ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΛΙΒΙΑ
Είναι ανατριχιαστικές οι περιγραφές από την σφαγή των εργατών και των φτωχών αγροτών, που έκαναν οι μισθοφόροι φασίστες της φιλο-ιμπεριαλιστικής δεξιάς στην επαρχία Πάντο της Bολιβίας, υπό την ηγεσία του δεξιού δημάρχου Λεοπόλντο Φερνάντεζ. Εκεί, και συγκεκριμένα στο χωριό Πορβενίρ, στις 11 Σεπτεμβρίου, πάνω από χίλιοι υποστηρικτές της Συνταγματικής μεταρρύθμισης του προέδρου Μοράλες κατευθύνονταν με κομβόι φορτηγών για να πάρουν επίκαιρες θέσεις στα οδοφράγματα που θα έκοβαν κεντρική αρτηρία της περιοχής.
Γιώργος Χλωρός
http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=5827&mode=thread&order=0&thold=0
Ο σκοπός της κινητοποίησης αυτής ήταν να αποτρέψουν την κάθοδο των φασιστικών συμμοριών με τίτλους όπως «Ένωση Νέων Σάντα Κρουζ» και «Έθνος Κάμπα» προς τις περιοχές που στηρίζουν τον Μοράλες.
Οι φασίστες έστησαν ενέδρα στο κομβόι και ρίχνοντας το σε χαντάκι, άδειασαν τα όπλα τους στους επιβαίνοντες, ενώ στο τέλος έβαλαν και φωτιά καίγοντας τα πτώματα και ακόμη και τα σώματα όσων είχαν γλυτώσει. Ο τραγικός απολογισμός είναι 30 αναγνωρισμένοι νεκροί και 106 αγνοούμενοι ? καθώς είναι ακόμη δύσκολη η αναγνώριση των πτωμάτων και εικάζεται ότι κάποιοι ίσως έχουν απαχθεί και ακόμη βρίσκονται εν ζωή.
Αυτό ήταν το αποκορύφωμα του λουτρού αίματος που είχε ξεκινήσει με την Αμερικανό-κινούμενη ανταρσία των πέντε πλούσιων περιοχών της Βολιβίας όπου βρίσκονται τα σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου της χώρας, τα δεύτερα σημαντικότερα στη Λατινική Αμερική μετά από αυτά της Βενεζουέλας: Σάντα Κρουζ, Μπένι, Πάντο, Ταρίχα, Κοτσαμπάμπα. Επί μέρες οι οπαδοί των τοπικών σατραπών που στηρίζονται στην τάξη των γαιοκτημόνων που αντιδρούν σε κάθε αγροτική μεταρρύθμιση, είχαν καταλάβει τους δρόμους μεγάλων πόλεων και οπλισμένοι, τρομοκρατούσαν τους φτωχούς εργάτες και αγρότες.
Ήταν το άμεσο αποτέλεσμα της νίκης του προέδρου Μοράλες στο δημοψήφισμα του Αυγούστου, στο οποίο με το εντυπωσιακό 67%, 15 μονάδες παραπάνω από το αποτέλεσμα που πέτυχε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, εγκρίθηκε το σχέδιο μερικής εθνικοποίησης της βιομηχανίας φυσικού αερίου. Με την ίδια συνταγματική μεταρρύθμιση γίνονταν μια ανακατανομή πόρων από τις πλούσιες προς τις φτωχές επαρχίες της χώρας. Επίσης εισάγονταν κάποια δειλά ?έστω? μέτρα αναδιανομής της γης.
Στις πέντε αυτές επαρχίες μόλις έξι οικογένειες λευκών γαιοκτημόνων κατέχουν πάνω από 576 χιλιάδες εκτάρια γης με καλλιέργειες σόγιας, χωρίς να παραγνωρίζονται μια ακόμη ντουζίνα οικογενειών γαιοκτημόνων με επίσης τεράστια ιδιοκτησία γης. Την ίδια στιγμή εκατομμύρια γεωργοί δεν έχουν ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο, ή, το ελάχιστο κομμάτι κλήρου που έχουν, έχει καλλιέργεια φύλλου κόκας, που οι φίλο-ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών είχαν βγάλει στην παρανομία, οδηγώντας σε τεράστιες εξεγέρσεις από το 2002 και μετά.
