- ΜΑΑ: Ανακοίνωση για την
δανειακή σύμβαση - Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής
«Με μεγαλύτερη σοφία, ενότητα και τόλμη: Όλοι ξανά στην Πλατεία Συντάγματος. Για να βάλει ο ενωμένος λαός τέλος σε αυτή τη Βουλή της παράδοσης και της προδοσίας. Για ένα αγώνα μέχρι τη νίκη.»
«Δεν θέλουμε τα εκατό δισεκατομμύρια ευρώ σας.
Η υπογραφή είναι της Ελλάδας. Τα τσεπώνουν όμως η Deutsche Bank, η Societe Generale κι όλο το αδελφάτο των τραπεζικών συγκροτημάτων της Ευρώπης. Αυτό είναι το «μεγάλο κόλπο» της Μέρκελ και του Σαρκοζί που παίζεται όλες αυτές τις μέρες μέσα από το θέατρο των δήθεν διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με την τρόικα. Για αυτό και ιδρύουν το μαφιόζικης έμπνευσης «Ειδικό Ταμείο», όπου τα λεφτά που δανείζεται με το όνομά της η Ελλάδα θα πηγαίνουν στα θησαυροφυλάκια των δανειστών.
Δεν θέλουμε τη χώρα μας πλυντήριο βρώμικου χρήματος. Οι φορολογικές επιβαρύνσεις στον ευρωπαίο εργαζόμενο μέσα από κομπίνα καταλήγουν στους τραπεζίτες.
«Βιτρίνα» μόνο είναι η Ελλάδα. Και σε βάρος της υποκινείται και τροφοδοτείται το μίσος και η απέχθεια των ευρωπαίων εργαζομένων. Παρουσιάζεται σαν ένα αχόρταγο παράσιτο που κατασπαταλά τις δικές τους οικονομίες.
Κρατείστε το δεύτερο πακέτο σας. Κι εμείς θα κρατήσουμε τη συντροφικότητα και τη συναδελφικότητα με τους ολλανδούς, τους φιλανδούς, τους αυστριακούς εργαζόμενους, που θα αντιληφθούν αμέσως ότι τα έσοδα από τους φόρους τους δεν έχουν παραλήπτη την ελληνική παράγκα, αλλά τα μέγαρα των γαλλογερμανικών τραπεζών.
Δεν θέλουμε η Ελλάδα να γίνει μια χώρα υποτελής. Μια μεταμοντέρνα αποικία του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού στον 21ο αιώνα επί ευρωπαϊκού μάλιστα εδάφους.
Σε αυτό ακριβώς αποβλέπουν οι εξευτελιστικές και υβριστικές δημόσιες προτάσεις της Μέρκελ και του Σαρκοζί για τον διορισμό «Επιτρόπου» πάνω από την κυβέρνηση της Ελλάδας που θα διαχειρίζεται τους πόρους και την περιουσία του ελληνικού κράτους.
Έχουν μπερδέψει και την γεωγραφία και την εποχή. Δεν είναι η Ελλάδα ούτε Γαλλικό Κογκό ούτε Γερμανικό Καμερούν του τέλους του 19ου αιώνα.
Μπορεί κάτι τέτοιο να ανταποκρίνεται στις παραδόσεις της μεγαλοαστικής τάξης που άλλοτε πρόσφερε τον τόπο μας στους Βρετανούς, άλλοτε στους Εγγλέζους, άλλοτε στους Αμερικάνους, άλλοτε στους γερμανούς.
Είναι όμως σε πλήρη σύγκρουση με τους αγώνες μέσα στους αιώνες του λαού μας που στις σημαίες του είχε πάντα γραμμένα τα συνθήματα της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Κοινωνικής Προόδου.
Δεν θέλουμε να καταντήσουμε μια κινέζικη επαρχία - νάνος μέσα στην Ευρώπη. Τερατόμορφη μάλιστα, γιατί θα έχει τους μισθούς της Κίνας, χωρίς να έχει την εξαγωγική δραστηριότητα και τους αναπτυξιακούς ρυθμούς της, αλλά θα μένει βουλιαγμένη στο τέλμα της ασταμάτητης κι όλο πιο βαθιάς ύφεσης.
Αυτό που έκαναν στη δεκαετία του 1990 με τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την ίδια τη Ρωσία, χώρες που έβγαιναν από την ολική καθεστωτική κατάρρευση του σοσιαλιστικού εγχειρήματος, επιχειρούν να το επαναλάβουν σε μια σχετικά ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα όπως η δική μας.
