Ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων

Ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων
Είναι προφανές και δεν χρειάζεται αρκετό κόπο να αντιληφθούμε την σαφή πτώση και των δύο πυλώνων της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα. Μια πτώση τόσο σε ψήφους (κατά 641.403) και σε ποσοστά (κατά 5,98%) από το 2004. Και αυτό σε συνθήκες μεγαλύτερης αποχής (25,86% έναντι 23,5% το 2004) και αύξησης των άκυρων και λευκών (2,67% έναντι 2,25% το 2004). Και είναι σημαντικό ότι η αποχή και το άκυρο / λευκό περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά δεν είχαν τον χαρακτήρα της αδιαφορίας ή του απολιτικού χαβαλέ αλλά το χαρακτήρα μιας περισσότερο ή λιγότερο συνειδητής πράξης διαμαρτυρίας, οργής και δυσπιστίας έναντι του πολιτικού συστήματος.
ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

http://politikokafeneio.com

Αυτό το λέμε για δύο βασικά λόγους:
Α) Τόσο για την ιδιαίτερα υψηλή αποχή στις πυρόπληκτες περιοχές (36,37% στην Μεσσηνία, 38,99% στην Αρκαδία, 47,34% στην Λακωνία) που κάθε άλλο παρά δυσπρόσιτες είναι για να θεωρηθεί φυσιολογική. Ή ακόμη και για την οργανωμένη αποχή τοπικών κοινωνιών μετά από Λαϊκές Συνελεύσεις όπως στην περίπτωση των Λειψών. Εκεί οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν για την έλλειψη ακτοπλοϊκής σύνδεσης αποφασίζοντας να απέχουν σε ποσοστό 92,7%, ανεβάζοντας την αποχή στα Δωδεκάνησα στο 31%.
Β) Αλλά και γιατί σε αντίθεση με αυτό που είχε παρατηρηθεί παλαιότερα σε συνθήκες πιο χαλαρής αποδοκιμασίας, διάφοροι γραφικοί χαβαλέδες είτε καθηλώθηκαν (ο Λεβέντης πήρε μόλις 1.000 ψήφους περισσότερους), είτε εξαφανίστηκαν (ο Βεργής πήρε συνολικά 1.700 ψήφους όταν κάποτε έπαιρνε ακόμη και 40.000 ψήφους ή αλλιώς μισή ποσοστιαία μονάδα), είτε απλώς δεν κατέβηκαν στις εκλογές (Κυνηγοί, Κολλάτος κλπ)
Και αυτό σε μια εκλογική μάχη που είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν 23.714 παραπάνω εγγεγραμμένοι από το 2004. Αν κάναμε μια αναγωγή συνυπολογίζοντας την δύναμη της κυβέρνησης σε σχέση με την αποχή και τα άκυρα / λευκά, θα βλέπαμε ότι είναι μια κυβέρνηση, όχι απλώς φθαρμένη μετά από 3,5 χρόνια, όχι απλώς χωρίς περίοδο χάριτος, όχι απλώς στηριγμένη σε δύο μόλις βουλευτές, αλλά ουσιαστικά ψηφισμένη – και μάλιστα με μισή καρδιά - από το 30% μόλις του εκλογικού σώματος. Και έχει πάρει λιγότερες ψήφους τώρα (2.995.321) από αυτές που είχε πάρει … το ΠΑΣΟΚ το 2004 (3.003.920) που είχε χάσει πανηγυρικά.
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:
Η Νέα Δημοκρατία χάνει 365.000 ψήφους και 3,52% σε ποσοστό. Τις μεγαλύτερες απώλειες της εμφανίζει προς το ακροδεξιό ΛΑΟΣ που κερδίζει 119.494 ψήφους και ποσοστό 1,61%, και δευτερευόντως στο κόμμα του Παπαθεμελή ο οποίος όμως φαίνεται ότι πήρε και από το ΠΑΣΟΚ και από το ΛΑΟΣ.
Ωστόσο η ΝΔ διατηρεί την πρωτιά της σε όλη την χώρα σχεδόν, ενώ η τεράστια πτώση του ΠΑΣΟΚ την οδηγεί στο να κερδίσει για πρώτη φορά και ανέλπιστες πρωτιές σε ορισμένους νομούς έκπληξη όπως στο Ρέθυμνο (στον μοναδικό νομό που εμφανίζει αύξηση σε ψήφους), και οριακά στην Χίο (με μικρή αύξηση ποσοστών).
