Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Κυβέρνηση υπό προθεσμία, με άγνωστη ημερομηνία λήξης

Κυβέρνηση υπό προθεσμία, με άγνωστη ημερομηνία λήξης
ΟΙ ΑΣΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει φάει τα ψωμιά της. Ωστόσο, αυτός δεν είναι λόγος για εφησυχασμό. Όχι μόνο γιατί, μέχρι να πέσει θα περάσει πολλά ακόμη αντιδραστικά μέτρα κατά των εργαζομένων, προσφέροντας βρόμικες υπηρεσίες στο κεφάλαιο. Αλλά κυρίως γιατί έχει τεράστια σημασία ο τρόπος με τον οποίο θα πέσει. Το θέμα είναι να πέσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, με παρέμβαση «από τα κάτω και τα αριστερά».
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ


http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=6053&mode=thread&order=0&thold=0


Κυβέρνηση υπό προθεσμία θεωρούν πλέον την κυβέρνηση της ΝΔ πολλαπλά αστικά και εκδοτικά κέντρα, που παρεμβαίνουν άμεσα στη διαμόρφωση της πολιτικής ζωής της χώρας. Ακόμη και πρώην ακραιφνώς φιλοκαραμανλικές εφημερίδες έχουν, όχι μόνο εξοικειωθεί με την ιδέα της αποχώρησης, αλλά στήνουν και γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ! Χαρακτηριστικότερη όλων η Καθημερινή, η οποία, την περασμένη Κυριακή, με άρθρα δυο βασικών στελεχών της «εκτελεί» την κυβέρνηση. Ο διευθυντής της Αλ. Παπαχελάς αναλαμβάνει να κάνει έναν θλιβερό πολιτικό απολογισμό της κατάστασης στο κυβερνητικό στρατόπεδο, κάτι σαν «πρόωρη νεκρολογία» και ο σύμβουλος έκδοσης, Ν. Νικολάου, αναλαμβάνει να «νουθετήσει» το ΠΑΣΟΚ! «Η χώρα μοιάζει με υπερφορτωμένο γέρικο καράβι που μπαίνει σε τσουνάμι χωρίς πυξίδα και με κουρασμένο πλήρωμα», γράφει ο πρώτος και συμπληρώνει: «Είναι πραγματικά κρίμα που ξοδεύτηκαν πέντε χρόνια χωρίς τις γενναίες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα. Και μάλιστα σε μια περίοδο που μπορούσαν να γίνουν». «Σε ναυάγιο οδηγείται ο προϋπολογισμός», γράφει ο Ν. Νικολάου, «εξαιτίας της ύφεσης, της ακυβερνησίας και της πολιτικής ρευστότητας». Και αναρωτιέται: «Με δεδομένη τη σφοδρότητα της οικονομικής κρίσης και τις κοινωνικές της παρενέργειες (ανεργία κλπ.), από το φετινό χειμώνα και μετά για πόσο καιρό αυτή η αδύναμη και βαθιά διχασμένη κυβέρνηση Καραμανλή θα παραμείνει στην εξουσία;».Γνωστός για τις διασυνδέσεις του, εκτιμά ότι «έγκυροι οικονομικοί κύκλοι» θεωρούν ότι «το πιθανότερο είναι εάν γίνουν πρόωρες εκλογές την άνοιξη, τον προϋπολογισμό αυτόν να κληθεί να τον εκτελέσει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατά την εκτίμησή τους θα είναι κυβέρνηση είτε αυτοδύναμη ή με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ». Και όχι μόνον αυτό. Πολλαπλοί παράγοντες, μπροστά στο ενδεχόμενο «χάους» (έτσι, συνήθως, ονομάζουν τις λαϊκές εξεγέρσεις), πριμοδοτούν ανοιχτά μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. «Είναι βέβαιο», γράφει ο Νικολάου, «ότι η κρίση θα επιβάλλει ανατροπές στις δομές της οικονομίας και αυτές μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να τις επιβάλει ελέγχοντας τις κοινωνικές αντιδράσεις»!
Ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, φαίνεται ότι εκτιμούν πως ο Καραμανλής και η ΝΔ, όχι μόνο δεν είναι χρήσιμοι, αλλά ότι πλέον είναι και επικίνδυνοι για τα συνολικά αστικά συμφέροντα. Και αυτό γιατί έχουν απολέσει το απαραίτητο κύρος για να επιβάλουν τις απαιτούμενες αντιδραστικές τομές στην οικονομία, την κοινωνία και την πολιτική, για μια έξοδο από την κρίση σε όφελός τους και σε βάρος της εργασίας. Κάνουν και την ανάγκη φιλότιμο, βλέποντας πως ευρύτερα κρίσιμα λαϊκά στρώματα – ειδικά τα κλασικά μεσοστρώματα – έχουν εγκαταλείψει τη Νέα Δημοκρατία, πράγμα που αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δίνουν προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ μέχρι και πάνω από τρεις μονάδες.
