- Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής για τα γεγονότα στην Αγγλία
- «Για την Ελλάδα τα
γεγονότα στο Λονδίνο δεν είναι μια προειδοποίηση. Είναι μια πρόβλεψη». «Είναι
και μια προειδοποίηση προς την αριστερά για τον κίνδυνο μόνιμης αποξένωσής της
από τις πιο λαϊκές δυνάμεις της νέας γενιάς» -
Η έκρηξη της νεολαίας στο Λονδίνο και άλλες
αγγλικές πόλεις με αφορμή τον θάνατο ενός νέου από αστυνομικά πυρά εμφανίζεται
από τις βρετανικές αρχές αλλά και από τα περισσότερα διεθνή μέσα ενημέρωσης
ως έκπληξη, ως περιστατικό δυσερμήνευτο και μάλλον μεμονωμένο ή τουλάχιστον
μια έκφραση των ιδιαιτεροτήτων της μαύρης νεολαίας στη Βρετανία. Κι όμως δεν
υπάρχει τίποτε το ιδιαίτερο με «αγγλικά» ή «έγχρωμα» χαρακτηριστικά σ’ αυτή
την έκρηξη όπως δεν ήταν φοιτητική και μαθητική ιδιαιτερότητα οι μαχητικές
διαδηλώσεις στο Λονδίνο λίγους μήνες πριν, όπως δεν ήταν μια ελληνική
ιδιαιτερότητα ο Δεκέμβρης του 2008 ή μια γαλλική ιδιαιτερότητα οι εκρήξεις στα
παρισινά προάστια στα χρόνια που προηγήθηκαν αλλά και οι γενικευμένες
νεολαιίστικες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν. -
Μέτωπο
Αλληλεγγύης και Ανατροπής
Η βαθιά και πολύπλευρη κρίση -οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, οικολογική- του συστήματος και τα πλανητικά αδιέξοδα του καπιταλισμού του 21ου αιώνα που παρακολουθούμε καθημερινά, έχoυν επιδεινώσει βαριά τα κοινωνικά αδιέξοδα. Έχουν μεταφέρει τις πιο σκληρές συνέπειες της κρίσης στην καρδιά του δυτικού κόσμου, στις ίδιες τις μητροπόλεις της Ευρώπης. Aφυπνίζουν με βίαιο τρόπο τις ευρωπαϊκές – και όχι μόνο – κοινωνίες.
Η κρίση οδηγεί στην απελπισία, πρώτα απ’ όλους το πιο ευαίσθητο κοινωνικό τμήμα, την νεολαία, που αντιδρά με τους πιο ποικίλους τρόπους. Από την σπασμωδική αποϊδεολογικοποιημένη ανταπόδοση της βίας και της επιθετικότητας με λεηλασίες και πυρπολήσεις μέχρι το διασυνοριακό χείμαρρο με τις μεγάλες πολιτικοποιημένες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των πλατειών.
Πράγματι είναι οι νέοι και οι νέες σήμερα «αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτε» καθώς ένα αδιαπέραστο νέφος αβεβαιότητας και καταδίκης σε ισόβιο αδιέξοδο ματαιώνει τα όνειρα και την φαντασία για το μέλλον, για την ίδια τους την ζωή.
Όποιος στέκεται στις εκφράσεις της βίας και μόνο δεν καταλαβαίνει τίποτα! Αυτή η νεολαία που εκρήγνυται και ξεσπά είναι ένα ευανάγνωστο σήμα, των σαστισμένων μπροστά στην πρωτοφανή επίθεση ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Σε χώρες, περιοχές, πόλεις, γειτονιές που οι κοινωνικές υπηρεσίες αποδομούνται, η παιδεία διαλύεται, ο αποκλεισμός κυριαρχεί στο χώρο της νεανικής εργασίας η αγανακτισμένη απάντηση, μέσα από τις πιο ποικίλες και τις πιο αντιφατικές μορφές, δεν θα αργήσει να έρθει.
Για χώρες όπως η Ελλάδα τα γεγονότα στο Λονδίνο και τις άλλες βρετανικές πόλεις δεν είναι μια προειδοποίηση. Είναι μια πρόβλεψη.
Υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές στην πολιτικοποίηση, στις μορφές δράσεις, στους πρωταγωνιστές, στην ηλικία των συμμετεχόντων, στην ανάταση ή στον φόβο που προκαλούνται, ανάμεσα στις εκδηλώσεις της νεολαίας στην πλατεία Ταχρίρ, την Πουέρτα ντελ Σολ και την πλατεία Συντάγματος και τις εκρήξεις της αγγλικής και γαλλικής νεολαίας στις αστικές γειτονιές και τα προάστια.
Μια κοινή όμως κλωστή συνδέει το ένστικτο και το συναίσθημα όλων αυτών των νέων. Ο κόσμος αυτός, ο παλιός και σάπιος, χωρίς παιδεία, χωρίς δουλειά, χωρίς δημοκρατία, χωρίς δυνατότητες για όνειρα και σχεδιασμούς, χωρίς χώρο για φαντασία και εν τέλει για ζωή, αυτός ο κόσμος που έχει για θεούς τις αγορές και τους τραπεζίτες και για αγγέλους σιδερόφρακτα ματ, αστυνομία που σκοτώνει χωρίς να δίνει λόγο και «μεγάλους αδελφούς» δεν είναι δικός τους. Δεν έχει χώρο για αυτούς. Είναι εχθρός τους. Είναι σε πόλεμο μαζί του.
Τα γεγονότα στο Λονδίνο είναι και μια σαφής προειδοποίηση για την αριστερά και τον κίνδυνο μόνιμης αποξένωσής της από τις πιο πληβειακές δυνάμεις της νέας γενιάς. Όλες οι μεγάλες στιγμές της αριστεράς πραγματώθηκαν μαζί με τη νεολαία. Ούτε μια χωρίς αυτή.
Η αριστερά που θέλουμε, που έχουμε ανάγκη στην σύγχρονη εποχή πρέπει να σπάσει την αποξένωση από τη νέα γενιά, τη δύναμη του μέλλοντος. Να βγει απ’ το κάδρο του παλιού κόσμου. Να σηματοδοτήσει ξανά στους αποκλεισμένους νέους το νέο! Να συνδέσει αποτελεσματικά τις δραματικές εμπειρίες του παρόντος με την μνήμη του κινήματος. Να αποτελέσει πόλο έλξης της νεολαίας μα και της ευρύτερης κοινωνικής πλειοψηφίας δίνοντας εγγυήσεις για την εναλλακτική προοπτική με ελπίδες, αξίες, ιδέες, στόχους μα κυρίως πράξεις. Πράξεις ανατροπής και αλληλεγγύης που θα διαπνέονται από την πιο βαθιά εμπιστοσύνη στην αυτενέργεια και την κίνηση του ίδιου του κόσμου, των εργαζόμενων, των γυναικών, της νεολαίας.
Αθήνα 9 Αυγούστου 2011
