''Nα απολυθείτε, να το χαρώ''...

''Nα απολυθείτε, να το χαρώ''...

Ψάχνεις άλλοθι για τη δική σου υποταγή; Βρες και το συμπλήρωμα του, στον κανιβαλι σμό: αν το «μαζί για κάτι καλύτερο» είναι ζόρικο, το «μαζί στον Καιάδα» μπορεί να σου προσφέρει μια κάποια λύση. Τι στην ευχή, δύσκολο είναι; Από το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου έως το «ήμασταν τζίτζικες» του Στουρνάρα, ένας ολόκληρος κόσμος «προσφέρεται» να διαδραματίσει ρόλο του δικού σου, ψυχολογικού σάκου του μποξ… Πηγαδάκι» είχε σχηματίσει ο κόσμος έξω από το υποκατάστημα της ΔΕΗ, στην περιοχή της πλατείας Αμερικής. Σχόλια «έδιναν κι έπαιρναν» για τα κατεβασμένα ρολά στο ισόγειο, εκεί όπου κατά το πρόσφατο παρελθόν οι ιδιοκτήτες ακινήτων πλήρωναν το περιβόητο χαράτσι. Ένα χαρτί, κολλημένο στα ρολά, ενημέρωνε ότι από τις 17 Δεκεμβρίου η είσπραξη του «ΕΕΤΗΔΕ» δεν γινόταν σε αυτόν το χώρο και ανέφερε εναλλακτικούς τρόπους διεκπεραίωσης αυτής της δουλειάς (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι το οικονομικό και ψυχολογικό βασανιστήριο του χαρατσιού...). «Το ίδιο έχει γίνει και σε άλλες περιοχές», είπε ένας. Άλλος πρόσθεσε: «Αν οι τράπεζες παίρνουν προμήθεια για αυτή την είσπραξη, εγώ σας το λέω, θέλουν να τις πριμοδοτήσουν και με αυτόν τον τρόπο».

Διονύσης Ελευθεράτος

Όλα αυτά δεν απασχολούσαν όσους και όσες υπαλλήλους των πάνω ορόφων του κτι ρίου της ΔΕΗ εξυπηρετούσαν τους πελάτες-καταναλωτές, οι οποίοι είχαν σπεύσει για άλλους λόγους. Δεν τους απασχολούσαν, μέ χρι τη στιγμή που μπήκε ένας τύπος, εξαγρι ωμένος με την αναστολή της είσπραξης του χαρατσιού, στο συγκεκριμένο υποκατάστη μα... Πρώτα πέρασε «γενεές δεκατέσσερις» τις υπαλλήλους που εργάζονταν εκεί, λες και κάποιος του είπε ότι αυτές έλαβαν τη σχετι κή απόφαση, και κατόπιν... ευχήθηκε: «Να απολυθείτε όλοι, να το χαρώ»... Κάποιος (πε λάτης) θυμήθηκε την τελική ατάκα του γνω στού ανεκδότου και ψέλλισε: «Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Από τις αντιδράσεις όσων τον άκουσαν καταλάβαινες πως ορι σμένοι συμφωνούσαν κι άλλοι διαφωνού σαν με το πνεύμα του.

«Άχρηστοι, ρεμπεσκέδες, να σας πετάξουν από τη δουλειά, αυτό χρειάζεστε...». Δεύτε ρη «ευχή», σε χρονικό διάστημα μιας ώρας, στην ίδια περιοχή, σου πέφτει κάπως «βαριά» όταν την ακούς. Πού; Σε κάποια άλλη δημό σια υπηρεσία; Όχι. Στο υποκατάστημα μιας ιδιωτικής τράπεζας. Κάτι τα τέλη κυκλοφο ρίας, κάτι η «ροή» του κόσμου που προς τις τράπεζες που δέχονταν και τις εκπρόθεσμες εξοφλήσεις λογαριασμών ΔΕΗ, η «ουρά» εί χε μεγαλώσει πολύ. Κάποια στιγμή «βγήκε οφ» το μηχάνημα των αυτόματων συναλλα γών κι ένας από τους πελάτες (που ως γνω στόν έχουν πάντα δίκιο) έβγαλε το άχτι του ευχόμενος την απόλυση των τεχνικ..., ε, συγ­γνώμη, των υπαλλήλων που εκείνη την ώρα εξυπηρετούσαν υπομονετικά τον κόσμο.

