Για τη γεωπολιτική σημασία της υπόθεσης Ασάνζ

Για τη γεωπολιτική σημασία της υπόθεσης Ασάνζ

O Ασάνζ, με περισσή ρητορική ενσυνειδητότητα, αναφέρθηκε στην καθαγιασμένη στη δυτική φιλελεύθερη συνείδηση Αμερικανική Επανάσταση ως ιστορική βάση της δικής του αποστολής κόντρα στην κρατική αυθαιρεσία, κατασκευάζοντας τον εαυτό του με όρους Τζεφερσονιανής ή Μαντισονιανής παρρησίας και κάνοντας το καθεστώς Ομπάμα να φαντάζει σαν ένας αποκρουστικός, μικροπρεπής και εκδικητικός νάνος που ντροπιάζει τα μεγάλα ιδανικά της Αμερικανικής ιστορίας. Η υπόθεση Ασάνζ, η οποία ξεκίνησε ως υπόθεση για την ελευθερία στην πρόσβαση της πληροφορίας στο διαδίκτυο, εξελίχθηκε, μετά τις παροτρύνσεις για δολοφονία του στις ΗΠΑ και τον Καναδά, και μετά την εμφάνιση κατηγοριών σεξουαλικής επίθεσης σε βάρος του από δύο Σουηδέζες, την δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης, και την απόφαση για έκδοσή του στη Σουηδία, σε κάτι που πήρε διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες των "διπλωματικών." Δυο εβδομάδες περίπου μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ηνωμένου Βασιλείου για έκδοσή του στη Σουηδία (και σχεδόν δύο χρόνια αφού οι Σουηδοί επανεκκίνησαν τη διαδικασία εναντίον του ενώ το ένταλμα σύλληψης είχε παραγραφεί), ο Ασάνζ κατέθεσε αίτηση πολιτικού ασύλου στο Εκουαδόρ (Ισημερινό). Η απόφαση της χώρας, στις 16 αυτού του μήνα, να του δώσει πολιτικό άσυλο, πυροδότησε ακραίες αντιδράσεις από το Βρετανικό κράτος, το οποίο έκανε γνωστές δημόσια τις προθέσεις του να τον συλλάβει εντός του εδάφους του Ισημερινού που αντιστοιχεί στο κτήριο της πρεσβείας του στο Λονδίνο, προκαλώντας με τη σειρά του νέες αντιδράσεις τόσο ανάμεσα στους υποστηρικτές του Ασάνζ στην ίδια τη χώρα όσο και διεθνώς.

Lenin reloaded

Οι δεύτερες αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία. Στις 18 του Αυγούστου συγκλήθηκε έκτακτη σύσκεψη των κρατών-μελών της Μπολιβαριανής Συμμαχίας, που περιλαμβάνει τον ίδιο τον Ισημερινό, τη Βενεζουέλα, την Κούβα, τη Βολιβία και τη Νικαράγουα, η οποία κατέληξε σε μια ανακοίνωση που αποτελεί ευθεία πρόκληση στην εκδοχή της διεθνούς "έννομης τάξης" που έχει επί μακρόν επιβάλλει το αγγλο-αμερικανικό κατεστημένο, με μια σειρά μέσων και τρόπων που εκτείνονται από "θεσμικές" παρεμβάσεις δικαστηρίων ή διεθνών οργανισμών υπό τον έλεγχό τους ως τις δολοφονίες των ανά το παγκόσμιο εχθρών του από πράκτορες ή σώματα κομάντο ή με βομβαρδισμούς ακριβείας -- αφήνοντας έξω τις παρεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις δεκάδων χωρών και τον άμεσο ή δια αντιπροσώπου πόλεμο.

