Στον ρου των Ευρωπαϊκών προβλημάτων - Παλιά και τώρα

Στον ρου των Ευρωπαϊκών προβλημάτων - Παλιά και τώρα

Στους αστερισμούς των αποτυχημένων… δημοκρατικών ευρωκομμάτων, ο Σοσιαλισμός ανέκαθεν ήταν «αριστοκράτης»

Πολυφορεμένο και πολυχρησιμοποιημένο ρούχο είχε και έχει καταντήσει ο Σοσιαλισμός (στην πραγματική του διάσταση). Όλα τα κόμματα, σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά, σκέτα δημοκρατικά, νεοφιλελεύθερα, πράσινα, εθνικιστικά τύπου Χίτλερ και πάει λέγοντας τον χρησιμοποίησαν. Άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο τον έχουν επικαλεστεί ή τον έχουν προβάλει σαν πρότυπο στα προγράμματά τους. Ιδιαίτερα τα αριστερά, όλα τα κοινοβουλευτικά αριστερά, προκειμένου να τραβήξουν μάζες για να ενισχυθεί, όχι ο Σοσιαλισμός αλλά το κόμμα ή το κίνημα που τον προβάλλει. Σήμερα, αν κοιτάξει κανείς την ασυμμάζευτη χαώδη κατάσταση στη Χώρα μας, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα που με μαθηματική ακρίβεια καταρρέει, θα δει ότι ο Σοσιαλισμός χρησιμοποιήθηκε απ’ όλα τα σοσιαλδημοκρατικά και κομμουνιστικά κόμματα της ΕΕ, όπως μια πατσαβούρα σε οίκο ανοχής. Τώρα, γνωρίζοντας πως μόνο ένας Σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό σωτήριο ρόλο που θα θέσει την Ελλάδα σε πορεία σωτηρίας και ευημερίας και γενικότερα την ίδια αποτυχημένη Ε.Ε., θα δει κανείς πως ερωτοτροπούν τα «σοσιαλιστικά» κομματικά στρατόπεδα να τον… συμπεριλάβουν…,(πείτε καλλίτερα να τον υποτάξουν…,) στα κομματικά τους…, που δεν είναι ούτε κομματικά τους αλλά ευρωπαϊκά εφαλτήρια δήωσης…, προγράμματα.

Βάϊος Φασούλας (μέλος της ΣΟ και ανταποκριτής του ΠΚ – Τρίκαλα)

Παρεμπιπτόντως προς χάρη των δρωμένων παρατηρούνται τα εξής… σοσιαλδημοκρατικά ευτράπελα: Είναι τάχατες τυχαίο ή σύμπτωση ότι η ΔΗΜΑΡ εξετάζει «το ενδεχόμενο ένταξης της ΔΗΜΑΡ στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ)» όπως διαβάζαμε, στις 25.04.2013, σε δημοσίευμα του «Έθνους». Ή μήπως είναι τυχαίο ή σύμπτωση ότι «το ΠΑΣΟΚ δε βλέπει με καλό μάτι την προσέγγιση» της ΔΗΜΑΡ με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα!!. Τώρα για να είμαστε ειλικρινείς αυτό το «ΕΣΚ» εμείς δε το ξέρουμε. Αν εννοούν την … κεντροαριστερά θα πρέπει να ανατρέξουμε στα αρχεία του πρώην αμερικανού προέδρου Κλίντον, ξέρει εκείνος, ή στα αρχεία του πρώην προέδρου του …σοσιαλιστικού κινήματος Σημίτη, ο οποίος, όπως πληροφορούμαστε και από δικούς του ανθρώπους-συνεργάτες, επί των ημερών του, είχε μπλοκάρει (δική μας έκφραση) την έρευνα για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Εν πάση περιπτώσει τα σοσιαλκομματικά μασκαραλίκια δεν έχουν τέλος. Εξού και το ευρωπαϊκό κατάντημα που από «ένωση» εξελίχθηκε σε λέσχη αγρίων με ό, τι συνεπάγεται.

Κλείνοντας για την κοινοβουλευτική αριστερά, ιδιαίτερα για το Σύριζα, θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή όταν ξεκαθαρίσει το τοπίο του, ώστε να μην έχουμε να λέμε ο «Σοσιαλισμός ο αριστοκράτης»

Παλιά λοιπόν, ιδιαίτερα σε χρονιάρες μέρες, λέγαμε τούτα:

Europe, Prost! Auf unser prost, Europa…!

