Καταρρέουν οι «ατσαλάκωτοι» της Σούπερ Λίγκας
ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Το πάθος του οπαδού ακόμη και σήμερα παραμένει το ίδιο. Ωστόσο οι παράγοντες του ποδοσφαίρου φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια να το μεταλλάξουν, μολύνοντάς το με άλλες παραμέτρους. Το καλό του ποδοσφαίρου είναι συνυφασμένο με το καλό της ομάδας. Το καλό της ομάδας πολλές φορές ισοδυναμεί με το καλό του προέδρου και το καλό του εκάστοτε προέδρου συνδέεται κυρίως με οικονομικά αλλά και με πολιτικά οφέλη. Αυτή η διαδικασία διάβρωσης κρατά εδώ και τριάντα χρόνια, αλλά τα τελευταία τρία, αυτοί που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση της Σούπερ Λίγκα έκαναν φετίχ ή εμπόρευμα και τη λέξη προϊόν. Προϊόν το θέαμα, εμπόρευμα η ομάδα, η οποία έχει ανάγκη από σύγχρονα γήπεδα γεμάτα πολυχώρους και πολυκαταστήματα. Εχει επίσης ανάγκη τους στρατούς των προέδρων, αλλά και την πλατιά μάζα οπαδών. Για το καλό του ποδοσφαίρου και της ομάδας επινοούνται ηλεκτρονικά εισιτήρια, βάσεις δεδομένων, κάμερες, σεκιούριτι.
ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=5726
Το Σάββατο 30 και την Κυριακή 31 Αυγούστου 2008 η μπάλα στήθηκε στη σέντρα, ο διαιτητής σφύριξε και το ματς ξεκίνησε. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν η έναρξη του 30ου επαγγελματικού πρωταθλήματο; Ποδοσφαίρου ή αν προτιμάτε, το τρίτο που διοργανώνεται από τη Σούπερ Λίγκα. Έναν οικειοθελή συνεταιρισμό, μια κοινοπραξία ανωνύμων εταιρειών οι οποίες με επικεφαλής τους μεγάλους συλλόγους του κέντρου αποφάσισαν να θέσουν τις βάσεις για την «εξυγίανση» και την προώθηση του υγιούς ανταγωνισμού σε ένα χώρο με πολλές σκοτεινές και υπόγειες διεργασίες. Σήμερα μπορούμε να πούμε πως το εμπορικό προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο άλλαξε περιτύλιγμα, αλλά στην ουσία παραμένει το ίδιο και ίσως και σε χειρότερο επίπεδο από όταν ξεκινούσε στην επαγγελματική του διάσταση την περίοδο 1979-1980.
Σήμερα πάντως το σύνολο των αγώνων καλύπτεται τηλεοπτικά, μεταδίδεται από πάμπολα ραδιόφωνα και αναπαράγεται από δεκάδες αθλητικές εφημερίδες, σε βαθμό μάλιστα που να μιλάμε για παγκόσμια πρωτοτυπία εξαιτίας της πληθώρας των μέσων που ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό. Το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό φαινόμενο και πάντα χρήζει ανάλυσης. Κοινωνικής ή πολιτικής.
Το πάθος του οπαδού ακόμη και σήμερα παραμένει το ίδιο. Ωστόσο οι παράγοντες του ποδοσφαίρου φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια να το μεταλλάξουν, μολύνοντάς το με άλλες παραμέτρους. Το καλό του ποδοσφαίρου είναι συνυφασμένο με το καλό της ομάδας. Το καλό της ομάδας πολλές φορές ισοδυναμεί με το καλό του προέδρου και το καλό του εκάστοτε προέδρου συνδέεται κυρίως με οικονομικά αλλά και με πολιτικά οφέλη. Αυτή η διαδικασία διάβρωσης κρατά εδώ και τριάντα χρόνια, αλλά τα τελευταία τρία, αυτοί που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση της Σούπερ Λίγκα έκαναν φετίχ ή εμπόρευμα και τη λέξη προϊόν. Προϊόν το θέαμα, εμπόρευμα η ομάδα, η οποία έχει ανάγκη από σύγχρονα γήπεδα γεμάτα πολυχώρους και πολυκαταστήματα. Εχει επίσης ανάγκη τους στρατούς των προέδρων, αλλά και την πλατιά μάζα οπαδών. Για το καλό του ποδοσφαίρου και της ομάδας επινοούνται ηλεκτρονικά εισιτήρια, βάσεις δεδομένων, κάμερες, σεκιούριτι.