Ανάμεσα σε άλλα, η διακήρυξη των χωρών της ALBA καλεί σε συνάντηση όλες τις χώρες της UNASUR, της Ένωσης Νοτιοαμερικανικών Εθνών, και αναγγέλει την πρόθεσή της να φέρει το θέμα της συμπεριφοράς του Ηνωμένου Βασιλείου, που φυσικά καταδιώκει ασμένως τον Ασάνζ για λογαριασμό των ΗΠΑ και όχι της Σουηδίας, στα Ηνωμένα Έθνη.

Το πρώτο από τα πολύ εντυπωσιακά στοιχεία που αναδύονται μέσα από αυτή την στροφή των γεγονότων είναι το γεγονός ότι τόσο η ίδια ομιλία του Ασάνζ από την Πρεσβεία, όσο και η διακύρηξη των χωρών της ALBA χτύπησαν με χειρουργική ακρίβεια τα κεντρικά ιδεολογήματα της αγγλο-αμερικανικής (ΗΠΑ, ΗΒ, Καναδάς, Αυστραλία και σύμμαχοι στην Ευρώπη) παντοκρατορίας: την αρχή της ελευθερίας έκφρασης ως βασικής ατομικής ελευθερίας, και της διαφάνειας των κρατικών λειτουργιών ως βασικής προϋπόθεσης της δημοκρατίας. Με άλλα λόγια, τόσο ο ίδιος ο Ασάνζ όσο και οι εκπρόσωποι των Λατινοαμερικανικών κρατών προβάλλουν μία κατάσταση στην οποία οι αυτοχαρακτηριζόμενοι προασπιστές της ατομικής ελευθερίας στην έκφραση και της διαφάνειας ως προϋπόθεσης μιας "κοινωνίας πολιτών" εμφανίζονται ως στυγνοί και ωμοί προασπιστές της βίαιης κρατικής λογοκρισίας και καταστολής. Αντίστροφα, είναι οι λαοί της περιφέρειας που προασπίζονται, για λογαριασμό του "παγκόσμιου πνεύματος", αρχές που η αγγλο-αμερικανική συμμαχία έχει στην ουσία προδώσει και απεμπολήσει. Έτσι, ο Ασάνζ, με περισσή ρητορική ενσυνειδητότητα, αναφέρθηκε χθες στην καθαγιασμένη στη δυτική φιλελεύθερη συνείδηση Αμερικανική Επανάσταση ως ιστορική βάση της δικής του αποστολής κόντρα στην κρατική αυθαιρεσία, κατασκευάζοντας τον εαυτό του με όρους Τζεφερσονιανής ή Μαντισονιανής παρρησίας και κάνοντας το καθεστώς Ομπάμα να φαντάζει σαν ένας αποκρουστικός, μικροπρεπής και εκδικητικός νάνος που ντροπιάζει τα μεγάλα ιδανικά της Αμερικανικής ιστορίας. Οι γεμάτες μικρόψυχη κακία αντιδράσεις του Βρετανικού τύπου στην ομιλία προδίδουν την ψυχική μεσολάβηση αυτού που οι Άγγλοι ονομάζουν (imperial) embarrassment, και που είναι δύσκολο να αποδοθεί στα ελληνικά: η αίσθηση ότι η γηραιά Αλβιώνα έχει εκτεθεί, ντροπιαστεί, γίνει ρεζίλι -- κάτι που τους Βρετανούς πρέπει να τους πονά ακόμα περισσότερο με δεδομένο το γεγονός ότι ήρθε σχεδόν αμέσως μετά τη φιέστα της "εθνικής περηφάνειας" που λέγεται "Ολυμπιακοί." Πρόκειται λοιπόν για μια συμβολική αμφισβήτηση της ηθικής νομιμότητας του αυτοκρατορικού μονοπωλίου του παγκόσμιου συστήματος μάλλον χωρίς προηγούμενο στην μετά το 1990 εποχή. Μια αμφισβήτηση που γίνεται ακόμα πιο επίπονη για την αυτοκρατορία λόγω του γεγονότος ότι ο Ασάνζ είναι ήδη είδωλο για εκατομμύρια πολίτες της, που ταυτίζονται απόλυτα με την ιδέα του μοναχικού σταυροφόρου για το δίκαιο και το σωστό και με τις μηντιακές της αναπαραστάσεις σε ταινίες όπως το V for Vendetta (που ενέπνευσε άλλωστε όχι μόνο τους Anonymous και το κίνημα Occupy αλλά και την εμφάνιση του ίδιου του Ασάνζ σ' αυτό).