(Σοσιαλισμός! Ο…αριστοκράτης..!) (Γερμανία 21.12.1998)

Εις υγεία, Ευρώπη! Στην υγειά μας, Ευρώπη! Εις υγεία της ανεργίας (25 εκατ. και άλλα 15 εκατ. ανεπίσημα) Εις υγεία της εγκληματικότητας και της ανημποριάς σου να την πατάξεις. Εις υγεία των αποκλήρων που ζητούν το χάδι σου και την προστασία σου. Εις υγεία της συνθήκης του Μάαστριχ που ρυθμίζει και συσσωρεύει με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε λίγους τα υπερκέρδη δημιουργώντας στους πολλούς φτώχεια και δίνη. Εις υγεία της συνθήκης Σέγκεν που ξέρεις, σε μάθανε, να φακελώνεις. Εις υγεία τους συμμάχους σου-μέσα κι έξω απ’ τα κάστρα σου- που ρυθμίζουν την τύχη της ανθρωπότητας. Εις υγεία της «τόλμης» σου να «πρωτοστατείς» και εκτός των συνόρων σου και να μένεις με τα χαρτιά, που θυμίζει θαμμένα ευαγγέλια και με άδειο το όνομά σου. Εις υγεία της δημοκρατίας που δημιουργεί ρατσισμό και μίσος.

Και άλλα πολλά θα πούμε και θα πιούμε τούτες τις μέρες στην υγειά σου μεταξύ και για τους σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες σου, δεκατρία απ’ τα δεκαπέντε παιδιά σου που σε ωθούν με μαθηματική ακρίβεια σε ατραπούς άσχετους απ’ τον πολιτισμό σου. Για να πάει ο νους μας σε ανεπίτρεπτα σημάδια των παλιών καιρών γυρνώντας σαν κατάρα στους νέους. Να σφυρηλατούμαστε ανελέητα ανάμεσα στις κοινωνίες και στις πολιτικές σου δίχως αρχή και τέλος. Για να θυμούμαστε ό, τι δεν επιθυμούμε. Για να οραματιζόμαστε, να φιλοδοξούμε και να προσδοκούμε αν όχι το τέλειο το ανθρώπινο, κάτι που οι πολιτείες του σήμερα έχουν ταχθεί για τη σωστή πορεία και την ύπαρξή σου στο μέλλον…

Κι ενώ απ’ τη μια στα θρησκευτικά δόγματα που επισκίασαν αρνητικά την ανθρωπότητα βρέθηκαν άνθρωποι «τολμηροί» που εισέβαλαν κατά καιρούς στα ευαγγέλια και τα άλλαξαν, ανεξάρτητα για ποιους το όφελος, καταφέρθηκε, αυτό που λέγεται πίστη, να εγκλωβιστεί κάτω από πυραμίδες γενειοφόρων, λευκόχρυσων ράσων, χρυσών ραβδιών και σκήπτρων, ψηλοκάπηλων ραβίνων, βουδιστών και μουσουλμάνων, και επιτεύχθηκε να εκφυλιστεί από άλλα ευαγγέλια του καιρού μας.

Απ’ την άλλη στα ιδεολογικοπολιτικά συστήματα, κομμουνιστικά, σοσιαλιστικά όπου για τον ίδιο σκοπό ξεκίνησαν κι αυτά, ο άνθρωπος κατάφερε να εισάγει την κόκκινη δικτατορία, -απαραίτητη σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις προκειμένου να εφαρμοστεί η Λαϊκή Δημοκρατία και να κατοχυρωθεί δίκαια και σωστά,- ενώ παράλληλα και εν ονόματι της δικτατορίας του προλεταριάτου κατάφερε να δημιουργήσει μια δική του ισχυρή κομματική γραφειοκρατία, να επιτρέψει την είσοδο του λικβινταρισμού έτσι που η αλλοίωση του πραγματικού προλεταριάτου να τιναχτεί στον αέρα και να γίνει σκόνη.

Αντίστοιχα τα δημοκρατικά-συντηρητικά και φιλελεύθερα συστήματα (αυτά που σήμερα κυβερνούν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας) με τη γνωστή συμπεριφορά που να αναλογεί στις πολιτικοκοινωνικές περιστάσεις, οι μεν φιλελεύθεροι και συντηρητικοί «τσιμπούν» κάποια απ’ τα ερείπια του Σοσιαλισμού χρησι-μοποιώντας τα εκεί που συμφέρει έτσι που να «συγκινούν» και κάποιους αριστερούς, οι δε σοσιαλιστές-αριστεροί- προσπαθούν στις θεωρίες τους- να εισάγουν προγράμματα με στοιχεία άλλοτε συντηρητικής και άλλοτε φιλελεύθερης χροιάς για να βλέπουμε σε πολλές περιπτώσεις αυτό που λένε «ανακατάταξη δυνάμεων!» και αλλοίωση των ανθρωπίνων ιδεών.