Συνολικά πέφτει σε ποσοστό στους 53 από τους 56 νομούς της χώρας ενώ στους 2 από τους τρεις που ανεβαίνει σε ποσοστό παίρνει λιγότερους ψήφους από το 2004. Η πιο εντυπωσιακή της βουτιά γίνεται σε Ροδόπη και Ξάνθη όπου τόσο οι μειονοτικοί ψηφοφόροι της γύρισαν την πλάτη όσο και οι εθνικόφρονες ψηφοφόροι αποδοκίμασαν την δήλωση της τελευταίας εβδομάδας του μειονοτικού υποψηφίου της ΝΔ στην Ροδόπη όπου αυτό-προσδιορίστηκε ως Τούρκος. Επίσης στην Ζάκυνθο όπου ο γαλάζιος δήμαρχος συνελήφθη επ’ αυτοφώρω να «κλέβει οπώρας» την ώρα που επιχειρούσε να κάψει το Δημαρχείο και να εξαφανίσει τα ενοχοποιητικά εις βάρος του στοιχεία της κλοπής δημοσίου χρήματος. Στις πυρόπληκτες περιοχές υπάρχει μια αντιφατική εικόνα καθώς πέφτουν μεν και τα δύο κόμματα αλλά η ΝΔ συγκρατεί καλύτερα ποσοστά και έχει μικρότερες απώλειες σε Λακωνία, Ηλεία, Αρκαδία ενώ στην Μεσσηνία πέφτει μεν σε ψήφους αλλά ανεβαίνει σε ποσοστά εξαιτίας της ακόμη μεγαλύτερης βουτιάς του ΠΑΣΟΚ. Εκεί που η πτώση της είναι ιδιαίτερα αισθητή λόγω των πυρκαγιών είναι σε Εύβοια και Αχαΐα όπου οι πυροπαθείς είχαν εξαιρεθεί από τα προεκλογικά «ευεργετήματα».
Μεγάλη η βουτιά και στην Χαλκιδική που αφού κάηκε πέρυσι, πνίγηκε φέτος και ακόμη δεν έχει στάξει ένα ευρώ αποζημίωσης, ενώ αυτό φαίνεται ότι στοίχησε και στον Μπασιάκο που είχε αναλάβει την «ανοικοδόμηση» της περιοχής προσωπικά, το Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης.
Τεράστια ωστόσο είναι η πτώση της και πολύ παραπάνω από τον πανελλαδικό μέσο όρο σε σημαντικά αστικά κέντρα όπως στον Δήμο της Αθήνας, στην Θες/νίκη, στον Πειραιά, στην Πάτρα κ.α. κάτι που σηματοδοτεί την ποιοτική στροφή της στιγμής. Ωστόσο δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η συγκράτηση της πτώσης της και η βραχεία κεφαλή της έναντι του ΠΑΣΟΚ στην Β’ Αθήνας, ίσως είναι αυτή που έκρινε οριακά την αυτοδυναμία.
Στα αξιοσημείωτα του αποτελέσματος της ΝΔ, είναι το «άγριο μαύρισμα» που έφαγε από δεξιά και αριστερά το σύνολο του Υπ. Παιδείας (η Μαριέττα στην Αθήνα και ο Καλός στον Πειραιά), η σφαλιάρα στο ροδαλό μαγουλάκι του αμερικανόθρεφτου Γεωργιάδη στην Κέρκυρα, η … γράνα που βρήκε κατακέφαλα τον γίγαντα της ποίησης Πολύδωρα (που εκλέγεται την τελευταία στιγμή αλλά αποσύρεται από το υπό απόσυρση Υπ. Δημόσιας Τάξης και Αγροφυλακής), οι τρικλοποδιές της Αγίας Οικογένειας των Μητσοτάκηδων (που βάλανε κάποιον Αβραμίδη πάνω από τον ατσαλάκωτο Αβραμόπουλο στο ψηφοδέλτιο της Α’ Αθηνών για να πάρει την πρωτιά η Ντορούλα, η οποία παράλληλα άφησε χάος στην Ευρυτανία όπου η ΝΔ την χάνει για πρώτη φορά στην ιστορία της). Φανταστείτε το αδιέξοδο του Καραμανλή: Στηρίζεται η αυτοδυναμία της κυβέρνησης του στον Κυριάκο και την Ντόρα, τα παιδιά του Μητσοτάκη! Θα μας λείψει επίσης και ο Γιακουμάτος που μας συντρόφευε καθημερινά στα τηλε-παράθυρα, καθώς ήρθε μεν πρώτος σε σταυρούς στην Β’ Αθήνας, αλλά την αναγκαία για το κεφάλαιο επίθεση στην εργατική τάξη πρέπει να την κάνει κάποιος λιγότερο «σεμνο-ταπεινήτης» από αυτόν, από το πόστο του Υπ. Εργασίας. Τέλος αξίζει να μνημονευτεί το γεγονός ότι ο δεινόσαυρος του κοινοβουλίου, θείος του ανιψιού και αδερφός του θείου, ο πολύς Αχιλλέας Καραμανλής, παλικαράκι ετών 80 φεύγα, αφού μπήκε με το «έτσι θέλω» στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ έριξε το ποσοστό της στις Σέρρες στο χαμηλότερο για την παράταξη από το … 1935 όταν πρωτο-πολιτεύτηκε ο «εθνάρχης».
Επιπλέον να πούμε ότι το άθροισμα ΝΔ και ΛΑΟΣ (και Παπαθεμελή αν υποθέσουμε ότι αυτή είναι μια αμιγώς δεξιά ψήφος) είναι κατά 203.655 ψήφους και κατά 1,2% μικρότερο από το αντίστοιχο άθροισμα ΝΔ και ΛΑΟΣ του 2004.
