Αλέκος
Αλαβάνος
Τα
δραματικά γεγονότα στην Κύπρο είναι ένα μεγάλο δίδαγμα και μια αυστηρή
προειδοποίηση για την Ελλάδα. Και αποκαλύπτουν σε όλους τον άγονο, ψευδή και
παλαιοκομματικό τρόπο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση στη
χώρα μας.
Ο
στείρος ανταγωνισμός τους επικεντρώνεται στο ποιος είναι ο καλύτερος
διαπραγματευτής.
Η
κυβέρνηση εφαρμόζει και υπερασπίζεται τη μέθοδο της συναινετικής, πειθήνιας,
συνεπούς προς τις επιλογές της τρόικα στάσης, που δήθεν θα οδηγήσει τελικά στην
ανάκαμψη της χώρας. Η κυπριακή εμπειρία, που εξελίσσεται με πολύ γρηγορότερη
κίνηση από τις άλλες χώρες των μνημονίων, όπου το τέλος έρχεται αμέσως μετά την
αρχή, δείχνει ότι αυτό το τέλος είναι η πλήρης εξουθένωση της
κοινωνίας.
Η
αξιωματική αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι απλώς με μια «σκληρή» διαπραγμάτευση θα
καταργήσουμε το μνημόνιο μέσα στην Ευρωζώνη. Η Κύπρος ξεκίνησε με τους
ισχυρότερους οιωνούς: την καθολική απόρριψη των όρων της τρόικα από την κυπριακή
βουλή. Και σε μια βδομάδα «διαπραγματεύσεων» κατέληξε σε ακόμα πιο βαριά λύση
από την πρώτη. Η Ευρωζώνη χρησιμοποίησε το όπλο της διακοπής της ρευστότητας,
που ο μόνος τρόπος να εξουδετερωθεί είναι η αποχώρηση από το ευρώ και η έκδοση
εθνικού νόμισματος.
Οι
απόψεις της κυβέρνησης ότι «μπορούμε να ολοκληρώσουμε το μνημόνιο μέσα στην
Ευρωζώνη» και της αντιπολίτευσης ότι «μπορούμε να καταργήσουμε το μνημόνιο μέσα
στην Ευρωζώνη» είναι στον αέρα, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα,
υπαγορεύονται από ψηφοθηρικούς λόγους και εξαπατούν τον ελληνικό λαό.
Η
κοινή, επίσημα και επανειλημμένα διατυπωμένη από τις ηγεσίες τους θέση ότι «η
έξοδος από το ευρώ αποτελεί εθνική καταστροφή» έχει απαγορεύσει στην Ελλάδα να
έχει ένα επεξεργασμένο Σχέδιο Β΄ που περιλαμβάνει την έκδοση του εθνικού
νομίσματος. Στην Κύπρο η απουσία του Σχεδίου Β΄ αποδείχθηκε να έχει μοιραίες
συνέπειες, που αναγνωρίζονται, δυστυχώς εκ των υστέρων, από όλη την κυπριακή
κοινωνία.
Οι
εξελίξεις είναι ραγδαίες. Δεν υπάρχει άλλη στιγμή για χάσιμο. Ας αφήσουμε πίσω
μας αυτό το παρασιτικό σύστημα μιας παρωχημένης κομματοκρατίας. Ας μιλήσουμε
επιτέλους μεταξύ μας με ειλικρίνεια. Ας αναγνωρίσουμε όλοι, με βάση όχι
υποθέσεις αλλά τα πειστήρια του εγκλήματος κατά της Κύπρου, ότι δύο δρόμοι
υπάρχουν μπροστά μας. Το Σχέδιο Α΄ εντός Ευρωζώνης, που γνωρίζουμε τις άγριες
και βάρβαρες συνέπειες του. Και το Σχέδιο Β΄ με εθνικό νόμισμα που μπορεί να
οδηγήσει σε γρήγορη ανασυγκρότηση εφόσον είναι συλλογικό, εμπνέει την κοινωνία,
στηρίζεται σε δημοκρατικούς θεσμούς και έντιμους ανθρώπους.
Με
ένα νέο στοιχείο πια. Η Ελλάδα για μια ακόμη φορά έχει αρνητική επίδραση στην
Κύπρο: η περικοπή της αξίας των ελληνικών ομολόγων επιτάχυνε την αφερεγγυότητα
των κυπριακών τραπεζών. Και η Κύπρος μας στέλνει πίσω θετική συμβουλή: το δικό
της τραγικό παρόν από την ανυπόστατη και δημαγωγική «κατάργηση του μνημονίου
μέσα στην Ευρωζώνη» μας βοηθάει να μη γίνει δικό μας θλιβερό και αδιέξοδο
μέλλον.
Χρωστάμε πολλά στην Κύπρο. Στις ιστορικές αυτές στιγμές
μιας εντελώς αποδυναμωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας, ας τη στηρίξουμε συμβάλλοντας
ώστε μαζί να πάρουμε με γενναιότητα, έστω και καθυστερημένα, τον δρόμο του
Σχεδίου Β’. Ένα δρόμο εξαιρετικά δύσκολο, αλλά απελευθερωτικό από τους ξένους
δυνάστες τύπου Σόιμπλε, σύμφωνο με τις κοινές μεγάλες αγωνιστικές μας
παραδόσεις».
Αθήνα 25.3.2003
http://tometopo.gr/home/2012-12-14-08-51-46/1296--l-l-r-r.html
«Η 25η Μαρτίου είναι
πια μια διπλή επέτειος. Όπως πάντα, επέτειος εθνικής απελευθέρωσης. Κι από φέτος
επέτειος εθνικής Καταστροφής, με την απόφαση ολοκληρωτικής κατακρήμνισης της
κυπριακής οικονομίας από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το
τελεσίγραφο Βερολίνου και Ουάσιγκτον, Σόιμπλε και Λαγκάρντ, που το Eurogroup
απλώς επικύρωσε, δεν εξυγιαίνει, δεν εξορθολογίζει, δεν ανασυγκροτεί, δεν
σταθεροποιεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου. Το διαλύει συθέμελα. Και
μαζί με αυτό αποδιοργανώνει πλήρως την οικονομία, την απασχόληση, τις
επενδύσεις, τις διεθνείς σχέσεις, τις ενεργειακές προοπτικές, τους δημοκρατικούς
θεσμούς του νησιού. Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή η Κύπρος βγαίνει
για δεύτερη φορά ακρωτηριασμένη, χωρίς ταυτότητα, με άγνωστο και δυσοίωνο το
μέλλον.
