- Προς τους συντρόφους του Μ.Α.Α.
Σύντροφοι,
Οι μέρες που έρχονται θα είναι πολύ πιο δύσκολες από αυτές που ζούμε τώρα. Θα έχουμε κοσμοϊστορικά γεγονότα στην Ελλάδα και ίσως και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δυστυχώς το εγχείρημα που απέβλεπε σε μια εκλογική – και όχι μόνο – συμμαχία της Αριστεράς ώστε να γίνει ηγεμονική δύναμη στην κοινωνία και να διεκδικήσει και την εξουσία, δεν ευοδώθηκε και με δικές μας ευθύνες.
Οι μέρες του Συντάγματος ήταν μέρες που θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά το πολιτικό σκηνικό. Δεν τις εκμεταλλευτήκαμε πολιτικά όσο θα έπρεπε. Και φθάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο να υπάρχουν τρεις μεγάλοι σχηματισμοί της Αριστεράς (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-Κουβέλης) που θα μπουν στη Βουλή αλλά κυβέρνηση θα έχουμε πάλι τους ίδιους. Και αυτή τη φορά θα μπορούν να λένε «μας ψήφισε ο λαός».
Τι κάνουμε τώρα; Ταπεινή μου γνώμη και ας το πάρει το ποτάμι: Ακριβώς επειδή μετά τις εκλογές θα αρχίσει το «πανηγύρι», όπου τα πάντα θα έρθουν «τούμπα» ο λαός πρέπει να εκπροσωπηθεί στη Βουλή με κάθε τίμημα! Και αφού δεν μπορούμε να μπούμε στη Βουλή σαν ηγεμονική δύναμη, δύναμη εξουσίας, ας κάνουμε τότε το μόνο που μας απέμεινε για να μη χαθεί η ελπίδα. Να βάλλουμε θέλει δε θέλει έναν δικό μας άνθρωπο στη Βουλή που θα εκπροσωπήσει όλα εκείνα τα στρώματα που σήμερα πλήττονται και αύριο θα βρίσκονται σε πλήρη εξαθλίωση.
Αυτός ο δικός μας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Αλέκο Αλαβάνο.
Ο Λένιν πήγε στην επαναστατημένη Ρωσία με σφραγισμένο τραίνο που του διέθεσε ο Κάιζερ! Γιατί ο Λένιν ήταν επαναστάτης και ηγέτης. Έπρεπε να βρίσκεται στη Ρωσία όταν οι επαναστατημένες μάζες έκαναν το άλμα προς τον ουρανό. Σήμερα δεν έχουμε επαναστατημένες μάζες αλλά εξαθλιωμένες και απελπισμένες, χωρίς ηγεσία χωρίς προοπτική. Μέσα λοιπόν σ’ αυτή την άθλια Βουλή πρέπει να βρεθεί ένας ηγέτης που θα μπορεί να δίνει τη μάχη με μεγαλύτερη επιτυχία και να έχει πρόσβαση στο λαό. Το πόσο απαραίτητη είναι αυτή η πρόταση – που έχει γίνει και από άλλους – θα φανεί αμέσως μετά τις εκλογές.
Όπως πρώτοι εμείς – και δε το λέω για να δώσω εύσημα στο Πολιτικό Καφενείο και το ΑΚΕΠ – πήγαμε έξω από τη Βουλή στον Άγνωστο στρατιώτη λέγοντας ότι εδώ θα δοθεί η μάχη και με σύνθημα ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΤΡΟΙΚΑ, φάγαμε χημικά με το τσουβάλι και χλευασμό από το σύνολο σχεδόν της Αριστεράς γιατί είμαστε λίγοι (!!!) έτσι και τώρα βάζουμε προ των ευθυνών του τόσο το σ. Αλαβάνο αλλά και όσους βρισκόμαστε στο ΜΑΑ και θέλουμε το εγχείρημα να προχωρήσει στο άμεσο μέλλον. Οι ευθύνες μας είναι τεράστιες και δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε όλοι μας να τις αναλογιστούμε αυτή τη στιγμή. Αδιαφορούμε στο τι θα πει ο κάθε μαγαζάτορας της Αριστεράς ή ο κοντόφθαλμος σύντροφός μας. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες συζητήσεις, λάθη και αναβολές.
Με όλη μου τη συντροφική αγάπη και την αγωνία μου για το αύριο αυτού του λαού και της Αριστεράς της Νίκης.
Παναγιώτης Βήχος
