ΕΕΚ: Εκλογές 2007- Η επόμενη μέρα

ΕΕΚ: Εκλογές 2007- Η επόμενη μέρα
Βαριά τραυματισμένη από τις πυρκαγιές, τα σκάνδαλα και τη σύγκρουση με το λαϊκό κίνημα της παιδείας, η Νέα Δημοκρατία, μετά από την πιο αποτυχημένη διακυβέρνηση της Μεταπολίτευσης κατόρθωσε, μολοντούτο, και διασώθηκε στις πρόωρες εκλογές- εξπρές του 2007, συγκρατώντας την κυβερνητική εξουσία με τα νύχια και τα δόντια στο όριο της επισφαλούς αυτοδυναμίας. Την πύρρεια «νίκη» της την χρωστά στην έλλειψη αξιόπιστου αντιπάλου, στην πολιτική χρεοκοπία και ανικανότητα του αστικά μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη που πλήρωσε με βαρύτατη ήττα την συμμετοχή- συνενοχή του στην σήψη του συνολικού αστικού πολιτικού συστήματος.
Ανακοίνωση του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος για το αποτέλεσμα των εκλογών


http://politikokafeneio.com

Ο μεγάλος χαμένος είναι ακριβώς το όλο αστικό πολιτικό σύστημα των δύο αστικών κομμάτων εξουσίας, Για πρώτη φορά και τα δύο γνώρισαν εκλογική πτώση. Μόνο η μεγαλύτερη ταχύτητα πτώσης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης καθυστέρησε σχετικά την πτώση του κυβερνητικού κόμματος. Η φθορά και των δύο πυλώνων του συστήματος τροφοδότησε με ψήφους όχι τόσο το ακροδεξιό ΛΑΟΣ που από 2,19% το 2004 είδε το ποσοστό του να αυξάνεται κατά μία περίπου ποσοστιαία μονάδα, όσο, κυρίως, τους δύο σχηματισμούς της παραδοσιακής Αριστεράς, το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ. Μικρή αύξηση, αλλά σαφώς μικρότερη, γνώρισε και ο χώρος της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, μαζί και το ΜΕΡΑ. Συνεπώς, γενικά οι εκλογές του 2007 χαρακτηρίζονται από την φθορά και κρίση νομιμοποίησης του όλου αστικού πολιτικού συστήματος, όπως διαμορφώθηκε και αποκρυσταλλώθηκε στην Μεταπολίτευση και μια μετατόπιση των μαζών αριστερότερα, εντός, πάντως, των πλαισίων του κλυδωνιζόμενου συστήματος.
Το πιο ολέθριο σφάλμα που μπορούν να κάνουν για λογαριασμό τους οι κυβερνώντες είναι να πιστέψουν αλαζονικά ότι η επανεκλογή της κυβέρνησης της Δεξιάς σημαίνει και νομιμοποίησή της από τον λαό να προχωρήσει στην μισοκρυφή- μισάνοιχτη ατζέντα της ολόπλευρης επίθεσης στα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Θα πλανηθεί πλάνη οικτρά και θα υποστεί χειρότερες συνέπειες από ό,τι οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης κατά την δεύτερη θητεία τους. Η δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή 1977-81 κατέληξε στο θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ και στη ν 20ετή διακυβέρνηση του ΄ η δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Παπανδρέου 1985-1989 κατέληξε στην αποσύνθεση και την Κοσκωτειάδα ΄ η δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Σημίτη έφερε τον Κωστάκη Καραμανλή στα πράγματα ΄ πού θα καταλήξει η δεύτερη θητεία του Καραμανλή του Μικρού και της δεξιάς κυβέρνησης λαϊκής μειοψηφίας; Μήπως το ξώπεταγμα της Μαριέττας από την Βουλή προεικονίζει και την τύχη του Ανιψιού;
Στο όριο της αυτοδυναμίας είναι αναγκασμένη να προσπαθήσει, έτσι και αλλιώς, να επιβάλλει την αντιλαϊκή ατζέντα που απαιτεί το κεφάλαιο και η ΕΕ και μάλιστα μέσα σε ένα ραγδαία επιδεινούμενο διεθνές οικονομικό περιβάλλον, μετά την έκρηξη της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης το καλοκαίρι του 2007, μιας κρίσης που ήδη συσσωρεύει χρεοκοπίες και ουρές μπροστά σε τράπεζες όπως στην δεκαετία του ‘30 μετά το μεγάλο κραχ.
Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, με το χειρότερο εκλογικό του αποτέλεσμα από το 1977, έχει οριστικά μπει σε ένα φαύλο κύκλο κρίσεων και αντιπαραθέσεων ανάμεσα στις διάφορες κλίκες που το συναποτελούν, απ’ όπου κανένας ψευτοσωτήρας Βενιζέλος –αποτυχημένος ακόμα και σαν υπουργός- δεν θα μπορεί να το βγάλει. Δεν μπορεί πια ούτε να ξαναβρεί το ριζοσπαστισμό της νειότης του και να ανανεωθεί από τα αριστερά ούτε να σταθεροποιηθεί στον ήδη κατειλημμένο χώρο στα δεξιά.
Το όλο αστικό σύστημα, μαζί κι οι μέχρι τώρα πυλώνες του, θα συνεχίσει την αποσύνθεσή του.
Η παραδοσιακή Αριστερά θα καταφέρει να συγκρατήσει και να αυξήσει τις δυνάμεις που κέρδισε; Μπαίνουμε σε μια περίοδο κρίσιμων ταξικών αναμετρήσεων και κοινωνικής πόλωσης όπου και το σταλινικό ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσουν πολύ μεγαλύτερες πιέσεις και από τα κάτω κι από τα πάνω από ό,τι στο παρελθόν ή και στις πρόσφατες μάχες για την Παιδεία. Και οι ίδιες οι μάζες που στήριξαν τώρα την παραδοσιακή Αριστερά θα έχουν την τάση άλλοτε να την ξεπερνούν κι άλλοτε να παλινδρομούν συντηρητικότερα, σε περίπτωση ήττας. Οι εκλογικές επιτυχίες ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεταβατικό χαρακτήρα, εκδηλώνουν την ρευστότητα της κατάστασης με την αποσύνθεση του παλιού και της μη εμφάνισης ακόμα του εντελώς νέου. Σε μια αναπτυσσόμενη κατάσταση συστημικής κρίσης όπου οι από πάνω δεν μπορούν να κυβερνούν με τον παλιό τρόπο κι οι από κάτω δεν δέχονται να κυβερνώνται όπως παλιά, η συνείδηση των μαζών αναπτύσσεται αντιφατικά με διαδοχικές προσεγγίσεις. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ θα μπουν σε νέες απρόβλεπτες δοκιμασίες κι εξαρτάται από τον ρόλο της επαναστατικής Αριστεράς στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για το τι θα γίνει.
Το ΜΕΡΑ έδωσε μια δύσκολη μάχη όχι απλώς για τις εκλογές αλλά για την επόμενη μέρα. Αντιμετώπισε εξ αρχής ισχυρές αποπροσανατολιστικές πιέσεις να μετατοπιστεί δεξιότερα, να αρνηθεί την κρίσιμη αυτή στιγμή να παλέψει για ένα προωθημένο και προωθητικό πολιτικό-προγραμματικό σχέδιο ανατροπής και εργατικής εξουσίας. Αρνηθήκαμε κάθε δορυφοροποίηση γύρω από γραφειοκρατίες που απεργάζονται είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με τους πασοκικούς μηχανισμούς κεντροαριστερά σενάρια και χρειάζονται κεντριστικά αναχώματα, σαν αυτά που έχουν στη Βρετανία, την Γαλλία ή την Ιταλία. Δώσαμε με επιτυχία αυτή την μάχη κυρίως χάρη στην μαχητική ορμή της νέας γενιάς αλλά και την ταξική στάση κοινωνικών αγωνιστών, μιας νέας ιστορικής πρωτοπορίας υπό διαμόρφωση.
Βαλλόμενο από τα δεξιά του είτε από τις διασπαστικές κεντριστικές κινήσεις τύπου ΕΝΑΝΤΙΑ είτε από τον πολιτικό συντηρητισμό των λεγόμενων «μ-λ», έχοντας απέναντι του ακόμα και την ανοιχτή εχθρότητα σεχταριστικών ομάδων που άλλοτε το ψήφιζαν, το ΜΕΡΑ κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις του και το ποσοστό του. Προπαντός εγκαθιδρύθηκε σαν ο πιο αδιάλλακτος μαχητής της ταξικής ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος κι ενός επαναστατικού προγράμματος διεξόδου από την κρίση. Αυτή η πράξη είναι που διαμορφώνει τη νέα πολιτική φυσιογνωμία ενός μετώπου της επαναστατικής Αριστεράς που έχει ανάγκη όσο ποτέ σήμερα το κίνημα.
Δώσαμε την μάχη όχι μόνο για το σήμερα αλλά για το αύριο- για την επόμενη μέρα που ήδη άρχισε και μας καλεί.
www.eek.gr