- Πως να μείνουμε ... Σύνταγμα - στρατηγείο αγώνα
-
Αρκετοί πιστεύουν ότι η πλατεία
Συντάγματος έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Ότι απέδωσε ότι ήταν να αποδώσει
και ότι οι καρποί που απέδωσε δεν ήταν αρκετοί. Είναι αλήθεια ότι κάτι έχει
τελειώσει αλλά αυτό δεν είναι η πλατεία συντάγματος και τα κινήματα των
πλατειών. Αυτό που τελείωσε είναι μόνο η πρώτη φάση του κινήματος… Το
Σύνταγμα στη πρώτη φάση του αγώνα αναδείχτηκε σε “ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ”.
Αυτόν το ρόλο, ούτε να το αποποιηθούμε μπορούμε, γιατί αποτελεί ιστορικό
δεδομένο, αλλά και ούτε μπορεί να αντικατασταθεί, για συμβολικούς και
πρακτικούς λόγους. Δεν πρέπει όμως να μείνουμε σε αυτό. Το ίδιο το κίνημα και
οι ανάγκες του μας υποχρεώνουν να πάμε ένα βήμα παρακάτω και να κάνουμε το
Σύνταγμα το “ΣΤΡΑΤΗΓΕIΟ του ΑΓΩΝΑ”. Ο δρόμος για αυτή τη νέα
κατάκτηση δεν είναι εύκολος και ακόμα περισσότερο δεν είναι εφικτός όσο
είμαστε περιχαρακωμένοι. Οι σημερινές συνθήκες επιβάλουν τον διαχωρισμό
της Λαϊκής Συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος από την “Συνέλευση των
Συνελεύσεων” που πρέπει να επιδιώξουμε… Να αξιοποιήσουμε τον “νεκρό
χρόνο” που μας δίνεται σε παραγωγική πολιτική δράση που θα διαχυθεί στη
κοινωνία μέσα από όλες τις πλατείες. - Μπάμπης Χριστακόπουλος (Συνεργάτης του Π.Κ.)
Αρκετοί πιστεύουν ότι η πλατεία Συντάγματος έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Ότι απέδωσε ότι ήταν να αποδώσει και ότι οι καρποί που απέδωσε δεν ήταν αρκετοί. Είναι αλήθεια ότι κάτι έχει τελειώσει αλλά αυτό δεν είναι η πλατεία συντάγματος και τα κινήματα των πλατειών. Αυτό που τελείωσε είναι μόνο η πρώτη φάση του κινήματος.
Τελείωσε η φάση εκείνη της συγκέντρωσης των πολλών και αντιφατικών απόψεων και προσεγγίσεων. Ολοκληρώθηκε η φάση της γνωριμίας των ανθρώπων που θα αποτελέσουν το υποκείμενο εκείνο που θα προκαλέσει την ανατροπή. Όχι στη βάση της θεωρίας του ώριμου φρούτου αλλά με έναν επιθετικό τρόπο που το ίδιο το υποκείμενο δημιουργεί και φτιάχνει τις προϋποθέσεις και καθορίζει την τακτική και τον σχεδιασμό του. Εκεί που οι μάζες εξελίσσονται στο σώμα εκείνο που θα θέσει εκ νέου την ατζέντα για την επόμενη ημέρα. Διανύουμε τη φάση του συντονισμού και του σχεδιασμού για τα επόμενα βήματα μας.
Κάποιοι συναγωνιστές προσπαθούν να κατανοήσουν τους λόγους που η πλατεία δεν έχει την μαζική προσέλευση που είχε μέχρι και την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Ο προβληματισμός αυτός δεν είναι σε λάθος κατεύθυνση. Η κριτική που θα γίνει - και πρέπει να γίνει -, για τον σχεδιασμό και για τη στόχευση μας είναι χρήσιμη και απαραίτητη, αλλά μια τέτοια διαδικασία δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει στο πόδι αλλά και ούτε να μας καθυστερεί από τα επόμενα βήματά μας. Αυτό που προέχει σήμερα είναι η προετοιμασία μας για να μπορέσει η διαδικασία της κριτικής και της αναζήτησης των λαθών μας, να γίνει με τους σωστούς όρους και κάτω από τις όσο το δυνατόν ιδανικές συνθήκες.
