Γιώργος Λαουτάρης – Λεωνίδας Σακλαμπάνης - Νίκος Ταυρής
ΠΡΙΝ 31 ΙΟΥΛΗ 2011
«Συνωμοσία» δικαστών στη δίκη των… αποτυπωμάτων
Πρωτογφανείς ποινές που επιστρέφουν τη νομολογία στο ιδιώνυμο
Λεωνίδας Σακλαμπάνης
Μαύρη μέρα για τα
δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες χαρακτηρίζεται η περασμένη
Τρίτη, ημέρα της ετυμηγορίας του δικαστηρίου επί της ενοχής των κατηγορουμένων,
στην υπόθεση της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς».
Ξεπερνώντας κάθε όριο
λογικής και δίκαιης νομικής κρίσης, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα δικαστήριο
έκρινε ενόχους σε βαθμό κακουργήματος, νέους ανθρώπους με αποδεικτικά στοιχεία
δαχτυλικά αποτυπώματα -και μάλιστα σε κινητά αντικείμενα- χωρίς αυτόπτες
μάρτυρες που να τους ενοχοποιούν.
Παράλληλα, ποινικοποίησε
φιλικές ή προσωπικές σχέσεις και πολιτικές ιδεολογίες, χαρακτήρισε ως γιάφκες
κατοικίες των κατηγορουμένων, δικάζοντας βάσει προθέσεων και όχι πράξεων,
ξεπερνώντας σε αυστηρότητα τις προτάσεις του εισαγγελέα για τις ποινές των
κατηγορουμένων. Και όλα αυτά για μία οργάνωση με ολιγόμηνη δράση, αλλά και χωρίς
καν τραυματία. «Το σπίτι ενός εκ των κατηγορουμένων έχει χαρακτηριστεί γιάφκα.
Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που έχουν μπει σε αυτό το σπίτι, αλλά επειδή δεν έχουν
σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και επειδή, παράλληλα, είναι γόνοι
πλούσιων και γνωστών οικογενειών βορείων προαστίων, δεν ενοχλήθηκαν ποτέ»,
εξηγεί ο δικηγόρος, Κώστας Παπαδάκης, μιλώντας για τη «Δίκη των αποτυπωμάτων»,
όπως θα μείνει στην ιστορία. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, έκρινε ένοχους
τους 6 από τους 9 κατηγορούμενους για την υπόθεση. Ένας ακόμη κρίθηκε ένοχος για
άλλες πράξεις, ενώ μόλις 2 άτομα αθωώθηκαν.
Πιο συγκεκριμένα,
καταδικάστηκαν οι Χάρης Χατζημιχελάκης και Παναγιώτης Αργυρού με κατά συγχώνευση
ποινή 25ετούς κάθειρξης (σύνολο ποινών 74 χρόνια), με κάθειρξη 20 ετών (σύνολο
ποινών 32) ο Γιώργος Καραγιαννίδης, 11 χρόνια και 6 μήνες κάθειρξη στον
Παναγιώτη Μασούρα (19 χρόνια η συνολική ποινή) και τέλος με κάθειρξη 11 ετών
(σύνολο ποινών 19 χρόνια) οι Αλέξανδρος Μητρούσιας και Κωνσταντίνα Καρακατσάνη.
«Η ελληνική νομολογία
επιστρέφει στην εποχή του νόμου 509 και του ιδιώνυμου. Γιατί είναι η πρώτη φορά
που εφαρμόζεται ο τρομονόμος “νούμερο 2”, ο 3251/2004 που έφερε η Ν.Δ. και
καθιέρωσε το άρθρο 187 Α' στον Ποινικό Κώδικα με τον οποίο καθιέρωσε αφενός την
τιμωρία για τη σύσταση, συγκρότηση και την ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση και
αφετέρου αναβαθμίζει μία σειρά αξιόποινων πράξεων, όταν αυτές τελούνται με
τρομοκρατικό σκοπό», σχολιάζει ο κ. Παπαδάκης, μιλώντας στο Δρόμο, για τις
εξοντωτικές ποινές που επεβλήθησαν στους κατηγορουμένους, εν είδη
παραδειγματισμού και όχι επί της ουσίας.
