- «Ολική Παύση Πληρωμών: Όσο πιο
γρήγορα, τόσο καλύτερα»
Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής
Ανακοίνωση για το PSI
«Ολική Παύση Πληρωμών : Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα»
Πρώτο, η πρώτη πράξη του γνωστού και ασυνάρτητου θεατρικού έργου της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης για τον «θρίαμβο» και τη «σωτηρία» της Ελλάδας άρχισε ήδη να παίζεται , για να ακολουθήσει σε λίγο η γνωστή δεύτερη φάση της κατάρρευσης και της χρεοκοπίας. Και αυτή είναι και βέβαιη και σύντομη. Το ελληνικό χρέος μετά το PSI βρίσκεται κοντά στο 140% του ΑΕΠ, που δεν είναι βιώσιμο ειδικά σε μια χώρα που βρίσκεται επί μακράν σε ύφεση και δημοσιονομικό φαύλο κύκλο. Ήδη επιβεβαιώνεται και από την «γκρίζα αγορά» όπου έχουν αρχίσει άτυπες δοσοληψίες στα νέα ομόλογα που θα εκδώσει η Ελλάδα για τους ιδιώτες επενδυτές κι όπου η τιμή αγοράς είναι 17-28 λεπτά σε σχέση με 1 ευρώ και τα επιτόκια κινούνται σε ύψος 17-21% δηλαδή μεγαλύτερο ακόμα από τα παλιά ελληνικά ομόλογα – σκουπίδια.
Δεύτερο, τα νέα ομόλογα που παραχωρεί στους ιδιώτες δανειστές η Ελλάδα υπόκεινται στον αγγλικό νόμο, ενώ τα ομόλογα που αντικαταστάθηκαν ανήκαν στη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων. Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλλει εθνικούς διακανονισμούς στο τροποποιημένο χρέος και ειδικότερα στην περίπτωση που αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, και να νομοθετήσει για την μετατροπή του χρέους από ευρώ σε εθνικό νόμισμα, θα βρεθεί μπροστά σε τεράστιες νομικές αντιστάσεις.
Τρίτο, η Ελλάδα όχι μόνο επιβαρύνεται με 20 δις χρέος παραπάνω και με πιο βαρείς όρους για 130δις της δανειακής σύμβασης σε σχέση με το 110 δις του «κουρέματος» του PSI αλλά το συνολικό νέο χρέος των 130 δις ευρώ κατευθύνεται όχι στις κατεπείγουσες ανάγκες για την αναζωογόνηση της οικονομίας και της απασχόλησης, αλλά για την εξόφληση των δανειστών :30 δις€ άμεση πληρωμή της μετρητοίς, 30 δις μόνο και μόνο για να μείνουν ιδιωτικές οι τράπεζες, και το χρέος με τα νέα ομόλογα που μπορεί να προσεγγίσει ακόμα και την εκατοντάδα δις ευρώ. Με την απόφαση μάλιστα της Ευρωζώνης, μετά από πρόταση των Γερμανών, νομικά πλέον η εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας έχει προτεραιότητα σε σχέση με τις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες.
Τέταρτο, η σύνθεση του ελληνικού χρέους με το PSI και τη δεύτερη δανειακή σύμβαση αλλάζει πλήρως. Η μείωση του χρέους προς τους ιδιώτες συνδέεται με μια αντίστοιχη και μεγαλύτερη αύξηση του χρέους προς κρατικούς πιστωτές . Μια Ελλάδα εξαρτώμενη από τις τοκογλυφικές αγορές μετατρέπεται σε μια Ελλάδα εξαρτώμενη από κρατικούς τοκογλύφους. Οι οικονομικές εξαρτήσεις και δεσμεύσεις συμπληρώνονται τώρα από ανοικτές πολιτικές εξαρτήσεις. Η Ελλάδα ως χρεώστρια, τώρα θα βρεθεί σε αντίθεση με τους πιστωτές κράτη μέλη της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Θα υποστεί τη δημαγωγία ότι οι Γερμανοί, Φιλανδοί, Oλλανδοί φορολογούμενοι πληρώνουν για τους τεμπέληδες Έλληνες και θα βρεθεί σε ακόμη πιο δεινή θέση απομόνωσης, στοχοποίησης, «μαύρου πρόβατου» για την κρίση σε άλλες χώρες.
