Η ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ
Να πέσει η κυβέρνηση από τα Αριστερά
Όλη η νεολαία έχει βγει στους δρόμους. Σε συζητήσεις με απλό κόσμο ακούς συνέχεια τη φράση: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΆΛΛΟ! Ο κόσμος δε μπορεί να ζήσει. Η νεολαία δεν έχει μέλλον. Οι εργαζόμενοι ψάχνουν να βρουν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια που τους την έκλεψαν. Από την άλλη Βατοπέδια με τζίρους δισεκατομμύρια ευρώ. Ομόλογα, χρηματιστήριο, Ζαχοπουλιάδα, κομπίνες, ρεμούλες, ξεπουλήματα. Πουθενά φως. Και ω του θαύματος! Μια σπίθα άναψε τη φωτιά. Οι συνειδήσεις ξύπνησαν. Η νεολαία ξέσπασε. Είμαι μαζί τους!
Βήχος Παναγιώτης
http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=6068&mode=thread&order=0&thold=0
Δεν πρόκειται για κουκουλοφόρους (γνωστούς άγνωστους). Πρόκειται για έναν κόσμο από 12 μέχρι 70 χρόνων που βρίσκεται στους δρόμους. Που καταστρέφει ότι του καταστρέφει τη ζωή. Τράπεζες, πολυκαταστήματα, υπουργεία, αστυνομικά τμήματα. Δεν είναι τυφλή βία. Είναι δίκαιη βία. Είναι η απάντηση στους ανάλγητους ότι όπως μπορείτε να μας καταστρέψετε μπορούμε και εμείς να σας καταστρέψουμε.
Το πρόβλημα είναι η επαναστατική προοπτική. Η κατάληψη της ίδιας της εξουσίας. Αλλά το επαναστατικό υποκείμενο, η ηγεσία που θα καθοδηγήσει τον αγώνα είναι ανύπαρκτη. Μέσα από αυτό το χάος μπορεί να ξεπηδήσουν οι ηγέτες. Να παραμερίσουν τους άχρηστους «γκουρού» και να αναλάβουν τα ηνία του αγώνα.
Θα το πω καθαρά. Σιχαίνομαι όσους κλαψουρίζουν για τις κατεστραμμένες περιουσίες. Είμαι με αυτούς που κλαίνε για τις ανθρώπινες ζωές που δολοφονούνται ή καταστρέφονται από τις πολιτικές όλων αυτών που μας κυβερνούν. Είμαι με τα 15χρονα που κυνηγάνε τους μπάτσους και όχι με τους μπάτσους. Είμαι με αυτούς που καταστρέφουν τις τράπεζες και όχι με τις τράπεζες. Είμαι με τους φτωχούς ανθρώπους και τους απλούς πολίτες που ορμάνε με γυμνά χέρια στα οπλισμένα ΜΑΤ, που δολοφονούν.
Για προσέχτε με παρακαλώ: Μόλις 225 Κροίσοι του σύγχρονου κόσμου, εκπρόσωποι των πολυεθνικών και του χρηματιστικού κεφαλαίου, κατέχουν περιουσία που έχει σχεδόν η μισή ανθρωπότητα!!! Μια χούφτα 225 προυχόντων, δυο εκατοντάδες πολυεθνικές, κατέχουν όσα κατέχει το 50% των κατοίκων του πλανήτη!!!
Την ίδια ώρα και όσο περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότερες οικογένειες - σε παγκόσμιο επίπεδο - ζουν κάτω απ΄ τα όρια της φτώχειας. Κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότεροι άνθρωποι "στήνονται" στις βρώμικες γωνιές των μεγαλουπόλεων απλώνοντας με ντροπή το χέρι τους. Κάθε ώρα που περνάει όλο και περισσότεροι χάνουν τη δουλειά τους χωρίς καμιά καινούργια προοπτική. Ανεργία, απόγνωση, απελπισία, αλλά και οργή, είναι τα αποτελέσματα της οικονομίας της "ελεύθερης αγοράς" και της "νέας τάξης πραγμάτων".
Η φτώχεια βρίσκεται δίπλα μας, είναι ανάμεσά μας. Κυριαρχεί σε μάζες πληθυσμών, που γεωγραφικά και μόνον ανήκουν στη Δύση του δήθεν πολιτισμού, ή στην Ανατολή της φτώχειας. Καταπιέζει τις ζωές κατατρύχοντας στρατιές ανέργων και αστέγων ή όποιων άλλων "κοινωνικά περιθωριοποιημένων" σε ανεπτυγμένο Βορρά και χρήζοντα ειδικής βοηθείας Νότο... Η φτώχεια, με άλλα λόγια, είναι εδώ περισσότερο από ποτέ.