ΠΑΣΟΚ:
Και αν για την ΝΔ τα πράγματα είναι άσχημα για το ΠΑΣΟΚ είναι «κλάφτα Χαράλαμπε». Το ΠΑΣΟΚ χάνει 276.218 ψήφους από το 2004 (2,45%) και χωρίς να έχει και το άλλοθι του ΔΗΚΚΙ (που τότε είχε πάρει 1,7%), του οποίο το ποσοστό πρέπει να έχει μοιραστεί μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ. Με μοναδικές εξαιρέσεις την Ροδόπη και την Ξάνθη, που το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε, καθώς εκεί έγινε η μόνη επιλογή Παπανδρέου που περπάτησε καλά, με τους τοπικούς μειονοτικούς υποψηφίους που πήραν ψήφους και από δεξιά και από αριστερά, το κόμμα πέφτει παντού. Η πιο εντυπωσιακή πτώση γίνεται προς όφελος της αριστεράς συνολικά στα αστικά κέντρα της Α’ και Β’ Αθήνας και Α’ και Β’ Πειραιά κάτι που δείχνει το κεντρικό πολιτικό στίγμα της συντριβής του ΠΑΣΟΚ. Αλλά ακόμη και σε πυρόπληκτες περιοχές όπως η Μεσσηνία ή παραδοσιακά κάστρα του ΠΑΣΟΚ όπως τα Χανιά, το Λασίθι, το Ρέθυμνο πτώση είναι τεράστια ακόμη και σχετικά με τον κακό μέσο όρο πτώσης του ΠΑΣΟΚ πανελλαδικά. Στο Ρέθυμνο μάλιστα χάνει την πρωτιά για πρώτη φορά στην ιστορία του και ελέω Νεονάκη. Από τις προσωπικές επιλογές του Παπανδρέου είναι φανερό ότι οι αγρότες της Λάρισας δεν συμφώνησαν ότι, η λύση στην καταστροφή της παραγωγής του Θεσσαλικού κάμπου, μπορεί να είναι ο ηλίθιος (Σα)Λιάγκας. Ενώ και στον Πειραιά η πλειοψηφία των εργατών δεν κατάλαβε ότι η σοσιαλιστική προοπτική του Κινήματος εκφράζεται από την Βαρόνη Φον Ρίφεν του Λουξεμβούργου (κατά κόσμο Βίκυ Λέανδρος). Αμφότεροι μαυρίζονται αγρίως.
Τεράστια πτώση του ΠΑΣΟΚ και στην Κέρκυρα, όπου βγαίνει μεν η Άντζελα Γκερέκου αλλά αυτό οφείλεται σε έναν και μόνο λόγο: στο ότι είχε φροντίσει να εξαφανίσει κάθε άλλη σοβαρή υποψηφιότητα από το τοπικό ΠΑΣΟΚ που είχε αντιδράσει εναντίον της ήδη από πέρυσι για τα άθλια κομπρεμί που έκανε με το τοπικό ΛΑΟΣ στις δημοτικές εκλογές. Παρομοίως και στην Χίο όπου βγαίνει μεν η εκσυγχρονίστρια Ελ. Τσουρή, αλλά χάνεται η πρωτιά στο νησί με τεράστια πτώση, αφού το τοπικό ΠΑΣΟΚ του εκ των κορυφαίων ηγετών της «Αριστερής Πρωτοβουλίας», Αντ. Κωτσακά, είχε τεθεί στο περιθώριο.
Πολύ μεγάλη η βουτιά και στην Θες/νίκη αλλά και σε μερικούς κόκκινους νομούς όπως η Σάμος, η Μαγνησία, η Λευκάδα κα. Και εδώ, δεν περπάτησε καθόλου ο εκβιασμός της τελευταίας στιγμής που επιχείρησε ο Λαλιώτης προς τους ψηφοφόρους της Αριστεράς που μαζικά ψήφισαν κόκκινα ψηφοδέλτια.
Είναι σαφέστατο το αριστερό πολιτικό μήνυμα που δεν έχει να κάνει μόνο με τις συγκυριακές άθλιες πολιτικές επιλογές της τελευταίας στιγμής (ανάμεσα στις οποίες τα συντροφικά μαχαιρώματα του Βενιζέλου, όπως φάνηκε και με την προβοκατόρικη σιωπή του στην περίπτωση της Φώφης και του ψηφοδελτίου Επικρατείας, ξεχώρισαν), αλλά είναι πολύ πιο βαθύ. Αυτό το υπογραμμίζει το γεγονός ότι μαυρίζονται εξίσου όλα τα βασικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ από όλες τις τάσεις: εκτός από τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς που προαναφέρθηκαν, έξω από την βουλή μένει τόσο το παλαιό Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ (Τσοχατζόπουλος από Θες/νίκη, Αρσένης από Κεφαλληνιά, Τσούρας και Οικονόμου από Α’ Αθηνών, Ανωμερίτης από Β’ Αθηνών), όσο και φανατικοί μουτζαχεντίν του Σημιτικού εκσυγχρονισμού (Χριστοδουλάκης), οι προερχόμενοι εκ του ΣΥΝ κεντροαριστεροί (Μπίστης στην Β’ Αθηνών), αλλά ακόμη και οι πρώην εργατοπατέρες της ΠΑΣΚΕ που κλείνανε απεργίες για να πάρουν Υπουργεία (Πρωτόπαπας).
Όλες ανεξαιρέτως οι υποτιθέμενες πολιτικές πλατφόρμες του ΠΑΣΟΚ ηττήθηκαν. Αλλά ακόμη και την ήττα τους δεν μπορούν να την διαχειριστούν με αξιοπρέπεια με πρώτο και καλύτερο τον άθλιο Κουλούρη που το βράδυ της Κυριακής των εκλογών στις 8.30 στο ένα τηλεπαράθυρο μιλούσε για τα κοράκια που καραδοκούν πάνω από τον ηττημένο Γιωργάκη, και μέχρι να πάει στο άλλο κανάλι δύο ώρες αργότερα στήριζε ήδη τον Βενιζέλο.
