dl>
μαθητών, που υπήρξε η σοβαρότερη θεσμική εκτροπή των τελευταίων χρόνων
Το μαζικό κίνημα αλληλεγγύης και εναντίωσης
στο τρομονόμο, πέτυχε μια πρώτη μεγάλη νίκη, την κατάρριψη του τρομονόμου από
το κατηγορητήριο (είχε καταρριφθεί ήδη και στο βούλευμα για τους ενήλικες)
Κανείς από τους δικαστές δεν διανοήθηκε να επιμείνει στο βασικό επίδικο που
ήταν «η σύσταση τρομοκρατικής/εγκληματικής οργάνωσης» και αυτό δεν θα ήταν
καθόλου αυτονόητο, αν δεν είχε προηγηθεί αυτή η μαζική κοινωνική αντίσταση με
τα εκατοντάδες ψηφίσματα και τις δύο μαχητικές πανελλαδικές διαδηλώσεις. Το
σημαντικότερο όμως ήταν ότι η μάχη πραγμάτωσε την κοινωνική αλληλεγγύη, στους
χαλεπούς καιρούς του ατομισμού και της αποξένωσης, ξεπερνώντας τελικά και τις
δικές μας προσδοκίες. Τόσοι πολλοί άνθρωποι, πέρα από ιδεολογικές ή κομματικές
διαφορές, συμμετείχαν και βοήθησαν με κάθε τρόπο, αναγνωρίζοντας το δίκαιο της
εξέγερσης και αντιδρώντας στο να χρησιμοποιείται η δικαιοσύνη σαν πολιτικό
εργαλείο με τόσο εξόφθαλμα παράνομο και καταχρηστικό τρόπο, στη δίωξη όσων
εξεγέρθηκαν τον Δεκέμβρη.
Το μαζικό κίνημα αλληλεγγύης και εναντίωσης στο τρομονόμο, πέτυχε μια πρώτη μεγάλη νίκη, την κατάρριψη του τρομονόμου από το κατηγορητήριο (είχε καταρριφθεί ήδη και στο βούλευμα για τους ενήλικες)
Κανείς από τους δικαστές δεν διανοήθηκε να επιμείνει στο βασικό επίδικο που ήταν «η σύσταση τρομοκρατικής/εγκληματικής οργάνωσης» και αυτό δεν θα ήταν καθόλου αυτονόητο, αν δεν είχε προηγηθεί αυτή η μαζική κοινωνική αντίσταση με τα εκατοντάδες ψηφίσματα και τις δύο μαχητικές πανελλαδικές διαδηλώσεις.
Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι η μάχη πραγμάτωσε την κοινωνική αλληλεγγύη, στους χαλεπούς καιρούς του ατομισμού και της αποξένωσης, ξεπερνώντας τελικά και τις δικές μας προσδοκίες.
Τόσοι πολλοί άνθρωποι, πέρα από ιδεολογικές ή κομματικές διαφορές, συμμετείχαν και βοήθησαν με κάθε τρόπο, αναγνωρίζοντας το δίκαιο της εξέγερσης και αντιδρώντας στο να χρησιμοποιείται η δικαιοσύνη σαν πολιτικό εργαλείο με τόσο εξόφθαλμα παράνομο και καταχρηστικό τρόπο, στη δίωξη όσων εξεγέρθηκαν τον Δεκέμβρη.
Από αυτό το κίνημα αλληλεγγύης απουσίασαν οι θεσμικοί εκπρόσωποι του δικομματισμού (βουλευτές, κομματικά όργανα) και αυτό ήταν αναμενόμενο, εφόσον έχουν διαρρήξει οριστικά κάθε σχέση τους με την κοινωνία. Ελάχιστες και μεμονωμένες εξαιρέσεις στελεχών, δεν άλλαξαν τον κανόνα, ενώ αρκετός απλός κόσμος τους βοήθησε και συμμετείχε.
