- "Αύριο θα΄ σαι άστεγος
Απόψε είναι η έκρηξη...". - «Είμαι κουκουλοφόρος»!
Σωστά το λέει το παραπάνω τραγούδι. Η έκρηξη, η επαναστατική εξέγερση, δεν αφορά μόνο ένα μέρος της κοινωνίας μας αλλά όλους τους σημερινούς και αυριανούς άστεγους, όλους τους εν δυνάμει απόκληρους της ταξικής σκλαβιάς. Στη λάβα, που απλώθηκε χθες στο κέντρο της Αθήνας και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, δεν συμμετείχαν μόνο «κουκουλοφόροι», αλλά χιλιάδες εξεγερμένοι πολίτες Ακόμα και τα φερέφωνα της άρχουσας τάξης, το αναγνώρισαν: οι ταραχές αυτές ήταν ΤΑΞΙΚΕΣ... Να λοιπόν που τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα και αρχίζουν να λικνίζουν τα κορμιά τους ξανά στους ρυθμούς των επιθυμιών, των ονείρων, της άρνησης σε ότι καταστρέφει το μυαλό και το σώμα τους. Οι σύγχρονοι ποιητές των δρόμων ανασαίνουν και απαγγέλουν τους στίχους της ζωής πίσω από το αυτί του γερασμένου και σαπισμένου καπιταλισμού, προκαλώντας ρίγη τρόμου και ανασφάλειας στα καλοζωισμένα και υποχόνδρια τέρατα της Ελληνικής και παγκόσμιας καπιταλιστικής οικογένειας, στους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους.
Όταν το θέαμα δεν είναι αρκετό στο να αποχαυνώνει τον κόσμο, όταν τα παπαγαλάκια και η επιχείρηση τρόμου από τους επαγγελματίες τρομοκράτες της διορισμένης κυβέρνησης Παπαδήμιου, δεν είναι ικανές να σβήσουν την πείνα και το κρύο, τότε επεμβαίνουν τα ΜΑΤ πάντα βίαια και κτηνώδη, στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης, έτοιμα να αφανίσουν εχθρούς και φίλους, αρκεί να μην διαταραχθούν οι αρχές και τα αποτελέσματα της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης. Δεν σέβονται ούτε μορφές της ιστορίας μας, όπως ο Γλέζος ή ο Θεοδωράκης. Αρκεί να ψηφιστεί η Νέα Δανειακή Σύμβαση που βυθίζει την Ελλάδα στα τάρταρα για δεκαετίες! Αυτό μόνο τους ενδιαφέρει.
Για όσους δεν το κατάλαβαν, στην Αθήνα και σ’ όλη την Ελλάδα, χθες, έγινε ένας πόλεμος, μια εξέγερση, ενάντια στη φτώχεια. Ενας πόλεμος, που δεν υστέρησε σε τίποτα από τις εξεγέρσεις που έχουν σημαδέψει την ιστορία, στο μέγεθος της βίας των κρατούντων, μια Επανάσταση που τίποτα δεν είχε να ζηλέψει από τη μεγαλειώδη εξέγερση των νέων το 2008, στην αναζήτηση των βασικών δικαιωμάτων στην τροφή, στην ελευθερία της σκέψης, στο τέλειωμα του σύποντος καπιταλισμού. Στην Αθήνα έγινε ένας πόλεμος ιδιόρυθμος ίσως, - ίσως απολίτικος με τη συνήθη άννοια της λέξης, ένας αγώνας ακαθοδήγητος - που η απουσία του κόμματος της εργατικής τάξης τον καθιστούσε δύσκολο. Εγινε όμως κάτι, που έκανε όλους τους λακέδες που μακάρια χαιρέτιζαν την Ευρωπαϊκή ιδέα και τα «ιδεώδη» της να συνειδητοποιήσουν ότι το τέλος των κοινωνικών αγώνων δεν πρόκειται να τους προκύψει παρά τότε μόνο που η εργατική τάξη θα οικοδομήσει τον Παγκόσμιο Σοσιαλισμό και θα δημιουργήσει την Αταξική Κοινωνία των Ανθρώπων. Μέχρι τότε όμως…
Ας αφήσουμε τους αφελείς να πιστεύουν ότι μια φούχτα «κουκουλοφόροι» έκαψαν την Αθήνα! Αυτοί που δεν έχουν να φάνε, διεκδίκησαν αυτά που τους ανήκουν. Με όλη την αγριότητα και τη μανία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αδιαφόρησαν για τα ένοπλα ανθρωποειδή που τους σημάδευαν σε κάθε βήμα τους και έστειλαν ένα υπέροχο μήνυμα αδειάζοντας συν τις άλλοις τις απαστράπτουσες βιτρίνες από αυτά που προορίζονται μόνο για λίγους και εκλεκτούς και βάζοντας φωτιά σε ότι συμβόλιζε την κυριαρχία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Καμμιά εκμετάλλευση όσο καλοστημένη και αν είναι, δεν είναι αιώνια.