Αυτή αγροτική λαοθάλασσα ινδιάνικης καταγωγής (των φυλών Αϋμάρα και Μαπούτσε) σε συνδυασμό με το προλεταριάτο των ανθρακωρυχείων, ανέδειξε στην εξουσία το κόμμα MAS του Έβο Μοράλες. Και η ίδια λαοθάλασσα είναι αυτή που κινητοποιήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες για να προστατεύσει το αποτέλεσμα του πρόσφατου δημοψηφίσματος και να πνίξει την φασιστική αντεπανάσταση των πέντε πλούσιων περιοχών.
Εκατομμύρια αγροτών και εργατών οπλισμένοι με δυναμίτες και λιανοντούφεκα που έχουν κρατήσει από τις επαναστάσεις του 1952 και του 1971, κινητοποιήθηκαν προς τις περιοχές που έλεγχαν οι φασίστες, ειδικά όταν οι τελευταίοι έκλεισαν τον αγωγό φυσικού αερίου που οδηγεί στην Αργεντινή. Κατήγγειλαν μάλιστα την αναποφασιστικότητα του Μοράλες, της αστυνομίας και του στρατού που ανέπτυξε, υποτίθεται για να καταστείλει την φασιστική ανταρσία. Σε ορισμένες περιπτώσεις η αστυνομία διχάστηκε και ολιγώρησε ακόμη και όταν μεμονωμένοι άντρες της έπεφταν στα χέρια των στασιαστών και λυντσάρονταν, ενώ τμήμα του στρατού που αναπτύχθηκε στην περιοχή έκανε και κινήσεις ενάντια στους κοκαλέρος, οι οποίοι τον κατήγγειλαν ως το μακρύ χέρι της αμερικάνικης DEA. Ακόμη πιο εξοργιστική η δήλωση του υπουργού του Μοράλες, Αλφρέντο Ράδα, που ούτε λίγο ούτε πολύ εξομοίωσε τους φασίστες πραξικοπηματίες με τους εργάτες της μεγαλύτερης ομοσπονδίας COB που ζήτησαν, να εξοπλιστούν και να αντιμετωπίσουν τους φασίστες.
Στην ουσία εδώ έχουμε να κάνουμε με τη συνέχεια μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας. Ας θυμηθούμε λίγο το παρελθόν: Ξεκινάει από την εξέγερση του νερού στην Κοτσαμπάμπα το 2002, την πτώση της κυβέρνησης Λοσάδα το 2003, την αντίσταση ενάντια στα σχέδια εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου της κυβέρνησης Μέσα το 2004, την εξέγερση ενάντια του και την πτώση της κυβέρνησής του το 2005, την ώθηση στη διαδικασία εθνικοποίησης του φυσικού αερίου το 2006 υπό τον νεοεκλεγέντα Μοράλες, την εξέγερση ενάντια στον δεξιό σεπαρατιστή κυβερνήτη της Κοτσαμπάμπα το 2007.