Με μια νεογιάπικη λογική προσπάθησε όλα αυτά τα χρόνια η ισχυρή τριανδία του άλλοτε ΠΟΚ να χτίσει πάνω στις βάσεις του εμπορεύματος και των πελατών. Ωστόσο τα βρίσκει σκούρα. Το μοντέλο των νέων αδιάφθορων και δυναμικών μάνατζερ δεν γοητεύει πια ούτε τους οπαδούς, ούτε το σύστημα που τους ανέθρεψε και τους στήριξε. Ο ένας μετά τον άλλο δίνουν τη θέση τους σε κλασικές φιγούρες άμεσα συνδεδεμένες με το παρασκήνιο. Το ποδόσφαιρο είναι «αντρικό σπορ» και γι’ αυτό στο παρασκήνιο μπορούν και εφαρμόζονται ακόμη και τακτικές μαφίας. Πολύ πιο προχωρημένες από τις αρχές του ’80, όταν το «εμπόρευμα» κουβαλούσε ακόμη ίχνη ρομαντισμού των δεκαετιών του ’70 και του ’60…Ωχ ξεχάστηκα! Ας ανοίξω λοιπόν την τηλεόραση…
Καταρρέουν οι πρόεδροι της Σούπερ Λίγκας
Πέμπτη 21 Αυγούστου και βρισκόμαστε μόλις δέκα ημέρες πριν από την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου για το πρωτάθλημα της Α΄Εθνικής, της γνωστής πια σε όλους Σούπερ Λίγκας. Η είδηση ωστόσο που κυριαρχεί στον αθλητικό και τον ημερήσιο Τύπο δεν είναι ούτε οι μεταγραφές, ούτε οι αποδόσεις και οι προσδοκίες των αγωνιζόμενων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ομάδων, αλλά η πρόθεση του προέδρου της ΠΑΕ ΑΕΚ, Ντέμη Νικολαϊδη να παραιτηθεί από την προεδρία της ομάδας τον Μάιο του 2009. Η είδηση αυτή είχε διαρρεύσει σε ημερήσια αθλητική εφημερίδα και πυροδότησε πλήθος συζητήσεων αλλά και την άμεση αντίδραση του προέδρου της ΑΕΚ, ο οποίος προχώρησε σε συνέντευξη Τύπου. Από τα όσα διέρρευσαν από το παρασκήνιο, ο Ντ. Νικολαϊδης φέρεται να έχει στείλει ενημερωτικό μήνυμα στους μετόχους της ΠΑΕ, με το οποίο τους γνωστοποιούσε την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την ηγεσία του συλλόγου ήδη από τα μέσα Ινουνίου.
Την ίδια ακριβώς περίοδο εμφανίζεται εκ νέου στο προσκήνιο ο Δημήτρης Μελισσανίδης, γνωστός με το παρατσούκλι «τίγρης», ο οποίος φαίνεται να διεκδικεί δυναμικά την επάνοδό του στην ηγεσία της ΑΕΚ, καθώς προτείνει στους νυν μετόχους την ισχυροποίηση του συλλόγου με την καταβολή 70 εκατομμυρίων ευρώ και ανάλογου ποσού από τους διοικούντες την ΠΑΕ. Από τα παρασκήνια και πάλι γίνεται γνωστό ότι παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, Μελισσανίδης και Νικολαϊδης είχαν και κατ’ ιδίαν συνάντηση εκτός από μια απλή τηλεφωνική επαφή.