Ζώνη εξευτελιστικών μισθών. Ζώνη ανυπαρξίας της εργασιακής νομοθεσίας. Ζώνη εκποίησης της ακίνητης περιουσίας και κληρονομιάς του λαού μας. Ζώνη ακραίας εκμετάλλευσης των φυσικών και ανθρώπινων πόρων μας.
Αυτό ακριβώς το μοντέλο επιχειρούν να ολοκληρώσουν οι ρυθμίσεις του δεύτερου πακέτου με τα μέτρα για τον κατώτατο μισθό, για τις επικουρικές και τακτικές συντάξεις, για τις κλαδικές συμβάσεις, για το επίδομα ανεργίας, για τις απολύσεις.
Δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να ανεχθούμε και να αντέξουμε αυτή τη μοχθηρή και χωρίς έλεος επίθεση, που περιλαμβάνει η δεύτερη δανειακή σύμβαση, ενάντια στον κόσμο της εργασίας στη χώρα μας από τους ισχυρότερους οργανισμούς του παγκόσμιου και του ευρωπαϊκού καπιταλισμού: Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την τρόικα.
Τα ποσοστά ανεργίας να καλπάζουν. Τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις να κλείνουν. Τα χωράφια να μένουν άσπαρτα. Τις αυτοκτονίες να πολλαπλασιάζονται. Τους Έλληνες να παγώνουν.
Τους νέους με σπουδές να ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους από μια πατρίδα χωρίς πια ελπίδα. Κι άλλους να έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στη ζητιανιά, τον εξευτελισμό, τον τεχνητό παράδεισο, την εγκληματικότητα, τη βία.
Άλλους να πεινάνε κι άλλους, εφόσον είναι άνθρωποι, να βλέπουν το γεμάτο τραπέζι τους με βασανιστικές τύψεις και ενοχές.
Ως εδώ.
Δεν πάει άλλο.
Ή τώρα ή ποτέ.
Όλοι στους δρόμους.
Όχι για να πιέσουμε την κυβέρνηση. Αλλά για να της πούμε ένα συνολικό όχι.
Όχι για να πούμε απλώς όχι. Αλλά για να το επιβάλλουμε.
Όχι για να επιβάλλουμε απλώς το όχι. Αλλά για να ξεκινήσουμε τον άλλο δρόμο: Ολοκληρωτική παύση πληρωμών. Πλήρης σύγκρουση με την Ευρωζώνη. Προστασία της εθνικής αγοράς. Έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων. Δημόσιες Τράπεζες. Σχεδιασμός. Εργατικός έλεγχος. Δημοκρατία.
Το 2012 είναι χρονιά – καμπή, όπως το 1909, το 1941, το 1974 για να πάρει η χώρα κι ο λαός την πάνω ή την κάτω βόλτα.
Οι κατακτήσεις που η μια μετά την άλλη συντρίβονται από το υπηρετικό προσωπικό των δανειστών, που έχει αντικαταστήσει την ελληνική κυβέρνηση, δεν έπεσαν από τον ουρανό. Έχουν πίσω τους αγώνες με αίμα και δάκρυα, από τους αγρότες του Κιλελέρ και τους καπνεργάτες της Μακεδονίας μέχρι τους εργαζόμενους που σήμερα καταλαμβάνουν τις επιχειρήσεις. Ας σεβασθούμε την προσφορά τους. Ας εμπνευσθούμε από την αλληλεγγύη και τα οράματά τους.
Οι πρώτοι που οφείλουμε να διδαχθούμε είναι οι πολιτικές δυνάμεις που ιστορικά πηγάζουν από τα μεγάλα εργατικά και απελευθερωτικά κινήματα στη χώρα μας: τα σχήματα της αριστεράς.
Η σημερινή διαίρεση της αριστεράς αποτελεί λιποταξία και στήριγμα της τρόικα.
Η συνάντησή της σε ένα μέτωπο βαθιάς κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής θα γεννήσει πάλι την ελπίδα. Θα πολλαπλασιάσει τη δύναμη, την προοπτική, την αισιοδοξία, την αποτελεσματικότητα του λαϊκού κινήματος. Θα ανοίξει τους ορίζοντες της νέας Ελλάδας.
Δεν υπάρχει περιθώριο αναβολής.
Με μεγαλύτερη σοφία, ενότητα και τόλμη:
Όλοι ξανά στην Πλατεία Συντάγματος.
Για να βάλει ο ενωμένος λαός τέλος σε αυτή τη Βουλή της παράδοσης και της προδοσίας.
Για ένα αγώνα μέχρι τη νίκη.»
Αθήνα 9.2.2012