Σε όλα τα προαναφερόμενα συστήματα ασφαλώς θα πρέπει να προσθέσουμε και άλλες αρνητικές πολιτικοκοινωνικές παραμέτρους όπου εγκαθίδρυσαν, πάντα στο όνομα της δημοκρατίας, θρησκευτικά, μοναρχικά, αναχρονιστικά και δικτατορικά συστήματα. (Επισημαίνουμε εδώ ότι η αναφορά μας εστιάζεται σε μεμονωμένα πρόσωπα όποιας ιδεολογίας που συνέδραμαν αρνητικά και όχι σε λαούς.) Οι σημερινοί, κάθε κατηγορίας και «ποιότητας» κήρυκες, μάρτυρες, προφήτες, θηριοδαμαστές ιδεολόγοι, εθνάρχες, πατριώτες ή όπως άλλως θέλουμε τους ονομάζουμε,(μεταφερόμαστε στο μεταξύ και μένουμε στο χώρο Ευρώπη-Ελλάδα και ασφαλώς εννοούμε τους κυβερνήτες της) έχουν καταφέρει να κλείσουν στα δικά τους κάστρα την ίδια την Ευρώπη προσπαθώντας ακόμα να κρύψουν και την πιο μικρή χαραματιά φωτός. Πολλοί εξ’ αυτών έχουν δογματοποιηθεί τόσο πολύ που όχι μόνο δεν τόλμησαν να ανοίξουν τα ευαγγέλια του Μάαστριχ για να δουν τι λένε και δεν τολμούν την αμφισβήτησή τους ή έστω να προβούν σε κάποια τους αλλαγή, αλλά την προωθούν και την προπαγανδίζουν στους τόπους τους ανελέητα και κατά συνέπεια απαραβίαστα κι αυτό παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα. Και αν ακόμα δεχτούμε ότι γίνονται κάποια ανοίγματα στα ευαγγέλια της Ε.Ε., προσθέτονται, αφαιρούνται ή διαμορφώνονται κάποιες συμφωνίες, γίνονται ακριβώς γι’ αυτούς που αφορούν τα συμφέροντα των μεγάλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επί πλέον δε θα ’ναι υπερβολή αν επισημάνουμε ότι απ’ τις ως τώρα διακυ-μάνσεις της Ε.Ε.(τις βλέπουμε και στον τόπο μας με ποικίλες μορφές) δημιουργούνται και άλλοι αρνητικοί παράμετροι, όπως κι αυτή του εθνικισμού. Όλοι θέλουν η Ευρώπη να πάει μπροστά, αλλά η κάθε χώρα, απ’ τις μεγάλες χώρες, θέλει τον εαυτό της μπροστάρη. Αν και οι περισσότερες κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού κόσμου είναι σοσιαλιστικές ή σοσιαλδημοκρατικές, τα καρφωμένα δισκοπότηρα και ό, τι άλλα αντικείμενα υπάρχουν πάνω στα τραπέζια των Βρυξελλών και άλλων πρωτευουσών που στη κάθε μια απ’ αυτές έχουν χαραχθεί τα προγράμματα και οι χάρτες, κανένας δεν μπορεί να τα μετακινήσει. Ούτε ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος, ούτε ο Ιταλός κομμουνιστής πρωθυπουργός, ούτε οι Γάλλοι, Άγγλοι και άλλοι της ίδιας πολιτικής χροιάς και πολύ περισσότερο ούτε ο Έλληνας… σοσιαλιστής πρωθυπουργός. Η Ευρώπη μένει γονατισμένη σ’ όλους τους τομείς. Εκείνο που τους επιτρέπεται όταν συναντιόνται σε διάφορους πύργους και σαλόνια (και εδώ οι έλληνες εκπρόσωποι παραμένουν θεατές ή το πολύ σαν χατιρικοί καλεσμένοι σ’ αυτές τις...γιορτές τσουγκρίζοντας κάνα ποτήρι) αλλά και τους επιβάλλεται, είναι οι δοκιμές απ’ αυτά τα χρυσά δισκοπότηρα έτσι ώστε να έχουν κάποια γεύση απ’ τα πρωτοσταλάγματα της τρυγής για να μπορούν να κανονίζουν τη ρευστότητα και τους βαθμούς των.