Λιγότερο από τρεις μήνες νωρίτερα, διοικητικές ανακατατάξεις είχαν υπάρξει και στον Παναθηναϊκό. Έπειτα από αρκετά χρόνια «φαγούρας» και εσωτερικής διχόνοιας, η πράσινη ΠΑΕ γύρισε σελίδα με την περιβόητη πολυμετοχικότητα. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη βεβαίως δεν παράτησε ποτέ τα ηνία της ομάδας, αλλά διαισθανόμενη την πίεση τόσο από την ΠΕΚ (Παναθηναϊκή Ενωτική Κίνηση) όσο και από μεγάλη μερίδα των οπαδών της ομάδας, αποφάσισε να βάλει νερό στο κρασί της. Η είσοδος στα διοικητικά της ΠΑΕ ισχυρών οικονομικών παραγόντων, όπως ο Ανδρέας Βγενόπουλος, οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι και ο Νίκος Πατέρας, οι οποίοι και συγκροτούσαν ουσιαστικά την ΠΕΚ, άλλαξε το σκηνικό καθώς καθώς περιθωριοποίησε ουσιαστικά τον ισχυρό άντρα της ΠΑΕ, Γιάννη Βαρδινογιάννη. Η 28η Μαΐου χαρακτηρίστηκε «ιστορική» μέρα από τον πρωτεργάτη της νέας κατάστασης Α. Βγενόπουλο, ο οποίος δήλωνε μετά την ανακοίνωση της ανάληψης της προεδρίας της ΠΑΕ από το Ν. Πατέρα: «Ιστορική ήταν η ημέρα που ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ανακοίνωσε τη διαδικασία της πολυμετοχικότητας. Τον τελευταίο καιρό έχουμε χορτάσει από ιστορικές μέρες. Ιστορική λοιπόν θα είναι η μέρα που θα σηκώσουμε το πρωτάθλημα. Το σίγουρο είναι πως η σελίδα πλέον έχει αλλάξει. Καλούμαστε να συσπειρωθούμε για το καλό του Παναθηναϊκού». Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ή «Τζίγκερ» ήταν επιπλέον και ο απερχόμενος πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας.
Πρώτος χρονικά πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας είχε διατελέσει ο Πέτρος Κόκκαλης, γιος του ισχυρού άντρα της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Σωκράτη Κόκκαλη. Οι ανακατατάξεις και στο σύλλογο του Πειραιά δεν ήταν αμελητέες. Ο Σ. Κόκκαλης ήδη από τα μέσα της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου αντιλαμβάνεται πως είναι πολύ πιθανό η ομάδα του Πειραιά να χάσει τα ηνία στο ελληνικό πρωτάθλημα. Φαινομενικά η στήριξη στο πρόσωπο του προπονητή Τάκη Λεμονή εξακολουθεί να υφίσταται, καθώς ο Ολυμπιακός κάνει την καλύτερη ευρωπαϊκή του χρονιά, αλλά στο πρωτάθλημα καρκινοβατεί. Η ώρα να πάρει την κατάσταση στα χέρια του ο «θείος» έχει έρθει. Ο νεαρός και άβγαλτος Πέτρος παραγκωνίζεται. Το ίδιο και η ομάδα γύρω από αυτόν. Τελευταίο θύμα του προεδρικού αλάθητου ο Τ. Λεμονής, ο οποίος αρχές Απριλίου του 2008 αποχαιρετά για δεύτερη φορά το λιμάνι και ο Ολυμπιακός με υπηρεσιακό προπονητή κατακτά και πάλι το νταμπλ. Μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια: Στην ΠΑΕ έχουν αρχίσει και πάλι να πρωταγωνιστούν οι άνθρωποι του προέδρου, όπως ο Σάββας Θεοδωρίδης, οι οποίοι για λίγο καιρό μόνο είχαν παραγκωνιστεί. Ενδεικτικό της μάχης του παρασκηνίου που πρόκειται να ακολουθήσει είναι και η επάνοδος στους τηλεοπτικούς δέκτες των εκπομπών της «Θύρας 7». Εκπομπές οι οποίες επίσης είχαν κοπεί.
Τα γεγονότα αυτά για όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Θα αναρωτηθεί κανείς ποια είναι η σκοπιμότητα αυτής της αναφοράς σε ένα κείμενο αφιερωμένο στο 30ο επαγγελματικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το οποίο ξεκίνησε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο και σηματοδοτείται και από την Τρίτη περίοδο λειτουργίας της Σούπερ Λίγκας. Στην πραγματικότητα, η λεπτή κόκκινη γραμμή που συνδέει τους Ντ. Νικολαϊδη, Γ. Βαρδινογιάννη και Π. Κόκκαλη είναι η αποτυχία του μοντέλου νέας διαχείρισης που οι ίδιοι πλάσαραν και προώθησαν δυναμικά πριν από τρία χρόνια. Η τριανδία αυτή διαχειρίστηκε τα τελευταία χρόνια τις τύχες των τριών μεγαλύτερων συλλόγων της χώρας αλλά και συνολικά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Διαχειρίστηκε και την επιχείρηση «εξυγίανσης» και νοικοκυρέματος στα τεκταινόμενα του λαοφιλέστερου σπορ, το οποίο τυγχάνει επίσης να είναι μια επιχείρηση από την οποία οι ισχυροί του χώρου δεν αποκομίζουν μόνο κέρδη και δόξα, αλλά πολύπλευρα επιχειρηματικά και προσωπικά οφέλη.
