Αλέκος
Αλαβάνος
Δεύτερο: Το
θέμα της παραμονής ή της εξόδου από την Ευρωζώνη είναι το σταυροδρόμι πάνω στο
οποίο βρίσκεται σήμερα η χώρα μας. Στην ιστορία των υφεσιακών κρίσεων καμία χώρα
δεν έχει μπορέσει να ανακάμψει με σκληρό νόμισμα όπως το ευρώ. Η έκδοση εθνικού
νομίσματος είναι μια μεγάλη τομή. Αμφισβητεί το μέχρι τώρα κεντρικό στρατηγικό
στήριγμα της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα, τη συμμετοχή στην ευρωπαϊκή
καπιταλιστική ολοκλήρωση. Είναι απολύτως αναγκαία. Και δεν αποτελεί πια
διαπραγματευτικό χαρτί εντός Ευρωζώνης. Όπως έδειξε η σχετική ηρεμία των
χρηματαγορών, η Ευρωζώνη, παρότι δεν το επιθυμεί, διακινδυνεύει το ενδεχόμενο
αποχώρησης μιας χώρας από αυτήν.
Τρίτο: Η αποχώρηση από το ευρώ είναι απαραίτητη
προϋπόθεση για τη σωτηρία και την ανάκαμψη. Από μόνη της όμως δεν αρκεί. Είναι
κρίκος σε μια σειρά μετασχηματισμών, αριστερού προσανατολισμού που απευθύνονται
όμως σε όλους τους πολίτες. Την άμεση παύση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές.
Την εθνικοποίηση των τραπεζών. Τον οικονομικό σχεδιασμό. Την παραγωγική
ανασυγκρότηση. Τη δυναμική παρουσία των δημοσίων επενδύσεων. Τη συγκρότηση ενός
Κοινωνικού Κράτους. Επειδή πλευρές των πολιτικών αυτών έρθουν σε σύγκρουση με το
καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο λαός με δημοψήφισμα θα πάρει την απόφαση για
την περαιτέρω πορεία του.
Τέταρτο: Η
εκστρατεία τρόμου της κυβέρνησης για το ευρώ, στην οποία έχει συνδράμει η
αξιωματική αντιπολίτευση με τη θέση ότι η αποχώρηση είναι «εθνική καταστροφή»
δεν έχει πλέον καμία βάση. Όλα τα φόβητρα – από την έλλειψη πετρελαίου και τα
μαγκάλια μέχρι το κλείσιμο των τραπεζών, που στην Κύπρο κράτησε περισσότερο από
την Αργεντινή – έχουν συμβεί μέσα στο ευρώ. Θα είναι δύσβατος ο δρόμος της
ανάκτησης του ελέγχου στη νομισματικής και οικονομικής πολιτικής, αλλά θα είναι
καρποφόρος. Μέσω της ρευστότητας με ταχύτητα θα ανοίξουν οι θέσεις εργασίας στον
τουρισμό, στον αγροτικό τομέα, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ανακτούν την
εσωτερική αγορά, στα δημόσια έργα.
Πέμπτο: Οι
θέσεις μας συνιστούν αλλαγές επαναστατικού χαρακτήρα. Δεν είναι δρόμος εθνικής
αναδίπλωσης, αλλά μια πρόσκληση για μια νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης, της
ισότητας, της δικαιοσύνης. Για να προχωρήσουν χρειάζονται συστράτευση της
μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Χρειάζονται άλλες αξίες. Στη θέση του ατομισμού τη
συλλογικότητα. Στη θέση της κερδοσκοπίας το κοινό καλό. Στη θέση της
εκμετάλλευσης τη συνεργασία. Στη θέση της κομπίνας τη μόρφωση. Στη θέση του
παρασιτισμού την τεχνολογία. Στη θέση της διαφθοράς τον λαϊκό, έλεγχο. Απαιτούν
θεσμούς συμμετοχής και ανθρώπους ειλικρίνειας και εντιμότητας.
Έκτο: Με την ενθάρρυνση που μας δίνει η
επιβεβαίωση των προβλέψεών μας, η πλατιά αποδοχή του Σχεδίου Β από την κοινωνία
παρά τις μικρές αρχικές μας δυνάμεις, η πλήρης πια σύγχυση ταυτότητας στις
δυνάμεις του Σχεδίου Α’, νομίζουμε ότι είναι ώριμο να κάνουμε ένα τολμηρό βήμα
μπροστά. Να προχωρήσουμε στη συγκρότηση πολιτικού φορέα με προγραμματικό
περιεχόμενο και τίτλο το «Σχέδιο Β’». Προγραμματίζεται η ιδρυτική του συνέλευση
στις 18 και 19 Μαΐου στην Αθήνα. Δεν θα είναι μια επανάληψη του αρχηγισμού, της
γραφειοκρατίας, της αδιαφάνειας, της ίντριγκας της σημερινής κομματοκρατίας. Θα
λειτουργεί μέσα από ένα πανελλαδικό δίκτυο συνελεύσεων, με αποφασιστικές
αρμοδιότητες, με αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά, αξιοποιώντας τις δυνατότητες
που δίνει σήμερα το διαδίκτυο. Πιστεύουμε ότι η ιδρυτική συνέλευση θα εγκρίνει
την πρόταση για την πολιτική παρουσία του «Σχεδίου Β’», είτε αυτόνομα είτε σε
συνεργασίες, στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Έβδομο:
Απευθυνόμαστε στις νέες και τους νέους, στις άνεργες και τους ανέργους, στις
εργαζόμενες και τους εργαζόμενους υπό πλήρη ανασφάλεια, στις συνταξιούχες και
τους συνταξιούχους. Ας αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα αυτοοργάνωσης. Ας στήσουμε
παντού επιτροπές του Σχεδίου Β’. Ας φέρουμε τα μηνύματά του στο διαδίκτυο. Ας
μεταδώσουμε τις απόψεις μας σε κάθε κινηματική διαδικασία σε τόπους εργασίας και
γειτονιές. Ας συγκρουσθούμε με αυτοπεποίθηση και τόλμη με κάθε παραλλαγή του
Σχεδίου Α’. Ας δημιουργήσουμε ένα γνήσιο, εμπνευσμένο, αισιόδοξο λαϊκό κίνημα
νίκης, απαραίτητο στις στιγμές μιας επαναλαμβανόμενης και ταπεινωτικής
ήττας.
