Τα χημικά προκάλεσαν παγκόσμια παράλυση

Τα χημικά προκάλεσαν παγκόσμια παράλυση

ΣΥΡΙΑ Το σοκ από τις εκατόμβες των θυμάτων από τα αέρια της μουστάρδας φαίνεται ότι δεν κατάφερε να αναγκάσει τη διεθνή κοινότητα να σταματήσει τα πολιτικά παιχνίδια και να παρέμβει σοβαρά. Οι τραγικές εικόνες παίζουν παντού, ξανά και ξανά: ασφυκτικά γεμάτα νοσοκομεία, άνθρωποι που σφαδάζουν στο πάτωμα, πτώματα στοιβαγμένα στους διαδρόμους, άλλα στο νεκροτομείο για να αναγνωριστούν από τους συγγενείς, γιατροί και νοσοκόμοι που προσπαθούν με πρωτόγονα μέσα -ρίχνοντάς τους νερό και τρίβοντας το δέρμα τους με κρεμμύδια και σκόρδα- να «ξυπνήσουν» τους τραυματίες που, ποτισμένοι από το δηλητήριο, βυθίζονται στον θάνατο.

Της Ελλης Πάνου

Παιχνίδια στον ΟΗΕ

Και στη Νέα Υόρκη, υπό καθεστώς απόλυτης παράλυσης, για άλλη μια φορά η διεθνής κοινότητα -όπως εκπροσωπείται στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ- υπερασπίζεται μεμονωμένα «εθνικά συμφέροντα», παίζει υποκριτικά πολιτικά παιχνίδια και αρκείται να δηλώσει «σοκαρισμένη», διαπιστώνοντας μεν «σοβαρή κλιμάκωση» μιας εμφύλιας σύρραξης που έχει κοστίσει ήδη δεκάδες χιλιάδες ζωές, αδυνατώντας, όμως, να συμφωνήσει στο ελάχιστο -δηλαδή στην απαίτηση για άμεση, καθαρή διερεύνηση του αποτρόπαιου μακελειού.

Ενός μακελειού που περιέγραψε στην κάμερα με αναφιλητά ένας γιατρός από το προάστιο Τζομπάρ, στα ανατολικά της πρωτεύουσας: «Μας βομβάρδισαν με χημικά, το Αιν Τάρμα, το Τζομπάρ… Ολοι οι γιατροί και οι νοσοκόμοι τρέξαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε… Αλλά ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών ήταν τεράστιος. Εξαντλήσαμε όλα τα αποθέματα των φαρμάκων στο Τζομπάρ, 25.000 αμπούλες ατροπίνης. Ο αριθμός των νεκρών παιδιών είναι σοκαριστικός. Εγώ ο ίδιος είδα 50. Ηταν όλα νεκρά. Κανένα σημάδι ζωής. Ο κόσμος δεν ήξερε πώς να προστατευτεί. Κρύφτηκε στα υπόγεια, αλλά το χημικό είναι βαρύ και “κάθεται” κάτω. Ετσι αυξήθηκαν οι νεκροί και οι τραυματίες. Πρέπει να μάθουμε τον κόσμο τι να κάνει όταν δέχεται επίθεση… Δεν μπορώ να μιλήσω άλλο».

Και στο Ιρμπίν τα φάρμακα έχουν εξαντληθεί. Η περιοχή βρίσκεται υπό τον έλεγχο των ανταρτών από τις αρχές του χρόνου, αλλά τους τελευταίους μήνες βρίσκεται σε κλοιό των καθεστωτικών δυνάμεων. Δέκα χιλιάδες άνθρωποι είναι εκεί εγκλωβισμένοι. Δημοτικός σύμβουλος ο Αμπου Αχμάντ, θυμάται ότι ξύπνησε την Τετάρτη τα ξημερώματα από ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Κάποιος έξω φώναζε: «Κρυφτείτε, γρήγορα!» Ο κόσμος δεν ήξερε πού να πάει. Περίπου στις πέντε το πρωί, από τα μεγάφωνα στα τεμένη έμαθαν όλοι ότι έγινε επίθεση με χημικά. «Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι καπνούς», λέει ο Αχμάντ, «γιατί οι κάτοικοι είχαν ανάψει φωτιές πιστεύοντας ότι θα αδρανοποιήσουν έτσι το δηλητήριο -λάστιχα, ξύλα, οτιδήποτε μπορούσε να καεί». Οταν έφτασε στο νοσοκομείο ήδη 20 σοροί κείτονταν στην άκρη του διαδρόμου. «Δεκάδες άλλοι δέχονταν τις πρώτες βοήθειες», λέει, «κυρίως παιδιά».

Ακόμα βρίσκουμε πτώματα μέσα στα σπίτια, υποστήριξε ένα 24ωρο μετά την επίθεση ο εκπρόσωπος του Ελεύθερου Συριακού Στρατού ανεβάζοντας τους νεκρούς, σύμφωνα με δική τους καταμέτρηση, στους 1.729. «Λέμε στους επιθεωρητές του ΟΗΕ να πάνε μέσα στα επόμενα 2 εικοσιτετράωρα», είπε ο Φαχάντ Αλμασρι, επισημαίνοντας ότι υπάρχει χρονικό όριο μέσα στο οποίο μπορεί να αποδειχτεί με μεγάλη βεβαιότητα η χρήση χημικών όπλων.