Διαισθανόμενοι το τέλος, οι πρωτοκλασάτοι δελφίνοι της ΝΔ αρχίζουν και διαφοροποιούνται. Την ίδια στάση κρατούν μεσαία στελέχη και βουλευτές. Με το κιλό εμφανίζονται οι «λαϊκιστές»: Πλάι στους Γιακουμάτο, Ψωμιάδη, Μανόλη, πλασαρίζεται μέχρι και η Ντόρα, ενώ ο Σουφλιάς (μαζί με υφυπουργούς του, όπως ο Ξανθόπουλος) δεν αφήνει μέρα που να μη ζητά «αύξηση των επενδύσεων για δημόσια έργα», δηλαδή για το κατασκευαστικό κεφάλαιο, στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας.
Φυσικά, ο Καραμανλής και μαζί του όσοι αστικοί κύκλοι ακόμη τον στηρίζουν, δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει τη μάχη. Με τις παρεμβάσεις του πρωθυπουργού, κινούμενες με το ψευτοδίλημμα «ανευθυνότητα ή σοβαρότητα», προσπαθούν να δείξουν όσο πιο χρήσιμοι μπορούν για να παρατείνουν την πτώση, ελπίζοντας σε μια εκ νέου συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση, με την εκδηλωση της κρίσης στην Ελλάδα. Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, κυρίως λόγω της δογματικής επιμονής του δίδυμου Καραμανλή – Αλογοσκούφη σε μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που εξαγριώνει τα λαϊκά στρώματα. Θα ήθελαν «να δώσουν κάτι». Το κύριο πρόβλημά τους, όμως, είναι, ότι λόγω της πλήρους υποταγής τους στον «ζουρλομανδύα» του Συμφώνου Σταθερότητας (σε μια χώρα που δεν έχει την οικονομική βάση π.χ. της Γερμανίας), τα δημόσια οικονομικά του κράτους έχουν φτάσει στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το αποτέλεσμα είναι η απόλυτη αδυναμία της κυβέρνησης να πραγματοποιήσει έστω και μια «κοινωνική στροφή» για τα…μάτια, όπως ο Μπράουν ή ο Σαρκοζί! Για να γίνει κάτι τέτοιο, δεν υπάρχουν τα απαραίτητα αποθεματικά, πολύ περισσότερο, που ότι περιθώριο είχε το «έκαψε» σε λάθος κατεύθυνση, χαρίζοντας το ιλιγγιώδες ποσό των 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες, δυσαρεστώντας ακόμη και τμήματα του βιομηχανικού κεφαλαίου (για αυτό ο Δασκαλάκης του ΣΕΒ εμφανίζεται περίπου ως Τσάβες!).
Το κατεστημένο δεν φοβάται την ενσωματωμένη Αριστερά: «Οι οικονομικοί κύκλοι», γράφει ο Νικολάου στην Καθημερινή, βεβαιώνουν «ότι ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου αν διαχειρισθεί (σ. σ. ως πιθανή κυβέρνηση) αποτελεσματικά την πρωτοφανή κρίση που θα ενσκήψει δεν έχει να φοβάται τίποτε, ούτε από το λαό ούτε από τα κόμματα της Αριστεράς», ακόμη και αν «είναι βέβαιο ότι θα τον πολεμήσουν για την αλλαγή γραμμής» από τη σημερινή ανέξοδη ρητορεία στην υπευθυνότητα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει φάει τα ψωμιά της. Ωστόσο, αυτός δεν είναι λόγος για εφησυχασμό. Όχι μόνο γιατί, μέχρι να πέσει θα περάσει πολλά ακόμη αντιδραστικά μέτρα κατά των εργαζομένων, προσφέροντας βρόμικες υπηρεσίες στο κεφάλαιο. Αλλά κυρίως γιατί έχει τεράστια σημασία ο τρόπος με τον οποίο θα πέσει. Οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν ότι εάν πέσει σε συνδυασμό με την ανεξάρτητη πολιτική παρέμβαση του κινήματός τους, ακόμη και αν εκλεγεί άλλη κυβέρνηση, θα μπορούν καλύτερα να προασπίσουν τα ζωτικά συμφέροντά τους που θα θιχτούν βάναυσα λόγω της κρίσης.