Η επιχείρηση αυτή της «εξυγίανσης» απέτυχε παταγωδώς στα τρία αυτά χρόνια. Σε μια πρώτη ανάγνωση, οι ανακατατάξεις στις τρεις ΠΑΕ του πρώην ΠΟΚ μπορεί να υποθέσει κανείς πως οφείλονται σε αγωνιστικούς ή και εμπορικούς λόγους, όπως επικαλέστηκε και ο Ντ. Νικολαϊδης αιτιολογώντας την απόφασή του. Ωστόσο η επιστροφή στο προσκήνιο αφενός του Σ. Κόκκαλη, ο οποίος μάλλον δεν αποσύρθηκε ποτέ, η διαφαινόμενη επάνοδος Μελισσανίδη και η δυναμική ανάμιξη ισχυρών οικονομικών παραγόντων στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός, μαρτυρούν την επιστροφή ολοταχώς στο παρελθόν. Επιστροφή στη μάχη για τον έλεγχο του παρασκηνίου το οποίο και τελικά καθορίζει τις εξελίξεις.
Όσοι δημιούργησαν την εντύπωση πως η περιβόητη «παράγκα» θα εξαφανιζόταν διαψεύστηκαν οικτρά. Διέψευσαν και τις μεγάλες προσδοκίες που καλλιέργησαν στο φίλαθλο κόσμο. Αυτό το λέμε καθώς είναι γνωστό πως όλοι όσοι προαναφέραμε επιχείρησαν να ελέγξουν και σε πολλές περιπτώσεις τα κατάφεραν, το παρασκήνιο. Είτε αυτό αφορούσε τα θέματα της διαιτησίας, είτε τα διοικητικά του ελληνικού ποδοσφαίρου και συνακόλουθα τις συμμαχίες και τη στήριξη των μικρότερων ομάδων. Η αλήθεια είναι πως το μοντέλο που παρουσίασαν οι νέοι και δυναμικοί επιχειρηματίες και παράγοντες, όπως οι Ντ. Νικολαϊδης, Π. Κόκκαλης και Γ. Βαρδινογιάννης ήταν θνησιγενές. Η δημιουργία της Σούπερ Λίγκας δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μετονομασία της ΕΠΑΕ με μια ταυτόχρονη δυναμική αποκόλληση των «μεγάλων» από τα βαρίδια των μικρότερων ομάδων Β’ και Γ’ Εθνικής, οι οποίες αφέθηκαν στη μοίρα τους. Ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξε κοινός τόπος για τους τρεις «εξυγιαντές» και ο ανταγωνισμός μεταξύ των ΠΑΕ που εκπροσωπούσε ο καθένας ήταν ισχυρότερο κίνητρο από ένα αδιόρατο και ασαφές κοινό μέλλον το οποίο έτσι κι αλλιώς αποτιμάται με ποσά τα οποία συνοδεύουν αρκετά μηδενικά.