Η πλειοψηφία των "έγκριτων" αναλυτών, των δημοσιογράφων στις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, που ενασχολούνται με το θέμα επιδίδονται, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, σε ηθικολογικού τύπου αναφορές για την... "κακιά μοίρα" που ταλαιπωρεί την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι εκπρόσωποι αυτής της μορφής ανάγνωσης στοιχήζονται πίσω από ευχολόγια - επί τη ευκαιρία δεν άκουσα καμιά διαμαρτυρία γι΄ αυτή την κατάσταση, από τους λαλίστατους, κατά τα άλλα λωποδύτες της Εκκλησίας - καταγράφονται στις σελίδες εκθέσεων του ΟΗΕ και, άλλοι, με έκδηλη σκοπιμότητα, ενώ άλλοι με αιχμαλωτισμένη τη συνείδησή τους σε κατεστημένες ιδεοληψίες, είδαν τη "λύση" του προβλήματος στην... ελεημοσύνη και τη φιλανθρωπία.
Κανένας από δαύτους δεν είπε ή δεν έγραψε ότι η σχετική και απόλυτη εξαθλίωση που βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν είναι ένα "μοιραίο" γεγονός. Δε συνιστά "αντικειμενικό" νόμο στην πορεία της ανθρωπότητας αλλά αντικειμενικό νόμο της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι προϊόν και σύμπτωμα ενός οικονομικού, κοινωνικο-πολιτικού συστήματος, του καπιταλισμού, που πάνω στα θεμέλιά του οι κοδομείται ένα πλανητικό κοινωνικό απαρτχάϊμ. Και στο θεμέλιο λίθο αυτού του απάνθρωπου συστήματος "βασιλεύει" η επιγραφή με τη ρήση "ζήτω η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο".
Σήμερα, αυτή την ώρα, σύμφωνα με σχετικά πρόσφατα στοιχεία της "Γιούνισεφ", πάνω από 1,5 δισ. άνθρωποι απ΄ όλο τον κόσμο πλήττονται από αφόρητη φτώχεια. Από αυτούς τα 700 περίπου εκατομμύρια είναι παιδιά! Σήμερα, το 2008, υπολογίζεται ότι ετησίως 13 εκατομμύρια παιδιά και 6μισι εκατομμύρια ενήλικες οδηγούνται στο θάνατο γιατί δεν έχουν να φάνε!!! Σήμερα, στη χώρα του Οκτώβρη 5 στα 10 παιδιά ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, σύμφωνα με την "Ουάσιγκτον Ποστ".
Οσο για τους ανταγωνιζόμενους πλουτοκράτες, όσο για τις αντιμαχόμενες πολυεθνικές και τους κερδοσκόπους του χρηματιστηριακού τζόγου, κοιτούν τις στρατιές των σύγχρονων δούλων και περιφρονητικά τους... συμβουλεύουν: Αν θέλετε να επιβιώσετε, μοιράστε τη φτώχεια σας! Ο Κ. Μίχαλος την περασμένη Τετάρτη, «οι εργαζόμενοι να δουλεύουν 3-4 μέρες την εβδομάδα και το ΙΚΑ να σταματήσει τους ελέγχους στις επιχειρήσεις μας τουλάχιστον για όσο διάστημα θα διαρκεί η κρίση». Γίνετε όλοι, περισσότερο, αλλά "δικαιότερα" φτωχοί, για να γίνουμε εμείς πιο πλούσιοι! Φτάνει λοιπόν. Στο βούρδουλα των πολυεθνικών οι εργαζόμενοι - είναι καιρός - να αντιτάξουν την ενωμένη γροθιά τους, επιβάλλοντας το μοίρασμα των αστρονομικών κερδών του κεφαλαίου, με τη σοσιαλιστική Επανάσταση.
«Κλέβουν τα μαγαζιά οι αλήτες», λένε κάποιοι άνθρωποι. Δε θα σκάσω αν κάποιοι νεαροί κλέψουν τους κλέφτες. Οι τράπεζες δεν κλέβουν; Τα Σούπερ Μάρκετ και οι Πολυεθνικές δε μας κλέβουν; Το κράτος δε μας κλέβει; Στο κάτω κάτω Όλα ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΕΝΑ, Όλα ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΄΄οπως έλεγε και ο Ασιμος.
Αυτός ο κόσμος με τις φοβερές ανισότητες που περιγράψαμε είναι ο κόσμος τους κι έχει όνομα. Πρόκειται για το παγκόσμιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Για το ιμπεριαλιστικό σύστημα, που διέπεται από τους κανόνες των πολυεθνικών και των χρηματιστηρίων. Είναι ένας κόσμος, που αποδεικνύεται συνώνυμος της φτώχειας, της ανεργίας, της πείνας, του πολεμικού ολέθρου. Σ΄ αυτόν τον "ελεύθερο" κόσμο των λίγων και εκλεκτών, μια ελευθερία απομένει στα δισεκατομμύρια των πολλών. Η ανατροπή του. Αναγκαία προϋπόθεση για να επιτευχθεί η ανατροπή του καπιταλισμού και η εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού σ΄ όλο τον κόσμο είναι ένα παγκόσμιο κόμμα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Είμαι, λοιπόν, με το Μέλλον, όχι με τα σκοτεινό και βρώμικο χθες και το σάπιο σήμερα. Εύχομαι αυτοί οι αγώνες, οι «ορθόδοξοι» και «ανορθόδοξοι» να συνεχιστούν. Μέχρι να πάρουν εκδίκηση τα όνειρα που περιμένουν τόσες δεκαετίες.