Η αποφασιστική στάση που
κράτησαν οι κατηγορούμενοι αντιμετωπίζοντας τη δίκη ως πολιτική, αρνούμενοι
ακόμη και την υπεράσπιση, σίγουρα επιβάρυνε τη θέση τους, ωστόσο, αποκάλυψε και
την πολίτικη σκοπιμότητα των αποφάσεων. «Έχουμε έναν τρομονόμο ο οποίος
μεταφέρει το Ποινικό Δίκαιο, ως προς τις προθέσεις του δράστη, σε δίκαιο
αφηρημένων υποκειμενικών εκτιμήσεων και οι μεν προθέσεις χρησιμοποιούνται από
τους δικαστές και το νομοθέτη για να ποινικοποιήσουν και να επαυξήσουν το
αξιόποινο της πράξης τους, δεν χρησιμοποιούνται όμως για να τον ωφελήσουν, όπως
στη προκειμένη περίπτωση για να αναγνωριστούν τα πολιτικά κίνητρα», εξηγεί ο
δικηγόρος σημειώνοντας: «Το συνηθισμένο είναι το δικαστήριο να είναι
επιεικέστερο από την πρόταση του εισαγγελέα. Για να καταλάβετε, από τις 77
αποφάσεις που εκφώνησε το δικαστήριο, στις 50 συνέπεσε με την πρόταση του
εισαγγελέα, ενώ από τις υπόλοιπες 27, μόλις σε δύο το δικαστήριο αποφάσισε
επιεικέστερη ποινή από τον εισαγγελέα. Ο Αλέξανδρος Μητρούσιας για παράδειγμα,
τον οποίο υπερασπίστηκα, καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 11 χρόνων αφού κρίθηκε
ένοχος για 4 αδικήματα. Ο εισαγγελέας, ωστόσο, τον είχε κρίνει ένοχο για ένα
μόνο αδίκημα!», αναφέρει ο συνήγορος υπεράσπισης του Αλέξανδρου Μητρούσια,
περιγράφοντας: «Κρίθηκε ένοχος για ένα δαχτυλικό αποτύπωμα και μάλιστα σε μη
ακίνητο αντικείμενο! Πιο συγκεκριμένα, ο Μητρούσιας κατηγορήθηκε για το
δαχτυλικό του αποτύπωμα που βρέθηκε σε μία σακούλα, η οποία ήταν μέσα σε μία
άλλη σακούλα η οποία περιείχε αγορασμένο θειάφι. Από αυτό και μόνο, ο Μητρούσιας,
κρίθηκε ότι το θειάφι το είχε αγοράσει για να συνεισφέρει στην οργάνωση, άρα
είναι μέλος της οργάνωσης (και εδώ, σύμφωνα με το νέο τρομονόμο, δικάζεται χωρίς
περαιτέρω στοιχεία) και δεύτερον, επειδή ο χρόνος που αγοράστηκε η συγκεκριμένη
ποσότητα, ήταν κάποιους μήνες πριν από την έκρηξη στο σπίτι της κ. Κατσέλη, άρα
θεωρήθηκε ότι συνέργησε στην έκρηξη και ότι συνέβαλε στην κατασκευή των
εκρηκτικών που προκάλεσαν την έκρηξη».
Χαρακτηριστικό, τέλος, των
όσων διαδραματίστηκαν στη δίκη είναι και η παραπομπή τόσο του κ. Παπαδάκη, όσο
και ακόμη περίπου 60 συνάδελφων του για απείθεια, καθώς δεν δέχτηκαν να
υπερασπίσουν τους κατηγορούμενους, μετά από αίτημα των τελευταίων.
