Του Φώτη Παπούλια
Μέτωπο
μαθητών-γονιών
Η ηγεσία επιδιώκει λοιπόν να
(επανα)δημιουργήσει ένα στέρεο, ελεγχόμενο, κομματικό μηχανισμό, ο οποίος θα
μπορεί να αντιμετωπίζει το όποιο πολιτικό – κοινωνικό γεγονός από θέσεις
μαχητικές, αφήνοντας πίσω του την δοκιμασμένη μεν αλλά μάλλον στείρα πολιτική
της «επαναστατικής γυμναστικής».
Ενα πρώτο βήμα αλλαγής της
τακτικής ίσως να αποτελεί η στάση που κράτησε η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ
(ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών) στην ΟΛΜΕ. Η πρότασή της για διήμερη απεργία 14-15 Μαΐου
μάλλον «δείχνει» ότι προσανατολίζεται στη δημιουργία ενός αρραγούς μετώπου
μαθητών-γονιών ώστε να δημιουργηθούν «πυρήνες» μέσα και έξω από τα σχολεία. Αν
και πολλοί έσπευσαν να αποδώσουν εύσημα για την «υπευθυνότητα του ΚΚΕ», μάλλον
δεν κατάλαβαν όπως λένε στον Περισσό «ποια ακριβώς είναι η θέση μας τόσο κατά τη
επίταξης, όσο και στο πως αντιλαμβανόμαστε τους αγώνες στην Παιδεία».
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε
άρθρο του ο Κ. Μ. (Ριζοσπάστης 12/5) αναφέρεται ότι «τα κριτήριά μας δεν αφορούν
μόνο τη δράση μας στο κίνημα, αλλά και την ισχυροποίηση της κομματικής δουλειάς,
τον προσανατολισμό της κομματικής οικοδόμησης, το σχεδιασμό και την
επιτελικότητα». Μάλιστα προβαίνει και σε αυτοκριτική όταν γράφει «αν και το ΚΚΕ
έχασε τις μισές εκλογικές του δυνάμεις, άλλες προσωρινά και ενδεχόμενα κάποιες
μονιμότερα, ωστόσο παραμένει η κύρια δύναμη κινητοποίησης εργατικών και λαϊκών
δυνάμεων σε απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις».
Κάποιοι μάλιστα θυμούνται ότι
στα μέσα του 2012 διακινήθηκε εσωκομματικό κείμενο με απόφαση της τότε κεντρικής
επιτροπής το οποίο έκανε αναφορά σε «δύσκολες πολιτικές καταστάσεις» και επί της
ουσίας έθετε το ζήτημα της »παράνομης λειτουργίας του κόμματος ή κάποιων
κρίσιμων μηχανισμών του». Το κείμενο είχε προκαλέσει οξύτατες αντιδράσεις και
πολλές συζητήσεις, με την κριτική να εστιάζεται σε δύο κρίσιμους παράγοντες: ότι
τους «παράνομους μηχανισμούς ποτέ δεν τους προαναγγέλλεις» και κυρίως«ποια είναι
η αναγκαιότητα της συζήτησης αυτής». Αποτέλεσμα ήταν να ατονήσει εκείνη η
συζήτηση, όμως η θεωρία του κόμματος παντού καιρού μάλλον λαμβάνει σοβαρά υπόψη
της και αυτή την παράμετρο.
Χαμηλοί τόνοι
Στο κλίμα αυτό ο Δ. Κουτσούμπας
επιχειρεί σιγά-σιγά να ομαλοποιήσει τη μετασυνεδριακή εσωκομματική κατάσταση με
πρώτο βήμα να αφήσει πίσω του το κλίμα των έντονων αντιπαραθέσεων που είχαν
καταγραφεί, και δεύτερον κρατώντας χαμηλούς τόνους να σταθεροποιηθεί στην ηγεσία
του κόμματος χωρίς να προκαλεί αναταράξεις στους συσχετισμούς που έχουν
αποτυπωθεί μετά το συνέδριο, και σε αυτό στοχεύουν και οι συχνές περιοδείες που
εγκαινιάζει σε μεγάλες οργανώσεις του κόμματος με πρώτο σταθμό τη Θεσσαλονίκη.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις δημόσιες εμφανίσεις του, οι συνομιλητές του κάνουν
λόγο για ένα πολιτικό «χαμηλών τόνων, σοβαρό, χωρίς μεγάλα λόγια, που δίνει την
αίσθηση ότι περισσότερο ακούει και λιγότερο μιλάει».