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο αφορά το λεγόμενο timing της κλιμάκωσης της υπόθεσης: οι Λατινοαμερικανικές χώρες που έδειξαν πανέτοιμες να αντιμετωπίσουν τις προσπάθειες του Λονδίνου και των ΗΠΑ να "βουλώσουν" την τρύπα που άνοιξαν στο παγκόσμιο σύστημα κατασκοπευτικής και στρατιωτικής δράσης τους τα wikileaks, είναι προφανές ότι δεν διάλεξαν τυχαία την στιγμή να προχωρήσουν σε μια αδιανόητη πριν λίγα χρόνια αντιπαράθεση με το σύνολο του αγγλο-αμερικανικού αυτοκρατορικού οικοδομήματος. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι περισσότεροι των συμμάχων της στην Ευρώπη και αλλού στροβιλίζονται σε μια δίχως τέλος οικονομική κρίση, στην οποία η απάντησή τους ως τώρα ήταν ένας συνδυασμός λυσσαλέας αντεργατικής πολιτικής, στήριξης των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, και ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Στις 14 αυτού του μήνα, τα Νέα δημοσίευσαν ένα άρθρο για την κατάσταση των εμπορικών ισοζυγίων παγκόσμια που περιελάμβανε τον πιο κάτω χάρτη:

Οι ΗΠΑ, όπως θα παρατηρείτε, έχουν το χειρότερο εμπορικό ισοζύγιο στον κόσμο (πάνω από -100 δις δολάρια), και είναι η μόνη χώρα παγκόσμια που χρωματίζεται με το αντίστοιχο κόκκινο. Στην αμέσως χειρότερη μοίρα (από -10 δις ως -99.9 δις) βρίσκεται μια σειρά χωρών που περιλαμβάνει την Αυστραλία, τον Καναδά, τον Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και αρκετές ακόμη από τις χώρες της ΕΕ (μεταξύ των οποίων φυσικά και την Ελλάδα). Το θετικότερο ισοζύγιο παγκόσμια (πάνω από + 200 δις) το έχει η Κίνα, ενώ η Ρωσία έχει το δεύτερο θετικότερο (από 100 ως 199.9 δις πλεόνασμα).

Πρόκειται για μια εικόνα του κόσμου δραστικά ανακόλουθη και αναντίστοιχη με την στρατιωτικο-πολιτικο-πολιτισμική του εικόνα: οι χώρες που θεωρούν τον εαυτό τους "ισχυρές" ανήκουν στους ουραγούς του εμπορικού ισοζυγίου, οι χώρες που θεωρούνται "περιθωριακής σημασίας" πολιτισμικά και αδύναμες πολιτικά στους πιο εύρωστους. Όταν ανακύπτει τέτοια ανακολουθία μεταξύ της πολιτικο-ιδεολογικής κατανομής δυνάμεων και της οικονομικής, αρχίζουν να εμφανίζονται ρωγμές, που αποτελούν τα πρώτα σημάδια τεκτονικής μετατόπισης των ισορροπιών έτσι ώστε να αποκατασταθεί, ουσιαστικά, μια ισορροπία που έχει χαθεί: δεν μπορεί, για να το πούμε απλά, να διατηρηθεί επ άπειρο ένα στάτους κβο στο οποίο οι παγκόσμιοι "εμπορικά παρηκμασμένοι" θα είναι επίσης οι παγκόσμιοι "αφέντες." Προσέξτε δε ότι με την εξαίρεση της Βραζιλίας, η μεγάλη πλειοψηφία των Λατινοαμερικανικών κρατών τα πάει από αρκετά ως πολύ καλύτερα από τις ΗΠΑ και τις συμμάχους τους σε ό,τι αφορά το εμπορικό ισοζύγιο.