Λεωνίδας Σακλαμπάνης
ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 30 ΙΟΥΛΗ 2011
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ: Τώρα η Ελλάδα μπορεί να
κοιμάται ήσυχη
«Μεταξύ στρατοδικείου και Ιεράς Εξέτασης»
«Τώρα η Ελλάδα μπορεί να
κοιμάται ήσυχη. Η δικαιοσύνη του ΠΑΣΟΚ καταδίκασε σε κάθειρξη 11 χρόνων τη
18χρονη τότε Κωνσταντίνα χωρίς καμία απόδειξη, κανένα στοιχείο εξακριβωμένο,
ούτε καν με βάση την ηλικία της. Μπορεί να είναι η μοναδική πολιτική κρατούμενη
κάτω των 20 στον κόσμο. Αν υπάρχει άλλη, θα είναι σε κάποια χώρα της Μπανανίας».
Ετσι ξεκινά την καταγγελτική
επιστολή του, προς την «Ε», ο Νίκος Καρακατσάνης, πατέρας της 20χρονης
Κωνσταντίνας.
Και συνεχίζει:
«Την καταδίκασαν σε μία
δίκη μεταξύ στρατοδικείου και Ιεράς Εξέτασης, χωρίς να ληφθούν υπ' όψιν ούτε τα
πρακτικά, ούτε οι μάρτυρες, ούτε όλα τα στοιχεία που φώναζαν για την αθωότητά
της. Το αδίκημα: δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις, να μην πηγαίνει Εξάρχεια,
να μην διεκδικεί, να μην έχει πολιτική άποψη, να σκύψει το κεφάλι και να
παρακαλέσει για επιείκεια. Η ποινή έπρεπε να είναι εξουθενωτική.
«Ποιον τρομοκράτησε;»
Εγώ όμως προκαλώ όλη την
έδρα, όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα τον Αρσένη και την Κατσέλη, να μου αποδείξουν τι
έκανε το παιδί μου, ποιον έβλαψε, ποιον τρομοκράτησε.
Την κατηγορούν ότι στα 17
ήταν τρομοκράτης και δεν ντρέπονται. Τρομοκράτες είναι αυτοί και οι υποτελείς
τους που έχουν φέρει τον Ελληνα σε απόγνωση και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ολες οι
ληστρικές συμμορίες των πολιτικών που ξεφτίλισαν το έθνος και φυλάκισαν το παιδί
μου απλά επειδή έχει το ανάστημα να σταθεί απέναντί τους.
»Δεν γινόταν τίποτα όμως.
Η απόφαση είχε βγει. Το κόμμα πρέπει να δείξει ότι έχει πατάξει την τρομοκρατία.
Οι καρέκλες πρέπει να σωθούν. Μιλάω βέβαια για το κόμμα του Γιωργάκη και Σία.
Για το κόμμα αυτό, που καμία σχέση δεν έχει με το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα, του
Γεννηματά, της Μελίνας, του Τρίτση και όλων αυτών που δίδαξαν δημοκρατία,
σεβασμό στον πολίτη και δικαιοσύνη για όλους ίδια. Μιλάμε για ένα κόμμα που ο
αρχηγός τους τρέχει να καλύψει τις λαμογιές των συντρόφων του με δήθεν
εξεταστικές και στάχτη στα μάτια.
Γιατί δεν βάζουν τους
ίδιους δικαστές να δικάσουν τους Μαντέλη και Αλογοσκούφη, Σημίτη, Τσοχατζόπουλο,
Ρουσόπουλο, Παπαντωνίου, Βουλγαράκη και όλους τους άλλους έτσι για να δούμε και
εκεί αν έχουν τα κότσια και τη μαγκιά να ρίξουνε τις ποινές στο όριο του νόμου.
Επρεπε δηλαδή η
Δικαιοσύνη σας να δείξει ότι υπάρχει στην πλάτη του παιδιού μου;
Τα μωρά έγιναν σύνθημα
Υπουργέ, επειδή είσαι
καινούργιος σε αυτό το υπουργείο και δεν σε έχουν ενημερώσει οι συναγωνιστές
σου, Παπουτσής, Καστανίδης, Χρυσοχοΐδης, θα σου πω εγώ: το μόνο έγκλημα που
έκαναν αυτά τα παιδιά ήταν ότι τόλμησαν να αγανακτήσουν πριν απ' όλους εμάς. Και
ο λαός το τόλμησε. Τα μωρά με τις κατσαρόλες γίνανε σύνθημα. Εκατοντάδες
χιλιάδες λαού σε όλες τις πλατείες κατσαρόλες κρατάγανε. Η τέχνη τα τίμησε.