Επίσης ο υπαρκτός φιλελευθερισμός, ο οποίος εισχώρησε σαν καρκίνωμα ή σαν αναχρονιστικός λικβινταριστής στη σοσιαλδημοκρατία, σ’ ότι αφορά το μέλλον και τη δομή της Ε.Ε. που έχει πετύχει κατακούτελα και τους σοσιαλιστές ηγέτες, αποτελεί και την όλη διάσταση μιας δυσοίωνης –αν δεν αλλάξει τίποτα- πραγματικότητας που ήδη εδώ και λίγα χρόνια άρχισε το ολίσθημά της απ’ την παραγωγή της ανεργίας και όλα τα παράγωγά της. Σε λίγες μέρες θα έχουμε το ξεκίνημα του νέου νομίσματος ΕΥΡΩ παράλληλα με το παλιό κι εδώ στη Γερμανία κι εκείνο που πλανιέται παντού είναι ο ακόμα μεγαλύτερος φόβος των Γερμανών, μεσαίων και κατωτέρων τάξεων πολιτών, ενώ οι μεγάλοι επιχειρηματίες και μεγαλοτραπεζίτες τρίβουν τα χέρια τους.

Παρόλα αυτά υπάρχει μια ατμόσφαιρα, ακόμα και σε βιομηχάνους, που κυμαί-νεται ανάμεσα από αινιγματισμό και προβληματισμό. Δε θέλουμε να τρομάξουμε κανέναν κι άλλωστε είναι νωρίς να πούμε μεγάλα λόγια. Απλά εμείς εδώ την έχουμε νιώσει από καιρό την αλλαγή με πολλούς τρόπους και προσπαθούμε κάθε φορά να τη μεταφέρουμε στην Ελλάδα όχι για να πούμε τους Έλληνες της Ελλάδας έξω απ’ την Ε.Ε., αλλά για να αγωνιστούμε συντονισμένα.

Πάνω σ’ αυτό θα είναι παράληψή μας και άδικο να μην αναφέρουμε και τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, τα οποία επιβάλλεται να πάρουν θέση στα δρώμενα, να περάσουν στην πράξη μπαίνοντας στο χορό για την Ευρωπαϊκή ύπαρξη, να αναλάβουν τις ευθύνες τους αφήνοντας κατά μέρος τα μεγάλα λόγια και να ξεχάσουν την αναμονή, το «παραπόδα» και να εγκαταλείψουν το κοινωνικοπολιτικό περιθώριο που έχουν παρέλθει και έχουν παροπλιστεί. Επίσης μέσα στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αλλά και στα φιλελεύθερα-συντηρητικά υπάρχουν άνθρωποι με τους ίδιους στόχους και οράματα που αφορούν όλους μας και πολύ περισσότερο υπάρχουν και τα 300 εκατομμύρια περίπου άνθρωποι που δεν πρέπει ούτε να ξεχνιούνται ούτε να προπαγανδίζονται σε κάτι που δεν οδηγεί πουθενά. Όλοι γνωρίζουν τις εσκεμμένες δυσκολίες που παρουσιάζει η Ευρώπη στην ανάπτυξή της, αλλά όλοι πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Ευρώπη δεν είναι ούτε των Γερμανών, ούτε των Γάλλων και όποιων άλλων. Είναι και δική μας. Για όσους αντιστέκονται και πολεμούν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, χρέος τους είναι να αρχίσουν δράση μέσα στα δρώμενα της Ευρώπης και στα προβλήματά της και όχι στα πολιτικά και κοινωνικά περιθώρια ώστε να αποκλειστούν οι ορέξεις μιας πιθανής γερμανοποίησης ή αγγλοποίησης!! της Ευρώπης.

Όσο κι αν ο καιρός των επαναστάσεων πέρασε και η κάθε εγκαθίδρυσή τους κόστισε ζωές, η σημερινή πραγματικότητα παρουσιάζει πολύ πιο δυναμικές ευκαιρίες για επαναστάσεις άλλου είδους που δεν κοστίζουν ζωές, περιπέτειες και ταλαιπωρίες, αλλά μόνο σοφία και δουλειά. Έτσι η αρνητική και παθητική στάση των κομμουνιστικών κομμάτων όχι μόνο δεν βοηθά αλλά επιβραδύνει ακόμα περισσότερο την μετεξέλιξη της πορείας για πρόοδο και ευημερία και πολύ περισσότερο δημιουργεί προβλήματα στον ρου της σημερινής πραγματικότητας με αποτέλεσμα να επηρεάζουν και το σοσιαλισμό (σαν σύστημα) μετατρέποντας τον σε φιλελεύθερο… δημοκράτη, αστό ή αριστοκράτη. Και για την ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα για τον πρόεδρο του Πα.Σο.Κ. και Πρωθυπουργό της Χώρας, έχουμε ήδη αναφέρει ότι κάθε άλλο παρά σοσιαλιστής είναι. Ο «μονόδρομος», κατά την άποψη της ελληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του κ. Σημίτη, (σημιτόδρομο φτάσαμε να τον λέμε εμείς) είναι ένας «μονόδρομος» που κατασκευάστηκε απ’ όλους τους εταίρους και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανεργία, στη φτώχεια, στο έγκλημα, στην κοινωνική ανισότητα που ήδη προέκυψε και θα προκύψει ολοκληρωτικά από την παγκοσμιοποίηση και στην αποσταθεροποίηση σε περιοχές της Ευρώπης, των Βαλκανίων αλλά και αλλού όπου η Δύση έχει βάλει στραβά τα ποδάρια της.