Αυτό, βέβαια, απαιτεί και πολιτική βούληση, που φαίνεται ότι είναι… υπό εξαφάνιση. Στο Συμβούλιο Ασφαλείας παίχτηκε ένα θέατρο του παραλόγου το βράδυ της Τετάρτης, στην έκτακτη συνεδρίαση. Ολοι παραδέχτηκαν πως «πρέπει να υπάρξει αποσαφήνιση των γεγονότων» και να παρακολουθεί ο ΟΗΕ «από κοντά» την κατάσταση. Απέφυγαν, όμως, στο τελικό ανακοινωθέν τη σαφή διατύπωση, που θα έκανε ενδεχομένως τη διαφορά. Με την επιμονή Ρωσίας και Κίνας, αναφέρει το Reuters, διαγράφηκε από το σχέδιο ψηφίσματος, που είχαν καταθέσει ΗΠΑ και ευρωπαϊκές χώρες, το «επείγον αίτημα ανάληψης δράσης για τη διερεύνηση της επίθεσης από την αποστολή του ΟΗΕ».

Πεκίνο και Μόσχα, λίγες ώρες αργότερα, εξήγησαν τη θέση τους, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση. «Πώς είναι δυνατόν να φέρουμε αντιρρήσεις; Το αντίθετο μάλιστα» δήλωσε, έκπληκτος, ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών. «Οι επιθεωρητές είναι ήδη εκεί κι αυτό συμφωνήσαμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Εχουμε συμφέρον να ερευνηθεί τι έγινε, αντικειμενικά».

Η στάση της Κίνας

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Κίνα. «Η θέση μας είναι σαφής», αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπ. Εξωτερικών. «Δεν έχει σημασία ποια πλευρά χρησιμοποιεί χημικά στη Συρία. Μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Ελπίζουμε ότι οι επιθεωρητές θα συμβουλευτούν τη συριακή κυβέρνηση και με αντικειμενικό και επαγγελματικό τρόπο θα εξακριβώσουν τι πραγματικά συνέβη».

Αρα, όλοι συμφωνούν και είναι μυστήριο γιατί αυτό δεν αναφέρεται στην απόφαση του Συμβουλίου. Απομένει να δούμε εάν θα αποδεχτεί το αίτημα και η Δαμασκός, δίνοντας πραγματικά το ελεύθερο στους απεσταλμένους της διεθνούς κοινότητας να κάνουν τη δουλειά τους.

Γαλλία και Βρετανία σκλήρυναν χθες λίγο τη ρητορική τους, υπογραμμίζοντας ότι «όλα τα σενάρια» -επομένως και η χρήση βίας- παραμένουν στο τραπέζι «εάν πρόκειται να σωθούν ανθρώπινες ζωές».

Και προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται να πιέζει εμμέσως και το Ισραήλ, που πιστεύει ότι το καθεστώς Ασαντ ευθύνεται για τους μαζικούς τραγικούς θανάτους των αμάχων και έδειξε τη διεθνή κοινότητα ως ηθικά συνυπεύθυνη. «Ολοι καταδικάζουν, όλοι διερευνούν και όλοι μένουν στα λόγια» είπε ο υπουργός Πληροφοριών της χώρας Γιουβάλ Στάινιτζ στο ισραηλινό ραδιόφωνο. «Τίποτε απτό και σημαντικό δεν έχει γίνει επί δύο χρόνια για να σταματήσει η ακατάπαυστη σφαγή των αμάχων από τον Ασαντ».

Το βάρος, σε κάθε περίπτωση, πέφτει στην Ουάσινγκτον. Παρ’ όλο που ο Λευκός Οίκος εξέφρασε τον «αποτροπιασμό» του, έκανε σαφές ότι οποιαδήποτε αμερικανική απάντηση θα δοθεί μετά την επιβεβαίωση των κατηγοριών κατά του καθεστώτος και ζήτησε πάλι να δοθεί άμεσα άδεια από τον Ασαντ στους επιθεωρητές του ΟΗΕ να επισκεφθούν τα προάστια που δέχτηκαν την επίθεση.

Οι προσεκτικές κινήσεις της Ουάσινγκτον καταδεικνύουν και την απροθυμία της να παρέμβει στη Συρία, δεδομένου ότι και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Αμερικανοί δεν θέλουν άλλη εμπλοκή με τον μουσουλμανικό κόσμο. Αλλά θα είναι εξαιρετικά δύσκολο πια να «τακτοποιηθεί» πολιτικά και διπλωματικά μια τέτοια τραγωδία.

«Το τέλος του κόσμου αρχίζει στη Δαμασκό» έγραψε ο Αρι Σάβιτ στην ισραηλινή «Haaretz». «Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο τον 21ο αιώνα;» γράφει. «Κανένας έντιμος άνθρωπος δεν μπορεί να το αγνοήσει. Ο πεφωτισμένος, υποτίθεται, κόσμος δεν μπορεί να σιωπήσει… Δεν είναι μόνο τα αθώα θύματα που πεθαίνουν στη Δαμασκό, πεθαίνει και η ελπίδα ότι η Δύση έχει συνείδηση. Ηρθε η ώρα να απελευθερωθούμε από την πολυπολιτισμική υποκρισία και τον πολιτικό καθωσπρεπισμό που μας εμποδίζει να δούμε το κακό στη γειτονιά μας. Μια τρομακτική σειρήνα ηχεί στην Δαμασκό. Την ακούμε; Ο κόσμος την ακούει;».

Εφημερίδα των Συντακτών