Απεργιακός ξεσηκωμός
Τεράστια ποτάμια εργαζομένων πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας και όλων των μεγάλων πόλεων της χώρας, την Τετάρτη 19 Μαρτίου, ημέρα της τρίτης στους τέσσερις τελευταίους μήνες γενικής απεργίας. Η απεργιακή συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας, ξεπερνούσε σε μαζικότητα την αντίστοιχη της 12ης Δεκεμβρίου, και επίσης την συγκέντρωση ενάντια στις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις που είχε επιχειρήσει το ΠΑΣΟΚ το 2001 με τα μέτρα Γιαννίτση. Σε 200 έως 300 χιλιάδες υπολογίζονται τα πλήθη διαδηλωτών στην Αθήνα, ενώ η απεργία σημείωσε απόλυτη επιτυχία.
Θόδωρος Kουτσουμπός
Όλη η Ελλάδα νέκρωσε, σε εργασιακή και επιχειρηματική δραστηριότητα, ζωντανεύοντας τις πιο επαναστατικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος.
Εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, Τράπεζες, Ηλεκτρικό, ΜΕΤΡΟ, Λεωφορεία,
Λιμάνια, ΟΤΕ, Ταχυδρομεία, ναυπηγεία και εργοστάσια του ιδιωτικού τομέα απήργησαν. Τα σχολεία υπολειτούργησαν, και τα πανεπιστήμια έκλεισαν από τις καταλήψεις των φοιτητών σε συμπαράσταση στους εργάτες, και λόγω της απεργίας των πανεπιστημιακών.
«Κάτω τα χέρια από τα ασφαλιστικά ταμεία», «Κάτω τα χέρια απ' την Κοινωνική Ασφάλιση», ήταν η μυριόστομη κραυγή των απεργών.
Μαζί με τους εργάτες και υπάλληλους απεργούσαν επίσης στρώματα αυτοαπασχολούμενων, μηχανικοί μισθωτοί καιαυτοαπασχολούμενοι, φαρμακοποιοί, επαγγελματοβιοτέχνες, δικηγόροι, δημοσιογράφοι.
Στην Αθήνα, οι δυο χωριστές απεργιακές συγκεντρώσεις, του ΠΑΜΕ (στην Ομόνοια) και της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (στο Πεδίο του Άρεως) εξ αντικειμένου ενοποιήθηκαν από τα πλήθη που κατέλαβαν όλο το ενδιάμεσο τμήμα της οδού Πατησίων. Η πορεία υπό τα πανό του ΠΑΜΕ ήταν μαζικότερη από του περασμένου Δεκέμβρη, όμως κατά πολύ κατώτερη από τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Οι ομιλίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κυμάνθηκαν στα χιλιοειπωμένα μαχητικά λόγια, ενώ ο εκ των ομιλητών γνωστός Πάνος Σόμπολος, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, αναγκάστηκε να κατέβει άρον άρον από το γιουγάισμα των διαδηλωτών.
Η γενική απεργία της 19ης Μαρτίου ήταν η κορύφωση μιας εβδομάδας απεργιακού ξεσηκωμού, έντασης και αναμέτρησης των απεργών με τις δυνάμεις καταστολής, την αστυνομία και τις εισαγγελικές απειλές και τις δικαστικές απαγορεύσεις. ΠΟΕ-ΟΤΑ, η ομοσπονδία των εργαζομένων στους δήμους, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΟΤΟΕ με πρωτοπορία τους εργαζόμενους στην Τράπεζα Ελλάδας, ήταν στην αιχμή της πάλης.
Η σύγκρουση ήταν οξεία στις χωματερές όπου τα ΜΑΤ και ο εισαγγελέας στάλθηκαν κατά των απεργών. Στις απειλές κατά των απεργών και στη δημιουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού πρωτοστάτησε ο δήμαρχος Αθήνας Κακλαμάνης, χρησιμοποιώντας τη διασπαστική ομοσπονδία της ΠΟΠ-ΟΤΑ, ορισμένων σωματείων του δήμου Αθήνας, κυρίως συμβασιούχων. Ο ίδιος δήμαρχος δεν δίστασε να μετατρέψει την περιοχή του Ελαιώνα σε χωματερή, εναποθέτοντας εκεί τα σκουπίδια.
Και άλλοι δήμαρχοι της δεξιάς τον μιμήθηκαν, αλλά και ο Πασόκος δήμαρχος του Πειραιά Φασούλας δεν δίστασε να συμπαραταχθεί στη δημιουργία αντιαπεργιακού κλίματος. (Ο ίδιος, μάλιστα, θέλησε να πάρει μέρος σε εκπομπή του απεργοσπαστικού σταθμού ΣΚΑΪ, το βράδυ της Τετάρτης 19/3, αλλά εμποδίστηκε από απεργούς που διαδήλωναν απ' έξω).
Mεγάλες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις
Πάνω από 20.000 κόσμου συμμετείχαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες στη Θεσσαλονίκη. Yπήρξαν δυο απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες, μια του ΠΑΜΕ και μια δεύτερη του Εργατικού Κέντρου. Η απεργία σημείωσε επίσης μεγάλη επιτυχία.