Ακόμη και το κράτος το οποίο φάνηκε να υποστηρίζει το εγχείρημα δεν κατάφερε, λειτουργώντας ως διαιτητής, να αλλάξει το στάτους με αποτέλεσμα να οξύνεται η κόντρα ανάμεσα σε Σούπερ Λίγκα και ΕΠΟ. Έτσι δεν μπορούν να λειτουργήσουν με σύγχρονο και λειτουργικό πλαίσιο, απαλλαγμένες από παρεμβάσεις, τόσο η διαιτησία όσο και η αθλητική δικαιοσύνη…
«Τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα» δηλαδή, καθώς είναι σαφές ότι και στα χρόνια της λειτουργίας της Σούπερ Λίγκας ο μόνος κλάδος που δεν παρουσίασε αναδουλειές ήταν το παρασκήνιο όπου κι αν βρισκόταν…
ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Τον Ιούνιο του 2005, ένα μόλις χρόνο μετά τα επιτεύγματα της Εθνικής στην Πορτογαλία, ένας άνεμος αισιοδοξίας έπνεε τουλάχιστον στις τάξεις των μεγαλοπαραγόντων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εκείνη την εποχή οι πρωταγωνιστές της ίδρυσης της Σούπερ Λίγκας εξασφάλισαν και την έγκριση της κυβέρνησης για το νέο εγχείρημα. Γεγονός που σηματοδοτούσε οριστική ρήξη στην ΕΠΑΕ αλλά και με την ομοσπονδία ποδοσφαίρου (ΕΠΟ). Τα πράγματα προχώρησαν γρήγορα και τέλη Νοεμβρίου του 2005, στη γενική συνέλευση των ΠΑΕ, αποφασίστηκε η ίδρυση του νέου συνεταιρισμού με το όνομα Σούπερ Λίγκα και πρωταγωνιστικό ρόλο των τριών ΠΑΕ της Αθήνας. Γεγονός που μπορεί να χαρακτηριστεί και φυσιολογικό. Ή μήπως όχι;
Εκείνο το απόγευμα λοιπόν είχαν περισσέψει τα μεγάλα λόγια: «Η απόφαση αυτή, μας οδηγεί σε νέες καλύτερες εποχές. Το επίπεδο θα ανεβεί, το πρωτάθλημα θα γίνει πιο ανταγωνιστικό και οι ομάδες θα έχουν πολλά έσοδα. Επίσης, οι σύλλογοι θα δυναμώσουν και το θέαμα που θα προσφέρουν θα είναι πιο ελκυστικό για τους θεατές», δήλωνε ο Σωκράτης Κόκκαλης, ενώ λίγο αργότερα ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός έλεγε: «Κάνουμε ένα βήμα για τη σωστή κατεύθυνση. Ανοίγουμε μια νέα σελίδα, λευκή και ξεκινάμε από την αρχή. Μια νέα ιδέα συγκρούεται με το κατεστημένο. Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και η κίνηση θα βοηθήσει και τις μικρές ομάδες». Τέλος ο Ντ. Νικολαϊδης σημείωνε: «Είμαστε μπροστά. Το 80%-85% των οπαδών συμφωνεί μαζί μας καθώς συμφώνησαν σε τρεις μεγάλες ομάδες. Είναι μια ιστορική πιστεύω ημέρα αφού το πρωτάθλημα θα γίνει πιο ανταγωνιστικό. Ότι και να γίνει, θα γίνει για το καλύτερο του ελληνικού ποδοσφαίρου αφού θα υπάρχει δικαιοσύνη και αξιοκρατία».
Τρία χρόνια μετά οι δηλώσεις αυτές μόνο στη σφαίρα του σουρεαλισμού θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ανήκουν. Υποδηλώνουν δε τι πραγματικά δεν έγινε σε αυτά τα τρία χρόνια. Ο ανταγωνισμός, στην κορυφή τουλάχιστον, παρέμεινε ο ίδιος, αφορώντας τους δύο ή το πολύ τους τρεις μεγάλους. Οι μικρές ομάδες όχι μόνο δεν ενισχύθηκαν αλλά και η συμφωνία που είχε κάνει η Σούπερ Λίγκα για την καταβολή ετησίως και έως το 2077 ποσού 2,9 εκατομμυρίων ευρώ στις ομάδες της Β’ και Γ’ Εθνικής ως αποπληρωμή οφειλών της πρώην ΕΠΑΕ, αθετήθηκε. Αποτέλεσμα, η περυσινή δίμηνη και πλέον διακοπή των πρωταθλημάτων των δύο κατηγοριών. Το θέαμα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη διαφορά σε σχέση με τα προηγύμενα χρόνια και τα έσοδα ως αριθμοί αξιοπρέπειας αφορούν ουσιαστικά μόνο τους τρεις μεγάλους. Η δε δικαιοσύνη και η αξιοκρατία που επικαλέστηκε ως λόγο δημιουργίας της Λίγκας ο Ντ. Νικολαϊδης, όπως θα κατάλαβε και ο ίδιος ειδικά από τα πεπραγμένα της Σούπερ Λίγκας, παραμένουν στον χώρο του φανταστικού. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από σουρεαλισμός η δήλωση του Γ. Βαρδινογιάννη πως η Σούπερ Λίγκα θα σπάσει το κατεστημένο το οποίο συνθέτουν οι τρεις μεγάλοι του κέντρου; Επιπλέον νέα γήπεδα δεν έγιναν, τα θέματα της βίας συνεχίζουν να ταλανίζουν το χώρο και μάλιστα πλέον επεκτείνονται και πριν από ευρωπαϊκά παιχνίδια, όπως έγινε στο ματς της προηγούμενης Τετάρτης μεταξύ του Ολυμπιακού και της Ανόρθωσης.