Ατυχώς, ο Μοράλες και η κυβέρνηση του βρίσκονται στον αντίποδα των απαιτήσεων της παρούσας κρίσιμης συγκυρίας, που απαιτούν τη μαζική εργατική και αγροτική κινητοποίηση. Το ίδιο το πρόγραμμά του δεν ξεπερνάει τα όρια ενός σταδιακού μεταρρυθμισμού, που δεν πειράζει συνολικά τα καπιταλιστικά συμφέροντα στην χώρα, αλλά στρέφεται μόνο κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Αντίθετα, σέβεται το μετοχικό μερίδιο των βραζιλιάνικων και αργεντινών κεφαλαίων στην πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας. Στην περίφημη σύνοδο των ηγετών της Λατ. Αμερικής την ημέρα που γίνονταν η σφαγή στο Πορβενίρ, οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις της περιοχής, στήριξαν μεν την απόφαση Μοράλες να απελάσει τον Αμερικανό πρέσβη, ωστόσο πίεσαν όχι τους δεξιούς κυβερνήτες αλλά τον ίδιο για να συμβιβαστεί μαζί τους. Και πράγματι, στις 16 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που η Βολιβιανή αστυνομία συνέλαβε τον σφαγέα κυβερνήτη του Πάντο, ο Μοράλες ήρθε σε μια συμφωνία «κατάπαυσης του πυρός» με τον ηγέτη της Σάντα Κρουζ, της σημαντικότερης από τις πέντε επαρχίες. Αντικείμενο των διαπραγματεύσεων το νέο σύνταγμα, αυτό που ψηφίστηκε δηλαδή πριν από έναν μήνα. Και ο Μοράλες κάνει τώρα, συνομιλίες με τους πέντε κυβερνήτες, τους φασίστες πραξικοπηματίες.
Αρκετές μαζικές κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις εντός και εκτός του MAS, δήλωσαν ξεκάθαρα με μεγάλες διαδηλώσεις την αντίθεσή τους σε κάθε διαπραγμάτευση του νέου συντάγματος. Ανάμεσά τους η Συνομοσπονδία Ινδιάνικων Λαών Βολιβίας (της οποίας ο ηγέτης Πέδρο Νουνί καταζητείται και έχει επικηρυχθεί από τη δεξιά κυβέρνηση της Σάντα Κρουζ), η Συνομοσπονδία Γυναικών Αγροτών Βολιβίας, η μεγάλη Συνομοσπονδία Εργατών Γης, η C.O.B. κ.λπ. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο εκ των ινδιάνων ηγετών Ελίας Κουέλκα Μαμανί: «Δεν θα δεχτούμε να αλλάξει ούτε ένας τόνος από τη συνταγματική μεταρρύθμιση που ψηφίσαμε. Όποια δύναμη επιχειρήσει να το κάνει θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα».
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Την εποχή που η συνταγματική μεταρρύθμιση κέρδιζε τα 2/3 του Βολιβιανού λαού, η δεξιά αποφάσισε να χτυπήσει. Δεν είναι άσχετο αυτό το γεγονός με τον ρόλο που έπαιξε ο αμερικάνος πρέσβης την επαύριον του δημοψηφίσματος, διαβουλευόμενος συνεχώς με τους πέντε κυβερνήτες μέχρι να απελαθεί από τον Μοράλες προ ημερών.
Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της κυβέρνησης των Σαντινίστας στην Νικαράγουα, Ντανιέλ Ορτέγκα έκανε το ίδιο, γεγονός που παρέσυρε ακόμη και την μετριοπαθή κεντρώα κυβέρνηση της Ονδούρας να συνταχτεί με τους προαναφερόμενους και να αρνηθεί μέχρι νεωτέρας, την διαπίστευση του νέου Αμερικανού πρέσβη.
Ο δε Τσάβες της Βενεζουέλας πήγε ακόμη παραπέρα, καθώς εκτός από την απέλαση του Αμερικανού πρέσβη στο Καράκας πρόσφερε ανοιχτά στον Μοράλες τον στρατό της Βενεζουέλας, για να βομβαρδίσει τις θέσεις των φασιστών. Επιπλέον επέλεξε τη στιγμή για να καλέσει σε στρατιωτικά γυμνάσια τον ρωσικό στόλο. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο ρωσικός στόλος, έχοντας αποπλεύσει από τις βάσεις της Αρκτικής, κατεβαίνει στην Καραϊβική, ακολουθούμενος κατά πόδας από αμερικάνικα και βρετανικά πολεμικά πλοία. Η ΗΠΑ ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να ανασυγκροτήσουν τον διαλυμένο 4ο στόλο της περιοχής, κάτι που όμως θα απαιτήσει μήνες για να πραγματοποιηθεί.