Στο Ηράκλειο Kρήτης υπολογίζεται ότι συμμετείχανε γύρω στα 3.500-4.000 διαδηλωτές. Από νωρίς το πρωΐ, ομάδες απεργών υποχρέωσαν μερικά μεγάλα πολυκαταστήματα να κλείσουν. Mερικές κάμερες έξω από τράπεζες έσπασαν, ενώ απόπειρα αναρχικών/αντιεξουσιαστών να εισβάλουν στην περιφέρεια Kρήτης εμποδίστηκε. Στο Pέθυμνο σημειώθηκε μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές διαδηλώσεις.
Εμπόδιο οι γραφειοκρατίες
Eπί μια εβδομάδα, από τις 12/3 (και για μερικούς κλάδους πιο πριν) είχε διαμορφωθεί μια κατάσταση ακήρυκτης γενικής απεργίας. ΓENOΠ - ΔEH, ΠOE-OTA, και Tράπεζες, με πρωτοπορία τους εργαζόμενους της Tράπεζας Eλλάδας, αλλά και άλλους κλάδους, όπως οι μηχανικοί και οι δικηγόροι, είχαν δημιουργήσει μια απεργιακή ατμόσφαιρα.
Oι γραφειοκρατικές δυνάμεις φρόντισαν να μην επεκταθεί η απεργιακή δράση. Πρώτα πρώτα οι ηγεσίες της ΓΣEE και AΔEΔY έρριξαν πάγο στις απόπειρες κλιμάκωσης της απεργίας. H διάθεσή τους φάνηκε ήδη την Tετάρτη 12/3 που φρόντισαν να κηρύξουν τρίωρη στάση και όχι 24ωρη γενική απεργία. Ήλπιζαν ότι οι δικαστικές αποφάσεις θα ανάγκαζαν την ΠOE-OTA και τη ΓENOΠ να σταματήσουν την απεργία. Παρά την τεράστια συμμετοχή στην απεργία της 19/3 αρνήθηκαν επιμελώς να κηρύξουν έστω και παράταση της απεργίας για την επόμενη και μεθεπόμενη μέρα που στη βουλή συζητούνταν το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. H γενική απεργία διαρκείας είναι ό,τι τρομάζει περισσότερο τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ιδίως όταν απειλεί να εξελιχθεί σε γενική πολιτική απεργία θέτοντας το ζήτημα της εξουσίας.
Aλλά και τα λεγόμενα ταξικά συνδικάτα, υπό την επιρροή του ΠAME, φρόντισαν να μην πάρουν ούτε μια απόφαση για κλιμάκωση της απεργίας έστω και μια (1) ώρα πέρα από την 24ωρη απεργία. Παρότι το KKE ελέγχει δεκάδες ομοσπονδίες, καμμιά δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση δεν πήρε απόφαση για απεργία πέραν της 24ωρης που κήρυξε η ΓΣΕΕ.
Aπόπειρες αριστερών μαχητικών συνδικαλιστών να υπάρξει συντονισμός των συνδικάτων, ιδίως των τριών μαχόμενων ομοσπονδιών (ΓENOΠ, ΠOE-OTA, OTOE) μποϋκοταρίστηκε. Έτσι, την Τετάρτη 19/3 έληξαν οι απεργίες της ΓΕΝΟΠ και ΠΟΕ-ΟΤΑ, ενώ η απεργία στην Τράπεζα Ελλάδας παρατάθηκε μέχρι την Παρασκευή υπό την κάλυψη της ΟΤΟΕ. Σημειωτέον, για την ένταξη του ταμείου της Τ.τ.Ε. στο ΙΚΑ, διαφωνεί και η? Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
Δημοσκόπηση για το Ασφαλιστικό
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της VPRC για λογαριασμό της OTOE το 71% του κόσμου διαφωνεί με τα μέτρα της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό και μόνο το 23% συμφωνεί.
Σύμφωνα με την έρευνα το Ασφαλιστικό θεωρείται το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας με ποσοστό 27%, η ακρίβεια με ποσοστό 20%, η ανεργία με ποσοστό 17% και η Φτώχεια (χαμηλοί μισθοί και συντάξεις) με ποσοστό 13%.
Σύμφωνα με την έρευνα, από το ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης ωφελούνται το κράτος με ποσοστό 42%, οι εργοδότες κατά 31%, οι εργαζόμενοι κατά 7% και οι συνταξιούχοι με ποσοστό 3%. Σε ό,τι αφορά στην ενοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, η πλειοψηφία (63%) όσων απάντησαν, θεωρεί ότι τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων εξισώνονται προς τα κάτω.
Για τις απεργίες των εργαζομένων, το 69% τις θεωρεί δικαιολογημένες έναντι ποσοστού 29% που τις θεωρεί αδικαιολόγητες. Το 74% θεωρεί ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί και να αναζητηθούν κοινά αποδεκτές λύσεις με τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα και το 18% θεωρεί ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιμείνει στη ψήφισή του.
Θόδωρος Kουτσουμπός