Οι μόνοι που επιβιώνουν εκλογικά από το ΠΑΣΟΚ είναι αυτοί που είτε λούφαξαν (όπως ο Βενιζέλος), είτε αυτοί που δεν μίλησαν και ακολούθησαν την γραμμή του πολιτευτή «Καλοχαιρέτα» όπως ο Λοβέρδος, ο οποίος έκανε μια προεκλογική εκστρατεία χωρίς καμιά ομιλία αλλά μόνο με χειραψίες στα καφενεία των εργατικών προαστίων. Και - επειδή ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται – πάει απροσδόκητα καλά ο πάλαι ποτέ ινστρούχτορας του εν Ελλάδι Μπρεζνιεφικού Μαρξισμού Λενινισμού, ο Μίμης Ανδρουλάκης. Αυτός μίλησε μεν, αλλά προ-πολλού ο λαός δεν κατανοεί τα ακαταλαβίστικα του, γι’ αυτό ίσως και τον ψήφισε, ποιητική άδεια.
Μα και η ίδια η εσωκομματική φαγωμάρα του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές δεν στηρίζεται σε καμία αντιπαράθεση πολιτικών γραμμών αλλά μοιάζει με κόντρα επικοινωνιακών τρυκ, καναλαρχών και εταιρειών δημοσκόπησης. Ή για να το πούμε αλλιώς συγκρούονται αυτοί που ηττήθηκαν το 2004 με αυτούς που ηττήθηκαν το 2007.
ΛΑΟΣ:
Το άθροισμα δεξιάς – ακροδεξιάς είναι μικρότερο του 2004, όπως δείξαμε παραπάνω, κάτι που δεν σηματοδοτεί καμιά δεξιά στροφή στην κοινωνία. Δεν σημαίνει ωστόσο ότι στερείται βαρύτητας η είσοδος του ΛΑΟΣ στην βουλή. Το ΛΑΟΣ πήγε καλά και ανεβαίνει σε αστικά κέντρα της Αθήνας και της Θες/νίκης, κάτι που σημαίνει κατʼ αρχή ότι ένα κομμάτι φτωχών εργατικών και μικροαστικών ψήφων κινούνται προς τα εκεί. Επιπλέον έχει τα πιο σημαντικά του ποσοστά – σύμφωνα με τις έρευνες των exit poll – στις ηλικίες από 18-24 και άνω των 55. Δηλαδή ένα τμήμα της άνεργης, εργαζόμενης και part time νεολαίας γίνεται αποδέκτης της ρατσιστικής αντι-μεταναστευτικής δημαγωγίας του. Αυτό το κομμάτι ανταμώνει και παραδοσιακά ξενοφοβικούς ηλικιωμένους. Επίσης φαίνεται ότι διατηρεί τα ήδη καλά ποσοστά που είχε στην Κεντρική Μακεδονία ενώ σημαντική άνοδο σημειώνει και σε Καστοριά, Δράμα, Σέρρες. Με δύο λόγια το θέμα της ονομασίας της Μακεδονίας παίζει κάποιον σημαντικό ρόλο σε σημαντικά τμήματα των αγροτών της περιοχής. Επιπλέον στην Βουλή μπαίνουν ορισμένοι βουλευτές του ΛΑΟΣ που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν απλά «σκληροί δεξιοί» αλλά είναι επίσημα Λεπενικοί (Βορίδης) καθαρόαιμοι εθνικοσοσιαλιστές (υιός Πλεύρη) ή ακόμη και δωδεκαθεϊστές (όπως ο Άδωνης – μου-καίνε-κάθε-τρεις-και-λίγο-το-βιβλιοπωλείο – Γεωργιάδης). Μαζί με αυτόν ας υπολογίσουμε και τον – προερχόμενο από τον Γαλαξία Σείριο – Κυριάκο Βελόπουλο γνωστό βιβλιοπώλη της Β’ Θες/νίκης.
Αποτελεί λοιπόν το ΛΑΟΣ έναν φασιστικό κίνδυνο? Σίγουρα ναι. Υπάρχει μια συνολικότερη στροφή της κοινωνίας στο φασισμό? Σίγουρα όχι.
Το ΛΑΟΣ και ο Καρατζαφέρης ήταν και είναι υποχρεωμένος να κρύβει το φασιστικό προφίλ του και να δηλώνει θαυμαστής του ΚΚΕ και του οικονομικού του προγράμματος. Μέχρι που έφτανε να εξυμνεί τον Βελουχιώτη και την 17 Ν. Ακόμη στο κόμμα του προκλήθηκε μια μίνι κρίση παραμονές των εκλογών όταν παραιτήθηκαν οι Έλληνες υποψήφιοι του στην Θράκη επειδή εκεί ο Καρατζαφέρης, επέλεξε να βάλει επικεφαλής του ψηφοδελτίου του μειονοτικό μουσουλμάνο υποψήφιο. Στην Αχαΐα ο Καρατζαφέρης είχε βάλει στο ψηφοδέλτιο του τον Αλ. Χρυσανθακόπουλο, πρώην σκληροπυρηνικό αντι-ιμπεριαλιστή και οπαδό της λεγόμενης πτέρυγας των «Ιταλών», ο οποίος είχε διωχτεί από το ΠΑΣΟΚ , ως «φρουτάκιας» - και ο οποίος σύμφωνα με το τοπικό ρεπορτάζ έκανε τον ουρανό να σκοτεινιάσει από τα εκτοξευμένα εναντίον του ζαρζαβατικά, που του πέταγαν στην Λαϊκή αγορά όταν τόλμησε να πάει και να μιλήσει ζητώντας την ψήφο των πρώην σκληροπυρηνικών ΠΑΣΟΚτζήδων.