Η έλλειψη ικανού ανταγωνισμού έχει αντανάκλαση και σε αγωνιστικό επίπεδο. Ο φετινός Αύγουστος μπορεί άνετα, μετά από πολλά χρόνια, να χαρακτηριστεί ως «μαύρος» για τις ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη. Ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ από την Ανόρθωση και της ΑΕΚ στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ (προς όφελος της επίσης κυπριακής Ομόνοιας) δεν μαρτυρούν μόνο τη σχετική άνοδο του κυπριακού ποδοσφαίρου, αλλά και τη σημαντική πτώση των ελληνικών συλλόγων. Ομοίως και η περίπτωση του Άρη, ο οποίος (όπως και η ΑΕΚ έμεινε εκτός κυπέλλου ΟΥΕΦΑ) αφού αποκλείστηκε από τη μέτρια κροατική Σλάβεν Κοπρίβνιτσα. Μόνο ο Παναθηναϊκός επιβίωσε, καθώς ξεπέρασε το εμπόδιο της Σπάρτα Πράγας, αλλά κανείς ακόμη δεν ξέρει πώς θα είναι τα πράγματα στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ όπου θα συμμετάσχει μαζί με την Ίντερ, τη Βέρντερ Βρέμης και τη γνωστή μας πλέον Ανόρθωση. Αξίζει να σημειωθεί δε για τα παραπάνω, πως μέχρι τους φετινούς αποκλεισμούς ελληνικών ομάδων από κυπριακές, στο παρελθόν μόνο μια φορά είχε συμβεί κάτι ανάλογο και το είχε «πετύχει» ο Ηρακλής, ο οποίος είχε αποκλειστεί από το ΑΠΟΕΛ. Μεταγραφές μπορεί να έγιναν, χρήματα ξοδεύτηκαν ιδιαίτερα στον ανταγωνισμό Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, όμως παρόλ’ αυτά, το τρένο χάνεται όλο και πιο νωρίς για τις ΠΑΕ, καθώς η ομάδα του Πειραιά έχει ήδη απώλειες τουλάχιστον δέκα εκατομμυρίων ευρώ, όσο υπολογίζονται τα μίνιμουμ έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα, παιχνίδια και μπόνους εισόδου στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ακολουθώντας τους «μεγάλους» και οι μικρότεροι σύλλογοι επενδύουν όχι στην ουσία αλλά στην…τεχνογνωσία! Έτσι στον Πανσερραϊκό, ο άνθρωπος που γνωρίζει και χειρίζεται καλά τα του παρασκηνίου είναι ο Πέτρος Θεοδωρίδης, ο οποίος ήταν και υποψήφιος πρόεδρος της Λίγκας και στο παρελθόν ισχυρός παράγοντας του Ηρακλή. Στο σύλλογο της Θεσσαλονίκης η «μεταγραφή» ήταν ο…Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, στη θέση του αντιπροέδρου. Ο γνωστός «Ταρζάν», αφού καθάρισε την κόπρο του Αυγεία σε όλα τα μέτωπα της δημόσιας ζωής ανέλαβε δράση και στο ποδόσφαιρο. Σε άλλες επαρχιακές ΠΑΕ επενδύουν στις γνώσεις πρώην διαιτητών όπως ο Αστέρας Τρίπολης με τον Γ. Μποροβήλο και η Σκόντα Ξάνθη με τον Γ. Κασναφέρη… Ποιος γέλασε με τη φράση «υπαρκτός σουρεαλισμός»;