Πίσω από τις τολμηρές θέσεις του Τσάβες κρύβεται το γεγονός, ότι σε αντίθεση με αυτό που πίστευαν οι περισσότεροι, εκ των υμνητών του στην αριστερά, για την αποτυχία του στο περσινό δημοψήφισμα, μαζί του δεν ηττήθηκε το προλεταριάτο της Βενεζουέλας. Αντίθετα αυτό ήταν που βγήκε μαζικά στους δρόμους την άνοιξη και πίεσε με επιτυχία την κυβέρνηση Τσάβες να εθνικοποιήσει τόσο την πετρελαϊκή βιομηχανία, όσο και την μεγάλη βιομηχανία τσιμέντου, παρά τις περί του αντιθέτου θέσεις της κυβέρνησης.
Η απόφαση των ΗΠΑ για την επανασύσταση του 4ου στόλου, σε μια εποχή που δεν διαθέτει πλέον άλλες αξιόμαχες εφεδρείες εξαιτίας των πολέμων σε Ιράκ - Αφγανιστάν, δεν έχει να κάνει μόνο με την ανάγκη τους να αντιμετωπιστεί το πρόσφατο εντυπωσιακό ρωσικό ενδιαφέρον στην περιοχή. Εξάλλου οι Ρώσοι αν και διαθέτουν αξιόλογη στρατιωτική μηχανή, δεν μπορούν να την μεταφέρουν σε ικανή ποσότητα και ποιότητα στην περιοχή. Πιο πολύ προβληματίζει τους Αμερικανούς η συνολική κοινωνική έκρηξη της περιοχής από το Μεξικό και κάτω. Το Μεξικό ολοένα και περισσότερο πέφτει στην κατηγορία των failed states, αδύναμο να αποτρέψει τη μαζική μετανάστευση προς βορρά, την άνοδο των ναρκω-καρτέλ και κυρίως την κοινωνική επαναστατική ταραχή με την Κομμούνα της Οαχάκα και την Αυτόνομη Ζώνη της Τσιάππας των Ζαππατίστας.
Η Αϊτή παραμένει βυθισμένη στο χάος και μόνο ο στρατός του ΟΗΕ, των κέντρο-αριστερών κυβερνήσεων Βραζιλίας - Αργεντινής - Ουρουγουάης, καθώς και αυτός της Γαλλίας, την κρατάει στο άρμα του ιμπεριαλισμού και καταστέλλει την κοινωνική αναταραχή. Η Νικαράγουα ξανά στα χέρια των Σαντινίστας, η Κούβα σταθερά εναντίον των ΗΠΑ, το κίνημα ανεξαρτησίας στο Πόρτο Ρίκο έχει ξαναζωντανέψει, ενώ πλησιάζει η ημερομηνία της ανεξαρτησίας των Ολλανδικών Αντιλλών που διαθέτουν επίσης μεγάλα πετρελαϊκά κοιτάσματα. Ήδη η EXXON απαλλοτριώθηκε και εκεί, όπως και στην Βενεζουέλα.
Παραπέρα, εκτός από Βολιβία και Βενεζουέλα, οι ΗΠΑ έχουν να αντιμετωπίσουν τον κοινωνικό αναβρασμό σε Εκουαδόρ, Χιλή, Παραγουάη, που πρόσφατα ανέδειξε και αυτή νέα κέντροαριστερή κυβέρνηση ρίχνοντας την δεξιά. Και φυσικά το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γίνει με τους δύο γίγαντες: το βραζιλιάνικο και το αργεντινό προλεταριάτο που προς το παρόν ανέχονται κεντροαριστερές κυβερνήσεις φιλικές και εξυπηρετικές στον ιμπεριαλισμό.
Ακόμη και στην ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ, Κολομβία όπου το Plan Colombia, των Αμερικάνων και της ακρο-δεξιάς κυβέρνησης Ουρίμπε σημείωσε επιτέλους φέτος κάποιες επιτυχίες με την δολοφονία ηγετών του FARC, το αντάρτικο, φαίνεται πως επανάκαμψε τις τελευταίες μέρες.
Γιώργος Χλωρός