Ας αφήσουμε τους αφελείς να πιστεύουν ότι τα φτηνά τεχνάσματα των ΜΜΕ στην υπηρεσία της ελευθερίας "τους" μπορούν να κρύψουν την αθλιότητα του καπιταλισμού, της κοινωνίας των 2/3, των εκατοντάδων χιλιάδων άνεργων και άστεγων.
Οι απόκληροι καίνε τις επίγειες κολάσεις τους και είμαι μαζί τους. Αρνούνται την σχιζοφρένεια της «δημοκρατίας» τους και γκρεμίζουν τους τοίχους της «φυλακής», σπάζοντας τους τελευταίους δεσμούς με αυτό που τους περιορίζει και τους κάνει πρωταγωνιστές του θεάτρου του παραλόγου μιας καθημερινής τραγωδίας. Ανθρωποι μακριά από κάθε χαρά της ζωής, αποκλεισμένοι ακόμα και από τη δυνατότητα να διαβάζουν, να σπουδάσουν ή να δουλέψουν δεν μπορούν να εκφράσουν την άρνηση ή τα όνειρά τους διαφορετικά. Καταστρέφουν αυτό που καταστρέφει τη ζωή τους, εκφράζουν τα όνειρα και τις αγωνίες τους μέσα στις άγριες συγκρούσεις.
Μαζί τους είναι ένας ολόκληρος λαός, που νοιώθει καθημερινά στο πετσί του την πιο άγρια εκμετάλλευση, εξεγείρεται μαζί μ΄ αυτούς που είναι άνεργοι, χωρίς καμμιά προοπτική. Το αν εκφράζει τα όνειρα, τις πρακτικές και την πρόταση που εμείς έχουμε διαμορφώσει μέσα από την ιδεολογία μας για την άλλη κοινωνία, αυτό είναι το λιγότερο που αυτή τη στιγμή με απασχολεί. Είμαι μαζί τους, γιατί οι εξεγερμένοι νεολαίοι έδειξαν τις πραγματικές συνθήκες του κόσμου της "νέας τάξης πραγμάτων", αποδεικνύοντας ότι δεν είναι παρά μια νέα αταξία στον καπιταλισμό που πεθαίνει. Η Αθήνα/Ελλάδα έδειξε το νέο τρόπο που τα ζητήματα ουσίας ξαναμπαίνουν στο προσκήνιο (οικονομική ανισότητα, κοινωνικός ρατσισμός, χωροταξία της αθλιότητας, βία και αποξένωση, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, επανάσταση). Εδωσε μια νέα πνοή στην πίστη των καταπιεσμένων ότι οι ονειρώξεις των καπιταλιστών δεν αποτελούν τον δεκάλογο της πίστης και της τυφλής υποταγής.
Οι ίδιες εκρηκτικές καταστάσεις που συγκλόνισαν την Αθήνα ταράζουν καθημερινά το ευρωπαϊκό στερέωμα δείχνοντας ότι η εκμετάλλευση και η άρνησή της δεν έχουν σύνορα. Από την Ισπανία έως την Ελλάδα, από την Ιταλία έως τη Γαλλία ή την Αγγλία, οι κολασμένοι διεκδικούν και απαιτούν την καταστροφή των τοίχων. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, καταστολή και κοινωνικές ανισότητες, μαζί με τη νεκρανάσταση του φασισμού (που δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο καίγοντας σπίτια προσφύγων, βιάζοντας και ξυλοκοπώντας ότι δεν συμβαδίζει με τα άρεια στάνταρντς του), κινητοποιεί όλους αυτούς που βιώνουν την προσπάθεια για την καπιταλιστική ολοκλήρωση και το νέο Οργουελιανό κράτος.
Το να γίνει η χθεσινή εξέγερση , η αρχή του τέλους – μέσα από αναγκαίους δρόμους - του σάπιου κοινωνικού συστήματος που μας καταπιέζει, είναι ένα ΣΤΟΙΧΗΜΑ που αφορά όλους μας. ΘΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ...
ΒΗΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
