Πατριωτισμός, η νέα ...ΡΙΖΑ του ΣΥΡΙΖΑ!

Πατριωτισμός, η νέα ...ΡΙΖΑ του ΣΥΡΙΖΑ!
Στο φύλλο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία της 21ης Αυγούστου φιλοξενούνταν τα ψηφοδέλτια του ΔΗΚΚΙ για τις επερχόμενες εκλογές. Δεν πέρασαν 24 ώρες ώστε να ανακοινωθεί, το μεσημέρι της προηγούμενης Τετάρτης, η εκλογική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΚΚΙ! Πρόκειται για ένα γεγονός σημαντικό τόσο για το ΔΗΚΚΙ, όσο και για τους δύο σχηματισμούς της επίσημης Αριστεράς.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΣ

http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=3791&mode=thread&order=0&thold=0

Ο Π. Μαντάς, γραμματέας της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ, αιτιολόγησε τη διακοπή της συνεργασίας τους με το ΚΚΕ όχι σε κάποια διαφωνία επί του πολιτικού πλαισίου αλλά λόγω της επιλογής του ΚΚΕ να μην έχει πολιτική συνεργασία στις επερχόμενες εκλογές με πολιτικούς σχηματισμούς αλλά με προσωπικότητες: Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι διαφώνησε να φέρει το ψηφοδέλτιο μόνο τον τίτλο του ΚΚΕ...
Από την άλλη πλευρά, το ΔΗΚΚΙ το οποίο με βάση την απόφαση του τελευταίου του Συνεδρίου, αγωνίζεται για ένα πατριωτικό πόλο, ενσωματώνεται στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας ωστόσο, προς το παρόν, στα πλαίσια του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ και των δημοτικών/νομαρχιακών παρατάξεων του ΚΚΕ στις οποίες συνεχίζει να συμμετέχει. Έτσι το ΔΗΚΚΙ στους δήμους και τις νομαρχίες συμμαχεί με το ΚΚΕ, στο κοινοβούλιο με τον ΣΥΡΙΖΑ και στο εργατικό, συνδικαλιστικό κίνημα παραμένει στο ΠΑΜΕ, το οποίο προτάσσει το διαχωρισμό από τους ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ με το δικό του τρόπο, τη στιγμή που οι νέοι πολιτικοί του σύμμαχοι στον ΣΥΡΙΖΑ, εντάσσονται πλήρως στον πολιτικό σχεδιασμό της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ. Αν μπορεί να βγάλει κάποιος ένα πολιτικό συμπέρασμα από αυτήν την, πολλαπλών επιπέδων είναι αλήθεια, πολιτική συμμαχιών είναι ένα θέμα...
Ωστόσο, πέρα από τα καταφανή ζητήματα «πολιτικής αρχών» που φαίνεται να διέπει τις συνιστώσες της επίσημης Αριστεράς, της οποίας η πολιτική συμμαχιών μπορεί να αλλάζει κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα, με μοναδικό κριτήριο την πολιτική και κοινοβουλευτική επιβίωση, προβάλλουν πλέον σοβαρά πολιτικά ερωτήματα και ζητήματα κυρίως για την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα για τις δυνάμεις που συμμετέχουν σε αυτόν και τοποθετούν τον εαυτό τους στην αντικαπιταλιστική Αριστερά.
Η εξέλιξη αυτή για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα της λογικής της «αμφίπλευρης διεύρυνσης», της δημιουργίας δηλαδή ενός πολιτικού μορφώματος από κομμάτια της σοσιαλδημοκρατίας έως και τάσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ταυτόχρονα, η επιλογή αυτή δείχνει και μια προσπάθεια της Κουμουνδούρου να δημιουργήσει ένα ανάχωμα στις πιέσεις που αντικειμενικά δέχεται από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας το ΔΗΚΚΙ σε αυτή την προσπάθεια. Ταυτόχρονα, αποκτά και ένα «λάφυρο» στη δική του αντιπαράθεση με το ΚΚΕ. Το ερώτημα που τίθεται, ειδικά για τους οπαδούς της «αριστερόστροφης» ανάπτυξης του Συνασπισμού διά του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το κατά πόσο μπορεί αυτή να επιτευχθεί τη στιγμή που υπάρχει πλέον μια προνομιακή συμμαχία με ένα χώρο σαν το ΔΗΚΚΙ, του οποίου οι θέσεις λ.χ. για την ΕΕ, όσο και ο αταξικός πατριωτικός του λόγος είναι γνωστό το πόσο απέχουν από όποιες ριζοσπαστικές, αριστερές, πόσο μάλλον αντικαπιταλιστικές θέσεις. Οι υποστηρικτές της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «νέο ριζοσπαστικό - αντικαπιταλιστικό σχηματισμό της Αριστεράς» θα πρέπει να επανεξετάσουν σοβαρά αυτή την αντίληψη υπό το φως των νέων εξελίξεων. Επίσης, δεν έχει γνωστοποιηθεί, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που έκλεινε η ύλη του Πριν, το ποια είναι η γνώμη π.χ. της ΚΟΕ, της ΑΚΟΑ, της ΔΕΑ και των άλλων σύμμαχων του ΣΥΝ, για τη συμμαχία με το ΔΗΚΚΙ. Οι δυνάμεις αυτές συμφωνούν με αυτήν τη επιλογή, θεωρώντας τη συμβολή στη «νέα ριζοσπαστική Αριστερά» που διαμορφώνουν;
Είναι προφανές ότι η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΚΚΙ, πέρα από τις προφανείς εκλογικές σκοπιμότητες που έχει και για τα δύο μέρη, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής λογικής του «αντινεοφιλελεύθερου» μετώπου, κάτω από τη σκέπη του οποίου μπορούν να στεγάζονται, από πατριώτες υπερασπιστές των «μη προνομιούχων» μέχρι οπαδούς της «εκδημοκρατισμένης» ΕΕ και ριζοσπάστες ακτιβιστές των κοινωνικών κινημάτων. Κι αυτοί κάτω από ένα πολιτικό μέσο όρο στον οποίο δεσπόζει ένας αναιμικός και ουτοπικός μεταρρυθμισμός, ο οποίος άλλωστε διακρίνει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ έτσι κι αλλιώς πριν την συμμαχία του με το ΔΗΚΚΙ. Οι αγωνιστές των μαχητικών κοινωνικών αγώνων των τελευταίων χρόνων, οι καταληψίες φοιτητές, οι απεργοί δάσκαλοι, όλοι όσοι αγωνιούν για την αντιπολίτευση της επόμενης μέρας και αναζητούν μια άλλη Αριστερά δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από αυτή τη συμμαχία, στην οποία η ριζοσπαστική ψήφος μπορεί εύκολα να μετασχηματίζεται σε πατριωτική σοσιαλδημοκρατική θέση. Η ενίσχυση της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και του ψηφοδελτίου της του ΜΕΡΑ, είναι ο δρόμος για να αλλάξει σελίδα στα κινήματα και την Αριστερά.