Όμως η απουσία του ΚΚΕ και του ΕΚΛ ως θεσμικού εκπρόσωπου της εργατικής τάξης, δεν ήταν για πολλούς αναμενόμενη. Και ενώ ακούσαμε «κηρύγματα» κατά του τρομονόμου, δεν τοποθετήθηκαν ούτε μια φορά υπέρ της αθώωσης των νέων, δεν είδαμε καμιά έμπρακτη εκδήλωση αλληλεγγύης, παρά τις τόσες εκκλήσεις μας . (εκτός αν «ενοχλήθηκαν» και αυτοί από την εξέγερση του Δεκέμβρη)
Η δίκη αυτή ήταν εξʼ αρχής άδικη και στην αίθουσα του δικαστηρίου έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες της «προστάτιδας» αστυνομίας και της «τυφλής» δικαιοσύνης.
Αποδείχτηκε περίτρανα η διατεταγμένη υπηρεσία που εκτελούσαν τα όργανα της καταστολής, με την περίφημη διατύπωση αστυνομικού: συλλαμβάναμε όποιον βλέπαμε μόνο και ανυπεράσπιστο!
Υπήρξε παντελής έλλειψη αντικειμενικών στοιχείων απ την πλευρά των διωκτικών αρχών, ήταν τόσο διάτρητες οι μαρτυρίες των αστυνομικών, που κάθε αντικειμενικό στοιχείο που προσκομίστηκε (φωτογραφίες, δημοσιεύματα) αλλά και μαρτυρίες, τις αποδομούσε.
Παρʼ όλα αυτά η «αξιοπιστία» της μαρτυρίας των αστυνομικών, υπερίσχυσε έναντι κάθε αντικειμενικού στοιχείου και κάθε άλλης μαρτυρίας, με αποτέλεσμα την καταδίκη δύο εκ των κατηγορουμένων. Αυτή η αδικία δεν επέτρεψε την χαρά των 9 υπολοίπων παιδιών, που ενώ αθωώθηκαν, έκλαιγαν. Ούτε και την δική μας γιατί διαπιστώσαμε την διάρρηξη της σχέσης ανάμεσα στο δίκαιο και την δικαιοσύνη.
Η κάλυψη όμως της δικαστικής εξουσίας στην εκτελεστική, δίνει την δυνατότητα στην τελευταία να στήνει απροκάλυπτες σκευωρίες (της ζαρτινιέρας, του νέου με τα πράσινα παπούτσια, του νέου με τις πυτζάμες κλπ)
Για τον εφιάλτη, την ομηρία και τη φυλάκιση, που έζησαν αυτά τα παιδιά και την ψυχική και οικονομική εξόντωση των γονιών τους, κάποιοι φέρουν ακέραια την ευθύνη.
Τα κόμματα της εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) που έφτιαξαν τους τρομονόμους. Οι εισαγγελείς που τους εφαρμόζουν ενάντια στα κινήματα με παράνομο και καταχρηστικό τρόπο.
Οι πραιτωριανοί που, με την κάλυψη των Υπουργών τους, διαπρέπουν στην βίαιη και φονική καταστολή των διαδηλώσεων, στην προκλητική και απάνθρωπη συμπεριφορά κατά της νεολαίας που αναγορεύεται σε «εσωτερικό εχθρό».(καθημερινά καταγγέλλονται τέτοια περιστατικά).
Είναι προφανές ότι ένας νέος ολοκληρωτισμός είναι «επί θύρας», με το δόγμα της «μηδενικής ανοχής», με νέα ιδιώνυμα και την απειλή των τρομονόμων.
Γιαυτό σαν πρωτοβουλία αλληλεγγύης χρειάζεται να παραμείνουμε, σαν κοινωνική συλλογικότητα που θα υπερασπίζεται τα κοινωνικά δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες και την κοινωνική δικαιοσύνη και θα αντιστέκεται στην κρατική καταστολή, που όπως φαίνεται συμβαδίζει απόλυτα με τον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιφυλάσσουν.
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