Και το καλύτερο απ’ όλα: την έδρα που καταλαμβάνει το κόμμα στην Α’ Πειραιώς, θα την πάρει ο γνωστός τηλε-αστέρας Βάϊος Αποστολάτος, ο πρώτος βουλευτής στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου που είναι δημόσια δηλωμένος ως ομοφυλόφιλος, κάτι που κάθε άλλο παρά ταιριάζει σε ένα ανδροπρεπές (!) φασιστικό κόμμα.
Μα πάνω απ’ όλα φασισμός σημαίνει την κινητοποίηση απογοητευμένων εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων για το τσάκισμα των εργατικών οργανώσεων και των ελευθεριών. Το κόμμα του Καρατζαφέρη απέχει πολύ από το να έχει τέτοια δυνατότητα, καθώς η επιτυχία του πρέπει πρωτίστως να εντοπιστεί στην αθλιότητα της Ελληνικής Τηλεδημοκρατίας των καναλαρχών, που το έφτιαξαν από το πουθενά. Το ίδιο άλλωστε θα δοκιμαστεί στην πράξη, όταν θα αρχίσει να απομυθοποιείται μέσα στην βουλή, στηρίζοντας την αντιδραστική αναθεώρηση του άρθρου 16 και 24, όπως λέει στο πρόγραμμα του ή ψηφίζοντας τον προϋπολογισμό.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ:
Συνολικά το αποτέλεσμα για την αριστερά είναι πολύ καλό και σηματοδοτεί μια στροφή προς τα αριστερά της κοινωνίας.
Το ΚΚΕ κερδίζει την πρωτοκαθεδρία στην δυναμική της ανόδου με 8,15% και 583.768 ψήφους (άνοδος κατά 2,26% και κατά 147.057 ψήφους έναντι του 2004). Το ΚΚΕ πλησιάζει τα ιστορικά ρεκόρ του της δεκαετίας του 80 και φαινομενικά δείχνει να ανακάμπτει από τις διασπάσεις του 1989-91. Ωστόσο θα ήταν κανείς αφελείς να πιστώσει έτσι απλά όλο αυτό το ρεύμα στο ΚΚΕ. Σίγουρα πήρε ψήφους στην νεολαία εργαζόμενη και φοιτητική (με ποσοστά της τάξης του 10% στις ηλικίες 18-24) και σημείωσε ιδιαίτερη άνοδο σε όλη την χώρα (εκτός από την Ξάνθη). Ιδιαίτερα σημαντική η άνοδος του και στα τρία αστικά κέντρα Αθήνα – Θες/νίκη – Πειραιά. Επίσης στην Κέρκυρα εξαιτίας της άθλιας συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ στις δημοτικές, το ΚΚΕ καταφέρνει να εκλέξει βουλευτή για πρώτη φορά από το 1958. Ιδιαίτερα σημαντική και η επιστροφή ψηφοφόρων του, από το ΠΑΣΟΚ σε παραδοσιακά «κόκκινες περιοχές» όπως η Σάμος, η Λέσβος, η Μαγνησία. Σημαντική η άνοδος και σε περιοχές με παραδοσιακά καλά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ όπως η Εύβοια, η Κεφαλληνία κ.α.