Κορυφαίος συνθέτης και μοναδικός ερμηνευτής τραγουδάει "Φίλε μου ξεκόλλα, πάρε
κατσαρόλα, πες και στα παιδιά να 'ρθουν μια βραδιά, να τα κάψουν όλα", σαν
ελάχιστο φόρο τιμής γι' αυτούς που δεν κάνανε τίποτα για πάρτη τους, γι' αυτούς
που υποθηκεύσανε τα νιάτα τους πίσω από τα κάγκελα και δεν είναι μόνο το
τραγούδι.
Είναι όλοι οι Ελληνες
εκτός από τους δικούς σας τους βολεμένους.
Αυτό είναι και το μεγάλο
έγκλημα που κάνανε. Ενόχλησαν το σύστημα, ξυπνήσανε μνήμες και συνθήματα που
λέγαμε τα χρόνια πριν γεννηθούν τα μωρά. Τα θυμάσαι υπουργέ. Είναι αυτά που με
πολλούς από εσάς τα λέγαμε μαζί στους δρόμους και είναι όλα επίκαιρα
παραδείγματα. "Λαέ πεινάς, γιατί τους προσκυνάς", "Μπάτσοι- γουρούνια-
δολοφόνοι", "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία" και ο σύντροφός σου ο Παπουτσής τα
θυμάται γιατί τα εφάρμοσε κατά γράμμα στο Σύνταγμα. Μόνο το τανκ του Ντερτιλή
έλειπε. Τώρα, λοιπόν, που η Κωνσταντίνα είναι στην πυρά σας, βγείτε άφοβα στο
δρόμο, στο καφενείο, στο γήπεδο, βγείτε να καμαρώσετε μια χώρα, που μόνο εσείς
μπορέσατε να καταντήσετε έτσι.
Δεν έκανε τα λάθη μου
Είναι τιμή μου, λοιπόν,
που η κόρη μου δεν έκανε το δικό μου λάθος να ανήκει σε φτηνές παρατάξεις.
Είναι καμάρι μου που έχω
παιδί αυτό το παλικάρι. Η πατρίς του Διγενή και του Διάκου, η πατρίς μου, σήμερα
χώρα υποτελών. Τελειώνοντας, ευχαριστώ όλους όσοι σεβάστηκαν το Γολγοθά μου.
Ευχαριστώ όλα τα παιδιά
που φάγανε ακόμα και ξύλο, προκειμένου να συμπαρασταθούν στο παιδί μου.
Ευχαριστώ τους μάρτυρες, ευχαριστώ τον κ. εισαγγελέα που έστω και την τελευταία
στιγμή πήρε χαμπάρι πού πάει η δίκη και έκανε ό,τι μπορούσε για να γλιτώσει τα
παιδιά από την κρεμάλα.
Το Δικαστήριο μπορεί να
έστειλε 6 παιδιά στα κάτεργα, αλλά να είναι σίγουρο ότι έστειλε και 600 παιδιά
στα Εξάρχεια. Ετσι δεν είναι, Μίκη; Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι
δεκατρείς.
Τέλος, ευχαριστώ τον από
δεκαετίες φίλο μου και υπερασπιστή του παιδιού μου, Νίκο Κωνσταντόπουλο.
Ευχαριστώ την κόρη του Ζωή που υπερασπίστηκε τη Νίνα μου σαν αδερφή της και τους
παρακαλώ, αφού συνεννοηθούν με το παιδί μου, όλες οι κινήσεις που παρέχει ο
νόμος να γίνουν.
Λίγο αργότερα που θα έχει
ξεβρωμίσει ο τόπος και οι δίκες θα είναι καθαρά αντικειμενικές».