Ποιος είπε ότι η ιδιότητα του εργαζόμε νου στον δημόσιο τομέα σε προφυλάσσει από τον κανιβαλισμό του «να πεθάνει η κα τσίκα του άλλου»; Για τον κανίβαλο αυτού του τύπου, ο «άλλος» είναι πάντα.... άλλος. Παράδειγμα: πάνε αρκετές εβδομάδες από τότε που «κυκλοφόρησε» στα ΜΜΕ η είδηση ότι οι συγχωνεύσεις των τραπεζών θα «φέ ρουν» 20.000 απολύσεις. Ε, αν έριχνε κά ποιος μια ματιά σε διάφορα «μπλογκς» θα ανακάλυπτε αρκετά χαιρέκακα σχόλια του τύπου «καλά να πάθουν», ακολουθούμενα από απίστευτες «αιτιολογήσεις». Μερικές από αυτές, σχεδόν σε έπειθαν ότι οι συντά κτες τους στα σοβαρά πίστευαν κάτι: πως η μόνη διαφορά του Προβόπουλου, του Σάλλα και του Κωστόπουλου από τον υπάλληλο που συναντάς μόλις μπεις σε κάποιο τραπε ζικό υποκατάστημα είναι ότι ο τελευταίος εί τε δεν φορά κουστούμι είτε φορά κουστούμι φθηνότερο από τα δικά τους...

Κάποτε ο Ρέππας τον βάφτισε «κοινωνι κό αυτοματισμό». Τώρα, υπό τις σημερινές συνθήκες κι ενώ είναι πλέον πασιφανές τι -και σε βάρος ποιών- «παίζεται», ο χθεσινός «κοινωνικός αυτοματισμός» καταντά «κοι νωνικός κρετινισμός»: υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι, αν δουν πχ να «μπαίνει λουκέτο» στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς της περιοχής τους, θα χαμογελάσουν στη σκέψη πως χάνουν τη δουλειά τους μερικοί δημόσι οι υπάλληλοι! Αλλά, είπαμε: όπου και να ερ γάζεσαι, ο «κανιβαλισμός» σε βρίσκει, υπο βοηθούμενος από πολλούς και πολλά.

Ψάχνεις άλλοθι για τη δική σου υποταγή; Βρες και το συμπλήρωμα του, στον κανιβαλι σμό: αν το «μαζί για κάτι καλύτερο» είναι ζό ρικο, το «μαζί στον Καιάδα» μπορεί να σου προσφέρει μια κάποια λύση. Και επειδή ανέ καθεν οι «βάρβαροι» ήταν «μια κάποια λύσις», φρόντισε να βρίσκεις συνεχώς βαρβά ρους, δίπλα σου. Τι στην ευχή, δύσκολο εί ναι; Από το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου έως το «ήμασταν τζίτζικες» του Στουρνάρα, ένας ολόκληρος κόσμος «προσφέρεται» να διαδραματίσει ρόλο του δικού σου, ψυχολο γικού σάκου του μποξ. Να νιώσεις ότι είσαι ο μοναδικός «εντάξει» μέσα σε έναν ωκεα νό διαφθοράς ή τεμπελιάς - άσε που δεν εί ναι καν απαραίτητο να εξαιρεθείς: αν έτσι νιώθεις ότι προσωπικά αδικείσαι κατάφω ρα και... τρελαίνεσαι, άσε και λίγο την ενο χή να καταπραΰνει τον πόνο σου. Να ξεσπάς, όμως, σταθερά εναντίον των άλλων. Ξέρεις, κι ο άνεργος που ακόμη παίρνει επίδομα, στα μάτια εκείνου που έχασε και δουλειά και επίδομα μπορεί να φαντάζει «προνομι­ούχος» (άρα και στόχος). Άσε που μπορεί να είναι όντως «προνομιούχος», για τα μέτρα και τα σταθμά της συγκεκριμένης «ανάπτυ ξης» που επίκειται...

«Όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοιτάζει το δάχτυλο»... Κι όμως, υπάρχει και χειρότερος βαθμός ηλιθιότη τας: το δάχτυλο του «συστημικού κανιβαλισμού» σου δείχνει τον «εχθρό» σου κι εσύ του επιτίθεσαι, σκούζοντας. Την ίδια στιγ μή ολόκληρο το άλλο «συστημικό» χέρι έχει μπει... μέσα σου, έχει φτάσει στο έντερο σου, αλλά εσύ νομίζεις ότι σκούζεις από τη μα γκιά που «πουλάς».

ΠΡΙΝ 5/1/12