Πέμπτο, τα ασφαλιστικά ταμεία – κι εκείνα που εθελοντικά δέχθηκαν κι εκείνα που αντιστάθηκαν αλλά τους επιβάλλεται η ρύθμιση μέσα από τις συλλογικές ρήτρες – βγαίνουν ετοιμοθάνατα, παίρνοντας υπόψη την περιπέτεια των δομημένων ομολόγων αλλά και τη μεγάλη ανεργία που καταβαραθρώνει σήμερα τους πόρους τους. Είναι ωμή πρόκληση για τους έλληνες εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους να μη έχει προβλεφθεί μια ειδική ρύθμιση για τα ασφαλιστικά ταμεία και την ίδια στιγμή να εξαιρείται πλήρως από το «κούρεμα», η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι κρατικές ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες.
Έκτο, η λύση του PSI δεν αποτελεί κρίκο σε μια διαδικασία ανακούφισης και ελάφρυνσης των βαρών στην οικονομία και την κοινωνία. Αντίθετα αποτελεί κρίκο σε μια αλυσίδα νέων βαρών, νέων πληγμάτων, νέων περιορισμών όπως έχει γίνει σαφές από τους όρους της δεύτερης δανειακής σύμβασης για τον κατώτατο μισθό, το επίδομα ανεργίας, τις απολύσεις, τις επικουρικές συντάξεις που προστίθενται στους ασφυκτικούς όρους του πρώτου μνημονίου. Αν η Ελλάδα με την πρώτη δανειακή σύμβαση οδηγήθηκε σε αποδιάρθρωση της οικονομίας και πολιορκία της κοινωνίας, με τη δεύτερη δανειακή σύμβαση που προστίθεται στην πρώτη, οδηγείται στην πλήρη διάλυση της οικονομίας και σε εκβαρβαρισμό της κοινωνίας. Σε παρατεταμένη ύφεση και σίγουρη χρεοκοπία.
Έβδομο, η αρνητική αυτή εξέλιξη αποτελεί και τη χαριστική βολή σε διάφορες επιλογές διόρθωσης ή μεταρρύθμισης του προβλήματος του χρέους με τα κριτήρια της Ευρωζώνης, που προβάλλονται ακόμα και τώρα, και από την αριστερά. Διάφορες προτάσεις και θέσεις όπως η «διαγραφή μέρους του χρέους», «η αναβολή των πληρωμών», η «επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης», «η μείωση των επιτοκίων» ενσωματώνονται στο σχέδιο του ιδίου του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, όπως δείχνει το PSI και το δεύτερο δάνειο, σε ένα πλαίσιο επιδείνωσης του προβλήματος, παράτασης του μαρτυρίου, έντασης του αδιεξόδου. Εδώ που βρισκόμαστε σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την πλήρη ρήξη με την Ευρωζώνη.
Όγδοο, κάθε ευρώ που εκταμιεύουμε από το νέο δάνειο κάνει τα πράγματα πιο βαριά και πιο δύσκολα για μια οριστική λύση του προβλήματος σε βάρος του λαού. Η παύση πληρωμών καθίσταται πιο δύσκολη, με περισσότερες περιπλοκές και εμπόδια, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του δανείου πια δεν ανήκει στην εθνική δικαιοδοσία, προέρχεται από κράτη και διακρατικούς οργανισμούς, συνδέεται με ένα πεδίο ανεπήφορο σε λαϊκιστική δημαγωγία και ανθελληνισμό. Όμως η παύση πληρωμών αναδεικνύεται, μαζί με την πλήρη σύγκρουση με την ευρωζώνη, στον γόρδιο δεσμό για μια Ελλάδα που θα μπει πάλι στον δρόμο της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Όσο πιο αργά συμβεί τόσο χειρότερα. Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα.
Αθήνα, 9/3/2012
