Γράφει ο Βασίλης
Παππάς - Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Τρικάλων και γονέας υποψηφίου στις
πανελλήνιες
Διεκδικούν το αυτονόητο. Το
δικαίωμα στην εργασία. Και έρχεται ο οσφυοκάμπτης βουλευτής και κραυγάζει για τα
«γαϊδούρια» που απεργούν. Και έρχεται ο γκεμπελίσκος υπουργός και μιλά για το
αδιανόητο της απεργίας στις εξετάσεις. Μα εμείς, όλοι, οι περισσότεροι, οι
πολλοί για τους δύσπιστους, διδάσκουμε τα παιδιά για οράματα και αλήθειες, τους
συντροφεύουμε στο ταξίδι για την Ιθάκη (η Ιθάκη δεν είναι αυτοσκοπός), τους
μιλάμε για κοινωνικούς και εθνικούς αγώνες, είμαστε αυτοί που καταλαβαίνουμε τις
αγωνίες τους και εισπράττουμε τα αδιέξοδά τους.
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ λοιπόν. Αυτό ψήφισαν οι συνάδελφοι και συνοδοιπόροι της
κοινής προσπάθειας καθηγητές. Δεν υπήρξαν αλαλαγμοί και ιαχές. Τα χειροκροτήματα
μετρημένα. Περίσκεψη και προβληματισμός. Αλλά και ανακούφιση. Ακόμη και αν
συρθούμε στις εξετάσεις, θα ξέρουν οι τρικομματικοί κυβερνώντες ότι είμαστε και
θα είμαστε απέναντι. Και μάλιστα μετρημένοι και καταγραμμένοι στη συνείδηση των
μαθητών μας. Όχι άβουλοι και μοιραίοι, αλλά σκεπτόμενοι και βαθιά
προβληματισμένοι με αγωνιστική διάθεση όση μπορεί να διαθέσει και να καταθέσει ο
καθένας μας.
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ζητά και θα ζητά από τον δάσκαλο η κοινωνία, όταν και η
κοινωνία που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, θα αρχίσει και αυτή να σκέφτεται για την
παιδεία που οδηγεί τους μαθητές στον καιάδα του 67 % νέων ανέργων.
Τελικά
ήταν ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ Η ΨΗΦΟΣ.
Υ.Γ. Στο σχολείο εμφανιζόμαστε,
αν εμφανιζόμαστε με περιβραχιόνιο «επιστρατευμένος».
Left.gr
Επιτέλους! Μετά από πολλά πολλά χρόνια
ξανασυναντηθήκαμε. Αμνήμονες και κομματάρχες και πούροι επαναστάτες. Συνεπείς
στη γραμμή του κόμματος και οπορτουνιστές. Αγνοί αριστεροί και τίμιοι δεξιοί.
Προφήτες των επερχομένων δεινών και λαοπλάνοι. Τιμητές των πάντων και
καρεκλοκένταυροι. Αλλά και πολλοί άλλοι. Που επί τρία χρόνια έβλεπαν και βλέπουν
να «κουρσεύουν» τους κόπους τους. Που λοιδορούνται από το πολιτικό κατεστημένο,
που βγαίνει στα ΜΜΕ και κομπάζει «εγώ διόρισα τη γυναίκα σου ρέ» και βιώνουν την
ανέχεια και την απαξίωση. Που θεωρούνται εκ προοιμίου τεμπέληδες και
κοπανατζήδες. Που προσπαθούν να περισώσουν όσα δυνατόν περισσότερα μπορούν. Και
ώρες διδασκαλίας, και γιορτές έξω από τα καθιερωμένα, και εκδρομές με παιδευτικό
χαρακτήρα και ευρωπαϊκά προγράμματα ώστε οι μαθητές μας να γίνουν κοινωνοί
παιδείας και αντιλήψεων που να ξεφεύγουν από τα στενά εθνικιστικά πλαίσια. Όλοι
αυτοί «οι τεμπέληδες» διεκδικούν το «δικαίωμα στην τεμπελιά»;;; Προφανώς όχι.
Διεκδικούν ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ.