Ομως οι πλέον καχύποπτοι
επιμένουν ότι ο σχεδιασμός της νέας ηγετικής ομάδας με πρώτο βήμα τις
εκκαθαρίσεις όσων είχαν διαφωνήσει με τις Θέσεις θα προχωρήσει μέσα στο θέρος,
όχι σε κεντρικό επίπεδο, αλλά οι τοπικές οργανώσεις θα αναλάβουν το βάρος της
«κομματικής κάθαρσης», ενώ αργά αλλά σταθερά θα συνεχιστεί η νέα στελέχωση του
κόμματος.
Η γραμμή για το
Ασφαλιστικό
Στη δημοσίευση των θέσεών του
για το ασφαλιστικό προχώρησε χθες το ΚΚΕ, σύμφωνα με το οποίο «η κατάσταση στα
ασφαλιστικά ταμεία δεν είναι λογιστικό πρόβλημα ή ζήτημα κακοδιαχείρισης, αλλά
αποτέλεσμα συστηματικής και σχεδιασμένης κρατικής παρέμβασης». Σύμφωνα με το ΚΚΕ
τα πρόσφατα στοιχεία και οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί «δείχνουν πως η κατάσταση
για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας είναι ανησυχητική» ενώ «η
οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων σήμερα εγκυμονεί άμεσο κίνδυνο για
την καταβολή των συντάξεων στο άμεσο μέλλον».
Αφού αναλύει ενδελεχώς την
κατάσταση κάθε ταμείου και ιατροφαρμακευτικού φορέα, «χτυπάει το καμπανάκι στον
εργαζόμενο λαό για να αντιδράσει πριν είναι αργά», καθώς «ο κίνδυνος να
τσακιστούν οι ήδη ελάχιστες παροχές και οι τσακισμένες συντάξεις είναι
άμεσος».
Στα άμεσα αιτήματα του ΚΚΕ
περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων: «να μην υπάρχει καμία μείωση στις κύριες και
επικουρικές συντάξεις και μάλιστα να αποκατασταθούν, επαναφορά 13ης και 14ης
κύριας και επικουρικής σύνταξης, άμεση αποκατάσταση των απωλειών από τις
περικοπές επιδομάτων και συντάξεων σε ειδικές ομάδες όπως συντάξεις αναπηρίας,
χηρείας κ.ο.κ. και να πληρώσει το κράτος και η εργοδοσία για τα ελλείμματα στα
ταμεία».
Εφημερίδα των Συντακτών
Τι είναι τελικά το «Κόμμα παντός καιρού»,
στο οποίο η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος επιθυμεί να οργανώσει την
πολιτική της τακτική στο εγγύς μέλλον; Οσοι ανατρέχουν σε κείμενα του ΚΚΕ δεν
έχουν «συναντήσει» ίδια ή αντίστοιχη πολιτική ορολογία και μεταξύ σοβαρού και
αστείου υπενθυμίζουν ότι κάποια τέτοια σλόγκαν υιοθετούσε και η Αλέκα Παπαρήγα
όπως το «όλοι για έναν και ένας για όλους», ευθεία αναφορά στους «Τρεις
Σωματοφύλακες». Στη προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τον πολιτικό νεολογισμό
εκτιμούν ότι αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΕ μπορεί να τοποθετηθεί
απέναντι σε κρίσιμες καταστάσεις, όπως π.χ. κοινωνικές εκρήξεις, και κατ’
επέκτασιν κοινωνικές συγκρούσεις. Αρα διατείνονται ότι ο Περισσός επιχειρεί να
ξαναβρεί τη χαμένη του επαναστατικότητα, και να τονώσει εκείνα τα χαρακτηριστικά
που ενδεχομένως είχαν αλλοιωθεί και είχαν οδηγήσει το κόμμα στη σημερινή του
κατάσταση, με αποκορύφωμα το περσινό εκλογικό αποτέλεσμα. Ομως η πολιτική
συνθηματολογία οφείλει να έχει πολιτικές – ταξικές αναφορές και το σύνθημα αυτό
μάλλον δεν διακρίνεται σε αυτό τον τομέα.