Ωστόσο το νέο αλλαγμένο τοπίο διαμορφώνει και νέους πονοκεφάλους. Όχι μόνον το ΚΚΕ δεν κατάφερε να κάνει το Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο που επιζητούσε, αλλά έχασε και παραδοσιακούς συμμάχους του στο κίνημα όπως το ΔΗΚΚΙ που πήγε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης οι τόνοι της αντιπαράθεσης του με την υπόλοιπη αριστερά –κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, είναι τόσο ψηλά (με δική του ευθύνη) ώστε όσο εύκολα ανέβηκε τόσο εύκολα μπορεί και να κατέβει σε μια επόμενη φάση της ταξικής πάλης, και ιδιαίτερα τώρα που νιώθει την καυτή ανάσα του πλέον αριστερόστροφου ΣΥΝ κοντά του, έχει ξανά απολέσει την πρωτοβουλία στο φοιτητικό κίνημα από την ΕΑΑΚ και κυρίως τώρα που το σύνολο της εργατικής τάξης, της νεολαίας και όλης της κοινωνίας απαιτούν περισσότερα πράγματα από αυτό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχυμένος και από το ΔΗΚΚΙ (ή τουλάχιστον από ένα σημαντικό κομμάτι του) πήρε 5,04% και 361.216 ψήφους (άνοδος 1,78 % σε ποσοστό και κατά 119.494 ψήφους) και αυτό παρά το γεγονός ότι έχανε την ίδια στιγμή το ένα τρίτο των ψηφοφόρων του, του 2004 σύμφωνα με τα επίσημα exit poll που του έδιναν συσπείρωση ψηφοφόρων στο 62%, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ 1 ποσοστιαία μονάδα! Αυξήθηκε επίσης σε όλη την χώρα πλην Ροδόπης (όπου στις εκλογές του 2004 είχε χτυπήσει ένα ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό μέσα στην μειονότητα) και ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Είναι επίσης πολύ ψηλά στις ηλικίες 18-24, κοντά στο 10% επίσης, κάτι που τον φέρνει κοντά στο ΚΚΕ αλλά που αναμφίβολα του δίνει μεγαλύτερη δυναμική αύξηση σε σχέση με το πανελλαδικό ποσοστό του, έναντι της αντίστοιχης του ΚΚΕ σε αυτήν την ηλικία. Χωρίς αμφιβολία εδώ πρέπει να εντοπιστούν τα αποτελέσματα της παρέμβασης της «εκτός των τειχών αριστεράς», που παίζει κάποιο μαζικό ρόλο σε αυτές τις ηλικίες. Από την συμμετοχή μιας σειράς οργανώσεων στο ΣΥΡΙΖΑ (ΚΟΕ, ΔΕΑ, Κόκκινο), και την προνομιακή στήριξη του από άλλες που έως τώρα τηρούσαν πολιτική ίσων αποστάσεων στις εκλογές (Ξεκίνημα), αλλά μέχρι και την ξαφνική πρεμούρα που έπιασε ακόμη και την ευρεία περιφέρεια του λεγόμενου «αντι-εξουσιαστικού» χώρου, που ενώ οι οργανώσεις του καλούσαν σε αποχή και καταγγελία στις εκλογές, αρκετοί αναρχικοί ανεπίσημα και σε ατομική βάση ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ για να … εμποδίσουν την αυτοδυναμία της ΝΔ! Φυσικά και ο κατακερματισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς συντέλεσε αρκετά και σε αυτό το φαινόμενο, καθώς ακόμη και ανένταχτος κόσμος των αριστερών ριζοσπαστικών σχημάτων ακολούθησε την ίδια πρακτική.
Αλλά ο πονοκέφαλος για τον ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει τώρα. Ενώ ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων του, του 2004 δεν τον στήριξαν (με χαρακτηριστικά κυρίως προερχόμενα από την δεξιόστροφη φιλο-ΕΕ, μετριοπαθή τάση των Ανανεωτικών του ΣΥΝ), επιλέγοντας κατά βάση το κόμμα των Οικολόγων Πρασίνων, η μειοψηφούσα Ανανεωτική του πτέρυγα μαζί με τους λεγόμενους Προεδρικούς του Κωνσταντόπουλου, καταφέρνουν να εκλεγούν σχεδόν αλώβητοι στην βουλή. Έτσι, ο Παπαγιαννάκης και ο Κουβέλης στην Β’ Αθηνών, ο Λεβέντης στο Υπόλοιπο Αττικής, η Αμανατίδου στην Β’ Θες/νίκης και ο Τσούκαλης στην Αχαΐα, είναι το δεξιόστροφο τίμημα που καλούνται να πληρώσουν οι αγωνιστές που στήριξαν καλή τη πίστη τον ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα χωρίς να καταφέρουν να εκλέξουν βουλευτή από άλλη τάση πλην της ΑΚΟΑ (Μπανιάς). Δηλαδή 5-6 βουλευτές που είναι έτοιμοι να κάνουν προγραμματική συμφωνία με ένα «άλλο» ΠΑΣΟΚ στηριγμένοι από ψήφους ευρωκομουνιστών, «τροτσκιστών», μαοϊκών, αυτόνομων, ακόμη και αναρχικών την στιγμή που οι δικοί τους ανανεωτικοί ψήφοι έφευγαν από το κόμμα.
Που πήγαν αυτοί? Προφανώς στην πλειοψηφία τους, στο κόμμα των Οικολόγων Πράσινων. Αρκεί μια ανάγνωση στο forum του site τους για να αντιληφθεί κανείς την κοινή πολιτική όσμωση των δύο χώρων που επιδιώκουν την «από-κομμουνιστικοποίηση» του χώρου της Οικολογίας . Άλλωστε έως πολύ πρόσφατα συζητούσαν οι δύο χώροι (ΣΥΡΙΖΑ και Πράσινοι), για κοινή κάθοδο στις εκλογές. Οι Οικολόγοι Πράσινοι ωστόσο επέλεξαν την αυτόνομη κάθοδο με βασικό σύνθημα: «Ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Μπροστά!» και έκαναν την προεκλογική τους συγκέντρωση με ομιλητή, τον Ιταλό Πράσινο Υπουργό Περιβάλλοντος της κεντροαριστερής κυβέρνησης του Πρόντι. Παρόλο το γεγονός ότι τα κανάλια δεν τους πολύ-έπαιξαν πήραν το ανέλπιστο 1,05% και 75.477 ψήφους (το 2004 δεν είχαν κατέβει) προερχόμενους κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως από το ΠΑΣΟΚ. Αναμφίβολα εξαργύρωσαν πιο πολύ από οποιονδήποτε την γνήσια οργή του κόσμου για τις φονικές πυρκαγιές. Θα αποτελούν δε, ένα περισσότερο ή λιγότερο εφήμερο αλλά δεξιόστροφο αγκάθι στην αριστερά και ιδίως στο ΣΥΡΙΖΑ καθώς έχουν την ατζέντα της κεντρο-αριστερής οικολογικής κυβέρνησης στην ημερήσια διάταξη τους, όπως προκύπτει από τα σχετικά δελτία τύπου που εξέδωσαν.