Παρεμπιπτόντως αναφέρουμε ότι σ’ αυτά τα αρνητικά και τεχνικά φαινόμενα, τη «μερίδα του λέοντος» καλείται να πληρώσει η νέα γενιά και σ’ ότι αφορά τους δικούς μας νέους, ιδιαίτερα και ακριβότερα θα πληρώσει η σπουδάζουσα όταν η «μεταρρύθμιση», όπως τελευταία προβάλλεται πεισματικά, εξελίσσεται και επιβάλλεται αυταρχικά με μια «πρωτότυπη» ενημερωτική «εξυγίανση» απ’ τους κ.κ. Σημίτη και Αρσένη προς κάθε κατεύθυνση, δεν οδηγεί πουθενά. Η παραμονή των καταλήψεων ως σήμερα με ένα αναγκαστικό γιορταστικό διάλυμα και μετά η συνέχεια, εγκυμονεί πολλούς κινδύνους και ευχόμαστε να αποτραπούν, φτάνει οι τεχνοκράτες να σκύψουν και να δουν τα πράγματα στη βάση τους. Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και η ανεργία, το Μέγα Κεφάλαιο που κλείνει στους κόλπους της όλες τις παραπάνω αρνητικές παραμέτρους και ιδιαίτερα τους νέους. Όταν λοιπόν ο Έλληνας… σοσιαλιστής Πρωθυπουργός μιλάει για «μονόδρομο» τον οποίο ο λαός μας… διάλεξε και για δυσκολίες, να εννοεί αυτά. Κι αυτό ακριβώς παρατηρείται στις μέρες μας. Ότι αυτός ο «μονόδρομος» πέρα απ’ τη γνωστή πορεία του πάνω στις ράγες της λιτότητας, η οποία, λιτότητα, έχει κονσερβοποιήσει το λαό και όλους τους άλλους λαούς της Ε.Ε., βεβαίως αποτελείται και από άλλες παραμέτρους τις οποίες προαναφέραμε.

Τέλος μια και τούτες τις μέρες κατατέθηκε στη βουλή των Ελλήνων για ψήφιση ο προϋπολογισμός του 99 δεν έχουμε να πούμε και πολλά πράγματα. Κάθε χρόνο ακούμε και βλέπουμε τα ίδια. Ανάμεσα βλέπουμε ότι διακόπτεται ο όποιος ομιλητής την ώρα που βρίσκεται στο βήμα και ακολουθεί δελτίο ειδήσεων, κάτι που δεν το βλέπουμε παράδειγμα όταν διεξάγεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Μέσα λοιπόν στα δέκα κεφάλαια του προϋπολογισμού θα θυμίσουμε τις δέκα εντολές όπου για μας μετρά και αξίζει μόνο μία: «Αγάπα τον πλησίον σου…» Σε αντιπαράθεση με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού, πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να εισαχθεί και ο σοσιαλισμός, τον οποίο πολλοί επικαλούνται, σαν…αριστοκράτης. Κάτι που δεν έγινε…

Έτσι ας στείλουμε λοιπόν ένα Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα, από μας για μας!

Ευρώπη, στην υγειά σου! Ευρώπη στην υγειά μας! Οι λαοί σου, μέσα από χίλιες αντιξοότητες και αδυναμίες των κυβερνήσεών τους, θα αγωνιστούν για την προκοπή σου που είναι και δική μας. Είτε οι κυβερνήσεις τους είναι σοσιαλιστικές, είτε συντηρητικές, είτε όποια αντιπολιτευόμενα κόμματα που σηματοδοτούνται για κράχτες, εμείς θα σε πάμε μπροστά. –(Από το αρχείο – Γερμανία, Δεκέμβρης 21.1998)

Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Απρίλης 26 2013 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de