Το κύριο μέλημά μας πρέπει να είναι η προσπάθεια αναζήτησης του τρόπου συνέχισης αυτής της παραγωγικής πολιτικής διαδικασίας που εκφράζεται μέσα από την Λαϊκή Συνέλευση και τις θεματικές της ομάδες. Από τη άλλη, αυτή τη διαδικασία της κριτικής δεν μπορούμε να την κάνουμε μόνοι μας. Δεν μπορεί να γίνει εφικτή, αν δεν καταφέρουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τις εμπειρίες μας, με τις υπόλοιπες πλατείες. Η μικρή μας, χρονικά, ιστορία απέδειξε ότι όποτε καταφέρναμε να συντονιστούμε, παράγαμε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Στις 5 Ιουνίου, ο συντονισμός μας με τον λαό, αλλά και η προσδοκία της κοινωνίας για κάτι καινούργιο, προκάλεσε ίσως την μαζικότερη συγκέντρωση που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα.
Στις 15 Ιουνίου, ο συντονισμός μας με τις Λαϊκές Συνελεύσεις της Αττικής και όχι μόνο, προκάλεσε ισχυρούς τριγμούς στο πολιτικό σύστημα που αποτελεί το ανάχωμα πριν τα οικονομικά κέντρα.
Το διήμερο 10-11 Ιουλίου και η πανελλήνια συνάντηση των πλατειών, όσο βιαστικά κι αν έγινε, έδειξε ότι μπορούμε να τα καταφέρνουμε να συντονιζόμαστε και να συναποφασίζουμε, όχι μόνο στον μικρόκοσμο της πλατείας Συντάγματος, αλλά με όλες τις πλατείες της Ελλάδας.
Αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να κινηθούμε από εδώ και πέρα. Ο συντονισμός των πλατειών, όχι μόνο της Αττικής αλλά ολόκληρης της Ελλάδας, μπορεί να προκαλέσει μια δεύτερη 15η Ιουνίου, τόσο γενικευμένη, με τόσες διαφορετικές εστίες που πλέον να μην μπορεί να είναι διαχειρίσιμη.
Το Σύνταγμα στη πρώτη φάση του αγώνα αναδείχτηκε σε “ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ”. Αυτόν το ρόλο, ούτε να το αποποιηθούμε μπορούμε, γιατί αποτελεί ιστορικό δεδομένο, αλλά και ούτε μπορεί να αντικατασταθεί, για συμβολικούς και πρακτικούς λόγους. Δεν πρέπει όμως να μείνουμε σε αυτό.
Το ίδιο το κίνημα και οι ανάγκες του μας υποχρεώνουν να πάμε ένα βήμα παρακάτω και να κάνουμε το Σύνταγμα το “ΣΤΡΑΤΗΓΕIΟ του ΑΓΩΝΑ”. Ο δρόμος για αυτή τη νέα κατάκτηση δεν είναι εύκολος και ακόμα περισσότερο δεν είναι εφικτός όσο είμαστε περιχαρακωμένοι. Οι σημερινές συνθήκες επιβάλουν τον διαχωρισμό της Λαϊκής Συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος από την “Συνέλευση των Συνελεύσεων” που πρέπει να επιδιώξουμε.
Μιας συνέλευσης δηλαδή, που θα ενώνει όλες τις συνελεύσεις, που θα συμμετέχουν όλοι ισότιμα, που θα μεταφέρουν και θα υλοποιούν τις αποφάσεις όλων προς όλους. Ενός σημείου συνάντησης και ενός οργάνου που θα επιφορτίζεται με την υποχρέωση να υλοποιεί τις αποφάσεις των συνελεύσεων και θα λογοδοτεί για κάθε πράξη ή παράλειψη.
Να αξιοποιήσουμε τον “νεκρό χρόνο” που μας δίνεται σε παραγωγική πολιτική δράση που θα διαχυθεί στη κοινωνία μέσα από όλες τις πλατείες.
