ΜΕ ΤΟ ΜΕ.Ρ.Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΜΕ ΤΟ ΜΕ.Ρ.Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Οι εκλογές της Κυριακής είναι ώρα ευθύνης για όλους μας. Είναι η ώρα που θα αποφασίσουμε εάν επιλέξουμε αυτές τις πολιτικές δυνάμεις, όπως είναι οι δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, που στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα . Ένα σύστημα που παράγει την εκμετάλλευση ανθρώπου από τον άνθρωπο, την καταλήστευση των φυσικών και ενεργειακών πόρων και την καταστροφή του περιβάλλοντος, στο όνομα του κέρδους των λίγων και των ισχυρών σε εθνικό και διεθνικό πλαίσιο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

http://politikokafeneio.com

Ή από την άλλη να επιλέξουμε δυνάμεις, που αδυνατώντας να δούνε πέρα από το καπιταλιστικό σύστημα αγωνίζονται να το καλυτερέψουν, στοχεύοντας να μειώσουν τις άδικες, την εκμετάλλευση και την μόλυνση του περιβάλλοντος.
Τέτοιες δυνάμεις είναι το ΣΥΡΙΖΑ που βάζει το ζήτημα μιας κοινωνίας που ο άνθρωπος και το περιβάλλον θα είναι πάνω από τα κέρδη και όχι μιας κοινωνίας που δεν υπάρχουν θα κέρδη και ζημίες, μόνο ανάγκες και δικαιώματα για την μεγάλη μάζα των ανθρώπων. Δηλαδή βάζει ζήτημα μιας μεταρρύθμισης του καπιταλιστικού συστήματος, μια πολιτική πρόταση που είναι πολύ πιο πίσω και από το όραμα του σταδιακού μετασχηματισμού της κοινωνίας της παλαιάς σοσιαλδημοκρατίας στο 20ο αιώνα . Τέλος νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ξεμπερδέψει με κυβερνητικές και διαχειριστικές αντιλήψεις, απεναντίας το κινηματικό πλαίσιο είναι το αναγκαίο στήριγμα των κυβερνητικών επιδιώξεων που με τέχνη υφαίνει η ηγεσία του μεγαλύτερου από τα κόμματα που απαρτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η ηγεσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Αντίστοιχα το ΚΚΕ συνεχίζει να υπερασπίζεται το ιστορικά αποτυχημένο σύστημα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ως μοντέλο μιας μετακαπιταλιστικής κοινωνίας, κατανοώντας την δυνατότητα μιας άλλης κοινωνικής συγκρότησης με όρους ιδεολογικούς, και συναισθηματικούς και όχι με τους όρους ανάδειξης των δυνατοτήτων που απορρέουν από την σημερινή ανάπτυξη των υλικών όρων ζωής και παραγωγής. Αυτό το μετατρέπει σε ένα φοβικό πολιτικό φορέα που περιχαρακώνει τις δυνάμεις του απέναντι σε αριστερές και ανατρεπτικές αντιλήψεις που ερευνούν τις δυνατότητες για μια επαναστατική και κομμουνιστική επαναθεμελίωση με βάση τις σύγχρονες εξελίξεις στο τομέα της επιστήμης, της τεχνολογίας της φιλοσοφίας. Αγωνιζόμενο για μια θολή «λαϊκή οικονομία» που μπερδεύει την λογική της αναδιανομής του πλούτου με την λογική της οικονομικής ανάπτυξης, τοποθετώντας την στο μακρύ μέλλον, ως κάτι το μεταβατικό προς το σοσιαλισμό.
Ή τέλος να επιλέξουμε ανάμεσα από μια πλειάδα μικρών αριστερών σχηματισμών που αγωνίζονται για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Πολιτικοί σχηματισμοί, που παρόλο την μικρή εκλογική τους δύναμη έχουν αξιόλογη και αξιοθαύμαστη κοινωνική αναφορά και συμμετοχή και είναι μπροστά στους κοινωνικούς αγώνες, όπως το περσινό κίνημα των φοιτητών και των εκπαιδευτικών.
Αξιολογώ πως οι δυνάμεις της «άλλης αριστεράς», όπως λέγονται, έπρεπε στην υπάρχουσα συγκυρία να δοκιμαστούν στην μάχη των εκλογών ενωμένες, στην βάση ενός αναγκαίου αντικαπιταλιστικού –αντιιμπεριαλιστικού προγράμματος, που θα έβλεπε το σήμερα και το χτες με τις ανάγκες του αύριο. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν επιτεύχθηκε και τα κύρια αιτία της αποτυχίας βρίσκονται στην στρατηγική ανεπάρκεια και της «άλλης αριστεράς», κάτι που έχει ως αποτέλεσμα σε πολλά ζητήματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να λειτουργούν οι δυνάμεις της “άλλης αριστεράς” συμπληρωματικά με την κυρίαρχη κοινοβουλευτική αριστερά.
Επομένως είναι αναγκαίο στις εκλογές να ενισχυθεί αυτός ο πολιτικός φορέας της «άλλης αριστεράς» που δεν μένει μόνο στην κομματική αναφορά για την ανάγκη μιας πραγματικής αριστεράς, στην μισή αντίσταση ή στην ενίσχυση των αγώνων, αλλά με επίμονη όπως και με αντιφάσεις, πως θα μπορούσε διαφορετικά, συνδυάζει το επίπεδο των αγώνων και της αντίστασης με το στρατηγικό ζήτημα μιας κομμουνιστικής, απελευθερωτικής προοπτικής με εργαλεία το αντικαπιταλιστικό μέτωπο-πόλο και ένα νέο μάχιμο εργατικό κίνημα που θα υπερβαίνει τον εκφυλισμό της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και την κομματική περιχαράκωση του ΠΑΜΕ.
Αυτός ο πολιτικός φορέας είναι το ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ(ΜΕ.Ρ.Α), που θεωρεί πως οι αγώνες των λαών , των εργαζομένων και της νεολαίας μπορεί να νικήσουν, μόνο εάν ξεκαθαριστεί με σαφήνεια η προοπτική μιας κοινωνικής συγκρότησης που οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου θα αυτοδιοικούνται παραγωγικά, κοινωνικά και πολιτικά . Με στόχο την παγκόσμια αναδιανομή του πλούτου που θα συνδυάζει την εξάλειψη της φτωχιάς και της εκμετάλλευσης με την προστασία του περιβάλλοντος, στην βάση μιας επαναστατικής αλλαγής του παραγωγικού - καταναλωτικού προτύπου και τρόπου ζωής. Στην κατεύθυνση μιας παγκόσμιας κοινωνίας των ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ
ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 12/10/07