να της κάνει κριτική όχι στο περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής αλλά στο βαθμό ικανότητας διακυβέρνησης. «Η κυβέρνηση βρήκε μια κοινωνία έτοιμη από την προηγούμενη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πολίτες που ήταν έτοιμοι για αλλαγές, έτοιμοι για μεταρρυθμίσεις εκεί που χρειάζονταν. Και παρόλ’ αυτά απέτυχε γιατί δεν κυβερνά». Ακόμα: «Οι Ελληνες γνωρίζουν ότι τέσσερα χρόνια τώρα υπάρχει ένα μόνο έργο της κυβέρνησης. Δεν υπάρχει καμιά μεταρρύθμιση, ενώ υπάρχει απορρύθμιση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής», είπε στην τελευταία του δήλωση σαν εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ο Π. Ευθυμίου την Πέμπτη βράδυ.
Ως αποτέλεσμα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κάνει διπλή ζημιά. Δυσκολεύει την αποκάλυψη της έκτασης, του βάθους και της διάρκειας των αντιλαϊκών μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση και ταυτόχρονα προπαγανδίζει την ίδια πολιτική. Επιπλέον, εγγυάται στην οικονομική ελίτ τον ευνουχισμό του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος: «Σας εγγυώμαι ότι θα χρησιμοποιήσω όλη την εμπειρία την οποία έχω αποκτήσει τα πολλά χρόνια στην κυβέρνηση, για να διαμορφώσουμε μια διαβούλευση, μια διαδικασία εμπέδωσης ουσιαστικής κοινωνικής συναίνεσης. Μπορούμε να εγγυηθούμε μια νέα εθνική συμφωνία. Μια συμφωνία που θα δώσει και ασφάλεια στον εργαζόμενο, αλλά και σιγουριά στον επιχειρηματία».
Στην πραγματικότητα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί να θέσει τη νέα πολιτική και ιδεολογική βάση ανασυγκρότησης ενός αντιδραστικού κοινωνικού – πολιτικού μπλοκ δυνάμεων, που θα επέτρεπε στο ΠΑΣΟΚ να πλασαριστεί ξανά σαν ο πλέον αξιόπιστος πολιτικός εκφραστής του αστικού πολιτικού συστήματος. Μόνο που η αστική τάξη δεν μπορεί να επιτρέψει για δεύτερη φορά η ΝΔ να αποτελέσει πολιτική κυβερνητική παρένθεση όπως το 1990 – ’93. Την επιλέγει και την ενισχύει απιθυμώντας ο δεύτερος να μην περιπέσει σε κρίση. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να συνέβαινε στην ουσία ανατροπή θα ήταν η κάθοδος στο λαό και με το λαό για μια νέα πλειοψηφία στη βάση ενός φιλολαϊκού προγράμματος. Διαφορετικά ο παροδικά ηττημένος λαός θα πηγαίνει φτύνοντας με το νικητή.
Ο γιώργος Παπανδρέου θεωρείται «λίγος», «μικρός» γι’ αυτό, ακόμη κι όταν επιστρατεύει σλόγκαν όπως «νέα αλλαγή», δημιουργώντας συνειρμούς με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80. Στην πραγματικότητα ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ βέβαια δεν γεννήθηκε έτσι. Εμφανίζεται τέτοιος γιατί το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ το οποίο διαμορφώνει και του οποίου ηγείται κινείται αποκλειστικά εντός των ορίων της ασκούμενης αντιδραστικής αστικής πολιτικής και του νέου υποβαθμισμένου ρόλου των αστικών κομμάτων, διαψεύδοντας, «μικραίνοντας», ακόμη και τις ήδη υπάρχουσες φαινακισμένες λαϊκές προσδοκίες για «κάτι άλλο». Ευθυγραμμίζεται τόσο, ώστε τα νέα «πουλέν» που προωθεί ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να χαρακτηρίζονται όχι τόσο για την ικανότητα χάραξης πολιτικής, όσο για τις δυνατότητες τεχνοκρατικής διαχείρισής της. Η επερχόμενη ήττα του λοιπόν είναι ήττα της ίδιας της συνολικής του πολιτικής.
Απομένει το σπουδαιότερο. Η δημιουργία της Αριστεράς που τροφοδοτώντας και τροφοδοτούμενη από το εργατικό κίνημα θα «μικραίνει έως εξαφάνισης» Καραμανλή και Παπανδρέου.