Όγδοο: Ήδη έχουμε οργανώσει μια σειρά ημερίδες.
Ένας από τους καρπούς είναι και το μόλις εκδοθέν βιβλίο, «Ο μόνος δρόμος είναι ο
δεύτερος δρόμος». Έχουμε κάνει μια σειρά συναντήσεις με φορείς του βιοτεχνικού
και εμπορικού κόσμου. Τις συνεχίζουμε και τις διευρύνουμε. Στις πρώτες
ιεραρχήσεις του Σχεδίου Β’ είναι να γίνει από τώρα όλη η χώρα ένα δημιουργικό
εργαστήρι επεξεργασίας ώστε αυτό το σημαντικό βήμα στο μέλλον να πραγματοποιηθεί
με τους καλύτερους δυνατούς όρους, με τις πιο επεξεργασμένες απόψεις και με τη
συμμετοχή των πολιτών. Μπορούν οι δυνάμεις της διανόησης, ειδικά οι νεανικές, να
απαγκιστρωθούν από τη μοιρολατρία, τη συμβατικότητα, την απογοήτευση και την
παραίτηση, να συμβάλλουν σε ένα ποταμό τολμηρών ιδεών και ευρηματικών προτάσεων
για να ποτίσουν τη διψασμένη γη.
Ένατο: Συνεχίζουμε την κοινή δράση, τις
συζητήσεις, την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης, τη γεφύρωση, παρά τις δυσκολίες
και καθυστερήσεις, υπαρκτών διαφορών με αριστερές και άλλες αντιστασιακές
οργανώσεις, με κοινωνικά κινήματα, με ευαισθητοποιημένες ομάδες, με ενεργούς
πολίτες. Κοινός στόχος είναι η συνεργασία, μέσα από μια πολλαπλότητα μορφών που
μπορεί να παίρνει. Στόχος είναι η διαμόρφωση ενός μεγάλου κοινωνικού και
πολιτικού μετώπου των δυνάμεων της εργασίας, με παλλαϊκή διάσταση, με στήριξη
στην κοινωνική οργάνωση του λαού, με ικανότητα να οδηγήσει σε μια κυβέρνηση
απελευθέρωσης και προόδου.
Δέκατο: Ζούμε ιστορικές υπαρξιακές στιγμές για
την Ελλάδα – και την Ευρώπη. Η λάθος στάση είναι να μη αλλάξεις τίποτε, να
αλλάξεις ελάχιστα, να αλλάξεις σε αδιέξοδη κατεύθυνση, να περιμένεις τους άλλους
να αλλάξουν. Η σωστή στάση είναι να αλλάξεις σε βάθος, να αλλάξεις σχεδιασμένα
και οργανωμένα, να αλλάξεις για τις γενιές που έρχονται, να αλλάξεις με βάση τις
απεριόριστες επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες του 21ου αιώνα,
να φέρεις το μήνυμα της αλλαγής και στους άλλους στην Ευρώπη. Είναι διαστροφικό,
ανήθικο και βάρβαρο να υπάρχουν και στον τόπο μας τόσοι άνεργοι και τόσοι φτωχοί
στον αιώνα μας. Όλοι γνωρίζουμε τις θετικές και αρνητικές πλευρές της κοινωνίας
μας. Ένα νέο πλαίσιο ανοικοδόμησης και ανασυγκρότησης, όπως θέλουμε να είναι το
Σχέδιο Β΄, θα αποδυναμώσει τη βία, τον φθόνο, την ιδιοτέλεια και θα
απελευθερώσει την αυτοεκτίμηση, την αισιοδοξία και τη
δημιουργικότητα.
Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας. Θα
αναφερθώ σύντομα σε δέκα σημεία: Πρώτο: Τα γεγονότα στην Κύπρο δίνουν μια
εικόνα από ένα εφιαλτικό μέλλον που δεν πρέπει ποτέ να έρθει στην Ελλάδα. Η
αντίληψη της κυβέρνησης ότι η ολοκλήρωση του μνημονίου οδηγεί στην ανάπτυξη έχει
εκμηδενισθεί, με την διάλυση της κυπριακής οικονομίας. Η αντίληψη της
αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι «θα καταργηθεί το μνημόνιο μέσα στην Ευρωζώνη»
έχει ολοκληρωτικά καταρρεύσει δεδομένου του εργαλείου της διακοπής της
ρευστότητας σε ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Καλούμε τον λαό να
απεγκλωβισθεί από τη στείρα, νοσηρή και αδιέξοδη αυτή αντιπαράθεση και απέναντι
στις δύο εκδοχές του Σχεδίου Α’ να αντιπαραθέσει ένα απελευθερωτικό Σχέδιο
Β’.