Το τρίτο και τελευταίο στοιχείο που αξίζει να υπογραμμιστεί για την υπόθεση Ασάνζ είναι ότι αποτελεί τμήμα μιας ραγδαία διευρυνόμενης σειράς εστιών πόλωσης που καθιστούν σαφές το πέρασμα του παγκόσμιου συστήματος από την οικονομική κρίση των αναπτυγμένων, όπως λέγεται, κρατών στις παγκόσμιες γεωπολιτικές συγκρούσεις και ανακατατάξεις. Η υπόθεση Pussy Riot είναι φυσικά μέρος της ίδιας ευρύτερης εκδήλωσης ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αφορά την προσπάθεια του Αγγλο-Αμερικανικού άξονα να πλήξει την εικόνα της Ρωσίας (και αυτό άσχετα από το γεγονός ότι ο πανέξυπνος Ασάνζ συνέδεσε τον εαυτό του με τις Pussy Riot ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι η γεωπολιτική λειτουργία της δικής του υπόθεσης είναι η ακριβώς αντίθετη από αυτή που προωθεί η Washington, που προσπαθεί να διεισδύσει η ίδια στην κοινή γνώμη της νεολαίας και του ίδιου αυτού κινήματος αντισταθμίζοντας το πλήγμα που της κατάφερε η υπόθεση Ασάνζ). Τα όσα συνέβησαν στη Λιβύη, τα όσα συμβαίνουν στη Συρία και την Τουρκία ή θα συμβούν στο Ιράν, τα όσα (δεν) συμβαίνουν στο ξεχασμένο κομμάτι της "Αραβικής Άνοιξης" που δεν πήρε αμερικανική έγκριση για μηντιακή εκμετάλλευση και κινηματική "υιοθέτηση", τα όσα συμβαίνουν με το πρώην ταμπού της επαναθεμελίωσης των όρων δράσης του γερμανικού στρατού και με τις όλο και πιο ρητές και αγωνιώδεις προτάσεις γερμανικού ηγεμονισμού, οι εντάσεις μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας και η "λαϊκή" επίδειξη εθνικιστικού συναισθήματος και από τις δύο πλευρές, όλα αυτά αποτελούν κομμάτια του ίδιου παζλ στο οποίο εντάσσεται εδώ και καιρό, όλο και καθαρότερα, η υπόθεση Ασάνζ.

Το παζλ αυτό ονομάζεται "όξυνση ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ενόψει μετατόπισης ισορροπιών στο παγκόσμιο σύστημα" (ενδο-ιμπεριαλιστικών, ανάμεσα σε κεφάλαιο και εργασία, ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις και την "περιφέρεια"). Αποτελεί την φυσική συνέχεια και γεωπολιτική έκφραση της παγκόσμιας κρίσης, και θα αποτελέσει ένα όλο και σημαντικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να εξετάζεται η σημασία οικονομικών, πολιτικών και ιδεολογικο-πολιτιστικών γεγονότων διεθνώς. Η εποχή κατά την οποία η συζήτηση μπορούσε απλώς να αφορά την "κρίση χρέους", το "ΔΝΤ", τις "τράπεζες", τα "πακέτα διάσωσης" ή τις "ελληνογερμανικές" σχέσεις, έχει ήδη περάσει ανεπιστρεπτί, και ένα τεράστιο κύμα παγκόσμιων ανακατάξεων μαζεύει από χίλιες πηγές ενέργεια, φουσκώνει, και ετοιμάζεται να σαρώσει τον κόσμο -- και φυσικά και την ζωή στο δικό μας, επίμονα ομφαλοσκοπικό χωριό, κάπου στην Ανατολική Μεσόγειο.

http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7750.html