Τέλος η εξωκοινοβουλευτική αριστερά παίρνει ένα μικρότερο κομμάτι αυτής της προς τα αριστερά στροφής της κοινωνίας με συνολικό ποσοστό 0,66% και 48.114 ψήφους, έναντι 0,48% και 35.174 το 2004, αν και κατέβηκε –όπως και τότε- με τέσσερα διαφορετικά ψηφοδέλτια (ΜΕ.Ρ.Α., ΕΝΑΝΤΙΑ, ΚΚΕ- μλ, ΜΛ-ΚΚΕ). Αυτό αποτελεί και το υψηλότερο ποσοστό της από το 1974.
Αθροιστικά το σύνολο της αριστεράς είναι 1.068.575 ψήφοι και 14,90% (έναντι 846.036 και 11,43% το 2004) κάτι που είναι ιστορικό ρεκόρ σε ψήφους, σπάει το φράγμα του 1 εκατομμυρίου, και σε ποσοστό είναι το καλύτερο από το 1964.
ΜΕ.Ρ.Α.: ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΜΠΑΝΙΑ
Πολύ πλούσια και εντατική ήταν η προεκλογική εκστρατεία του Μετώπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς στις εκλογές αυτές. Αναμφίβολα η σύντομη προεκλογική περίοδος δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στην δραστηριότητα των μικρών κομμάτων και συνδυασμών που δεν έχουν τα μέσα να προβάλλουν σε πανεθνική τηλεοπτική κλίμακα τις θέσεις τους. Αλλά και οι δυνάμεις του ΜΕ.Ρ.Α. με συνειδητή πολιτική επιλογή επέλεξαν να υποτάξουν ως όφειλαν την προεκλογική καμπάνια τους στην μαζική εξωκοινοβουλευτική πάλη.
Έτσι έδωσαν το παρών σε όλες τις μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από την Βουλή για την καταδίκη της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, και του ΠΑΣΟΚ στο θέμα των τραγικών πυρκαγιών που κατέκαψαν όλη την χώρα. Το ίδιο έγινε στην Θες/νίκη και σε άλλες επαρχιακές πόλεις. Ιδιαίτερα στην Θες/νίκη έγινε και ιδιαίτερη εξόρμηση με ειδική αφίσα που τυπώθηκε εκεί και με ανοιχτή σύσκεψη στο Πανεπιστήμιο για το θέμα. Μεγάλο μπλοκ του ΜΕ.Ρ.Α. υπήρχε και στην διαδήλωση που κλήθηκε διαμέσου ίντερνετ από bloggers, ενώ το ΜΕ.Ρ.Α. έδωσε το παρών και στην κινητοποίηση που καλούσαν οι δασοπυροσβέστες και τα εργατικά σωματεία στις 4 Σεπτέμβρη.
Εξίσου μαζική και η παρουσία των δυνάμεων του ΜΕ.Ρ.Α. στην εργατική αντικυβερνητική διαδήλωση στα εγκαίνια της ΔΕΘ στην Θες/νίκη στις 8 Σεπτεμβρίου, με το μπλοκ της ανεξάρτητης εργατικής συγκέντρωσης σωματείων και φοιτητικών συλλόγων που ταυτόχρονα καταδίκαζαν και την απεργοσπαστική τακτική της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που με το πρόσχημα των επεισοδίων ανέστειλε την πορεία της.
Μέλη του ΜΕ.Ρ.Α. που συμμετέχουν στην ΕΑΑΚ και δραστηριοποιούνται στο φοιτητικό κίνημα, συμμετείχαν στην μαζική παράσταση διαμαρτυρίας που έγινε στο Πανεπιστήμιο Θες/νίκης στις 12 Σεπτεμβρίου για την καταπάτηση του ασύλου από την αστυνομία και την σύλληψη της συμφοιτήτριας τους.
Άλλα μέλη του ΜΕ.Ρ.Α. φοιτητές της ΕΑΑΚ επίσης, κάλεσαν σε πορεία στην Ναύπακτο στις 10 Σεπτεμβρίου για την καταπάτηση του ασύλου του ΤΕΙ από την αστυνομία και την απόπειρα σύλληψης αλλοδαπών συμφοιτητών τους μερικές μέρες πιο πριν.
Συνολικά τα μέλη του ΜΕ.Ρ.Α. επιχείρησαν να μην αναστείλουν ούτε στο ελάχιστο την μαζική εξωκοινοβουλευτική τους παρέμβαση συμμετέχοντας σε όποια αγωνιστική κινητοποίηση συνέβηκε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αλλά και η κατ’ εξοχήν προεκλογική καμπάνια του ΜΕ.Ρ.Α. έφερε το μήνυμα της πάλης για την εργατική εξουσία, την επανάσταση, την ανατροπή του καπιταλισμού και την κομμουνιστική προοπτική. Όλες οι διακηρύξεις, οι ανακοινώσεις, οι αφίσες, οι τοποθετήσεις στις ομιλίες του ΜΕ.Ρ.Α. είχαν αυτό το περιεχόμενο.
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έγιναν τουλάχιστον 29 ανοιχτές συγκεντρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο Κρήτης, Χανιά, Βόλο, Ιωάννινα, Σέρρες, Λιβαδειά, Θήβα, Ρέθυμνο, Χίο, Καρδίτσα, Μεγαλόπολη, Αγρίνιο, Καλαμάτα, Κοζάνη, Χαλκίδα, Γρεβενά, Ζίτσα Ιωαννίνων, Αιγάλεω, Περιστέρι, Παλλήνη, Βύρωνα, Ν. Ιωνία, Ίλιον, Δάφνη, Αμπελόκηποι κ.α.
Επίσης έγιναν τουλάχιστον 9 ανοιχτές συσκέψεις σε Πειραιά, Κόρινθο, Ηγουμενίτσα, Πρέβεζα, Κεφαλληνία, Λευκάδα, Άρτα, Ν. Σμύρνη καθώς και στο ορυχείο Καρδιάς Πτολεμαίδας, ενώ οι εκπαιδευτικοί και οι τεχνικοί που στήριξαν το ΜΕ.Ρ.Α. έκαναν τις δικές τους ανεξάρτητες εκδηλώσεις.
Εξορμήσεις με αφίσες και προκηρύξεις εκτός από τις προαναφερόμενες πόλεις έγιναν και σε χωριά του Πηλίου, της Αχαΐας, της Ηλείας, της Λακωνίας, της Βοιωτίας, της Ευβοίας, της Καρδίτσας, των Χανίων, στην Λέσβο, στον Ασπρόπυργο, στο Κερατσίνι, στα Καμίνια, στην Νέα Ερυθραία κ.α.
Ιδιαίτερα σημαντικές οι εξορμήσεις σε εργασιακούς χώρους όπως στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Κοζάνη, στην βιομηχανική ζώνη Ιωαννίνων, στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, στον Ο.Λ.Π., στην Ιντρακόμ, στην Vodafone, στην ΑΚΤΩΡ, στην J & P ΑΒΑΞ, στην Ναυπηγό-επισκευαστική Ζώνη Περάματος, στην Ολυμπιακή Αεροπορία, στην ΑΣΠΡΟΦΩΣ, στα εργοτάξια του ΜΕΤΡΟ, στη TIM, στην Τράπεζα της Ελλάδος, στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, στην ΠΗΓΑΣΟΣ Α.Ε., στις Αττικές Εκδόσεις, στον Όμιλο Τράγκα κ.α. Επίσης όπου αυτό ήταν εφικτό (λόγω εξεταστικής περιόδου) σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Σημαντική η προβολή που πέτυχαν ορισμένες δυνάμεις του ΜΕ.Ρ.Α. σε επαρχιακό τύπο και τοπικά ΜΜΕ ιδιαίτερα σε Ιωάννινα, Άρτα, Χίο, Σέρρες, Μυτιλήνη κ.α. με δελτία τύπου, συνεντεύξεις, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά σποτάκια, ενώ λειτούργησαν και τουλάχιστον δύο blogspot από τις τοπικές επιτροπές ΜΕ.Ρ.Α. σε Λαμία και Λέσβο.
Επιπλέον αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς οι προσπάθεια από μεμονωμένους συντρόφους που η προκήρυξη των εκλογών τους βρήκε σε άδεια διακοπών, να επιχειρήσουν να οργανώσουν μικρό-συσκέψεις και παρεμβάσεις στα χωριά τους.
Με μάζεμα υπογραφών σε διαφορετικά κείμενα στήριξης του ΜΕ.Ρ.Α., στήριξαν το ΜΕ.Ρ.Α. 146 εκπαιδευτικοί Α’ Βαθμιας και Β’ Βαθμιας εκπαίδευσης, 180 φοιτητές που δραστηριοποιούνται στην ΕΑΑΚ, 42 Λογιστές και Οικονομολόγοι, ενώ κυκλοφόρησε και κείμενο σε διάφορα στρατόπεδα που το στήριξαν φαντάροι.
Τέλος εκλογικά περίπτερα από τα οποία ενημερώνονταν ο κόσμος και οργανώνονταν εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή υπήρξαν σε Αθήνα (κέντρο), Θες/νίκη, Σέρρες, Λάρισα, Πάτρα, κ.α. καθώς και σε αρκετές γειτονιές της Αθήνας όπως Περιστέρι, Ζωγράφου, Ν. Σμύρνη, Ίλιον, Βύρωνας, Δάφνη, Ν. Ιωνία, Καλλιθέα, Μαρούσι, Αγία Παρασκευή, Χαϊδάρι, Αιγάλεω, Αγία Βαρβάρα κ.α.
Έτσι κατάκοποι αλλά πεπεισμένοι ότι συμμετείχαμε σε μια σημαντική πολιτική μάχη για την προβολή ενός ανεξάρτητου επαναστατικού πολιτικού προγράμματος πάλης με στόχο την εργατική εξουσία, αρκετές δεκάδες σύντροφοι/ισες του ΜΕ.Ρ.Α. την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου τελευταία μέρα της προεκλογικής εκστρατείας, δώσαμε το παρόν και διασκεδάσαμε ανταλλάσσοντας εμπειρίες στο πάρτι ενίσχυσης του ΜΕ.Ρ.Α. στα Εξάρχεια.